Ille, seu Parthos Latio imminentes

Egerit justo domitos triumpho,

Sive subjectos Orientis oræ
Seras et Indos,

Te minor latum reget æquus orbem :
Tu gravi curru quaties Olympum;
Tu parum castis inimica mittes
Fulmina lucis.

ODE XIII.

AD LYDIAM.

CUM tu, Lydia, Telephi

Cervicem roseam, cerea Telephi

Laudas brachia; væ! meum

Fervens difficili bile tumet jecur.

Tunc nec mens mihi, nec color

Certa sede manet; humor et in genas

Furtim labitur, arguens

Quam lentis penitus macerer ignibus.

Uror, seu tibi candidos

Turparunt humeros immodicæ mero

Rixæ; sive puer furens

Impressit memorem dente labris notam.

Non, si me satis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbare

C

Lædentem oscula, quæ Venus

Quinta parte sui nectaris imbuit.
FELICES ter et amplius,

Quos irrupta tenet copula, nec malis
Divulsus querimoniis

Suprema citius solvet amor die.

ODE XIV.

IN SEXTUM POMPEIUM CIVILE BELLUM RENOVANTEM.

O NAVIS! referent in mare te novi
Fluctus? o quid agis? fortiter occupa

Portum nonne vides, ut

Nudum remigio latus,

Et malus celeri saucius Africo,

Antennæque gemant? ac sine funibus

Vix durare carinæ

Possint imperiosius

Æquor? non tibi sunt integra lintea,

Non Dî, quos iterum pressa voces malo.
Quamvis Pontica pinus,

Silvæ filia nobilis,

Jactes et genus et nomen inutile;

Nil pictis timidus navita puppibus

Fidit: tu, nisi ventis

Debes ludibrium, cave.

Nuper solicitum quæ mihi tædium,

Nunc desiderium, curaque non levis,
Interfusa nitentes

Vites æquora Cycladas.

ODE XV.

IN M. ANTONIUM ET CLEOPATRAM.

PASTOR Cum traheret per freta navibus Idæis Helenam perfidus hospitam, Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

Nereus fata. Mala ducis avi domum,
Quam multo repetet Græcia milite
Conjurata tuas rumpere nuptias,

Et regnum Priami vetus.

Eheu, quantus equis, quantus adest viris Sudor! quanta moves funera Dardanæ Genti jam galeam Pallas et ægida Currusque et rabiem parat.

Necquicquam, Veneris præsidio ferox, Pectes cæsariem, grataque feminis Imbelli cithara carmina divides:

Necquicquam thalamo graves

Hastas, et calami spicula Gnossii
Vitabis, strepitumque, et celerem sequi
Ajacem. Tamen, heu! serus adulteros
Crines pulvere collines.

Non Laërtiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Nestora respicis ?
Urguent impavidi te Salaminius
Teucer, te Sthenelus sciens

Pugnæ, sive opus est imperitare equis, Non auriga piger. Merionen quoque Nosces. Ecce, furit te reperire atrox Tydides, melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in altera

Visum parte lupum graminis immemor, Sublimi fugies mollis anhelitu;

Non hoc pollicitus tuæ.

Iracunda diem proferet Ilio,

Matronisque Phrygum classis Achillei :

Post certas hiemes uret Achaïcus

Ignis Iliacas domos.

ODE XVI.

PALINODIA AD TYNDARIDEM.

O! MATRE pulchra filia pulchrior, Quem criminosis cunque voles modum Pones iambis; sive flamma,

Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber æque, non acuta

Sic geminant Corybantes æra,

Tristes ut iræ: quas neque Noricus Deterret ensis, nec mare naufragum, Nec sævus ignis, nec tremendo Juppiter ipse ruens tumultu.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Iræ Thyesten exitio gravi

Stravere, et altis urbibus ultimæ

Stetere causæ cur perirent

Funditus, imprimeretque muris