in ejus humanitate. Et meiipsius neque amoris proerit enimvero Beato grandis prii, sed sum Jesu et amoris consolatio, cernere glorio- Jesu! Hic tot modis factus sam Christi humanitatem, est meus, volo ego pariter ex cujus spectandae desi- ipsius esse omni modo mihi derio S. Paulus suspirabat, possibilio; volo ut me habeat desiderium habens dissolvi, humilem, mansuetum, obediet esse cum Christo. Phil. i. entem, mortificatum, orati23. tionis, observantiae, zeli, omnis denique virtutis studiosum. Dilectus meus mihi, et ego illi. Dilectissime Salvator, qui factus es ex praesepio socius, cibus ex coenaculo, pretium ex cruce, praemium in coelo, quomodo tibi amando respondeo? Si S. Catharina Genuensis aiebat: Non sum amplius meiipsius; seu vivam, seu moriar, tota Redemptoris mei sum; tantumdem mihi dicendum est: Non sum amplius cipando nimirum Dei obsequio facultates animae et membra corporis; cupiditates et sensus; libertatem et sanitatem; vires, ingenium et doctrinam; talenta, dotes, praerogativas, totum denique se et omnia sua, ita ut omnes cogitationes, affectus omnes, consilia omnia, verba, opera, labores omnes, et aerumnae sistant in Dei delectamento et gloria. Erit latitudo amoris, Deo se offerre ex animo in holocaustum perfectum, dicendo cum S. Ignatio, in contemplatione de divino amore: Suscipe, Domine, universam meam libertatem. Accipe memoriam, intellectum atque voluntatem. Quidquid habeo vel possideo, mihi largitus es: id tibi totum restituo ac tuae prorsus voluntati trado gubernandum : amorem tui solum cum gratia tua mihi dones, et dives sum satis, nec aliud quidquam ultra posco. Erit latitudo amoris se Dei voluntati omnino permittere, orando ex intimo cordis affectu, ut solebat Ludovicus de Ponte: Fiat, Domine, in me, de me, per me, circa me et circa omnia mea, tua sanctissima voluntas, nunc et semper et in aeternum. Amen. Erit denique latitudo amoris, si exuat se quisque, quantum fieri potest, amore omnium creaturarum, ut affectum universum in ipsarum Creatorem conferat. Atque ea ratione Deum amabat Esther Regina, ut quae fidenter dicere poterat, se ab ascensu suo in solium, alia nulla re delectatam esse quam solo Deo, quod nunquam vel regii conjugis benevolentia, vel summa subditorum studia, vel magnificus aulae splendor, vel immensae, quibus circumfluebat, opes, partem amoris sui surripuissent. Tu seis, quod nunquam laetata sit ancilla tua, ex quo huc translata sum, usque in praesentem diem, nisi in te, Domine Deus. Esther xiv. 18. Ita quoque Deum amabat S. Franciscus Salesius, scribens de se in hunc sensum : Si tenuem in me, instar minutissimi capilli, affectum deprehenderem, qui vel a Deo non manaret, vel in eum non referretur, actutum eveller em. Ut talem in nobis excitemus amorem, ponderandum est, quam late, quam effuse nos Deus dilexerit, ut auctor et naturae, et gratiae, et gloriae et unionis hypostaticae, quemadmodum expendimus in Meditatione de divinis beneficiis. O latitudo divini erga nos amoris, qui non modo amat nos impertiendo nobis universi orbis usuram, omnia naturae bona et commoda, sed praeterea totum se, essentiam suam attributa, personas; qui dignatus est esse Creator noster, Redemptor, Sanctificator, Glorificator, &c. Quis talem amatorem largissimo amore non redamet? Punctum II. Considera quid sit cum longitudine sive duratione Deum amare: est amorem ejus sine interruptione continuare, sin minus actu et explicite, at certe habitu et virtute. Omni vita tua dilige Deum, est monitum Ecclesiastici. Cap. xiii. 18. Omni vita, hoc est, omni aetate, puerili, juvenili, virili et senili. Omni vita: omni tempore, omnibus annis, mensibus, hebdomadis, diebus, horis omnibus et momentis. Omni vita, in omni vitae casu: sanitatis et morbi, sortis prosperae et adversae, solatii et arditatis, quietis et tenta tionis. Omni vita, in omni rerum vicissitudine: orando et studendo, ambulando et sedendo, laborando et feriando, dolendo et laetando, vigilando et dormiendo. Jusserat Deus (Lev. vi. 12): Iguis. . . in altari semper ardebit; atque en figuram continui nostri in Deum amoris a S. Gregorio Papa notatam (Moral. lib. xxv. cap. 7): Altare Dei est cor nostrum, ex quo necesse est ad Dominum charitatis flammam indesinenter ascendere. Hinc duplex in nobis affectus excitari debet, alter respectu praeteriti, alter respectu futuri: quod ad primum attinet, si nos in amando Deo tardos fuisse cognoscimus, socordiam nostram deplorabimus cum poenitente Augustino (Solil. 