Nulla sit hac potior sententia; Phocæorum

Velut profugit exsecrata civitas,

Agros atque Lares patrios, habitandaque fana
Apris reliquit et rapacibus lupis;

Ire, pedes quocunque ferent, quocunque per undas
Notus vocabit, aut protervus Africus.

Sic placet? an melius quis habet suadere? secunda
Ratem occupare quid moramur alite?

Sed juremus in hæc: Simul imis saxa renarint
Vadis levata, ne redire sit nefas,

Neu conversa domum pigeat dare lintea, quando
Padus Matina laverit cacumina,

In mare seu celsus procurrerit Apenninus,
Novaque monstra junxerit libidine
Mirus amor: juvet ut tigres subsidere cervis,
Adulteretur et columba milüo,

Credula nec ravos timeant armenta leones;
Ametque salsa levis hircus æquora.

Hæc, et quæ poterunt reditus abscindere dulces,
Eamus omnis exsecrata civitas,

Aut pars indocili melior grege; mollis et exspes
Inominata perprimat cubilia.

Vos, quibus est virtus, muliebrem tollite luctum,
Etrusca præter et volate littora.

Nos manet oceanus circum vagus arva: beata
Petamus arva, divites et insulas;

Reddit ubi Cererem tellus inarata quotannis,
Et imputata floret usque vinea,

Germinat et nunquam fallentis termes olivæ,

Suamque pulla ficus ornat arborem ;
Mella cava manant ex ilice; montibus altis
Levis crepante lympha desilit pede.
Illic injussæ veniunt ad mulctra capellæ,
Refertque tenta grex amicus ubera;

Nec vespertinus circumgemit ursus ovili,
Nec intumescit alta viperis humus :
Pluraque felices mirabimur; ut neque largis
Aquosus Eurus arva radat imbribus,
Pinguia nec siccis urantur semina glebis,
Utrumque rege temperante cœlitum.
Non huc Argoo contendit remige pinus,

Neque impudica Colchis intulit pedem,
Non huc Sidonii torserunt cornua nautæ,
Laboriosa nec cohors Ulysseï :
[Nulla nocent pecori contagia, nullius astri
Gregem æstuosa torret impotentia.]
Juppiter illa piæ secrevit littora genti,
Ut inquinavit ære tempus aureum :
Ære, dehinc ferro duravit sæcula; quorum
Piis secunda, vate me, datur fuga.

ODE XVII.

AD CANIDIAM.

HORATIUS.

JAM jam efficaci do manus scientiæ
Supplex, et oro regna per Proserpinæ,
Per et Dianæ non movenda numina,
Per atque libros carminum valentium
Defixa cœlo devocare sidera,
Canidia, parce vocibus tandem sacris,
Citumque retro solve, solve, turbinem.
Movit nepotem Telephus Nereïum,
In quem superbus ordinarat agmina
Mysorum, et in quem tela acuta torserat.
Unxere matres Iliæ addictum feris

Alitibus atque canibus homicidam Hectorem,

Postquam relictis moenibus rex procidit

(Heu!) pervicacis ad pedes Achilleï.

Setosa duris exuere pellibus

Laboriosi remiges Ulysseï,

Volente Circa, membra; tunc mens, et sonus

Relapsus, atque notus in vultus honor.
Dedi satis superque pœnarum tibi,
Amata nautis multum et institoribus.
Fugit juventas, et verecundus color
Reliquit ossa pelle amicta lurida;

Tuis capillus albus est odoribus,

Nullum a labore me reclinat otium :

Urget diem nox, et dies noctem, neque est
Levare tenta spiritu præcordia.

Ergo negatum vincor ut credam miser,
Sabella pectus increpare carmina,

Caputque Marsa dissilire nænia.

Quid amplius vis? O mare et terra! ardeo,
Quantum neque atro delibutus Hercules
Nessi cruore, nec Sicana fervida

Urens in Ætna flamma. Tu, donec cinis
Injuriosis aridus ventis ferar,

Cales venenis officina Colchicis.

Quæ finis? aut quod me manet stipendium ? Effare: jussas cum fide pœnas luam,

Paratus expiare, seu poposceris

Centum juvencos, sive mendaci lyra
Voles sonari; tu pudica, tu proba,
Perambulabis astra sidus aureum.
Infamis Helenæ Castor offensus vice,
Fraterque magni Castoris, victi prece,
Ademta vati reddidere lumina.

Et tu (potes nam) solve me dementia,
O nec paternis obsoleta sordibus,
Nec in sepulcris pauperum prudens anus
Novendiales dissipare pulveres.

Tibi hospitale pectus, et puræ manus;
Tuusque venter Pactumeius; et tuo

tardiora fata te votis manent. Ingrata misero vita ducenda est, in hoc, Novis ut usque suppetas doloribus. Optat quietem Pelopis infidus pater, Egens benigna Tantalus semper dapis; Optat Prometheus obligatus aliti; Optat supremo collocare Sisyphus

In monte saxum; sed vetant leges Jovis. Voles modo altis desilire turribus,

Modo ense pectus Norico recludere;

Frustraque vincla gutturi nectes tuo,
Fastidiosa tristis ægrimonia.

Vectabor humeris tunc ego inimicis eques;

Meæque terra cedet insolentiæ.

An quæ movere cereas imagines,