Obrazy na stronie
PDF
ePub

De hirco et erinacio. 3.

De struthione et gallina. 4.
De equo et mulo. 5.

Dejsimia, corvo, nauta, vulpe. 6.
De passere et ape. 7.

De voluntate et anima. 8.

De ove et cervo. 9.

De affectu et intellectu. 10.

De urso, vulpe et corvo. 11.
De nube et terra. 12.

De formica et philomela. 13.

De arundine et canna mellita. 14.
De gallo et vulpe. 15.

De rana et anguilla. 16.
De pisce superbiente. 17.
De rinocerote et corvo. 18.
De burdone et mulo. 19.
De vulpe et simia. 20.
De pavone et erinacio. 21.

De struthione et corvo. 22.
De spina et ficu. 23.

De firmamento et Saturno. 24.

De pavone et corvo. 25.

De corvo et philomela. 26.

De corvo et vulpe. 27.

De gallo et corvo. 28.
De simia et onagro. 29.
De columba et luto. 30.

Liber III.

De corvo et vulpe. 1.

De talpa contra naturam. 2.
De cocodrillo et scrophili. 3.
De homine et fortuna. 4.

De vulpe et simia. 5.
De corvo et pavone. 6.
De dracone et gemma. 7.

De vulpe et mustela. 8.

De vulpe et simia. 9.

De adolescente, qui ivit ad aureos montes. 10.

De vulpe et mustela. 11.

De simia et histrione. 12.

De cucurbita et palma. 13.

De sanguisuga et formica. 14.
De ape et aranea. 15.

De bove ac lupo. 16.

De noctua, quæ conqueritur contra lucem. 17.

De aranea et verme faciente sericum. 18.

De terra et aëre. 19.

De vermiculo faciente sericum. 20.

De terra et primo mobili. 21.

De die et nocte. 22.

De Danubio et æquore. 23.

De sole et caligine. 24.
De aquila et fœnice. 25.
De vipera et ejus filiis. 26.
De cane et lupo. 27.

Liber IV.

De murilego et porco. 1.

De porco et vulpe. 2.

De cane et lupo. 3.

De vulpe et mustela. 4.

De ape et bibione. 5.

De aqua, oleo et flamma. 6.

De camelo et duobus tauris dimicantibus propter vitulam. 7.

De fœnice et vipera contraria in natura. 8.

De rosa et lilio. 9.

De vipera et elephante. 10.

De passere et turture. 11.

DIALOGUS

NICOLAI PERGAMENI
CREATURARUM.

Præfatio in librum, qui dicitur dyalogus creaturarum moralizatus, omni materiæ morali jocundo et edificativo modo applicabilis, incipit feliciter.

Quoniam sicut testatur Ysidorus in libro de summo bono, 5 libro primo capite quarto dicens, quod ex pulchritudine circumscriptæ naturæ ostendit nobis deus pulchritudinis suæ partem aliquam. Qui circumscribi nequit et intelligi, ut ipsis eisdem vestigiis homo revertatur ad deum, quibus aversus est a Deo, et qui per amorem pulchritudinis creaturæ 10 a creatoris forma se abstulit, rursus per creaturæ decorem ad creatoris sui pulcritudinem revertatur. Quæ quidem creaturæ etsi nobis, sicut liber iste fingit, dyalectica voce formata non loquantur, inclinatione tamen et naturalis institutionis proprietate nos docere nostrosque mores corrigere, si bene pen15 samus, non desinunt. Quod illud gloriosum lumen doctorum sanctus Augustinus optime intelligebat, cum dicebat: o domine deus, omnes creaturæ tuæ, quas fecisti, ad me clamant et clamare non desinunt, ut te solum deum creatorem meum super omnia diligam. Et ideo auctor libri istius hæc rite 20 considerans quosdam dyalogos creaturarum ad sanam et moralem doctrinam applicavit, confinxit et composuit, ut per creaturarum quasi nobis loquentium proprietates simnl in moribus erudiamur et tædium audientium evitemus et ipsorum audientium memoriam adjuvemus, quod maxime per rerum 25 similitudines procuratur. Salvator enim noster omnium prædicatorum perfecta forma fabulis, palæstinorum more usus est, ut rerum similitudine ad viam veritatis homines perduceret. Auctor ergo libri præsentis jocundo modo morales doctrinas in exterminium vitiorum et virtutum promotionem introducit.

« PoprzedniaDalej »