̓Αξων αὐὲν ἄρηρεν· ἔχει δ ̓ ἀτάλαντον ἀπάντη
Μεσσηγύς γαίαν περὶ δ ̓ οὐρανὸς αὐτὸν αἰγινε.
Καί μιν παραίνεσι δύο πόλοι αμφοτέρωθεν.
Ἀλλ ̓ ὃ μὲν κακ ἐπίοπτος, ὅδ ̓ ἀντίος ἐκ βορέας,
00
Ὑψόθεν ὠκεανοῖο. δύο δέ μιν ἀμφὶς ἔχεσαι
̓́Αρκτοι, ἅμα τροχέωσι· τὸ δὴ καλέονται ἅμαξαν.
"Αι δήτοι κεφαλὰς μὲν ἐπ' ἰξύας αἰὲν ἔχασιν
Αλλήλων, αἰεὶ δὲ κατωμάδια, φορέονται,
Ἔμπαλιν εἰς ὤμος τετραμμέναι· εἰ ἐτεὸν δή
Κρήτηθεν κεῖναι δὲ Διὸς μεγάλες ἰότητε
Ουρανὸν εἰσανέβησαν, ὅ μιν τότε κερίζοντα
Δίκτῳ ἐν ἐνώδει ὄρεος σχεδὸν Ἰδαίοιο,
Αντρῳ ἐγκατέθεντο, καὶ ἔτρεφον εἰς ἐνιαυτὸν,
Δικταῖοι Κόρητες, ὅτε Κρόνον ἐψεύδοντο.
Οἳ τὴν μὲν Κυνόσαραν ἐπίκλησιν καλέσι.
Τὴν δ' ἑτέρην, Ἑλίκην. Ελίκη γε μὲν ἄνδρες Αχαία

Sed tenet aequali libratas pondere terras;
Quem circum magno volvit fe turbine coelum.
Extremusque adeo duplici de cardine vertex
Dicitur effe Polus, quorum hic non cernitur, ille
Ad Boream, Oceani fupra faftigia tendit:
Quem cingunt Urfae celebres cognomine Plauftri,
Quas noftri feptem foliti vocare Triones
Alterius caput alterius flammantia terga
Afpicit, inque vicem pronas rapit orbis in ipfos
Converfas humeros. Creta, fi credere fas eft,
Ad coeli nitidas arces venere relicta:

Jupiter hoc voluit, quem fub bene olentibus herbis
Ludentem Dicti grati pofuere fub antro,
Idaeum ad montem, totumque aluere per annum,
Saturnum fallunt dum Dictaei Corybantes.
Ex his altera apud Graios Cynofura vocatur,

· Alte

Aratus.

Η

Aratus. Ειν αλὶ τεκμαίρονται ἵνα χρὴ νῆας ἀγενν
Τῇ δ' ἄρα Φοίνικες πίσονοι περόωσι θάλασσαν.
Ἀλλ ̓ ἡ μὲν καθαρή, καὶ ἐπιφράσσασθαι ἑτοίμη
Πολλή φαινομένη Ελίκη πρώτης ἀπὸ νυκτὸς·
Η δ ̓ ἑτέρη, ὀλίγη μὲν, άτας ναύτῃσιν αρείων
Μειοτέρη γὰρ πᾶσα περισρέφεται εξοφάλιγγος
Τῇ καὶ Σιδόνιοι ἐθύντατα ναυτίλλονται.
Τὰς δὲ δι ̓ ἀμφοτέρας, οἵη ποταμοῖο ἀποῤῥώξ,
Ειλεῖται, μέγα θαῦμα, δράκων περί τ' ἀμφί τ' εαγῶς
Μυρίες· αἱ δ ̓ ἄρα οἱ σπάρης ἑκάτερθε φύονται
'Αρκτοι, κυανές πεφυλαγμένοι ὠκεανοῖς.
Αυτὰρ όγ' ἄλλην μὲν νεάτῃ ἀποτέμνεται οὐρ
"Αλλην δὲ σπείρῃ περιτέμνεται. ἡ μέν οἱ ἄρχη
Ουρὴ πὰς κεφαλὴν Ἑλίκης ἀναπαύεται Άρκτο.
Σπείρῃ δ ̓ ἐν Κυνόσαρα κάρη ἔχει· ἡ δὲ κατ ̓ αὐτὴν
Ειλᾶται κεφαλήν, καὶ οἱ ποδὸς ἔρχεται ἄχρις.

