Exercet Auster, Pleïadum choro
Scindente nubes, impiger hostium
Vexare turmas, et frementem
Mittere equum medios per ignes.

Sic tauriformis volvitur Aufidus,
Qui regna Dauni præfluit Appuli;
Cum sævit, horrendamque cultis
Diluviem meditatur agris :

Ut barbarorum Claudius agmina
Ferrata vasto diruit impetu,

Primosque et extremos metendo,
Stravit humum, sine clade victor;

Te copias, te consilium et tuos
Præbente divos: nam tibi, quo die
Portus Alexandrea supplex

Et vacuam patefecit aulam,

Fortuna lustro prospera tertio
Belli secundos reddidit exitus,
Laudemque et optatum peractis
Imperiis decus arrogavit.

Te Cantaber non ante domabilis, Medusque, et Indus, te profugus Scythes

Miratur, o tutela præsens

Italiæ dominæque Romæ !

Te, fontium qui celat origines

Nilusque, et Ister, te rapidus Tigris, Te beluosus qui remotis

Obstrepit Oceanus Britannis,

Te non paventis funera Galliæ
Duræque tellus audit Iberiæ:
Te cæde gaudentes Sicambri
Compositis venerantur armis.

ODE XV.

AUGUSTI LAUDES.

PHEBUS volentem prælia me loqui
Victas et urbes, increpuit lyra,

Ne parva Tyrrhenum per æquor
Vela darem. Tua, Cæsar, ætas

Fruges et agris rettulit uberes,
Et signa nostro restituit Jovi,
Derepta Parthorum superbis

Postibus, et vacuum duellis

Janum Quirini clausit, et ordinem Rectum evaganti fræna licentiæ

Injecit, emovitque culpas,

Et veteres revocavit artes;

Per quas Latinum nomen et Italæ
Crevere vires, famaque et imperî
Porrecta majestas ad ortum
Solis ab Hesperio cubili.

Custode rerum Cæsare, non furor
Civilis aut vis eximet otium;

Non ira, quæ procudit enses,

Et miseras inimicat urbes.

Non, qui profundum Danubium bibunt, Edicta rumpent Julia, non Getæ,

Non Seres, infidive Persæ,

Non Tanain prope flumen orti.

Nosque et profestis lucibus et sacris,
Inter jocosi munera Liberi,

Cum prole matronisque nostris,
Rite deos prius adprecati,

Virtute functos, more patrum, duces, Lydis remixto carmine tibiis,

Trojamque et Anchisen et almæ

Progeniem Veneris canemus.

Q. HORATII FLACCI

EPODON LIBER.

ODE I.

AD MECENATEM.

IBIS Liburnis inter alta navium,

Amice, propugnacula,

Paratus omne Cæsaris periculum

Subire, Mæcenas, tuo.

Quid nos, quibus te vita si superstite
Jucunda; si contra, gravis?
Utrumne jussi persequemur otium,
Non dulce, ni tecum simul?
An hunc laborem mente laturi, decet
Qua ferre non molles viros?

Feremus; et te vel per Alpium juga,

Inhospitalem et Caucasum,

Vel occidentis usque ad ultimum sinum, Forti sequemur pectore.