est nullo die intermittere certa tempora orandi: sed et continuum cordis desiderium continua oratio est. S. Cle mens i. 8. Constit. Apost. cap. xl.: Preces vestras facite diluculo tertia hora, sexta, nona, vespere, &c. BREVIS PRAXIS ORATIONIS MENTALIS. Non est dubitandum quin ex considerationis veritatum aeternarum defectu, mundus peccatis scateat, et infernus animabus repleatur, Desolatione desolata est omnis terra, quia nullus est qui recogitet corde, Jerem. xii. 11. Et contra, ait Spiritus sanctus, eum que saepe mortem, judicium, et aeternitatem memoratur, a peccatis liberari: Memorare novissima tua, et in aeternum non peccabis, Eccli. vii. 40. Quidam S. Ligorio dicit, quod si a damnatis sciscitaretur: Cur vos in inferno estis? major eorum pars responderet: Nos hic sumus, quia infernum non cogitavimus, Ait. S. Vincentius de Paula, quod si peccator missionem, aut exercitia spiritualia audiret, et non converteretur, miraculo id tribuendum esset. Jam in oratione mentali Deus est qui loquitur; Ducam eum in solitudinem, et loquar ad cor ejus. Ose ii. 14. Deus utique omni concionatore melius loquitur. Omues Sancti per orationem men Ora talem sancti facti sunt. Et experientia scimus, quod, qui orationi mentali dant operam, difficulter in peccata mortalia decidant, et si casu aliquando in ea labuntur, orationi insistendo, statim resipiscunt, et ad Deum redeunt. tio mentalis, et peccatum, una simul consistere nequeunt. Ajebat quidam servus Dei, quod multi recitant rosarium, Officium Virginis Mariae, jejunant, et in peccatis vivere pergunt; sed qui orationem non intermittit, impossibile est, ut in Dei offensa vitam prosequatur ducere; aut enim orationem omittet, aut a peccatis cessabit. Sed si orationem non omittet, non solum peccata relinquet, sed a creaturis amorem suum removebit, et ad Deum convertet. In meditatione mea exardescet ignis. Ps. xxxviii. 4. De loco, ubi oratio facienda sit, magis proprior est Ecclesia; sed qui illuc ire aut ibi morari nequeunt, quisque locus erit orationi aptus, sive sint domus, sive villae. Etiam iter, et labor orationi tunc possit mens in Deum elevari. Quot rusticulae, cum eis nihil temporis nec loci supersit laborando, et iter agendo, suam faciunt orationem? Quaerenti enim Deum in omni loco, et in omni tempore invenire ille se facit. Quoad tempus, aptius erit tempus matutinum. Bonum non habebunt exitum, quae in die fiunt, cum mane orationem suam quisque facere neglexit. Oratione proprie bis in die vicari deberet, mane, et vesperi; sed cum vespere commoditas non est, fiat saltem mane. Ajebat V. Carolus Carafa piorum operariorum fundator, unum actum amoris cum animi fervore mane in oratione factum, sufficere ad retinendam animam in suo fervore per totum diem. Quoad autem tempus, quod in oratione insumendum erit, regula, aut proprius confessarius pro sua prudentia se dirigat. non disconveniunt, cum etiam in inferno cruciandusessem ; me poenitet offendisse te, per pietatem tuam mihi parce. Pater aeterne, propter Jesum, et Mariam praebe mihi lucem tuam in hac oratione, ut ab ea fructum percipiam. Deinde dicatur semel salutatio Angelica Mariae SS. ut ipsa hanc impetret lucem, et semel Gloria Patri, S. Josepho, Angelo custodi, et S. Patrono. Hi actus fiant cum animi attentione, sed breviter, et statim progrediatur ad meditationem. Circa meditationem, juvat illum, sistendo ubi sentiat animum suum moveri. Ait S. Franciscus Salesius in hac re debere nos apes imitari, quae tamdiu immorantur uni flori, usquedum totum mel extraxerint, et postea ad alium meant. Novissima, Dei beneficia, et ante omnia vitam et passionem Jesu Christe; haec (ait S. Franciscus Salesius) nobis debet esse nostra meditatio ordinaria. Oh quam excellens liber est passio Christi animabus devotis! ibi melius quam in quolibet libro percipitur peccati malitia, et Dei amor erga hominem. Quaedam imago Redemptoris semel quondam allocuta est Vener. Fr. Bernardum a