ODE IX. AD THALIARCHUM. VIDES, ut alta stet nive candidum Flumina constiterint acuto. Dissolve frigus, ligna super foco Permitte divis cætera; qui simul Nec veteres agitantur orni. QUID sit futurum cras, fuge quærere; et Quem sors dierum cunque dabit, lucro Appone; nec dulces amores Sperne puer, neque tu choreas, Donec virenti canities abest Morosa. Nunc et campus, et areæ, Lenesque sub noctem susurri Composita repetantur hora: Nunc et latentis proditor intimo ODE X. AD MERCURIUM. MERCURI, facunde nepos Atlantis, Te canam, magni Jovis et deorum Nuntium, curvæque lyræ parentem ; Callidum, quicquid placuit, jocoso Condere furto. Te, boves olim nisi reddidisses Per dolum amotas, puerum minaci Voce dum terret, viduus pharetra Risit Apollo. Quin et Atridas, duce te, superbos, Ilio dives Priamus relicto, Thessalosque ignes et iniqua Trojæ Castra fefellit. Tu pias lætis animas reponis ODE XI. AD LEUCONOEN. Tu ne quæsieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi ODE XII. AD AUGUSTUM. QUEM virum aut heroa lyra vel acri Tibia sumis celebrare, Clio ? Quem deum? cujus recinet jocosa Aut in umbrosis Heliconis oris, Aut super Pindo, gelidove in Hæmo? Orphea silvæ, Arte materna rapidos morantem Quid prius dicam solitis parentis Unde nil majus generatur ipso, Nec viget quidquam simile, aut secundum : Præliis audax, neque te silebo, Belluis; nec te, metuende certa Dicam et Alciden, puerosque Ledæ ; Defluit saxis agitatus humor: Romulum post hos prius, an quietum Pompilî regnum memorem, an superbos Tarquinî fasces, dubito, an Catonis Nobile letum. Regulum, et Scauros, animæque magnæ Prodigum, Pœno superante, Paulum, Gratus insigni referam Camena, Fabriciumque. Hunc, et incomtis Curium capillis Crescit, occulto velut arbor ævo, Julium sidus, velut inter ignes Gentis humanæ pater atque custos, Cæsaris fatis data: tu secundo Cæsare regnes, |