1

1

1

Ex

Altera dicitur effe Helice,quae monftrat Achivis
In Pelago navis quo fit vertenda; fed illa
Se fidunt duce nocturna Phoenices in alto.
Sed prior illa magis ftellis diftin&ta refulget,
Et late prima confeftim nocte videtur.
Haec vero parva eft; fed nautis ufus in hac eft:
Nam curfu interiore brevi convertitur orbe,
Signaque Sidoniis monftrat certiflima nautis.
Has inter, veluti rapido cum gurgite flumen,
Torvu' Draco ferpit, fubter fuperaque revolvens
Sefe, conficiensque finus e corpore flexos,
Quos cani tangunt immunes gurgitis Arctoi.
Verum haec extremae circumdatur agmine caudae,
Qua fpirae finus eft, involvitur altera coelo.
Nempe Helice extremae circumdatur agmine caudae,
Qua fpirae finus eft, caput eft Cynoiuridos Urfae:

Quae

Ἐκ δ ̓ αὖτις παλίνoρσος ἀνατρέχει· οὐ μὲν ἐκκλη
Οιόθεν, οὐδ ̓ οἶος κεφαλῇ ἐπιλάμπεται αςής
Αλλά δύο κροτάφοις, δύο δ ̓ ὄμμασιν, εἷς δ' ὑπένερθει
Ἐχατιὴν ἐπέχει γέννος δεινοῖο πελώρι
Λοξὶν δ ̓ ἐπὶ χάρη· νεύοντι δὲ πάμπαν ἔοικεν
Ἄρχην εἰς Ἑλίκης οὐρήν. μάλα δ ̓ ἐπὶ κατ ̓ ἰὺ
Καὶ ςόμα καὶ κροτάφοιο τὰ δεξιὰ νειάτῳ οὐρῃ.
Κάνη πς κεφαλὴ τῇ νήχεται, ἧχί παρ' ἄκρος
Μίσγονται δύσιές τε καὶ ἀντολαὶ ἀλλήλῃσι.

Quae tamen usque pedes fummo illum a vertice tan
git.

Retrogrado hic iterum curfu convertitur anguis.
Huic non una modo caput ornans ftella relucet,
Verum tempora funt duplici fulgore notata,
E trucibusque oculis duo fervida lumina flagrant,
Arque uno mentum radianti fidere lucet:
Obftipum caput, et tereti cervice reflexum,
Obtutum in caudam maioris figere dicas.
Oppofita extremae capitis funt dextera caudae.
Hoc caput hic paulum fefe, fubitoque recondit,
Ortus ubi, atque obitus partem admifcentur in unam.

Op

Aratus.

Oppianus..

1

Oppianu s.

Die Lebenszeit dieses Dichters sest man am wahrschein lichsten in das zweite Jahrhundert nach T. G. Sein Geburtsort war entweder Korykus oder Anazarbus in Cilicien. Er wählte die dreifache Art der Jagd, den Vogelfang, den Fischfang, und die Jagd der vierfüßigen Thiere zum Inhalte von drei Gedichten, deren jedes aus fünf Büchern beftand. Das erste dieser Gedichte ist verloren gegangen; das zweite ist noch ganz vorhanden; und an dem dritten, woraus die folgende Stelle genommen ist, fehlt das fünfte Buch. Vielleicht aber sind diese beiden noch übrigen Lehrgedichte von zwei verschiedenen Verfaffern gleiches Namens. In beiden, vornehmlich aber in dem erstern, fehlt es nicht an poetischen Bildern und glücklichen Schilderungen; auch mischt er oft moralischen Unterricht und allgemeine Betrachtung in seinen Vortrag. Von der Art ist der Anfang des zweiten Buchs der Halieutika, worin die Schwäche mensche licher Unternehmungen ohne den Beistand der Gottheit sehr gut geschildert wird.

CYNEGET: L. I. v. 1. ff.

