Obrazy na stronie
PDF
ePub

tur Naim; & ibant cum eo difcipuli ejus, & turba copiófa. Cum autem appropinquáret portæ civitatis,

tûs. * Dóminus. Luc. 7. Eccli. 35.

ecce defunctus efferebátur Iran

filius únicus matris fuæ. Et
réliqua.

Homília fancti Augustíni
Epifcopi.

Serm. 98. de verbis Evang.

V

Luc. 7. Ideámus quid Chriftus nos difcere vóluit in tribus mórtuis quos suscitávit. Resuscitávit filiam mortuam Archifynagógi, ad quam ægrotantem petebatur ut eam de ægritúdine liberáret. Excitávit & hunc juvenem, filium víduæ, de quo nunc admóniti fumus, ut hinc ifta quæ ipfe largiri dignatur, cum veftra caritáte loquerémur. Modo audiftis quómodo excitátus eft. Appropinquábat Dóminus civitáti: & ecce efferebátur jam mórtuus extra portam. Mifericórdiâ commotus quod flebat mater vídua, & deftitúta único filio, fecit quod audiftis, dicens: Adolefcens, tibi dico, Surge. Surrexit ille mórtuus,

Lectio viij.

Sta tria génera mortuórum funt tria génera peccatórum, quos hodieque fufcitatChriftus Illa enim mórtua filia Archifynagógi intùs erat in domo; nondum erat de fecrétis pari tibus elita in publicum. Ibi intus suscitáta eft, viva paréntibus réddita. Iste autein jam quidem non in domo, fed tamen nondum in fepulcro; pariétibus elátus erat, terræ manditus non erat. Qui fufcití. vit mortuam nondum elátam, fufcitávit mortuum jam elátum, nondum fepultun. Tértium reftábat, ut & fepultum fufcitáret ; & hoc fecitin Lázaro.

R. Acceffit Jefus ; & tétigit lóculum; hi autem qui portábant ftetérunt. Et Ait: Adolefcens, tibi dico, Surge; & refédit qui erat mórtuus. V. Deus nofter, Deus falvos faciendi; & Dómini Dómini éxitus mortis.*Ait; Luc. 7. Pf. 67.

Lectio ix.

[ocr errors]

lum matri fuæ. Excitávit & Lázarum de fepulcro.

R. Defunctus efferebátur filius únicus matris fuæ ; & hæc vídua erat. Quam cùm vidiffet Dóminus, mifericórdia motus fuper eam, dixit illi: Noli flere. . Non delpiciet Dóminus víduam, fi effundat loquélam gémi

[ocr errors]

vunt, vivant; qui mórtui funt,revivifcant. Sive adhuc peccátum in corde conceptum eft, & non proceffit in factum; poeniteat, corrigátur cogitatio, furgat mortuus intra domum confciéntiæ. Sive jam quod cogitávit adınífit; nec fic defperétur. Non furrexit mórtuna

intus, furgat elátus. Poení teat facti, de próximo revivi'cat: non eat in profundum fepulturæ; non accípiat défuper confuetudinis molem. Sed forte jam illi loquor, qui jam duro fui moris lápide prémitur; qui jam urgétur confuetudinis póndere, qui jam quatriduánus putet. Nec ipfe defpéret: profundus mórtuus eft fed altus eft Chriftus.No vit clamando terréna óne. ra rúmpere, novit intrínfecus per feipfum vivificáre, folvendum difcipulis tráde re. Agant étiam tales poenitentiam : neque enim Lázaro refufcitáto poft quatríduum, ullus putor in viven te remanferat. Ergo qui vivunt, vivant: quicumque autem mórtui funt, in quacumque harum trium morte fe invenerint, agant ut celériter jam refurgant.

Bt. Sicut Pater fufcitat mórtuos, & vivificat: * Sic & Filius quos vult vivíficat. . Non eft fortis ficut Deus nofter: Dóminus mortíficat, & vivificat. Sic & Filius. Glória Patri. † Fílius. Joan. 5. 1. Reg. 2.

Ad Benedictus. Ant. 2.D. Qui erat mortuus, cœpit loqui; & dedit illum Jefus matri fuæ. Luc. 7.

Oratio.

Eccléfiam tuam, Dómine, miferátio continuáta mundet & múniat : & quia fine te non potest salva consistere, tuo femper mú

nere gubernétur; Per Do minum noftrum.

CANON.

Ex Concílio Rotomagenft. Anno 1581. C. 22. de Curat. Offic. Rohibémus in quibufPRohibémus dam Eccléfiis quæ fimul Collegiate funt & Parceciales, eádem horâ cantári Milas Canonicórum & Parocianórum; fed fub pœna excommunicatiónis stari in his judício Epifcopi nec córpora mortuórum Dominicis inferri inter Mifsárum folémnia; fed, fi fíeri poteft, poft Véfperas fervári.

Lectio j.

Ad Magníficat. Ant.1.D, Accépit omnes timor, & magnificábant Deum, die centes : Quia Prophéta ma gnus furrexit in nobis, & quia Deus vifitávit plebem fuam. Luc. 7. FERIA SECUNDA De libro Tobiæ. Cap. 2. Oft hæc cùm effet dies feftus Dómini, & fa&tum effet prándium bonum in domo Tobía, dixit filio fuo: Vade, & adduc áliquos de tribu noftra, timentes Deum, ut epulentur nobifcum. Cùmque abiiffet, reverfus nuntiávit ei unam ex fíliis Ifrael jugulátum jacére in platéa. Statimque exíliens de accubitu fuo, re

P

linquens prandium, jejun pervenit ad corpus; tollenf que illud portávit ad domum fuam occultè, ut, dum fol occubuiffet, cautè fepe

liret eum. Cùmque occul-
taflet corpus, manducávit
panem cuin luctu & tremó-
re, mémorans illum fermó-
nem quem dixit Dóminus
per Amos prophétam: Dies
fefti veftri convertentur in
lamentatiónem & luctum.
R. Tobías cùm effet ju-
nior. 196.