Corlione, qui ab illa scire petiit, an vellet, ut ipse legere disceret? et crucifixus respondit. Quid tua legere refert? Quid tibi libri? Ego sum liber tuus, hic tibi sufficit. Sed progrediamur ad modum practicum orationis, quem docere decet. Oratio tribus constat partibus, praeparatione, meditatione, et conclusione. In praeparatione tres continentur actus quibus se exercere debet, fidei nempe per praesentiam Dei, humilitatis, et supplicationis divini luminis. Dicen do, Deus meus, credo te mihi esse praesentem, et in mei nihili abysso demersus majestatem tuam adoro. Domine, propter peccata mea nunc ego Opertet autem advertere orationis mentalis profectum tatis meretur vitam aeternam. non solum nec tam consistere Actus autem charitatis sunt Sed in mediatione, quam in affecti- dicere: Deus meus, super bus faciendis, in supplicando, omnia te aestimo. Te diligo et in deliberandis agendis: ex toto corde. Cupio te ab et hi sunt tres meditationis omnibus diligi. Aut se totum fructus. Igitur postquam divinae voluntati committere, aliquam aeternam veritatem dicendo: Domine, fac, ut cogquis meditaverit, et postquam noscam quod tibi de me placet Deus cor ejus allocutus fuerit, fieri, nam promptus sum totum oportet, ut ipse suo corde exequi. Aut se ita offerat Deum alloquatur, eliciendo Deo, quin sibi aliquid reseraffectus, ut sunt actus fidei, vet, dicendo: Ecce me, de aut actionis gratiarum, ado- me, et de iis, quae ad me perrationis, laudis, humilitatis, tinent, dispone pro tua volunet prae caeteris amoris, et con- tate. Et hi actus oblationis tritionis, qui etiam est actus sunt actus amoris, qui valde amoris. Amor est illa catena sunt Deo cordi, propterea S. aurea, quae astringit animam Theresia quinquagies quolibet cum Deo. Quilibet actus die se Deo offerebat. amoris est thesaurus, per inter alios praestantius erit quem certi efficimur de Dei dicere: Gaudeo Deus meus, amicitia: Infinitus enim the- quod es, qui es; quod es sumsaurus est hominibus, quo qui mum bonum nullius indigens, usi sunt, participes facti sunt &c. Cum autem anima cogamicitiae Dei, Sap. vii. 14. nosceret se supernaturali sive Ego diligentes me diligo, Prov. infusa recollectione elevatam, viii. 17. Qui diligit me, dili- tunc non debet ipsa niti ad alios getur a Patre meo, Jo. xiv. 21. actus faciendos, praeter illos, Charitas operit multitudinem ad quos sentit se a Deo suapeccatorum, 1 Pet. iv. 8. Ven. viter trahi; cum debeat tunc sorori Mariae crucifixae visa animo amabiliter intento atfuitingens quaedam flamma,in tendere id quod Deus in se quam, cum projectae fuissent operatur. Alioquin obstaculo quaedam paleae, statim visae posset esse divinae operationi. fuerunt consumi; et hac vi- In super notetur, ut advertit sione ei ostensum fuit, quod S. Franciscus Salesius, quod per unum actum amoris au- si unquam Spiritus sancti ferantur, atque consumantur afflatu mens nostra ad aliin anima omnes culpae com- quem bonum affectum ante missae. Accedit id, quod do- considerationem concitata fucet S. Thomas, nempe, quem- erit, tunc, posthabita consilibet actum amoris mereri deratione, locus dandus est unum gradum gloriae aeter- affectibus, nam consideratio Quilibet actus chari- ad id deservit, ut affectus nae. concitentur; quare, obtento sed etiam in particulari, ut fine, medium derelinquendum est. Item summopere juvat petitiones in oratione repetere, cum humilitate, et fiducia exposcendo a Deo suum ipsius lumen; peccatorum remissionem, perseverantiam, bonam mortem, paradisum, et in primis donum sui sancti amoris. Hortabatur S. Franciscus Salesius inter caeteras gratias postulandam esse cum animi vehementiori fervore divini amoris gratiam, quia (ajebat) obtento amore, omnes reliquae gratiae obtinentur. Igitur sufficiens erit animae, si propter spiritus desolationem in qua reperitur, aliud facere non posset, sufficiens ei erit, ut repetat hanc Davidis petitionem: Deus, in adjutorium meum