ODE IV.

AD L. SEXTIUM, CONSULAREM.

SOLVITUR acris hiems grata vice veris et Favonî,
Trahuntque siccas machinæ carinas ;

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni ;
Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Luna; Junctæque Nymphis Gratiæ decentes

Alterno terram quatiunt pede; dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agna, sive malit hædo.

PALLIDA mors æquo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sexti,

Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam.
Jam te premet nox, fabulæque manes,

Et domus exilis Plutonia; quo simul mearis,
Nec regna vini sortiere talis ;

Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus
Nunc omnis, et mox virgines tepebunt.

ODE V.

AD PYRRHAM.

QUIS multa gracilis te puer in rosa
Perfusus liquidis urguet odoribus
Grato, Pyrrha, sub antro?

Cui flavam religas comam

Simplex munditiis? Heu quoties fidem
Mutatosque deos flebit, et aspera
Nigris æquora ventis

Emirabitur insolens,

Qui nunc te fruitur credulus aurea;

Qui semper vacuam, semper amabilem

Sperat, nescius auræ

Fallacis! Miseri quibus

Intentata nites. Me tabula sacer

Votiva paries indicat uvida

Suspendisse potenti

Vestimenta maris deo.

ODE VI.

AD AGRIPPAM.

SCRIBERIS Vario fortis, et hostium
Victor, Mæonii carminis aliti,

Quam rem cunque ferox navibus aut equis
Miles te duce gesserit.

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem
Peleidæ stomachum, cedere nescii,

Nec cursus duplicis per mare Ulyssei,
Nec sævam Pelopis domum,

Conamur, tenues grandia; dum pudor,
Imbellisque lyræ musa potens vetat

Laudes egregii Cæsaris et tuas

Culpa deterere ingenî.

Quis Martem tunica tectum adamantina
Digne scripserit? aut pulvere Troico
Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydeiden superis parem ?

Nos convivia, nos prælia virginum,
Sectis in juvenes unguibus acrium,
Cantamus vacui, sive quid urimur,

Non præter solitum leves.

ODE VII.

AD MUNATIUM PLANCUM, CONSULAREM.

LAUDABUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Epheson, bimarisve Corinthi

Monia, vel Baccho Thebas vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe :

Sunt quibus unum opus est, intactæ Palladis urbem
Carmine perpetuo celebrare, et

Undique decerptam fronti præponere olivam :
Plurimus in Junonis honorem

Aptum dicet equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,

Nec tam Larissæ percussit campus opimæ,
Quam domus Albuneæ resonantis,

Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila cœlo
Sæpe Notus, neque parturit imbres

Perpetuos; sic tu sapiens finire memento

Tristitiam vitæque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis

Castra tenent, seu densa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque

Cum fugeret, tamen uda Lyæo

Tempora populea fertur vinxisse corona,

Sic tristes affatus amicos:

Quo nos cunque feret melior fortuna parente,
Ibimus, O socii comitesque :

Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro ;
Certus enim promisit Apollo

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.

O fortes, pejoraque passi

Mecum sæpe viri, nunc vino pellite curas:
Cras ingens iterabimus æquor.

ODE VIII.

AD LYDIAM.

LYDIA, dic, per omnes

Te deos oro, Sybarin cur properas amando Perdere ? cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris atque solis ?

Cur neque militaris

Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis Temperat ora frænis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum

Sanguine viperino

Cautius vitat? neque jam livida gestat armis

Brachia, sæpe disco,

Sæpe trans finem jaculo nobilis expedito ?

Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Trojæ Funera, ne virilis

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?