Lesbio primum modulate civi; Qui, ferox bello, tamen inter arma, Liberum et Musas, Veneremque et illi Semper hærentem Puerum canebat, Et Lycum nigris oculis nigroque Crine decorum. O decus Phobi, et dapibus supremi Grata testudo Jovis, o laborum Dulce lenimen, mihi cumque salve Rite vocanti. ODE XXXIII. AD ALBIUM TIBULLUM. ALBI, ne doleas plus nimio, memor Immitis Glyceræ ; neu miserabiles Decantes elegos, cur tibi junior Læsa præniteat fide. Insignem tenui fronte Lycorida Jungentur capreæ lupis, Quam turpi Pholoë peccet adultero. Sic visum Veneri; cui placet impares Formas atque animos sub juga ahenea Sævo mittere cum joco. Ipsum me melior cum peteret Venus, Grata detinuit compede Myrtale Libertina, fretis acrior Adriæ Curvantis Calabros sinus. ODE XXXIV. PARCUS deorum cultor et infrequens, Consultus erro, nunc retrorsum Cogor relictos: namque Diespiter, Igni corusco nubila dividens Plerumque, per purum tonantes Egit equos volucremque currum; Quo bruta tellus, et vaga flumina, Concutitur. Valet ima summis Mutare, et insignem attenuat Deus, Sustulit; hic posuisse gaudet. ODE XXXV. AD FORTUNAM. O DIVA, gratum quæ regis Antium, Te pauper ambit sollicita prece Te Dacus asper, te profugi Scythæ, Injurioso ne pede proruas Stantem columnam, neu populus frequens Ad arma cessantes, ad arma Concitet, imperiumque frangat. Te semper anteit serva Necessitas, Gestans ahena; nec severus Uncus abest, liquidumque plumbum. Te Spes et albo rara Fides colit Velata panno; nec comitem abnegat, Veste domos inimica linquis. At vulgus infidum et meretrix retro Ferre jugum pariter dolosi. Serves iturum Cæsarem in ultimos Orbis Britannos, et juvenum recens Partibus, Oceanoque rubro. Eheu cicatricum et sceleris pudet Fratrumque. Quid nos dura refugimus Ætas? quid intactum nefasti Liquimus? unde manum juventus Metu deorum continuit? quibus Incude diffingas retusum in Massagetas Arabasque ferrum. ODE XXXVI. ET ture et fidibus juvat Placare, et vituli sanguine debito Custodes Numidæ deos; Qui nunc Hesperia sospes ab ultima Caris multa sodalibus, Nulli plura tamen dividit oscula Quam dulci Lamiæ, memor Actæ non alio rege puertiæ, Mutatæque simul togæ. Cressa ne careat pulchra dies nota; Neu promtæ modus amphora, Neu morem in Salium sit requies pedum; Neu multi Damalis meri Bassum Threîcia vincat amystide; Neu desint epulis rosæ, Neu vivax apium, neu breve lilium. Omnes in Damalin putres Deponent oculos; nec Damalis novo Divelletur adultero, Lascivis hederis ambitiosior. |