FERIA TERTIA. De Libris Machabæórum. Lib. 2. cap. 3. Lectio j. suum: et templum, quod paulò HELIODORUS autem, quod erantes. sum: et nos crédimus, propter quod et loquimur scientes quóniam qui suscitávit Jesum, et nos cum Jesu suscitábit, et constituet vobiscu.Omnia enim propter vos ut grátia abundans, per multos in gratiárum actióne, abundet in glóriam Dei. Propter quod non deficimus: sed licètis, qui foris est, noster homo corrumpátur : tamen is, qui intus est, renovátur de die in diem. Id enim quod in præsenti est momentáneu et leve tribulatiónis nostræ, suprà modum in sublimitáte æternum glória pondus operátur in nobis, non contemplántibus nobis quæ videntur sed quæ non videntur. Quae enim videntur, temporália sunt: quæ autem non videntur, æterna sunt. R.II.Noct. D. XIII. p. 279. Lectio ij. UBITO autem Heliodórus cóncidit in terram, eumque ultâ caligine circumfúsum puérunt, atque in sella gestória pósitum ejecérunt. Et qui cum multis cursóribus, t satellitibus prædictum inressus est ærárium, portabár nullo sibi auxílium ferente, anifestâ Dei cógnitâ virtúte: ille quidem per divínam vir- Ex item jacébat mutus, atque mni spe et salúte privátus. Hi item Dóminum benedicé CANON. Capituláribus Theodulphi Aurelianensis Epíscopi. Anno 797. Cap. 2. PORTET (Sacerdótes) et di, et instántiam orandi, quià Lectio ij. vita viri justi lectióne instrúi-CHeliodórum quis esset apUM autem rex interrogasset tur et ornátur, et assiduitáte lectiónis munítur homo à pec- tus adhuc semel Jerosolymam cáto, juxtà illum qui dicébat: mitti, ait : Si quem habes hosIn corde meo abscondi elóquia tem, aut regni tui insidiatórē, tua, ut non peccem tibi. Hæc mitte illuc, et flagellátum eum sunt enim arma, léctio vidé-recípies, si tamen eváserit: eð licet et orátio, quibus diábolus expugnátur: hæc sunt instrumenta quibus æterna beatitúdo acquiritur, vítia comprimuntur, virtútes nutriuntur. FERIA QUARTA. ONSIDERANS autē summus CON quòd in loco sit verè Dei quædam virtus. Nam ipse, qui habet in cœlis habitatiónem, visitátor, et adjútor est loci illíus, et venientes ad malefaciendum pércutit, ac perdit. Igitur de Heliodóro, et ærárii custódiâ, ità res se habet. DeEpístolâ secundâ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios. Lectio iij. Cap. 5. CIMUS quóniàm si terrestris domus nostra hujus habita Sacerdos ne fortè rex sus-tiónis dissolvátur, quòd ædifipicarétur malítiam áliquam ex Judæis circà Heliodórum con summátam, óbtulit pro salúte catiónem ex Deo habémus, domum non manufactam, æternam in cœlis. Nam et in hoc viri hóstiam salutárem. Cùmingemíscimus habitatiónem que summus Sacerdos, exoránostram, quæ de coelo est, suret, iídem juvenes eisdem vés- perindui cupientes: si tamen tibus amicti, astantes Helio-vestíti, non nudi inveniamur. dóro, dixérunt : Oníæ Sacer-Nam et qui sumus in hoc taberdóti grátias age: nam propter náculo, ingemíscimus graváti eum Dóminus tibi vitam doná- eò quòd nólumus expoliári, vit. Tu autem à Deo flagellátus, sed supervestíri, ut absorbeánúntia ómnibus magnália Dei, tur quod mortále est, et potestátem. Et his dictis, Qui autem éfficit nos in hoc non comparuérunt. Heliodorus autem, hóstiâ Deo oblátâ, et pignus Spiritûs. Audentes igitur Deus, qui dedit nobis votis magnis promissis ei, qui semper, scientes quóniam dum vivere illi concessit, et Oníæsumus in córpore, peregrinágrátias agens, recepto exércitu, repedábat ad regem. Testabátur autem ómnibus ea quæ sub óculis suis víderat ópera magni Dei. B.III. Noct. Dom. XIII., p. 280. ipsum, à vitâ. enim ambulămus, et non per mur à Dómino: (per fidem spéciem) audémus autem, et bonam voluntátem habemus