Concines lætosque dies, et urbis
Publicum ludum, super impetrato
Fortis Augusti reditu, forumque

Litibus orbum.

Tum meæ (si quid loquar audiendum) Vocis accedet bona pars; et, o Sol Pulcher, o laudande, canam recepto Cæsare felix.

Tuque dum procedis, Io Triumphe!
Non semel dicemus, Io Triumphe!
Civitas omnis; dabimusque divis
Tura benignis.

Te decem tauri totidemque vaccæ,
Me tener solvet vitulus, relicta
Matre, qui largis juvenescit herbis
In mea vota,

Fronte curvatos imitatus ignes
Tertium Lunæ referentis ortum,
Qua notam duxit, niveus videri,
Cætera fulvus.

ODE III.

AD MELPOMENEN.

QUEM tu, Melpomene, semel

Nascentem placido lumine videris, Illum non labor Isthmius

Clarabit pugilem, non equus impiger

Curru ducet Achaico

Victorem; neque res bellica Deliis Ornatum foliis ducem,

Quod regum tumidas contuderit minas, Ostendet Capitolio:

Sed quæ Tibur aquæ fertile præfluunt,

Et spissæ nemorum comæ,

Fingent Æolio carmine nobilem.

Romæ principis urbium

Dignatur suboles inter amabiles

Vatum ponere me choros ;

Et jam dente minus mordeor invido.

O testudinis aureæ

Dulcem quæ strepitum, Pieri, temperas !

O mutis quoque piscibus

Donatura cycni, si libeat, sonum !

Totum muneris hoc tui est,

Quod monstror digito prætereuntium

Romanæ fidicen lyræ :

Quod spiro et placeo (si placeo) tuum est.

ODE IV.

QUALEM ministrum fulminis alitem (Cui rex deorum regnum in aves vagas Permisit, expertus fidelem

Juppiter in Ganymede flavo)

Olim juventas et patrius vigor
Nido laborum propulit inscium,
Vernique, jam nimbis remotis,
Insolitos docuere nisus

Venti paventem; mox in ovilia
Demisit hostem vividus impetus;
Nunc in reluctantes dracones

Egit amor dapis atque pugnæ :

Qualemve lætis caprea pascuis
Intenta, fulvæ matris ab ubere
Jam lacte depulsum leonem
Dente novo peritura, vidit :

Videre Rhæti bella sub Alpibus Drusum gerentem Vindelici; quibus Mos unde deductus per omne Tempus Amazonia securi

K

Dextras obarmet, quærere distuli : (Nec scire fas est omnia) sed diu

Lateque victrices catervæ,

Consiliis juvenis revictæ,

Sensere quid mens rite, quid indoles
Nutrita faustis sub penetralibus
Posset, quid Augusti paternus
In pueros animus Nerones.

FORTES creantur fortibus, et bonis : Est in juvencis, est in equis, patrum Virtus; nec imbellem feroces Progenerant aquila columbam.

Doctrina sed vim promovet insitam, Rectique cultus pectora roborant: Utcunque defecere mores, Indecorant bene nata culpæ.

Quid debeas, o Roma, Neronibus,
Testis Metaurum flumen et Asdrubal
Devictus, et pulcher fugatis
Ille dies Latio tenebris,

Qui primus alma risit adorea,
Dirus per urbes Afer ut Italas,
Ceu flamma per tædas, vel Eurus

Per Siculas equitavit undas.

Post hoc secundis usque laboribus
Romana pubes crevit; et impio

Vastata Pœnorum tumultu

Fana deos habuere rectos:

Dixitque tandem perfidus Annibal :
Cervi, luporum præda rapacium,
Sectamur ultro, quos opimus

Fallere et effugere est triumphus.

Gens, quæ cremato fortis ab Ilio
Jactata Tuscis æquoribus sacra,
Natosque maturosque patres,

Pertulit Ausonias ad urbes :

Duris ut ilex tonsa bipennibus
Nigræ feraci frondis in Algido,
Per damna, per cædes, ab ipso
Ducit opes animumque ferro.

Non Hydra secto corpore firmior Vinci dolentem crevit in Herculem;

Monstrumve summisere Colchi

Majus, Echioniæve Thebæ.

Merses profundo, pulchrior evenit: Luctere, multa proruet integrum Cum laude victorem, geretque Prolia conjugibus loquenda.