XIX. DE SACRAMENTO EXTREMAE UNCTIONIS, ET CURA INFIRMORUM. In novis ecclesiis 'aedifican Magno pretio habenda est hujus sacramenti institutio, dis, paretur fenestella propre quo, in extremo cum salutis altare majus, cui incribatur hoste certamine, ad victoriam Oleum infirmorum, cum suo uncti, roboramur. clave munito. Quamobrem cavet sacerdos, ne quis fidelium sibi commissorum vel propria incuria, vel ex defectu suae pastoralis vigilantiae, absque hac salutari medicina tam corporis quam animae e vita discedat. Hortetur igitur fideles ut non ad extremum vitae punctum, cum jam sensus deficere ceperint, hujus saluberrimi sacramenti receptionem remittant, sed ut potius, ingravescente morbo, statim ac fuerint in periculo constituti, vocent presbyteros ecclesiae, qui eos oleo ungant, sicque pro extremo agone vires praebeant et tutamen. Ad custodiam olei infimorum habeat locum decentem, clave observatum, si fieri potest in ecclesia, vel in sacrario: aut etiam, juxta praescriptum in Concilio prov. Mediolanensi IV., "in ipsa domo, loco decenti ac tuto."1 1 Sacerdotes non possunt pro sua commoditate apud se in domibus suis retinere sacrum olium infirmorum excepto tamen casu magnae distantiae ab ecclesia. S. R. C. Decr. 1826. . Sacerdos ad moribundum vocatus, si is vel morbi vi, vel repentino aliquo casu jam sensum omnem amiserit, ut nihil plane intelligat, hoc extremae unctionis sacramentum ministrare debet si modo adhuc vivat, et, dum usum rationis haberet, pii animi significationem dederit, ut inde judicari possit, eum hoc sacramentum petiturum, si adhuc integrae mentis esset. Ita sensus communis Theo. De aegrotos visitando et morientes juvando sit sollicitus; nec post Sacramenta suscepta prorsus relinquat; sed saepe, et, si tempus suppetat, quotidie invisat, ac in extremis assistat. S. Viaticum, protracto morbo, nec cessante periculo, frequentius administret. Deus, ut manifestaret quam gratam habet assistentiam moribundis praestitam, multoties S. Philippo Nerio ostendit angelos religiosis infirmorum ministris verba suppeditantes. De frequentatione communionis, sententia communis tenet, quod in eadem infir- junus, sacrum Eucharistiam mitate aegroto non jejuno suscipere possit, et quoad forpluries Viaticum dari possit man, per modum Viatici; perseverante eodem morbi perseverante morbi periculo. periculo, ratio est, quia hoc Vid., Rev. J. O'Kane, Notae, sacramentum aegrotis datur &c. non tantum ad satisfaciendum precepto, sed etiam et praecipue ad superandas tentationes, quae tempore gravis morbi magis urgent. S. Augustinus dicit, "Quotidie peccas, quotidie sume. S. Franciscus Salasius (Vita divota, c. 21), dicit, "Pro pauperibus relictus est hic thesaurus, et pro infirmis haec medicina." Etiam si expedierit corporis salutem impertiatar hoc S. Sacramento. S. Cyrillus Alexandr. ait, quod Sancta Eucharistia etiam morbos depellet et aegrotos sanat. Et de suomet patre S. Gregor. Nazianz. refert, quod statim ac S. communionem accepit, convaluit. Manifeste apparuit ex dictis SS. Patr. quod, communionum frequentia ex utilitate penitentis potissimum determinari debet. Le Noir, Praxis Confessarii. Benedictus XIV. docet, posse et debere Viaticum in eadem infirmitate, iterum administrari, praesertem si aegrotus exposcit; et si velit. Quot autem dies inter communiones intercedere debeant non certo constat, nec hodie necessarium est inquirere. Sententia nostris diebus acceptata, valde probabilis et pia est, quod altera die, quotidie infirmus etiam non je De Extrema Unctione, et iteratione ejusdem.