tum quemquam rectæ fidei hóminem pro parvis et lévibus causis à communióne suspendat, præter eas culpas pro quibus antíqui Patres ab Ecclésiâ arcéri jussérunt committentes. FERIA TERTIA. Anno 846. Cœn. 56. FERIA QUINTA. Ex Conciliis* Arelatensi primo et ** Carthaginensi tértio. Anno 317. Can. 4 et 5. ** Anno 397. Can. 35. Dquámdiù ágitant, à comE agitatóribus plácuit eos, munióne separári: de theátricis et ipsos plácuit, quámdiù agunt, à communióne separári.... Hujusmodi perNlibet, sine certa et mani-sónis conversis vel reversis festâ peccáti causâ, commu- ad Dóminum gràtia vel renióne privet Ecclesiásticâ. Anáthema autem sine præláta Evangélica admonitióne nulli imponat, nisi undè canónica docet auctoritas; quia anathema æternæ est mortis FERIA QUARTA. de Reform. C. 3. UAMVIS excommunicatió clesiástica disciplínæ, et ad continendos in offício pópulos valdè salutáris; sóbriè tamen magnâque circumspectióne exercendus est; cùm experiéntia dóceat, si témerè aut lévibus ex rebus incutiátur, magis contemni quàm formidári, et perníciem párere pótiùs quàm salútem. conciliatio non negétur. FERIA SEXTA. Ex Concílio Antiochéno. Anno 341. Can. 2. ENSEMUS non licére communicáre cum excommu. nicátis, neque in dómibus convenientes oráre pro iis qui in Ecclésiâ non commúnicant: neque in áliâ Ecclésiâ récipi eos, qui in áliâ Ecclésiâ non convéniunt. Si quis autem de Epíscopis aut Presbyteris, vel Diáconis seu quilibet ex Clero, deprehen nicátis communicáre, étiam iste privétur cummunióne, tanquàm qui régulam confundat Ecclésiæ. SABBATO. De Concílio Aquisgranensi, PASTOR vel ligáre. Is autem qui sub | prehendat; ne etsi injustè manu Pastóris est, ligári tí- ligátus est, ex ipsâ túmidæ meat, vel injustè: nec Pas- reprehensiónis supérbiâ cultóris sui judícium témerè re- pa quæ non erat, fial. De Ecclesiasticorum conversatione cum Laïcis DOMINICA XX. post Pentecosten. Ex Concílio Parisiensi. Anno 1528. in Decr. mor. Cap. 25. N conversatióne cum Láicis FERIA TERTIA. Ex Concílio Avenionensi. Anno 1594. C. 32. ULLUS Clericórum étiam forénsium Láicis Dóminis insérviat, nisi fortè eórum púeros instítuat; idque NO Lita se habeant Clérici, ut fáciat cum dignitáte. Sacer neque ex uímiâ familiaritáte, aut conversatióne æquáli, reddátur contemptus dignitátis; neque ex nímiâ austeritáte, fastu aut pompâ superbi aut plùs æquo eláti judicentur quæ cùm ómnibus Sacerdótibus sunt indecóra et Clericáli órdini mul. tùm detrahéntia, tùm illis præcipuè quibus animárum cura est commissa. : FERIA SECUNDA. Ex Concílio Remensi. Anno 1583. Tit. de Cler. PROHIBEMUS, ne Clérici sa dótes ut étiam à criminis suspicióne absint, domos éligant in parte civitátis honestióre et frequentióre. FERIA QUARTA Ex Epístola Petri Blesensis, Archidiaconi, ad Cléricos aulæ régiæ. Epist. 150. script. int. anno 1168. et 1180. CIO quia hi qui in régiæ familiaritátis sacrárium admittuntur, multa fácere possunt et dícere quibus pauperis necéssitas sublevétur, foveatur relígio, fiat æquitas, cris initiáti aut beneficiáti Ecclésia dilatétur. In his, et se suamque óperam Láicis consimilibus misericórdia quantumvis nobilibus addí- opéribus, desideranda plecant ad rerum domesticárum rumquè cum Princípibus dispensatiónem, negotiórum conversátio Clericórum. Vecivilium procuratiónem, aut rúmtamen suâ ínterest, ne áliud áliquid vile indecorum- ministérium vigilántiæ pasque órdini suo ministérium.torális evacuent, sed sint in Anno 397. Can. 25. LÉRICI ad víduas vel vírgines, nisi jussu vel permissu Episcopórum et Presbyterórum, non accédant : et hoc non soli fáciant, sed cum Cléricis, vel cum his cum quibus jusserit Episcopus aut Présbyter. Sed nec ipsi Epíscopi aut Presbyteri soli hábeant accessum ad hujusmodi féminas, nisi aut Clérici præsentes sint, aut graves áliqui Christiání. FERIA SEXTA. Ex Concílio Matisconensi primo. Nter? Anno 581. Can. 2. ULLUS Epíscopus, PrésbyDiáconus, Cléricus, vel quicumque seculáris, in monastériis Puellárum, nisi' probátæ vitæ et ætátis provectæ, præter utilitátem aut quamcumque reparatiónem monastérii, ad quascumque eárum necessitátes, habitáre, aut secrétas collocutiónes habére præsúmant; nec extrà salutatórium aut oratórium ultériùs íngredi permittantur. SABBATO. Ex Concilio Forojulieni in Istriâ. Anno 791. Can. 12. ONASTERIA Puellárum, quæ Mquae sub disciplína regula degunt, obstructiùs munitis claustris, nullo páteant, nisi fortè summâ compellen. te necessitáte, áditu virórum. Sed neque Presbyteri, vel Diácones, vel quilibet de Clero, vel étiam Archimandrítis, quasi visitatiónis vel prædicatiónis causâ, sine permissu Epíscopi civitátis, sibi licéntiam tríbuat ineundi. Quin étiam nec Epíscopus absque Sacerdótibus, vel Cléricis suis, ut decet et honestè cónvenit, adíre illùc licéntiùs se exístimet. De fugienda à Clero avaritia. DOMINICA XXI. post Pentecosten. Ex Concílio Moguntino, et ** Capitulári Herardi, Turonensis Archiepíscopi * Anno 813. C. 44. ** Anno 858. Cap. 35 et 132. BLATIONEM et pacem in Ecclésiâ fácere júgiter ad OBLATIO moneátur pópulus Christiánus; quia oblátio sibi et suis magnum est remédium animárum, et in ipsâ pace vera unanimitas et concórdia demonstratur.... Décimæ et fidéliter à pópulis dentur, et canónicè à Presbyteris dispensentur. (Easdem) nullus Sacerdótum cum lite et júrgio | di exámine recípiant. Sedisuscipiat, sed prædicatióne tionários statúimus nunmagis et admonitióne. FERIA SECUNDA. Ex libro secundo sancti Ambrósii, Epíscopi, de officiis Ministrórum. Script. circa anno 391. C. 21. ECET Dei ministrum esse Deng benignum, justum, non aliéni cúpidum, imò de suo jure pótiùs cedentem áliqua, si fúerit lacessitus, quàm aliéna jura pulsantem, fugitantem lítium, abhorrentem àjúrgiis,redimentem concórdiam et tranquillitátis grátiam; síquidem de suo jure virum bonum áliquid relaxáre, non solùm liberalitátis, sed étiam plerumquè commoditátis est. FERIA TERTIA Ex Concílio Carthaginensi quarto. Anno 397. Can. 56, 57, 58, 92, 93 et 94. LÉRICUS qui adulatiónibus Cet proditiónibus vacare (suis rebus) deprehénditur, quàm ordinandos Cléricos, sicut nec usurários, et injuriárum suárum ultóres. FERIA QUARTA. Ex Concílio Parisiensi sexto. Lib. 1. Cap. 13. UM nullus Christiánus theCsauros in terra, sed potiùs secundùm Dómini senténtiam in cœlo recóndere débeat; cavendum summoperè Sacerdótibus, ut ab avaritiæ peste quæ est idolórum sérvitus, et cupiditáte quæ radix ómnium malórum est, suosque sectatóres à regno Christi exclúdunt, se compescant; quóniam dignè non possunt súbditis prædicáre, ut ab his se abstineant, cùm ipsi his, quòd valdè dédecens, imò periculósum est, se mancipáverint. FERIA QUINTA. Ex Concílio Mediolanensi quarto. Anno 1576. Part. 3. Tit. Monitiones. Séculi vos mercatóres, ab officio degradétur. Cléri Nnon mammónæ ministri cus malédicus, máximè in Sacerdótibus, cogátur ad postulandam véniam; nec unquàm ad officium absque satisfactióne revocétur. Ejus qui frequenter litigat, et ad causandum fácilis est, testimónium nemo absque gran estis, sed Christi. Nolíte thesaurizáre vobis thesauros in terrâ, sed bonórum óperum abundantiâ cum caritáte conjunctâ, fácite thesauros in cœlis. Studéte vos lucrári ánimas Deo, et cœleste hórreum augére. defunctórum annálibus vel triennálibus vel septennálibus Missárum faciendis, Láici, vel álii dare áliquid vel legáre cogantur in testamento, ne super his áliqua páctio vel exáctio, vel sub áliquâ áliâ spécie palliátâ à Sacerdótibus vel áliis mediatóribus fiat; et ne supérfluâ multitúdine tálium aanálium se ónerent Sacerdotes, ad quæ explenda honestè sufficere non possint, et propter quæ ipsos opórteat habere conductitios Sarcer dótes. De Potestate Civili et Ecclesiastica, et obsequio ipsis debito DOMINICA XXII, Post Pentecosten. Ex Capituláribus Herardi, Turonensis Archiepíscopi. Anno 858. n. 39. OCEANTUR plebes EpíscoDpis humiliter ac reveren ter in cunctis obedíre, et quòd eórum injúria referátur ad Deum, cujus summâ legatióne funguntur; et ut Reges vel Príncipes, pro quibus oráre, quibusque propter Deum subdi præcípimur, nullus maledícere vel detrahere præsúmat. FERIA SECUNDA. Ex S. Joanne Chrysóstomo. Homil. 23. in epist. ad Rom. ante annum 397. PÓSTOLUS movens ratiónes Aeas quae potestatibus ex débito obedíre jubent, ostendit quòd ista imperentur ómnibus, et Sacerdótibus, et Mónachis, non solùm seculáribus: id quod statim in exórdio declárat, cùm dicit: Omnis ánima Potestatibus supereminéntibus súbdita sit; etiamsi Apóstolus sis, si Evangelista, si Prophéta, sive quisquis tandem fúeris : neque enim pietátem subvertit ista subjéctio. Et non simplíciter dicit, Obédiat; sed Súbdita sit. Est autem prima constitutiónis hujus justítia, et quæ et fidélibus cogitatiónibus ac méntibus omninò | decóra est et honesta; nimirùm quòd à Deo ita ordinátum sit: non enim est potestas tuisi De |