ODE XXII.

AD ARISTIUM FUSCUM.

INTEGER vitæ scelerisque purus

Non eget Mauris jaculis neque arcu Nec venenatis gravida sagittis,

Fusce, pharetra :

Sive per Syrtes iter æstuosas,
Sive facturus per inhospitalem
Caucasum, vel quæ loca fabulosus
Lambit Hydaspes.

Namque me silva lupus in Sabina, Dum meam canto Lalagen, et ultra Terminum curis vagor expeditis, Fugit inermem.

Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit æsculetis,

Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.

Pone me pigris ubi nulla campis

Arbor æstiva recreatur aura,

Quod latus mundi nebulæ malusque

Juppiter urguet ;

Pone sub curru nimium propinqui Solis, in terra domibus negata; Dulce ridentem Lalagen amabo, Dulce loquentem.

ODE XXIII.

AD CHLOEN.

VITAS hinnuleo me similis, Chloë, Quærenti pavidam montibus aviis Matrem, non sine vano

Aurarum et silüæ metu.

Nam seu mobilibus veris inhorruit Adventus foliis, seu virides rubum Dimovere lacertæ,

Et corde et genibus tremit.

Atqui non ego te, tigris ut aspera Gætulusve leo, frangere persequor :

Tandem desine matrem

Tempestiva sequi viro.

ODE XXIV.

AD VIRGILIUM.

QUIS desiderio sit pudor aut modus Tam cari capitis? Præcipe lugubres Cantus, Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor
Urguet! cui Pudor, et Justitiæ soror
Incorrupta Fides, nudaque Veritas

Quando ullum inveniet parem?

Multis ille bonis flebilis occidit;
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.
Tu frustra pius, heu! non ita creditum
Poscis Quinctilium deos.

Quod si Threïcio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem;
Non vanæ redeat sanguis imagini,
Quam virga semel horrida,

Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum! SED levius fit patientia,

Quicquid corrigere est nefas.

ODE XXV.

AD LYDIAM.

PARCIUS junctas quatiunt fenestras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi somnos adimunt; amatque
Janua limen,

Quæ prius multum facilis movebat
Cardines audis minus et minus jam,
Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?

Invicem mochos anus arrogantes Flebis in solo levis angiportu, Threcio bacchante magis sub interlunia vento.

Cum tibi flagrans amor, et libido Quæ solet matres furiare equorum, Sæviet circa jecur ulcerosum;

Non sine questu,

Læta quod pubes hedera virenti
Gaudeat pulla magis atque myrto;

Aridas frondes Hiemis sodali

Dedicet Euro.

ODE XXVI.

AD ELIUM LAMIAM.

MUSIS amicus, tristitiam et metus
Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis ; queis sub Arcto
Rex gelidæ metuatur oræ,

Quid Tiridatem terreat, unice
Securus. O quæ fontibus integris

Gaudes, apricos necte flores,

Necte meo Lamiæ coronam,

Pimplea dulcis: nil sine te mei

Prosunt honores: hunc fidibus novis,

Hunc Lesbio sacrare plectro

Teque tuasque decet sorores.

ODE XXVII.

AD SODALES.

NATIS in usum lætitiæ scyphis

Pugnare, Thracum est: tollite barbarum

Morem, verecundumque Bacchum

Sanguineis prohibete rixis.