-Hoc Sacramentum est quaedem spiritualis curatio per modum corporalis curationis exhibita. Sed curatio corporalisiteratur. Ergo et, hoc Sacramentum iterari potest. Nullum Sacramentale, nec sacramentum quod habet effectum perpetuum, debet iterari, quia ostenderetur sacramentum non fuisse efficax ad faciendum illum effectum. Sacramentum autem quod habet effectum non perpetuum, potest iterari sine injuria, ut effectus deperitus iterato recuperetur. Et quia sanitas corporis et mentis, quae est effectus hujusmodi Sacramenti, potest amitti, postquam fuerit per Sacramentum effecta, ideo hoc sacramentum sine injuria potest iterari. Vid. F. Lebrethon, Summa Minor. Non debet hoc Sacramentum dari nisi illis quorum mors est propinqua secundum estimationem hominum. Et hoc Sacramentum iterari potest, et quidem in eadem infirmitate, quando est alius status infirmitatis,seu quando novum periculum oritur. Pro praxi nota; nisi necessitas urgeat; tribus vicibus necesse est recitare Confiteor Deo, quando administratur Sacrum Viaticum, extrema unctio, et impertitur Indulgentia in articulo mortis. S. C. 1841. Potest haec indulgentia pluries impertiri permanente infirmitate etsi diurna. Si in omnibus sacramentis recipiendis, ut, monet Cardinalis Paleotus, magna preparatio et diligentia adhibienda est, in hoc sane, quod in extremo peregrinationis humanae curriculo administratur, eo magis necesse est a sacerdotibus omnia pietatis officia exercere, ut fideles e hac mortali vita migrantes, ex illo momento unde pendet eternitas, contra diaboli tunc presertim querentis quem devoret, insidias roborentur. fernalis tunc temporis magis satagit ut praedat, sic bonus pastor magis debet vigilare ut defendat. Non satis est infirmo sacramenta administrare. Quid enim prodest gratiam sacramentatem accipisse, si eam iterum perdat, et damnetur sed et summopere necesse est, ut infirmum sepius visites, et in gratia conservare coneris, et maxime si vel levis sit suspicio relapsus. Una omissio visitationis potest esse causa damnationis, presentim apud rudes? 1. An aegros ad fructuose hoc sacramentum suscipiendum, quantum opus est, instruis ac disponis? Ubi ad egrotum pervenerit, premissa suavi ac pia salutaQuare cum clementissimus tione; rem, et effectus hujus Dominus et Redemptor noster sacramenti breviter exponat; in ex, unctionis sacramento cumque consoletur, et a curis vim et gratiam quamdam atque amore hujus saeculi, ad medicinalem et confortati- spem, et desiderium vitae vam in fidelium morentium aeternae erigat. subsidium et solatium relinquerit, nil officii studii ac diligentiae, a pastoribus et eorum delegatis praetermitti debet. An semper curas ut morte vel periculo imminente facile admoneri, et adesse, possis? Tunc namque, "descendit diabolus habens iram magnam, sciens quod modicum tempus habet." (Apocal. xii.) Sicut igitur lupus iste in An aegratos, ultimis etiam sacramentis rite munitos frequenter visitas? ut eos contra insidias inimici robores; in gratia Dei confirmes; in doloribus juves; in anxietatibus consoleris, eosque iteratis etiam vicibus a peccatis absolvas? Quoties infirmum, toties Jesum Christum sub forma infirmi visitas; firmus fui, et visitastis me.' Matt. xxv. "in 66 XX. DE PREDICATIONE VERBI. "Vade," inquit Jesus preconi suo, "doce quaecumque mandavi; qui te audit, me audit." Pro Christo legatione fungimur, tanquam Deo exhortante per nos.' 2 Cor. "Predicate omni creaturae." Matt. et Mar. xvi. Ens predicationis materia et objectum. "Christum crucifixum," adeo ut quaecumque dicit pastor animarum eo semper tendere debeant, ut salutaris illa evangelica veritas mentibus pateat, et cordibus et voluptatibus insinuetur. Finis et scopus predicationis non nisi ut animae salventur; ut a faucibus inferni eruantur; ut liberentur a peccato, atque in gratia sanctificante vivant, et proficiant, i.e., "ut vitam eternam habeant, et abundantius habeant." Joan. x. Incumbat serio te interrogare quomodo exerceas hoc grande, solemne, et celeste munus? Item, an "denegiastis in opere quod videris, profiteri in verbo?" S. Jo. Chry. An (Con. Trid.) "plebes tibi commissas pro eorum capacitate, pascatis eas salutaribus verbis," "Sapientibus et insipientibus debitor sum." Rom. i. Predicatione et oratione SS. Apostoli mundum evangelizaverint; et hodie non sunt 66 alia media ad hunc finem? Num, Disces priusquam doceas, alloquin eris nubes sine aqua, et ubera arentia porriges.' Memorial. 