univerfum mundum lucrétur, ánimæ verò fuæ detrimentum patiátur. * Pertránfiit. 1. Mach.1. Matth.16. Lectio ij. Lib.2.C.3. Gitur cùm fancta cívitas Ibitur cum ce, leges étiam adhuc óptime cuftodirentur, propter Onía pontificis pietatem, & ánimos ódio habentes mala, fiébat ut & ipfi reges & príncipes locum fummo honóre dignum ducerent, & templum máximis munéribus illuftrárent; ita ut Seleucus Afiæ rex de reddítibus fuis præftaret omnes fumptus ad miniftérium fa crificiórum pertinentes. Simon autem de tribu Bénjamin præpofitus templi conftitútus, contendíbat, obfiftente fibi príncipe Sacerdótum, iníquum áliquid in civitáte moliri. Sed cùm víncere Oníain non poffet, venit ad Appollónium Tharfææ filium, qui eo témpore erat dux Cœlefyriæ & PhoeRícis ; & nuntiávit ei pecúniis innumerabilibus plenum effe ærárium Jerofolymis & communes cópias immenfas effe , quæ non pértinent ad ratiónem facrificiórum: effe autem pofsi bile fub poteftate regis cádere univerfa. R. Cóntigit feptem fratres cum matre compelli à rege Antiocho édere contra fas carnes porcínas, flagris, & taureis cruciátos. Primus fic ait: Paráti fu mus mori magis quàm pí 2. Mach. 7. 1. Rom. 8. Lectio iij. gem Apollónius de pe Uique retuliffet ad re cúniis quæ delátæ erant, ille accírum Heliodórum qui erat fuper negótia ejus, mifit cum mandátis, ut prædictam pecuniam tranfportáret. Statimque Heliodórus iter eft aggreffus, spécie quidem quafi per Coelefyriam & Phoenicen civitátes effet peragratúrus, revéra autem regis propófitum perfectúrus. Sed, cùm veniffet Jero fólymam, & benigne à fummo Sacerdóte in civitáte effet exceptus, narrávit de dato indicio pecuniárum; & cujus rei grátiâ adeffet, apéruit: interrogábat au tem, fi verè hæc ita effent. Func fummus Sacerdos oftendit depófita effe hæc, & victuália viduárum, & pupillórum; quædam verò effe Hircáni Tobíæ viri valde eminentis, in his quæ detúlerat ímpius Simon: universa autem argenti talenta effe quadringenta, & auri ducenta: décipi verò eos qui credidiffent loco & templo quod per univerfum mundum honorátur pro fut veneratióne & fanctitáte, omníno impofsibile effe. . In fartagine cùm primus diu cruciarétur, céteri Fratres una cum matre invicem fe hortabantur mori fórtiter, dicentes: * Dóminus Deus afpiciet veritátem, & † Confolábitur in nobis. Per patiéntiam curfámus ad propófitum nobis certámen. Dóminus. Glória Patri. † Confolábitur. 2. Mach. 7. Hebr. 12. IN II. NOCTURNO. Sermo fancti Gregórii Nazianzéni. ac totíus pópuli expiatricem Orat. 22. auror , R. Supra modum mater mirábilis singulos hortabitur voce pátriâ: * Mandi creator fpiritum vobis cum mifericórdia reddet & vitam, ficut nunc vofmetip ejus. . Nolite timére cos qui occidunt corpus, ánimam autem non poffuit occídere: * Mundi creátor. 2. Mach. 7. Matth. 10. Lectio v. I neatque doctrinâ in tantam virtutis frugem gloriamque pervenerint, perfpicuè liber ille declarat, qui ratiónem ánimi perturbatiónibus imperáre docet in ejufque arbítrio effe, ut in utramvis Bi fortes & magnánimi partem, hoc eft, vel ad vir- filii, generófæ matris tutem vel ad vitium pro- generófa fóboles, gloriófi pendeámus. Nam libri illíus veritátis propugnatóres cim pleraque ália Antíochi temporibus excelteftimonia,tum horum quo- fióres, veri Mosaicæ legis que dimicatiónes in hujus difcipuli, paternórum ríargumenti confirmatiónem tuum obfervantiffimi; núártulit. Mihi verò hæc tanmerus apud Hebræos laudárum commemorate fufficiet. bilis, & propter feptenária Eleazarus primítiæ córum quiétis mystérium veneráqui ante Chriftum paffi funt, bilis, unum fpirantes, unum quemadmodum poft Chri- fectantes, unum illud ad ftum Stéphanus, facerdos vitam iter agnofcentes, ut & fenex. Canus capillis, mortem Dei causâ fufcipecanus & prudéntiâ, priùs rent: non minùs ánimis quidem pro pópulo facrificá- fratres, quàm corpóribus ; bat & orábat. Tandem au- inter fe mútuæ mortis æmutem & femetipfum hóftiam li. O rem admirandam ! obtulit Deo perfectíffimam, tormenta quafi thefauros præripientes, , pro magistra lege perícula fubeuntes, illáta non magis formidantes, quàm quæ fupérerant requirentes; unum illud vériti ne tyrannus à pœnis desíReret, ne quis ipfórum fine corónæ præmio difcéderet, ne invíti, fratres álii ab álio fejungerentur & ne in co difcrimine cruciatibus erepti, malâ victóriâ fupe rárent. * B. Cùm mater adhuc díce ret, ait adolefcens: Quem fuftinétis? Non obédio præcepto regis, fed præcepto legis: Tu verò judício Dei juftas fuperbiæ tuæ pœnas exolves. . Momentáneum & leve tribulatiónis noftræ æternum glóriæ pondus op en in vero. 2. Mach. 7.2. Cor. 4. ER Lectio vj. Rat ibi fortis & generófa mater, puerórum fimul ac Dei amans, cujus materna vifcera fupra natú ræ confuetudinem dilaniabantur. Non enim filiórum qui in tormentis erant, miferebátur, fed timóre angebátur, ne non ea fufciperent; neque magis eos qui evita migraverant defiderá bat , quàm precabátur ut réliqui cum illis conjungerentur; de quibus fíliis, magis quam de mórtuis erat follícita. Horum enim dubium erat certámen, at illórum fecúrus vitæ éxitus. Atque illos quidem jam Deo adjunxerat; de his verò quó modo Deus eos fufciperet, laborábat. O vírilem áni mum in corpore muliebri! & admirábile magni ánimi incrementum ! R. Rex accenfus irâ, in adolefcentiórem fuper omnes crudéliùs defæviit, indignè ferens fe derísum: Novíffimè autem poft filios & mater confumpta eft. . Diftenti funt, non fufcipientes redemptiónem, ut meliórem invenírent refurrectiónem. Noviffimè. Glória Patri. * Novíffime. z. Mach. 7. Hebr. 1-. IN 111. NOCTURNO. Léctio fancti Evangélii fecundùm Matthæum. Lectio vij, Cap. 9. viculam N illo témpore; Afcen C transfretávit & venit in civitátem fuam. Et réliqua. Homília S. Petri Chryfólogi. Serm. 50. Hriftum in humánis actibus divína geffifse mystéria, & in rebus vifibílibus, invifibília exercuiffe negótia, lécio hodierna monftrávit. Nonne ipfe eft qui fugátis fluctibus, maris profunda nudávit, ut Ifraeliticus pópulus, inter ftupentes undas, ficco vestígio, velut móntium cóncava pertransíret? Nonne hic eft qui Petri pédibus marínos vértices inclinávit, ut inter líquidum, humánis gréffibus folidum præbéret obféquium? Et quid eft quòdipfe fibi maris fic déne get fervitutem, ut brevifli- parentes habere cœpit, pa→ mi lacus tranfitum, fub náu- rentum ómnium ipfe parenst tica mercéde transfretáret? ut invitáret amor, attráheQuid mirum, fratres? Chrifus venit fufcipere infirmitátes noftras, & fuas nobis conferre virtútes: humána quærere, præftare divína; accipere injúrias, réddere dignitates, ferre tædia, referre fanitates; quia médicus, qui non fert infirmitítes , curáre nefcit; & qui non fuerit cum infirmo infirmátus, infirmo non poteft conferre fanitátem. . Ecce viri portantes hóminem qui erat paralyticus, quærébant eum pónere ante Jefum. Et *Non invenientes quâ parte illum inferrent præ turba, per tégu las fummiférunt eum cam ledo