magis peregrinári à córpore, et præsentes esse ad Dóminum Et ideò conténdimus sive ab entes, sive præsentes placére | ehus, postquàm percussit AE li. CANON. gyptum in centésimo et quadragésimo tértio anno: et ascendit ad Israel, et ascendit Jerosólymam in multitúdine gravi. Et intrávit in sanctificatiónem x Capituláribus Theodulphi Aurelianensis Epíscopi. Anno 797. cap. 3. I quandò à lectióne cessá- cum supérbiâ, et accépit altáre tur, debet operátio súbse- áureum, et candelábrum lúmiui; quià otiósitas inimíca est nis, et universa vasa ejus, et nimæ et antíquus hostis, mensam propositiónis, et liuem à lectióne sive ab ora- batória, et phíalas, et mortaóne vacantem invénerit, fárióla áurea, et velum, et coilè ad vítia rapit. Per usum rónas, et ornamentum áureum, amque lectiónis discétis quá- quod in fácie templi erat : et ter et vos vivátis, et álios do- commínuit ómnia. Et accépit eátis. Per usum oratiónis, et argentum, et aurum, et vasa obis, et his quibus in caritáte concupiscibília: et accépit theonjuncti estis, prodesse valé-sauros occultos, quos invénit: itis. Per operatiónem et cór-et sublátis ómnibus ábiit interoris maceratiónem, et vítiis ram suam. limenta negábitis, et vestris ecessitátibus subveniétis, et abébitis quò necessitátem paiéntibus porrigátis. FERIA QUINTA. De Libris Machabæorum. Lib. 1. cap. I. Lectio j. : BBC. I. Noct. Dom. XIII, misit Rex libros per manus nuntiórum in Jerúsalē, et in omnes civitátes Juda : ut sequerentur leges Géntium terræ, et prohibérent holocausta, et sacrifícia, et placatiónes fíeri 2 PARATUM est regnu in cons-in templo Dei, et prohibérent pectu Antiochi, et coepit celebrári Sábbatum et dies egnáre in terrâ AEgypti, ut solemnes: et jussit coinquinári egnáret super duo regna. Et sancta, et sanctum pópulum trávit in AEgyptum in multi-Israel. Et jussit ædificári aras idine gravi, in cúrribus, et et templa, idóla, et immolári lephantis, et equitibus, et co- carnes suillas, et pécora comiósâ návium multitúdine et múnia, et relínquere filios suos onstítuit bellum adversus Pto-incircumcísos; et coinquinári emæum regem Egypti, et ve- ánimas eórum in ómnibus imitus est Ptolemæus à fácie mundis, et abominatiónibus jus, et fugit, et ceciderunt ità ut obliviscerentur legem, ulneráti multi. Et comprehen- et immutárent omnes justificait civitátes munítas in terrâ tiónes Dei. Et quicumque non Egypti: et accépit spólia terræ fecissent secundùm verbum reEgypti. Et convertit Antío-gis Antíochi, morerentur. DeEpístolâ secundâ beátiPauli | nistérium altáribusChristi, Apóstoli ad Corinthios. Lectio iij. Cap. 5. MNES nos manifestári opor Otet antè tribunal Chrish, ut réferat unusquisque própria córporis, prout gessit, sive bonum sive malum. Scientes ergò timóré Dómini hominibus suadémus, Deo autem manifesti sumus. Spero autem et in consciéntiis vestris manifestos nos esse. Non iterùm commendá mus nos vobis, sed occasiónem damus vobis gloriandi pro nobis: ut habeátis ad eos, qui in fácie gloriantur, et non in corde. Sive enim mente excédimus, Deo: sive sóbrii sumus 2. vobis. Cáritas enim Christi ur get nos: æstimantes hoc, quóniam si unus pro ómnibus mórtuus est, ergò omnes mórtui sunt: et pro ómnibus mortuus est Christus: ut, et qui vivunt, jàm non sibi vivant, sed ei, qui pro ipsis mórtuus est et resurrexit. obséquium hominibus defere dum recépimus. Húmiles de esse, mites, mansuétos, gi ves, patientes. Modum nos nére in ómnibus, vel táci vultus, vel sermo annuntiet E FERIA SEXTA. De Libris Machabæóru Lib. 2. cap. 6. Lectio j. LEAZARUS unus de prim ribus scribárum, vir æt provectus, et vultu decóra aperto ore hians