Patrum canítiem, tòt venerábiles Rugas objiciunt ; undè nitet fides: Quæ sunt prisca, docent; Quæ per scripta Pátrum quandò forìs sonas, Nullo vocis egens corda docens sono, Et te méntibus ínseris. *. Beátus homo quem tu erudíeris, Dómine, R. Et de lege tuâ docueris eum. Ps. Ad Magníficat. Ant. 7. G. Beátus qui excógitat vias sapiéntiæ in corde suo, vadens post illam quasi investigátor: protegétur sub tégmine illíus à fervóre, et in glóriâ ejus requiescet. Eccli. 14. Oratio, ut infrà ad Laudes. AD COMPLETORIUM. Ant. 3. a. Dedit illi Dóminus in præceptís suis potestátem docére Jacob testimónia, et in lege suâ lucem dare Israël. Eccli. 45. Ad Nunc dimittis. Ant. 6. F. Qui vigiláverit propter sapiéntiam, citò se cúrus erit; quóniam dignos se ipsâ círcuit quærens, et in viis ostendit se illis hiláriter. Sap. 6. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Fontem sapiéntiæ Dóminum, Veníte, adorémus. Eccli. 1. Ps. 94. Veníte, 2. Jtot tibi vindices, Quot sunt mota tibi prælia, nóbiles Tot nectis tibi laureas. Cùm per mille neces impietas furit, Oppónis válido péctore Mártyres: Cùm per mille dolos décipit hæresis, Doctóres tibi súscitas. Quandò sparsa lues úndiquè críminum, Hi gliscens vítium prótinus ámputant: Quandò plurima nox méntibus íncubat, Hi plenum révehunt diem. Firmant instábiles, et dúbios regunt : Monstrant tuta procul littora náufragis: Nobis, qui véhimur cæca per æquora, Lucent perpétuæ faces. Quæ dixêre tuis cónsona | Deo qui dat ómnibus affluenter.Si. Eccli. 39. Jac. 1. sénsibus, Nostris illa, Deus, córdibus imprimas: Quos terris cólimus, quos Quæ per scripta Patrum, quandò foris sonas, Nullo vocis egens corda doces sono, Et te méntibus ínseris. IN I. NOCTURNO. Ant. 3. a. Sapiéntia non est multis manifesta; quibus autem cógnita est, pérmanet usque ad conspectum Dei. Eccli. 6. Ant. 4. E. Os prudentis quæritur in Ecclésiâ, et verba illíus cogitábunt in córdibus suis. Eccli. 21. Ant. 5. a. Sciéntia sapientis tanquàm inundátio abundábit et consilium illíus sicut fons vitæ pérmanet. Eccli. 21. R. ij. Ipse tanquàm imbres mittet elóquia sapiéntiæ suæ: * Ipse palàm fáciet disciplínam doctrinæ suæ, et in lege testamenti Dómini gloriábitur. y. Multos filiórum Israël convertet ad Dóminum Deum ipsórum. Ipse. Eccli. 39. Ľùc. 1. * R. iij. Omnis scriba doctus in regno cœlórum, * Símilis est hómini patrifamílias qui Profert de thesauro suo nova et vétera. y. In corde prudentis requiescit sapiéntia, et indoctos quosque erúdiet. * Símilis. Glória. † Profert. Matth. 13. Prov. 14. IN II. NOCTURNO. Ant. 7. ç. Ecce dedi verba mea in ore tuo: ecce constítui te ut evellas, et déstruas et disperdas, et ædífices, et plantes. Jerem. 1. Ant. 8. G. Ne retíneas verbum in témpore salútis: in linguâ enim sapiéntia dignoscitur; et sensus, et sciéntia et doctrína in verbo sensáti. Eccli. 4. Ant. 2. D. Depósitum custódi, devítans profánas vocum novitátes, et oppositiónes falsi nóminis sciéntiæ. 1. Tim. 6. *. Deus, docuisti me à juventute meâ: R. Pronuntiabo mirabílía tua. Ps. 70. Lectiones, ut in Proprio. R. iv. Qui habet sermónem | mónes tui, Dómine; et co meum, loquátur sermónem meum verè.* Numquid non verba mea sunt quasi ignis, et quasi málleus cónterens petram?. Si quis volúerit voluntátem fácere ejus qui misit me, cognoscet de doctrínâ, utrùm ex Deo sit. * Numquid. Jerem. 23. Joan. 7. R. v. Ponam verba mea in ore ejus, loqueturque ómnia quæ præcépero illi: Qui autem verba ejus audíre nolúerit, ego ultor existam. y. Qui à semetipso lóquitur, glóriam própriam quærit: qui quærit glóriam ejus qui misit eum, hic verax est. Qui. Deut. 18. Joan. 7. .vj. Dabo te, dicit Dóminus, in murum æreum, fortem: * Et bellábunt adversùm te, et † Non prævalébunt; quia ego tecum sum. y. Exurgent viri loquentes perversa, ut abdúcant discípulos post se:* Et bellábunt. Glória Patri. † Non. Jerem. 