in médium. . Spes illorum in falvantem illos, &culi Dei in diligentes fe. Non invenientes. Luc. 5. Bali. 34 Lectio viij. Commúne cum hominibus Dius, pofteaquam fe pro- ret caritas, vincíret affectio, fuadéret humánitas quos fugárat dominátio, metus difpérferat, & fécerat jus poteftátis extorres. Et ecce offerebant ei paralyticum jacentem in lecto; & refpiciens Jefus fidem illórum, dixit paralytico: Confide, fili, remittuntur tibi peccáta tua. Audit véniam, & tacet paralyticus, nec ullam refpondet grátiam, quia plus. córporis quim ánimæ tendébat ad curam, & temporáles ærumnas refoluti córporis fic deflébat, ut æternas poenas refolutiónis ánimæ non defléret, gratiórem fibi præfentem vitam júdicans, quàm futuram. Mérito Chriftus operántium fidem réfpicit, & vecórdiam réfpicit fie jacentis, ut fidei alienæ fuffragio paralytici ánima ante curarétur quam corpus. R. Videns Jefus fidem illorum, dixit paralytico: Confide, fili, remittuntur tibi peccáta tua. V. Per mifericórdiam & filem purgantur peccáta. Confide, fili. Matth. 9. Prov. 15. * Lectio ix. Ernitis in hoc loco, fratres,Deum non interro C gare infipiéntium hóminum voluntátes, non expectáre ignorántium fidem, non infirmorum ftulta defidéria perferutári; fed ad altérius, 1 fidem fubvenire, quod per folam grátiam conferebat, cùm quidquid divinæ voluntátis eft non negáret. Et revéra, fratres, quando médicus languéntium aut quærit aut réfpicit voluntátes; cùm femper contrária desí deret aut requírat infirmus? hinc eft quod nunc ferrum, nunc ignem, nunc amára pócula ingerit, & appónit invítis, ut curam fani fentiant, quam non póterant fentire ægrotantes. Et fi homo injúrias défpicit, maledicta contemnit Ad Benedictus. Ant. I.D. Ait Jefus paralytico: Surge, tolle lectum tuum, & va de in domum tuam; & furrexit, & ábiit in domum' fuam. Matth. 9. Oratio. Drigat corda noftra's quæfumus, Dómine, tuæ miferatiónis operátio quia tibi fine te placére non póflumus; Per Dóminum noftrum Jefum Chriftum Fílium tuum, &c. CANO N. Ex Concílio Tolosíno.. An. 1590. Part. 3. C. 10. Ofpitália, piave áli ut fauciátis morbo fponte Hloca Epifcopi ita vífi vitam cónferat & falutem; quanto magis Chriftus médicus bonitate divínâ, morbis sáucios peccatórum, & phrenéfi críminum lábórantes,ad falutem étiam invítos áttrahit & nolentes? O fi velímus, fratres, & fi velimus omnem mentis noftræ parályfim pervidère, ánimam noftram virtutibus deftitútam jacére in vitiórum ftratis cernerémus. Lucéret nobis quemadmodum Chriftus & noftras quotídié nóxias réfpicit voluntátes, & ad falutáriá nos rémédia pértrahit, & perurget inví tos. R. Ego fum, ego fum ipfe qui Déleo iniquitátes tuas propter me, & † Peccatórum tuorum non recordábor. . Dixit Jefus : Homo, remittuntur tibi peccára tua: Déleo. Glória. Peccatóram. 1.43. Luc.5. tent, ut pauperum cómmodis fua étiam cómmoda putent effe poftponenda. In his ægrotórum infirmorumque curæ tot miniftri fufficiantur, quot eórum falúti auxiliifque opus effe hofpitálium præfecti noverint, qui Miffe facra feftis fal tem diébus in valetudinárió célebrent, Sacramenta languéntibus débite admini ftrent, deficientes crebris adhortatiónibus confortent, faluberrimóque Viático ad extrémum vitæ fpíritum múniant : Sacerdótes, quot quot necefsárii fuerint, procuratórum aliorumque re&órum diligéntiâ apponan tur. Ad Magníficat. Ant.S.G. Videntes turbæ, timuérunt; & glorificavérunt Deum, qui dedit poteftátem talem hominibus. Matth. 9.. |