dalla mia tomba puro d'ogni colpa, onde potessi io pure venire in Cielo cogli altri vostri eletti a godervi: Or fa Signore, che da la mia tomba ec. Un Salmo pieno di tante istruzioni per un peccatore, fu meritamente dalla Chiesa collocato tra' Penitenziali : e con giusto riguardo dopo i predetti; perchè avendo esso di mira l'estremo Giudizio, questa una verità, che più, che altra, può farci solleciti a fuggire il peccato. La moralità poscia, l'entusiasmo, e la magnificenza di esso è tale, ch' io paragonandolo con diverse Pindariche più belle Odi, che hanno un simile andare, non posso non ravvisare nel medesimo un singolare esempio ancora di poesia, non che una divota orazione di penitenza. I. DOMINE OMINE exaudi orationem meam : et clamor meus ad te veniat. IL Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor me aurem tuam. inclina ad III. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. IV. Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea, sicut cremium, aruerunt. V. Percussus sum ut foenum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum. VI. A voce gemitus mei adhaesit os meum. carni meae. VII. Similis factus sum pellicano solitudinis factus sum sicut nictycorax in domicilio. VIII. Vigilavi; et factus sum sicut passer solitarius in tecto. AX. Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me jurabant. I. SIGNOR esaudi la mia orazione, La qual gridando porgo al tuo cospetto, II. Non mi privar Signore del tuo aspetto : E'l giorno giace con turbato ciglio (10). VIII. I ho vegliato senza dir parola (11): Ho fatto come il Passer solitario Che stando sotto il tetto si consola (12). IX. Ciascuno m' è nemico, ed avversario: Tutto lo giorno mi vituperava ; E diffamava con parlare vario. val as vaid, taking lamp 3. X. Quia cinerem tanquam panem manducabam: et potum meum cum fletu miseebam. dako na ontolgingo di XI. A facie irae indignationis tuae: quia eleváns allisisti me. XII. Dies met sicut umbra declinaverunt: et ego sicut foenum auri. XIII. Tu autem Domine in deterum permanes: et memoriale tuum in generationem, et generationem. XIV. Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus. XV. Quoniam placuerunt servis tuis lapi des ejus et Terrae ejus miserebuntur. É quei, che nel passato mi lodava E' arsa consumata, e trista, e stanca (16) XIA. Ma tu Sóñor, che mai non vieni mono -Lb cur memoriale sempre dara(17) Dimostrami lo tuo volto sereno.SESSI XIV. Tu sei Signor la luce chiara e pura (18), La qual, levando su senza dimora Farà la Rocca di Sion sicura. Perùach'egli è venutobib tempore lora .ZZ Disajutar quella gentilovittade (19), Ch' ogni suo cittadino sempre onora(20): Ed ragion, che tu l'abbj pietade, Però che le sue sante mural piacque ce Alli tuoi servi pieni di bontade (21). |