119. Homo sapiens in omnibus metuet, et in diebus delictorum attendet ab inertiâ. V. 27.

120. Operarius ebriosus non locupletabitur ; et qui spernit modica, paulatim decidet. C. xix. v. 4. 121. Qui peccat in animam suam, pœnitebit; et qui jucundatur in malitiâ, denotabitur. V. 6.

122. Audîsti verbum adversus proximum tuum? commoriatur in te; fidens quoniam te non disrumpet. V. 10.

123. Corripe proximum, ne fortè non dixerit; et si dixerit, ne fortè iteret. V. 14.

424. Corripe amicum; sæpe enim fit commissio: et non omni verbo credas. V. 15 et 16.

125. Melior est homo qui minuitur sapientiâ, et deficiens sensu in timore, quàm qui abundat sensu, et transgreditur legem Altissimi. V. 21.

126. Quàm bonum est correptum manifestare pœnitentiam! sic enim effugies voluntarium peccatum. C. xx. v. 4.

127. Qui multis utitur verbis, lædet animam suam; et qui potestatem sibi sumit injustò, odietur. V. 8.

128. Opprobrium nequam in homine mendacium, et in ore indisciplinatorum assiduè erit. V. 26.

129. Potior fur quàm assiduitas viri mendacis: perditionem autem ambo hereditabunt. V. 27.

130. Mores hominum mendacium sinè honore, et confusio illorum cum ipsis sinè intermissione. V. 28.

131. Fili, peccâsti? non adjicias iterum; sed et

de pristinis deprecare, ut tibi dimittantur. C. xxI. V. 4.

132. Quasi a facie colubri fuge peccata; et, si accesseris ad illa, suscipient te. V. 2.

133. Qui odit correptionem, vestigium est peccatoris; et qui timet Deum, convertetur ad cor suum. V. 7.

134. Fatuus in risu exaltat vocem suam : vir autem sapiens vix tacitè ridebit. V. 23.

135. Susurro coinquinabit' animam suam, et in omnibus odietur. V. 31.

136. Jurationi non assuescat os tuum; nominatio verò Dei non sit assidua in ore tuo. C. XXIII. v. 9 et 10.

137. Vir multùm jurans implebitur iniquitate, et non discedet a domo illius plaga. V. 12.

138. Domino Deo, antequam crearentur, omnia sunt agnita: sic et post perfectum respicit omnia. V. 29.

439. Nihil melius est quàm timor Dei, et nihil dulcius quàm respicere in mandatis Domini. V. 37. 140. Gloria magna est sequi Dominum; longitudo enim dierum assumetur ab eo. V. 38.

144. Quæ in juventute tuâ non congregasti, quomodo in senectute tuâ invenies? C. xxv. v. 5. 142. Quàm magnus qui invenit sapientiam et scientiam! sed non est super timentem Dominum. V. 13.

443. Vasa figuli probat fornax, et homines justos tentatio tribulationis. C. xxvii. v. 6.

1. Le sujet est l'impie.

444. In medio insensatorum serva verbum tempori; in medio autem cogitantium assiduus esto. V. 13.

145. Narratio peccantium odiosa, et risus illorum in deliciis peccati. V. 44.

146. Dilige proximum, et conjungere fide cum illo. V. 18.

147. Facienti nequissimum consilium, super ipsum devolvetur. V. 30.

148. Laqueo peribunt qui oblectantur casu justorum dolor autem consumet illos antequam moriantur. V. 32.

149. Qui vindicari vult, a Domino inveniet vindictam, et peccata illius servans servabit. C. XXVIII. v. 1.

150. Relinque proximo tuo nocenti te; et tunc deprecanti tibi peccata solventur. V. 2.

451. Homo homini reservat iram, et a Deo quærit medelam? V. 3.

152. In hominem similem sibi non habet misericordiam, et de peccatis suis deprecatur? V. 4.

153. Ipse, quum caro sit, reservat iram, et pro+ pitiationem petit a Deo? Quis exorabit pro delictis illius? V. 5.

154. Memento novissimorum, et desine inimicari. V. 6.

155. Memorare timorem Dei, et non irascaris proximo. Memorare testamentum Altissimi, et despice ignorantiam proximi. V. 8 et 9.

156. Abstine te a lite, et minues peccata. V. 10.

457. Susurro et bilinguis maledictus; multos enim turbabit pacem habentes. V. 15.

158. Multi ceciderunt in ore gladii; sed non sic quasi qui interierunt per linguam suam. V. 22. 159. Sepi aures tuas spinis, et ori tuo facito ostia et seras aurum tuum et argentum tuum confla, et verbis tuis facito stateram, et frenos ori tuo rectos. V. 28 et 29.

160. Fœnerare proximo tuo in tempore necessitatis illius, et iterum redde proximo in tempore suo. C. XXIX. v. 2.

161. Confirma verbum, et fideliter age cum illo, et in omni tempore invenies quod est tibi necessarium. V. 3.

462. Verumtamen super humilem animo fortior esto, et pro eleemosynâ non trahas illum. V.11.

463. Propter mandatum assume pauperem ; et propter inopias ejus ne dimittas eum vacuum⚫ V. 12.

464. Conclude eleemosynam in corde pauperis, et hæc pro te exorabit ab omni malo. V. 15.

165. Qui diligit filium suum, assiduat illi flagella, ut lætetur in novissimo suo. C. xxx. v. 1. 166. Non des illi potestatem in juventute, et ne despicias cogitatus illius. V. 44.

167. Curva cervicem ejus in juventute, et tundo latera ejus dum infans est, ne fortè induret et non credat tibi. V. 12.

168. Doce filium tuum, et operare in illo, ne in turpitudinem illius offendas. V. 13.

169. Miserere animæ tuæ placens Deo, et contine: congrega cor tuum in sanctitate ejus, et tristitiam longè repelle a te. V. 24.

170. Multam malitiam docuit otiositas. C. XXXIII. v. 29.

171. Non amplifices super omnem carnem ; verùm sinè judicio nihil facias grave. V. 30.

172. Divinatio erroris, et auguria mendacia, et somnia malefacientium, vanitas est, et sicut parurientis, cor tuum phantasias patitur. C. XXXIV. v. 5 et 6.

473, 174. Oculi Domini super timentes eum : protector potentiæ, firmamentum virtutis, tegimen ardoris et umbraculum meridiani, deprecatio offensionis, et adjutorium casûs; exaltans animam et illuminans oculos, dans sanitatem et vilam et benedictionem. V. 19 et 20.

175. Dona iniquorum non probat Altissimus; nec in multitudine sacrificiorum eorum propitiabitur peccatis. V. 23.

176. Qui aufert in sudore panem, quasi qui occidit proximum suum: qui effundit sanguinem, et qui fraudem facit mercenario, fratres sunt. V. 26 et 27.

177. Homo qui jejunat in peccatis suis, et iterum eadem faciens, quid proficit humiliando se? orationem illius quis exaudiet? V. 31.

178. Sacrificium salutare est attendere mandatis. C. xxxv. v. 2.

179. Qui facit misericordiam, offert sacrificium. V. 4.