31): Sero te amavi, pulchritudo tam antiqua et tam nova; sero te amavi! vae tempori illi, quando non te amavi! Quod ad futurum spectat, offeremus nos Deo, ut eum ainemus amore longo, amore continuo, ad quod stimulabimur divini erga nos amoris exemplo; amoris adeo longi, ut nec principium habeat nec finem, ut citra et ultra aeternus sit. Deus itaque ab omni aeternitate amavit nos, decernens ante omnia tempora ut definito tempore existeremus, et copiosa largitatis suae dona perciperemus, quibus si non evadamus indigni, amorem suum consummabit in aeternum, vocans nos in partem suae ipsius beatitudinis sine fine mansurae: Misericordia Domini ab aeterno, et usque in aeternum super timentes eum. Ps. cii. 17. O Domini amorem longissimum, cui nimis quam breviter hactenus respondi! Si redamare infeliciter distuli, dabo operam imposterum, ne ex residuo, quo victurus sum tempore, ulla mihi elabatur particula amoris vacua. Punctum III. Considera in quo sita sit altitudo seu sublimitas divini amoris; consistit in amando Deo super omnia; ubi triplex gradus apte distinguitur: Primus est, quamcumque jacturam, quodlibet malum lethali Dei offensae anteferre. Se cundus, utrumque etiam peccato veniali praeponere. Tertius denique, quidvis malle perdere et preferre quam minus Deo placere, sive, nihil velle nisi quod ex majori Dei gloria esse intelligimus. Primus gradus est praecepti graviter obligantis; alter leviter obligantis; tertius praecepti non est, sed consilii. Primi gradus exemplum habemus in natu minimo Machabaeo, quando regii favoris, honorum et divitiarum, quae spondebantur, damnum, imo atrox martyrium, quali jam sex fratres sui in eadem causa praeiverant, divinae Legis violationi praetulit. 2 Machab. vii. Secundi gradus exercitio praeluxerunt varii servi Dei, qui fecere votum, illudque per plures annos ad mortem usque observarunt, nunquam deliberate levem culpam committendi. In usu tertii gradus excelluit praeter alios S. Theresia, quae arduum votum emisit, efficiendi semper quidquid perfectius esse intelligeret. Brev. Rom. amavit super Angelos, assumendo non Angelum, sed hominem ad humani generis reparationem; imo vero amavit super ipsam Jesu Christi dilecti Filii sui vitam, quem pro salute nostra cruci affigendum tradidit: amavit denique super omnem expectationem, largiens nobis dona excellentissima, adoptans nos pro filiis et haeredibus, volens, ipsemet esse, quemadmodum cibus noster et pignus in terra, ita in coelesti regno nostra perenuis haereditas. O ineffabilis divini erga nos amoris sublimitas! aequum profecto est, ut altissime illum super omnia diligamus, qui tam sublimi nos amore complexus est. Punctum IV. Considera quae sit profunditas sive intensio nostri in Deum amoris: haec in duobos consistit; in puritate et fortitudine, in amando Deum pure et fortiter: amor noster purus erit, si nullam propriae utilitatis rationem habeat, si sit benevolus, qui nos ad amandum Deum excitet propter summam et infinitam ejus bonitatem, omni posthabito privato commodo. Idem amor fortis erit, si nulla difficultate terreatur; sed omnem, ut Deo placeat, superare paratus sit: In omnibus superamus, propter eum qui dilexit me. Rom. viii. 37. Ut Deum sublimi amore super res omnes prosequamur non in iis tantum quae praecepti sunt, sed etiam quae consilii (quantum Deo dante poterimus), provocabit nos sublimis amor quo nos ipse praevenit: amavit nos scilicet super omnem creaturam visibilem, formans nos ad imagi- Atque hic triplex fortitudmen et similitudinem suam: inis gradus est, juxta triplicem difficultatem, quae occurrit et fortitudine nos Deus amvel in agendo vel patiendo averit. Amavit pure sine utardua, vel in utroque persev- ilitatis suae respectu, ex sola erando. nobis benefaciendi propensione qua enim in re egere poterat opera nostra, qui in se ditissimus et se ipso contentus erat ac plane beatus? Etiam fortissima fuit ejus dilectio, amando nos cum adhuc peccatores essemus (Rom. v. 8), adeo non amore digni, ut potius odio et abominatione. Primus gradus est, ut non sit amor verbotenus, sed facto; ut sit amor operans tota virium et virtutis intensione: non diligamus verbo, neque lingua, sed opere et veritate. 1 Joan. iii. 18. Alter fortitudinis gradus est, ut sit amor patiens, tolerando alacriter in anima et corpore, in fama et honore, in facultatibus, in conjunctis sanguine vel amicitia, &c. Tertius gradus est, ut sit amor constans, sive qui perseveret usque ad mortem tam operando, quam tolerando. Ad hos tres gradus revocat S. Bernardus bonae vitae sive divini servitii institutum: "Bonam vitam puto, mala pati et bona facere, et sic perseverare usque ad mortem." Ut amor noster in Deum profundus sit, sive purus et fortis omni modo jam indicato, expendemus quanta puritate Si oculos ad triplicem fortitudinis gradum supera expositum retorqueamus, quam operans, patiens et constans fuit amor Jesu tota vita sua mortali jam inde ab ipsa sui conceptione usque ad mortem! O Domine nostri amantissime, ita per divinam tuam gratiam dilatetur, continuetur, exaltetur et intendatur amor noster, ut undequaque et super omnia diligaris! Sic oramus, sic vovemus verbis Ecclesiae: Accendat in nobis Dominus ignem sui amoris et flammam aeternae charitatis! Amen. Missale Rom. |