1. Inter sanctos qui sæculo XII floruerunt, locum
non vulgarem habet S. Hildegardis virgo, virtuti-
bus, miraculis, propheticis scriptis, ac mira no-
minis celebritate clarissima, cujus gesta modo il-
lustranda suscipio. Vita ipsius ad hunc diem im-
pressa est apud Surium, et jam anno 1566 Colo-
niæ edita. Auctorem Vitæ Theodoricum abbatem
Benedictinum omnes passim recentiores dicunt,
sed non addunt cujus monasterii sit abbas. Apud
Surium de Theodorico hæc notantur: « Claruit is
anno 1200, estque diversus a Theodorico abbate
S. Trudonis. » Distinctio hæc certa est, cum Theo-
doricus Trudonopolitanus abbas anno 1100 florue-
rit. Trithemius in Catalogo illustrium virorum,
pag. 138, parum exacte de Theodorico, ejusque
ætate loquitur : « Theodoricus, inquit, abbas or-
dinis S. Benedicti, beatæ Hildegardis quondam
amator castissimus, vir tam in Scripturis sanctis
quam in litteris sæcularibus exercitatus et doctus,
ingenio promptus, sermone scholasticus, scripsit
ad multorum ædificationem vitam ejusdem Hilde-
gardis sponsæ Christi lib. iv, Epistolas quoque va-
rias ad diversos, et quædam alia nobis incognita.
Claruit temporibus Henrici VI (defuncti anno 1198)
anno Domini 1200. » Trithemius memoriæ lapsu, aut,
ut magis credo, errore transcribentium aut impri-
mentium, vitam in quatuor libros videtur dividere,
cum tantum sint libri tres, ut clarum et certum
est ex singulorum præfatione, et conclusione libri
tertii. De scriptorum ætate infra.

2. Primus forte est Trithemius qui Theodoricum,
biographum, vocavit abbatem; multumque dubito
an revera abbas fuerit, imo potius credo monachum
fuisse, non abbatem. Certe monachus tantum fuit,
quando vitam conscripsit. Præterea non solus
Theodoricus laudatam Hildegardis Vitam scripsit;
sed eam ante ipsum scribere cœpit Godefridus
monachus, cujus est liber primus. Secundum vero
et tertium composuit Theodoricus, jubentibus Lu-
dovico et Godefrido abbatibus. Hæc omnia clare
eruuntur ex præfationibus, quas omnes composuit
Theodoricus. Etenim toti vitæ ita præfari incipit :
Dominis venerabilibus, Ludovico et Godefrido ab-
batibus, Theodoricus humilis servorum Dei servus
salutem cum devotis orationibus. Auctoritatis
PATROL. CXCVII.

513

D

rum ingenio clarum, Vitam sanctæ ac Deo dilectæ
Hildegardis virginis (quam ille honesto stylo inchoa-
vit, sed non perfecit) in ordinem redigerem, et
quasi odoriferis floribus serta contexens, visiones
ejus, gestis suis insertas, sub divisione librorum,
in unius corporis formam redigerem. » Tum post
aliquot excusationes, quid fecerit, sic explicat:
<«< Itaque parui eo modo, ut præfati viri liber, pri-
mæ positionis locum obtinens; nullam suæ dispo-
sitionis patiatur jacturam; deinde secundus liber
visionum pulcherrimum et admirabilem textum :
tertius miraculorum... a nobis digestam, divisam
et ordinatam contineret scripturam. » Itaque pri-
mus liber est Godefridi, excepta præfatione, con-
tinetque pleraque Sanctæ gesta, non tamen mor-
tem, visiones quoque et miracula in hoc libro ali-
qua referuntur. At liber secundus de visionibus et
tertius de miraculis et morte Hildegardis, solius
sunt Theodorici.

3. Jam vero ambos hosce scriptores, non abba-
tes, sed monachos fuisse, habeo ex Actis mss., pro
canonizatione S. Hildegardis compositis, et apud
nos edendis, in quibus num. 7 hæc leguntur :
<< Bruno custos S. Petri in Argentina et presbyter
juratus dicit de vita beatæ Hildegardis,... quod
in libello qui de ejus vita a duobus religiosis,
scilicet Gotfrido et Theodorico, qui cum beata
virgine morabantur, statim post ejus obitum est
scriptus, legit quem omnibus modis vera credit
continere, etc. » Ex his habemus primo, auctores
Sanctæ convixisse, et non modo esse contempora-
neos, sed in multis etiam testes oculatos. Hac de
causa Theodoricus, licet in præfationibus de more
multis utatur excusationibus, nunquam pro excu-
satione allegat ignorantiam gestorum, visionum
aut miraculorum S. Hildegardis, et ne insinuat
quidem nisi raro, se aliorum instructione indigere,
aut aliorum relatione uti, ad gesta Sanctæ conscri-
benda. Itaque dubitare non possumus quin Gode-
fridus et Theodoricus fuerint ex iis monachis, qui
in monasterio B. Hildegardis rem divinam perage-
bant, eaque de causa poterant omnia habere per-
spectissima. Godefridus verosimiliter erat natu
major, isque solus Vitam scripsisset, nisi mors in-
tervenisset. Nam defunctum fuisse Godefridum,
quando scribebat Theodoricus, liquet ex præfatio-
ne libri secundi, in qua « Godefridus bone memo-
1