ODE XX.

AD MECENATEM,

NON usitata, nec tenui ferar
Penna biformis per liquidum æthera
Vates; neque in terris morabor
Longius; invidiaque major

Urbes relinquam. Non ego pauperum Sanguis parentum, non ego, quem vocas, Dilecte Mæcenas, obibo;

Nec Stygia cohibebor unda.

Jam jam residunt cruribus asperæ
Pelles; et album mutor in alitem
Superna; nascunturque leves

Per digitos humerosque plumæ :

Jam Dædaleo ocior Icaro
Visam gementis littora Bospori
Syrtesque Gætulas canorus

Ales Hyperboreosque campos.

Me Colchus, et qui dissimulat metum
Marsæ cohortis Dacus, et ultimi

Noscent Geloni; me peritus

Discet Iber, Rhodanique potor.

Absint inani funere næniæ, Luctusque turpes et querimoniæ : Compesce clamorem, ac sepulcri Mitte supervacuos honores.

Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER TERTIUS.

ODE I.

ODI profanum vulgus, et arceo :
Favete linguis; carmina non prius
Audita Musarum sacerdos

Virginibus puerisque canto.

Regum timendorum in proprios greges, Reges in ipsos imperium est Jovis,

Clari Giganteo triumpho,

Cuncta supercilio moveutis.

Est ut viro vir latius ordinet
Arbusta sulcis; hic generosior
Descendat in Campum petitor;
Moribus hic meliorque fama

Contendat; illi turba clientium
Sit major: ÆQUA lege Necessitas
Sortitur insignes et imos;

Omne capax movet urna nomen.

Districtus ensis cui super impia
Cervice pendet, non Siculæ dapes
Dulcem elaborabunt saporem ;

Non avium citharæque cantus

Somnum reducent: somnus agrestium
Lenis virorum non humiles domos
Fastidit, umbrosamque ripam,
Non zephyris agitata Tempe.

DESIDERANTEM quod satis est, neque Tumultuosum solicitat mare,

Nec sævus Arcturi cadentis

Impetus, aut orientis Hædi:

Non verberatæ grandine vineæ

Fundusque mendax, arbore nunc aquas

Culpante, nunc torrentia agros

Sidera, nunc hiemes iniquas.