66 An, predicas ut audiaris et intelligaris, non ut sonum inanem edas: devita ergo profanas vocum novitates." Ibid. "Nil vales sine gratia mea, omnem ergo successum mihi tribue, omnem defectum cum humilitate tibi imputa, ne vane tibi complaceas si sermo currat, ne nimium confundaris, si non currat.' Ibid. "Vae tibi, fili, si non evangelizaveris, clama, ne cesses; voca eos ad penitentiam. Per te, quasi per aquaeductum verbum suum Deus emittit, gratias suas et merita distribuit. Memorl. S. Thomas Aquin vocat hoc munus principalissimum animarum pastoris. De frequentia et forma predicationis tuae quomodo respondes conscientiae tuae? Haec est norma vera juxta Apostolum (Epis. Cor.), “in Christo loquimur," vel predicamus: "Non in sapientia carnali, seu eloquentia seculari, non verbis turgidis, non tempestive vel vehementer, sed lente, graviter, materia bene selecta, et cum sententiis bene expressis, i.e. verbis sapientiae." Memorl. S. Franc. Salesius solebat pauca sed maxime opportuna dicere, tum in tribunali tum in populari concione. 66 Quo spiritu predicas? Caveat minister evangelicus ab amore temporalium, exteriorum, et corporalium; amet et aspiret ad spiritualia, interna, et eterna." Trip. Expos. Ad hoc, frequenter ad Dominum converte, rogans: Cor mundum crea in me, Deus, et illumina vultum tuum super me. An populum non fatigas, et De modo et forma concionis; attende ad quid scriptum est, apud Tullium : Optimus orator est qui dicendo animos audientium edocet, et delectat, et praemovet :" intellectum convincendo, et affectum promovendo. Annon uteris locutione triviali, rustica aut scurrili, quae contemptibilem a verbo Dei avertis longiore facat oratorem, devotionem exsiccant et fidem labefactant. An ideo, ut hortatur Gregorius, P.P. XVI. (litter apost), assumis gladium spiritus, quod est verbum Dei, totisque animorum viribus gliscentem errorem, impium, et indifferentissimum, reformare, vel eradicare contendis? sermone?-Evitare debet in concionibus nimiam didacitatem ac prolixitatem. An, in tuis concionibus et catechismo serio omne semper inculcas quod ad sinceram fidem pertinet, et veris et vivis rationibus doctrinam Catholicam explicando? An populum in fide Catholica, et in refutandis quibus Multum haeccine cordi ha- dam popularibus objectionibus beat concionatur. Primo, se Dei legatum, a Deo missum, et in nomine Dei loqui, verbum Dei predicat sicut a Deo processit, Dei voluntatem sincere annuntiet, pure reddat et integre. Secundo, se coram Deo vivente loqui: Deo spectante, auscultante, sub ejus oculis et auribus. Vereatur ergo oculos Dei, nil dicat quod non possit subire examen Dei. Tertio, se in Christo loqui, in ejus spiritu, in ipso confidat, in ejus gratia innitatur. ita instruis; et adversus impietatem, ut si aliqui ovium in distantibus terris transeant (America, Oceanica), firmi sistant, omnemque errorem, et in primis indifferentissimum, exhorrescant? "Parochus tenetur (dicit Liguorio) ad concionandum diebus dominicis et festis principalioribus; et ex defectu graviter peccare, si exceptis duobis mensibus, in quibus permittit Con. Tred., parochis, ex justa causa ab Episcopo approbanda, posse licite abesse. Ex responso S. Cong. "non est opus ut concio sit extensa |