intende; Domine, adjuva me, festina mihi auxiliari. Dicebat Ven. P. Paulus Segneri se experientia didicisse, nullum aliud exercitum esse animabus utilius in meditatione, quam iterum atque iterum petere, in nomine sive per merita Jesu Christi, qui nobis illam magnam jucundamque promissionem fecit: Amen, amen, dico vobis, si quid petieritis Patrem in nomine meo, dabit vobis. Item expedit, in oratione, saltem in ipsius fine aliquid deliberare, non solum in genere, ut evitare omnem culpam deliberatam etiam levem, et se totum Deo committere; est accuratius evitare aliquem defectum, in quem saepius offendit, aut vigilantius attendere ad aliquam virtutem, circa quam frequentiores habet occasiones se exercendi, ut tolerandi alicujus molestias, aut tali regulae diligentius obediendi, et majus studium adhibendi, ut in tali et tali re desideria sua cohibeat; et ab oratione non discedendum nisi aliquid in particulari deliberatum sit. Demum conclusio orationis tribus actibus terminatur: Gratiae Deo agantur de omnibus illustrationibus quae in meditatione acceptae sunt. Proponatur omnes deliberationes factas fideliter observare. Oretur aeternus Pater, ut propter Jesum, et Mariam auxilium suum praebeat, ad fideliter exequendum quod ei sponsum est. Et in fine orans commendet Deo animas purgatorii, Praelatos Ecclesiae, peccatores, et omnes sibi conjunctos, amicos, benefactores, recitando semel Pater et Ave, quae sunt omnium precum, quas a Christo et Ecclesia docti sumus, utilissimae. Antequam tamen ab oratione exeatur, oportet (ut ait S. Franciscus Salesius) colligere fasciculos florum, ut totum diem illi olfiant, nimirum seligere prae caeteris unam, vel alterem rem, in qua anima magis se moveri sensit, ut reliquum, diei illam recogitet. Oportet operam dare, ut statim executioni quam turbetur, licet nimis et mandet deliberationes factas, tam in parvi, quam magni momenti occasionibus, quae nobis occurreut, ex. gr. superet cum mansuetudine molestias, quae sibi inferuntur ab aliquo in se ira succenso; aut ut se mortificet in visu, auditu, in loquendo. Et praecipue refert, ut cum silentio, quantum possibile est, conservet illos animi pios motus affectuum, quos in oratione Deus ei communicavit, alioquin si statim ad actiones externas, et ad inutiles sermones divertet illico fervor ille devotionis in oratione conceptus, tepescet, et irritus reddetur. Prae caeteris denique orationem nunquam intermittere, neque ab illa aliquid temporis detrahat, praecipue in ariditatis tempore, et nun diu cognosceret animam in ariditate positam, ac omni devotionis fervore carentem. Quot aulici, ajebat S. Franciscus Salesius, eunt suum principem honoratum, et contenti sunt, si duntaxat ab eo aspecti sunt? Ad orationem nos pergimus ut obsequium praestemus Deo, et ei obsecundemus; si ipse lubet nos alloqui, et suis consolationibus nobis favere, de tanta gratia ei rependamus; sin minus, sufficiens erit nobis suae divinae praesentiae adesse aequo animo, eum adorando, et nostras necessitates ei exponendo; et si tunc Dominus nobiscum non loquetur, utique acceptabit nostram attentionem, et nostram fidelitatem, et pro nostra in eum fiducia nostras petitiones exaudiet. MONITA IN GENERE PRO PERFECTIONE. Collocare omnem suam fiduciam in Deo, et omnino diffidere de se, et de suis bonis propositis. Mascula determinatio se vincendi, et vim sibi in occasionibus inferendi. Ait S. Theresia: Si defectus non procedit a nobis, ne timeamus quod Deus se abstineat ab impertiendo nobis auxilia ad nostram sanctificationem. apertis oculis admisso, et peccato deliberato (inquit eadem Sancta), quantumvis parvo. Subditque: Daemon enim per opera minimarum rerum, aliqua facit foramina, per quae res magnae ingrediuntur. Non tristari post admissos defectus, sed cito se humiliare, et ad Deum confugiendo cum brevi actu Cavere a quocumque mi- contritionis, et proposito, se nimo defectu deliberatio, sive in pace remittere; et ita sem |