15. Act. 20. IN III. NOCTURNO. Ant. 4. E. Propósui sapiéntiam adducere mihi ad convivendum; sciens quóniam mecum communicábit de bonis. Sap. 8. Ant. 7. d. Quæsivi sapiéntiam palàm in oratióne meâ; et efflóruit tanquàm præcox uva. Eccli. 51. Ant. 1. f. Inventi sunt ser médi eos: et factum est mihi verbum tuum in lætitiam cordis mei. Jerem. 15. y. Scrutábor legem tuam, Dómine; R. Et custódiam illam in toto corde meo. Ps. 118 Evangelium et Homilia, ut in Proprio. R. vij. Super salútem et spéciem dilexi sapiéntiam :* Et propósui pro luce habére illam: venérunt autem mihi ómnia bona páriter cum illâ. y. Quæ desursùm est sapiéntia, pudíca est, pacífica, plena misericórdiâ et fructibus bonis; Et propósui. Sap. 7. Jac. 3. R. viij. Optávi, et datus est mihi sensus: et invocávi, et venit in me Spíritus sapiéntiæ: et præpósui illam regnis et sédibus, * Et divítias nihil esse duxi in comparatióne illíus. y. Exístimo ómnia detrimentum esse propter eminentem sciéntiam Jesu Christi Dómini mei; *Et divitias. Sap. 7. Phi. 3. R. ix. Sapiéntia bonórum ómnium mater est; quam sine fictióne dídici, et sine invídiâ commúnico: infinítus enim thesaurus est; * Quo qui usi sunt, † Partícipes facti sunt amicitiæ Dei. y. Bonus homo de bono thesauro cordis sui profert bonum; * Quo. Glória Patri. † Partícipes. Sap. 7. Luc. 6. ut sciam sustentáre eum qui lassus est, verbo. Is. 50. Ant. 6. F. Sermo meus non in persuasibílibus humánæ sapiéntiæ verbis ; sed in ostensióne Spíritûs et virtútis. 1. Cor. 2. Ant. 3. g. Auxílio adjútus Dei sto, testíficans minóri atque majóri, nihil extra nóribus: Per vos Christus amat pán- Christi floret ager; munda Lac aptum púeris, et sólidum viris dicens quàm ea quæ Pro-Cauti sufficitis cibum. phétæ locúti sunt. Act. 26. Ant. 4. E. Non judicávi me scire áliquid inter vos, nisi Jesum Christum, et hunc crucifixum. 2. Cor. 2. Ant. 5. a. Si nóverim mystéria ómnia, et omnem scientiam; caritátem autem non habúero, nihil sum. 1. Cor. CAPITULUM. Sap. 7. IHI dedit Deus dícere ex M sententiâ, et præsumere digna horum quæ mihi dantur; quóniam ipse sapiéntiæ dux est, et sapiéntium emendátor in manu enim illíus et nos, et sermónes nostri, et omnis sapiéntia, et óperum sciéntia et disciplína. HYMNUS. Vos dida lúmina: Hi sunt, summe Deus, qui tibi militant; Hi sunt, qui stábiles ædíficant domos : Unâ docta cohors arma tenet manu, Muros cónstruit álterâ. Vicistis stygias vos quibus hæreses, Hæc nos accipimus tela supérstites: His pugnámus adhuc, nec dúbio éxitu; His armis quoque víncimus. Sit supréma tibi glória, Véritas, Quæ per scripta Patrum quandò foris sonas, Nullo vocis egens corda doces . Annuntiávi justítiam | tem.: álii quidèm per Spírituam in Ecclésiâ magnâ; tum datur sermo sapiéntiæ; R. Ecce lábia mea non pro- álii autem sermo sciéntiæ hibébo: Dómine, tu scisti. secundùm eumdem SpíriPs. 39. tum. Ad Benedictus. Ant. J. Sapiéntia et fortitúdo Dómini sunt: tibi, Deus, confiteor, teque laudo; quia sapiéntiam et fortitúdinem dedisti mihi. Dan. 2. N. quem eis æternæ salútis S'acquiescit sanis sermóni ministrum tribuisti, ut, te Alia Oratio. bus Dómini nostri Jesu Christi, et ei quæ secundùm pietátem est doctrinæ, superbus est, nihil sciens. R. br. Viam veritátis elégi, * Judícia tua non sum Esià tuà Spíritum, que oblitus. Viam. V. Adhæsi beátus N. servívit: ut eodem AD PRIMAM. testimóniis tuis, Dómine, Judícia. Glória Patri. Viam. y. A judiciis tuis non declinávi; R. Quia tu legem posuisti mihi. Ps. 118. FIN AD NONAM. Ant. 5. a. Si nóverim. CAPITULUM. 1. Tim 1. INIS præcepti est cáritas de corde puro, et consciéntiâ bona, et fide non fictâ : à quibus quidam aberNICUIQUe datur manifes- rantes, conversi sunt in va Ant. 6. F. Sermo meus. U tátio Spíritus ad utilitá-niloquium, volentes esse le |