compelleb tur carnem porcínam mand cáre. At ille gloriosíssima mortem magis quàm odíbile præíbat ad supplicium. Intue vitam complectens, voluntá autem, quemadmodùm opo téret accédere, patienter sús tinens, destinávit non admi tere illicita propter vitæ am rem. Hi autem, qui astában iníquâ miseratione commót propter antíquam viri amici tiam, tollentes eum secrét De Libro Enéa Parisiensis rogábant afferri carnes, quibu Epíscopi adversùs Græcos, vesci ei licébat, ut simulare ex sancto Ambrósio. tur manducasse, sicut rex im Anno 855. Cap. 126. Apud S. peráverat de sacrifícii cárni Ambr. de Offic. l. 3. c., 20. bus: ut, hoc facto, à mort TEM EMPORA quibus ab Ecclésiâ liberarétur ; et propter véte vacas (ô sacerdos), lec-rem viri amicitiam, hanc in e tióni impendas. Cur non Chris-faciébant humanitátem. tum revisas, Christum alloquá- BBC.è II. Noct. Dom. XIII. ris, Christum áudias? Illum al- P. 279. lóquimur, cùm orámus; illum audimus, cùm divína légimus CANON. Lectio ij. AT ille cogitáre cœpit ætati nis dómibus? Ili pótiùs ad nos tiam dignam, et ingénitæ no convéniant, qui nos requirunt.bilitátis canítiem, atque à puer Quid nobis cum fábulis? mi-óptimæ conversatiónis actus et secundùm sanctæ et à Deo | pósuit in nobis verbum reconcónditæ legis constitúta, res- ciliatiónis. Pro Christo ergò pondit citò, dicens, præmitti legatióne fúngimur, tanquàm se velle in infernum. Non enim Deo exhortante per nos. Obseetáti nostræ dignum est, in- crámus pro Christo, reconciquit, fingere : ut multi adoles- liámini Deo. Eum, qui non céntium, arbitrantes Eleáza- nóverat peccátum, pro nobis rum nonaginta annórum tran-peccátum fecit, ut nos efficesisse ad vitam alienigenárum : rémur justítià Dei in ipso. et ipsi propter meam simulatiónem, et propter modicum corruptibilis vitae tempus deci- Ex Constitutiónibus Riculphi. piantur, et per hoc máculam, CANON. Anno 889. cap. 2. atque execratiónem meæ se-YTERI simul convePientes, non pastis vel potatiónibus vacent, sed de suo ministério, et religiósâ conversatióne, atque de his quæ in eórum parochiis áccidunt, sermónem hábeant. nectúti conquíram. Nam, et si in præsenti témpore supplíciis hóminum erípiar, sed manum Omnipotentis nec vivus, nec defunctus effúgiam. Quamobrem fórtiter vitâ excedendo, senectúte quidem dignus apparébo adolescéntibus autem exemplum forte relinquam, si prompto ánimo ac fórtiter pro gravíssimis ac sanctíssimis légibus honestà morte perfungar. : : SABBATO. De Libris Machabæórum. Lectio j. ONTIGIT autem et septem apprehensos, compelli à rege édere contrà fas carnes porcínas, flagris, et taureis cruciátos. Unus autem ex illis, qui erat His dictis, confestim ad sup-fratres unà cum matre suà plícium trahebátur. De Epístolâ secundâ beátiPauli Apóstoli ad Corinthios. Lectio ij. Cap. 5. TAQUE nos ex hoc néminem Inovimus secundum carnem. Et si cognovimus secundùm carnem Christum sed nunc jam non nóvimus. Si qua ergò in Christo nova creatúra, vétera transiérunt ecce facta sunt ómnia nova. Omnia autem ex Deo, qui nos reconciliávit sibi per Christum : Et dedit nobis ministérium reconciliatiónis. Quóniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcílians sibi, non reputans illis delicta ipsórum, et primus, sic ait : Quid quæris, et quid vis díscere à nobis? Paráti sumus mori, magis quàm pátrias Dei leges prævaricári. Irátus ítaque rex, jussit sartágines, et ollas æneas succendi: quibus statim succensis, jussit, ei qui prior fúerat locútus, amputári linguam: et, cute cápitis abstractâ, summas quoque manus et pedes ei præscindi, cæteris ejus frátribus et matre inspiciéntibus. Et, cùm jàm per omnia inútilis factus |