Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER QUARTUS.

ODE I.

AD VENEREM.

INTERMISSA, Venus, diu,

Rursus bella moves? Parce, precor, precor.

Non sum qualis eram bonæ

Sub regno Cinaræ. Desine, dulcium

Mater sæva Cupidinum,

Circa lustra decem flectere mollibus

Jam durum imperiis. Abi

Quo blandæ juvenum te revocant preces.

Tempestivius in domum

Pauli, purpureis ales oloribus, Comissabere Maximi,

Si torrere jecur quæris idoneum. Namque et nobilis et decens

Et pro solicitis non tacitus reis, Et centum puer artium,

Late signa feret militiæ tuæ :

Et quandoque potentior

Largis muneribus riserit æmuli,

Albanos prope te lacus

Ponet marmoream, sub trabe Cypria.

Illic plurima naribus

Duces tura, lyræque et Berecyntiæ Delectabere tibiæ

Mistis carminibus, non sine fistula.

Illic bis pueri die

Numen cum teneris virginibus tuum Laudantes, pede candido

In morem Saliûm ter quatient humum.

Me nec femina, nec puer

Jam, nec spes animi credula mutui,

Nec certare juvat mero,

Nec vincire novis tempora floribus.

Sed cur, heu! Ligurine, cur

Manat rara meas lacrima per genas?

Cur facunda parum decoro

Inter verba cadit lingua silentio ?

Nocturnis ego somniis

Jam captum teneo jam volucrem sequor

Te per gramina Martii

Campi; te per aquas, dure, volubiles.

ODE II.

AD ANTONIUM IULUM.

PINDARUM quisquis studet æmulari, I-
ule, ceratis ope Dædalea

Nititur pennis, vitreo daturus
Nomina ponto.

Monte decurrens velut amnis, imbres

Quem super notas aluere ripas,
Fervet immensusque ruit profundo
Pindarus ore,

Laurea donandus Apollinari,

Seu per audaces nova Dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege solutis ;

Seu deos, regesve canit, deorum
Sanguinem, per quos cecidere justa
Morte Centauri, cecidit tremendæ

Flamma Chimæræ ;

Sive, quos Elea domum reducit -
Palma cœlestes, pugilemve equumve
Dicit, et centum potiore signis
Munere donat;

Flebili sponsæ juvenemve raptum
Plorat; et vires animumque mores-
Que aureos educit in astra, nigro-
Que invidet Orco.

Multa Dircæum levat aura cycnum,
Tendit, Antoni, quoties in altos
Nubium tractus: ego, apis Matinæ
More modoque

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum, circa nemus uvidique
Tiburis ripas operosa parvus
Carmina fingo.

Concines majore Poëta plectro
Cæsarem, quandoque trahet feroces
Per Sacrum clivum, merita decorus
Fronde, Sicambros;

Quo nihil majus meliusve terris

Fata donavere bonique divi,

Nec dabunt, quamvis redeant in aurum Tempora priscum.