NEREI VATICINIUM DE EXCIDIO TROJE.

PASTOR quum traheret per freta navibus
Idæis Helenen perfidus hospitam,

Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

5

10

15

20

Nereus fata: "Malâ ducis avi domum,

5

Quam multo repetet Græcia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,

Et regnum Priami vetus.

Eheu! quantus equis, quantus adest viris
Sudor! quanta moves funera Dardanæ
Genti! Jam galeam Pallas, et ægida,
Currusque, et rabiem, parat.

Nequidquam, Veneris præsidio ferox,
Pectes cæsariem, grataque fœminis

110

O MATRE pulchrâ filia pulchrior,
Quem criminosis cunque voles modum
Pones iambis; sive flammâ,
Sive mari libet Hadriano.
Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber æquè, non acuta
Sic geminant Corybantes æra,
Tristes ut iræ quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec sævus ignis, nec tremendo
Jupiter ipse ruens tumultu.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Iræ Thyesten exitio gravi
Stravêre; et altis urbibus ultimæ
Stetêre causæ cur perirent

Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens.

Compesce mentem. Me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus

Mutare quæro tristia, dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XV.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amœnum sæpè Lucretilem
Mutat Lycao Faunus, et igneam
Defendit æstatem capellis

Usque meis, pluviosque ventos.
Impunè tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ

Olentis uxores mariti ;

Nec virides metuunt colubras,
Nec Martiales hæduleæ lupos ;
Utcunque dulci, Tyndari, fistulâ
Valles et Usticæ cubantis
Levia personuêre saxa.

Dî me tuentur: dîs pietas mea

Et Musa cordi est. Hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.

Hic in reductâ valle Caniculæ

Vitabis æstus; et fide Teïâ

Dices laborantes in uno

Penelopen vitreamque Circen.

Hic innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbrâ: nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus

Prælia; nec metues protervos.

20

25

5

10

15

20

ODE XVI.

AD VARUM

NULLAM, Vare, sacrâ vite priùs severis arborem
Circa mite solum Tiburis, et mœnia Catili :
Siccis omnia nam dura Deus proposuit; neque

Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.

Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat?

5

Quis non te potiùs, Bacche pater, teque, decens Venus?

At ne quis modici transiliat munera Liberi,

Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata; monet Sithoniis non levis Evius,
Quum fas atque nefas exiguo fine libidinum
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam: nec variis obsita frondibus
Sub divum rapiam. Sæva tene cum Berecynthio
Cornu tympana, quæ subsequitur cæcus Amor sui,
Et tollens vacuum plùs nimio Gloria verticem,
Arcanique Fides prodiga, perlucidior vitro.

ODE XVII.

AD MECENATEM.

VILE potabis modicis Sabinum

Cantharis, Græcâ quod ego ipse testâ

Conditum levi, datus in theatro

Quum tibi plausus,

Care Mæcenas eques, ut paterni
Fluminis ripæ, simul et jocosa
Redderet laudes tibi Vaticani

Montis imago.

Cæcubum et prælo domitam Caleno
Tu bibes uvam: mea nec Falernæ

Temperant vites neque Formiani

Pocula colles.

2

10

15

5

10

ODE XVIII.

IN DIANAM ET APOLLINEM.

DIANAM teneræ dicite virgines:
Intonsum, pueri, dicite Cynthium:
Latonamque supremo
Dilectam penitùs Jovi.

Vos lætam fluviis, et nemorum comâ,

Quæcunque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi

Silvis, aut viridis Cragi:

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Insignemque pharetrâ,

Fraternâque humerum lyrâ.

Hic bellum lacrymosum, hic miseram famem

Pestemque, a populo et principe Cæsare, in

Persas atque Britannos

Vestrâ motus aget prece.

5

10

15

5

10

15