15 20 25 124, 1 5 10 Swer wer wol reit und übele tuot, Des mannes werc erzeigent wol, Sich hebet manic grôzer wint, Swie man ze walde rüefet, daz selbe er wider güefet: Ich missevalle manegem man, Swer übele von dem andern reit, desn wirt niht halbes z' ôren brâht. Ich kan mit allen sinnen mir selbe niht entrinnen; 14. 15. nur in E. für; nieman E. 18. I. erzeiget Hik. II. wissagen EHC. 15. I. volbringen; II. der were man niht 17. II. sô man der werke niht ensiht DEFg. 23. II. diu lihte vellet in ein strô DE. 8. I. niht wol gevallen JLOZ. mê a M. 12. I. daz JMQa; halbez JM. 124, 1. 10. II. zwir ich entrünne gerne, wiste ich war: Der hunger ist der beste koch, der ie wart oder wirdet noch. Swen hungert, ist er wæte blôz, son wart nie siechtuom alsô grôz. Siechtuom, armuot, spîse kranc diu machent kurze wîle lanc. Swer âne hunger ezzen sol, dem wirt mit spîse selten wol. Sô satez kint niht ezzen mac, sô bittert ime des honeges smac; swem aber wê der hunger tuot, den dunket sûriu spîse guot. Diu beste spîse, der beste tranc, daz sie mê schadet, dan si frumt. Swaz mit varwe ist überzogen, dâ wirt ein kint lîhte an betrogen. 16. I. số bin BLN. 17. überschrift: 39. VON DEM HUN19. I. kleider blôz BHghi. 20. I. siechtage B (N); II. sô 21. I. siechtage B(F); II. siechtům unde spise CDEG. 125, 2. I. unmæret im A. 4. 1. swachiu 8. I. danne fr. M. BCDJOghi. 22. I. diu fehlt BZ. spise a. 5. I, daz beste tr. BP. 7. I. manec. 9. II. manic sp. CD E. vrouwez houbet B. 40. VON WANE. 10. I. so d' ander HJLMPQ. 11. 1. 12. I. ûf satem BDG Jfg. 15. überschrift: II. swa wip CDE; bezogen CDEHJghik. 16. I. wirt man BCDEG; II. ein man; ein kint HJLMNOQ Xak. 20 126, 1 5 10 15 20 Ein kint næm ein geverwet ei Ich hân vil manegen man erkant, dâ gît ein stücke dez ander hin. der glas für rubîn kiuset. Swer ein hundes hût gesiht für zobelbalc, des ist doch niht. Nieman kan gemachen von baste scharlachen. Wart ie edel kint gelîch dem stiefvater, deist wunderlich. Swâ kunst ist âne bescheidenheit, dâ ist verlorn arebeit. Ere ân nutz ist tugentlich, sô sint ân êre genuoge rîch. Waz touc der slegel âne stil, dâ man blöcher spalten wil ? Diu glocke muoz den klüpfel hân, sol si grôzen dôn begân: ze redenne hilfet kunst noch list, Ez dunket mich ein tumber sin, 17. II. gemâlet CD. 22. I. unt ist der a (der spruch nur in GHXa). 18. I. vür ungeverweter eier zwei B. 23. 24. nur in G X. 23. I. Obsilber wider obezin X. 126, 3. I. II. ersiht JL Ma; II. eins hundes h. BO. 4. II. zobels BJLMQ. 10. I. daz ist ver lorniu arbeit BJLa. 11. I. II. deme gelîch alle außer N, vgl. anm. 12. II. doch ist ân êre niemen rich CD. 13. I. touc et sl. man die bl. DE(HJQ). helfent DEF. 14. II. so 16. I. guoten dôn BH. 17. I. ze reden - 22. I. sîn fehlt J. 25 127, 1 པ་ 10 15 20 Sô übele nieman ist getân, Mich dunket niht, daz ieman sül Swâ nüzze schelnt diu kindelîn, dâ mac des lônes lîhte sîn. Ein in nagel den andern dringet, Unmære ist mir des obezes smac, Swer sleht, der sol umbe sehen, Swer den hengst rüert an die frete, sô sleht er ûffe dâ ze stete. Diu louge machet schoene wât, und si selbe trüebe stât. Ich erkenne drîer slahte nôt, daz vierde daz ist fröuden tôt: 9. I. II. dar an ich BCGH; 10. I. g. lützel gl. B. 11. I. dem der B. 18. II. dem hengest rüert die H; 21. I. II. unz daz 13. I. wol gezæme B Mac (J). spruch nur in HNO P. 19. II. ûf an der H. si (unz B, biz daz J); swie wol N; und L. der 128, 1 5 10 15 20 in jugende kiusche daz tuot wê; und sînen vîent minnen sol; disiu vieriu tuont niht wol. Des vogels fluc, des visches fluz, Swaz wir noch fröuden hân gesehen, der mir sus geschahe niht. vil dicke ich gerne sæhe, waz hinder mir geschehe; ein schôz, daz man vor gesiht, Swen schiezens niht verdriuzet, 128, 2. I. und er ezzen B. 5. II. disiu dinc CD (E). - 6. I. des wien vluc L; I. des schiffes vluz keine hs. 8. II. und wie CH; II. jungen fehlt CDGH. 9. II. die strâze BCDLM Qa; I. uns alle BDL; II. allen CGHJMa; alle (allen) fehlt NO; I. II. fremede sint alle außer NO. 20. II. geschôz DE(0); ersikt DE. 21. II. daz schadet DE. 22-27 wie in I., nur 25. I. gote vlêhen BG; anders II. nach CDE: swen des niht verdriuzet, daz er vil geschiuzet, er triffet eteswenne dez zil: als ist dem der beten wil, er mac got biten in der zît daz er im sine schulde vergit. |