Juris naturalis universi summa ad errores hodiernos revincendos accommodataJ Leroux et Jouby, 1855 - 740 |
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
1ª PARS absolute actio actionem actionis actus adeoque æque aliæ ARTICULUS Atqui auctoritas boni bonum cæteris causa conscientia consistit consuetudo COROLL Creatoris cujus debet democratia Deus effectus ejusmodi entis erga essentialiter facultates finem finis habet hæc hominibus hominis homo hujus idcirco illa illæ ille illi illius illud ipsa ipso Jamvero jura jure juris legem legis malum metaphysica moralem moralis moralitas moralitatem moraliter namque natura naturæ humanæ naturalem naturalis naturaliter necessaria necessitas nequaquam NOTANDUM nulla objecti objectum obligatio officia omnibus omnino Ontologia ordine ordinis particularis passiones peccatum peccatum originale perfectio philosophia possunt potest præ præceptum præsenti præsertim præter præterea principatus principium PROB proprie prorsus publica quæ quæcunque quædam quælibet quatenus quoad quum ratio ratione rationis respectu sæpe scientia scientiæ scilicet semper sine socialem socialis societas societatem societatis solum suæ suam suprema suum tamen tendentia tendit tunc ultimum vis physica vitæ voluntas voluntate voluntatis
Popularne fragmenty
Strona 143 - ut unus homo, in quantum conveniunt in natura, quam a primo parente accipiunt ; secundum quod in civilibus omnes homines qui sunt unius communitatis, reputantur quasi unum corpus et tota communitas quasi
Strona 160 - ita scilicet ut id homo consequatur a Deo per suam Operationen!, quasi mercedem, ad quod Deus ei virtutem operand! deputavit. Sicut etiam res naturales hoc consequuntur per proprios motus et operationes, ad quod a Deo sunt ordinatae;
Strona 164 - est, in quibus neglectum est aliquid. Summum autem bonum si ignoretur, vivendi rationem ignorari necesse est. Ex quo tantus error consequitur, ut quem in portum se recipiant, scire non possint. Cognitis autem
Strona 160 - Dicendum, quod, quia actio nostra non habet rationem meriti nisi ex praesuppositione divinae ordinationis, non sequitur quod Deus efficiatur simpliciter debitor nobis, sed sibi ipsi, in quantum debitum est ut sua ordinatio impleatur.
Strona 162 - hominis apud Deum esse non potest nisi secundum praesuppositionem divinae ordinationis; ita scilicet ut id homo consequatur a Deo per suam Operationen!, quasi mercedem, ad quod Deus ei
Strona 160 - tarnen quia creatura rationalis seipsam movet ad agendum per liberum arbitrium. Unde sua actio habet rationem meriti, quod non est in alus creaturis.
Strona 160 - id est manifestationem suae bonitatis; quod etiam ex suis operibus quaerit. Ex hoc autem quod eum colimus, nihil ei accrescit, sed nobis; et ideo meremur aliquid a Deo, non quasi ex nostris operibus aliquid ei accrescat, sed
Strona 162 - operand! deputavit. Sicut etiam res naturales hoc consequuntur per proprios motus et operationes, ad quod a Deo sunt ordinatae;
Strona 162 - ordinationis, non sequitur quod Deus efficiatur simpliciter debitor nobis, sed sibi ipsi, in quantum debitum est ut sua ordinatio impleatur.
Strona 148 - actu artis contingit dupliciter esse peccatum: Uno modo' per deviationem a fine particular! intento ab artifice : et hoc peccatum erit proprium