Τριχθάδιην θήκην Θεὸς ὤπασεν ἀνθρώποισιν·

Περίην, χθονίην τε, καὶ εἰναλίην ἐρατεινήν.
Αλλ' ἐκ ἶσος άεθλος. ἐπεὶ πόθεν ἶσα τέτυκται,

४

Ιχθὴν ἀπαίροντα βυθῶν ἀπομηρύσασθαι
Καὶ ταναός ὄρνιθας ἀπ' μέρος εἰρύσασθαι,
Ἢ θηρσὶ φονίοισιν ἐν ἔρησι δηριάασθαι;
Ου μὲν ἄρ ̓ ἐδ ̓ ἁλιεῖ, καὶ ἐκ ἐτὸς ἐξευτῆρι,
Αγρὴ νόσφι πόνοιο· πόνω δ ̓ ἅμα τέρψις ὀπηδῶ,
Μένη καὶ πόνος οὔτις· ἀναίμακτοι δὲ πέλονται.
"Ητοι ὁ μὲν πέτρησιν ἐφήμενος ἀγχιάλοισι
Γυραλέοις δυνάκεσσι, καὶ ἀγκίσροισι δαφοινοῖς
̓́Ατρομος, ἀπαλιεὺς ἐπεδήσατω δαίδαλον ἰχθύν.
Τερπωλὴ δ' ὅτε χαλκὸν ὑπὲρ γηνύεσσι τορήσας

«

*ψι μάλα θρώσκοντα βυθῶν ὑπὲς ἀπαίροντα
Ἐινάλιον φορέησι δι ̓ ἦέρος ὀρχης ῆρα.
Ναὶ μὴν ἰξευτῆςι πόνος γλυκὺς, ἦ γας ἐπ ̓ ἄγρην
Ουκ άος καὶ δρεπάνην, καὶ χάλκεα δώρα φέρονται
̓Αλλ ̓ αὐτοῖς ἐπὶ δρυμὰ συνέμπορος ἔσπετο κίκρος
Καὶ δολιχαὶ θώμιγγες, ὑγρός τε μελίχρους ἐξὸς,
Οἵ τε δι ̓ ἠερίην δύνακες πατέσιν ἀταρπόν.
Τίς τάδε τολμήσειεν αείδειν ἰσοτάλατα;
Ἦ βασιλῆϊ λέοντι τίς αἰετὸν ἀντιβάλοιτο;
Ἰῷ Παρδαλίων τε τίς ἂν μύραιναν εἴσκοι;
Η θῶας κίκροις, ἢ ξινοκέρωτας ἐχίνοις
Η λάρον αἰγάγροις, ἢ κήτεα πάντ' ἐλέφαντι;
Θηρητῆρε λύκος ὅλεσαν, θύννος δ ̓ ἁλινες
Αγρευτῆρες ΐϊς, τρήρωνας ἕλον δυνακῆες
Αρκτον ἐπακτῆρες, καὶ μορμύρων ἀσπαλίνες
Τίγριν δ ̓ ἱππῆες, καὶ τριγλίδας ἰχθυβολε
Κάπρον ἰχνευτῆρες, καὶ ἀηδόνας ἐξευτῆρες.
̓Αλλὰ σύ μοι Νηρεῦ, καὶ δαίμονες ἀμφιτρίτης,
Ἠδὲ φιλορνίθων Δρυάδων χορὸς ἱλήκοιτε.
Δὴ γὰρ ἐπισροφάδην με φίλαι καλέεσιν αοιδαί
Δαίμοσι θηροφόνοισι παλίντροπος ἔρχομ ̓ ἀείσων.
Πρῶτα μὲν αἰζησὶ μή μοι μάλα πίονες ἔξων.
Η γάρ τε σκοπέλοισι θορεῖν μεγ' ὑπείροχον ἵππον
Χρειὼ ἀναγκαίη χρειὼ δ ̓ ἄρα τάφρον ἅλεπαι
Δηθάκι δ ̓ ἐν δρυμοῖσιν ἀνάγκη θῆρα διεπαι
Ως κεν ἐλαφρίζοντα καὶ ἐυφόρτοις μελέεσσιν,
Τῷ μὴ πιαλέει θήρης ἐπὶ μῶλον ἴοιεν·
Μηδέ τι λεπταλέοι, καὶ γὰς ποτὲ δηρήσασθαι
Θηρσὶν ἐνυαλίοις χρειώ πολυαγρία φῶτα
Τένεκά μοι δέμας ώδε κερασσάμενοι φοιτώντων
Αμφότερον κραιτινόν τν θίειν, θεναρόν τε μάχεθαι.
Καὶ δ ̓ ἄρα δεξιτερῇ μὲν ἐπικραδιέοιεν ἄκοντας
̓Αμφιδύμος ταναός· δρεπάνην δ ̓ ἐπὶ μεσσόθι ζώνης.
Καὶ γὰρ καὶ θήρεσσι πικρὸν πόνον ἐντύνοντος

Beisp. Samml. 3. B.

Και

Oppianus.