Lectio ij.
Um verò fol occubuif-

Unde factum eft, ut hædum caprárum accipiens detuliffet domi ; cujus cùm vocem balantis vir ejus audiffer dixit: Vidéte ne forte furtís vus fit, réddite eum d ́minis fuis ; quia non licet nobis aut éiere ex furto áliquid, aut contingere. Ad hæc uxor eius iráta, refpondit: Manifefte vana facta eft fpes tua, & eleemofynæ tuæ

Clet, abiit, de fepelivit modo apparuerunt. Atque

eum. Arguébant autem eum omnes próximi ejus, dicentes: Jam hujus rei causa intérfici juffus es, & vix effu gifti mortis impérium, & iterum fépels mórtuos? Sed Tobías plus timens Deum quam regem, rapiébat córpora occiforum, & occultábat in domo fua, & médiis nóctibus fepeliébat ea. Cóntigit autem ut quâdam die fatigátus à fepultúra,véniens in domum fuam, jactaffet fe juxta parietem, & obdormiffet, & ex nido hirúndinam dormienti illi cálida ftercora inciderent fuper úculos ejus, fieretque cæ us. Hanc autem tentatiónem ídeo permífit Dóminus eveníre illi, ut pósteris darétur exemplum patiéntiæ ejus, ficut & fancti Job.

R. Quómodo potueris,

A

efto miféricors. 196.
Letio ij. Cap. 2. & 3.
Nna verò uxor ejus ibat
ad opus textrínum quo-
tidie, & de labóre mánuum
fuárum victum quem cón-
fequi poterat, deferébat.

his & aliis huiufcemodi verbis exprobrábat ei. Tunc Tobías ingémuit, & cœpit oráre cum lícrymis, dicens: Juftus es, Dómine, & omnia judícia tua jufta funt; & omnes viæ tuæ, miferi córdia, & véritas, & judícium, Et nunc, Dómine, memor efto nei, & ne vindictam fumas de peccátis meis, neque reminifciris delicta mea, vel parentum meórum, Quóniam non obedívimus præceptis tuis ídeo tráditi fumus in direp tiónem & captivitátem

[ocr errors]

& mortem.

R, Noli timére, fili mi,

&c.

197.

CANON. Ex Statitis Eustachii de Bellaio, Parifienfis Epifcopi, Anno 1563. C. 8. Supert Upérflua funeris & exequiárum pompa vitétur quæ ad vivorum pótiùs quàm defunctórum folatium inventa eft : defunctis enim fubvéniunt preces, eleemófynæ, jejunia, oblatiónes, & Millæ facrificium.

FERIA TERTIA. fyna ómnibus faciéntibus

De libro Tobía.

Lefiioj.

C

Cap. 4. Um Tobías putáret oratióné fuam exaudíri ut mori potuiffet, vocávit ad fe Tobíam filium fuum, dixitque ei: Audi, fili mi, verba oris mei, & ea in corde tuo quafi fundamentum cónftrue. Cum accéperit Deus áni

mam meam, corpus meum

nam,

fépeli, & honórem habébis matri tuæ ómnibus diébus vitæ ejus memorenim effe debes, quæ & quanta perícula paffa fit propter te in utero fuo. Cùm autem & ipfa compléverit tempus vitæ fuæ, fepélias eam circa me. Omnibus autem diébus vitæ tuæ in mente habéto Deum; & cave ne aliquando peccáto confentias, & prætermittas præcepta Dómini Dei noftri. Ex fubftantia tua fac eleemofy& noli avértere fáciem tuam ab ullo páupere; ita enim fiet ut nec à te avertátur fácies Dómini. Quómodo potúeris, ita efto miféricors. Si multum tibi fúerit, abundanter tribue; fi exíguum tibi fúerit, étiam exiguum libenter impertíri Aude. Præmium enim bonum tibi thefaurízas in die neceffitatis; quóniam elecmofyna ab omni peccáto & à morte liberat, & non patiétur ánimam ire in ténebras. Fiducia magna erit Coram fummo Deo elecmó

eam.

R. Cognáti. 197.
Lectio ij.

Ttende tibi, fili mi, ab

Aumni fornicatione ; & præter uxorem tuam numquam patiáris crimen fcire. Superbiam numquam in tue fenfu, aut in tuo verbo dominári permittas; in ipsa' enim inftium fumpfit omnis perdítio. Quicumque tibi áliquid operátus fúerit,' sta tim ei mercédem reftitue, & merces mercenárii tui apud te omníno non remáneat. Quod ab álio óderis fieri tibi, vide ne tu aliquando álteri facias. Panem tuum cum efurientibus & egénis cómede, & de vestimentis tuis nudos tege. Panem tuum & vinum tuum fuper fepultúram justi conftitue, & noli ex eo manducáre & bibere cum peccatóribus. Consilium femper à fapiente perquíre. Omni témpore bénedic Deum ; & pete ab eo ut vias tuas dírigat, & ómnia consília tua in ipfo permáneant. Indico étiam tibi,,fili mi, dediffe me decem talenta argenti, dum adhuc intantulus effes, Gabélo, in Rages civitáte Medórum, & chirographum ejus apud me hábeo; & ideo perquire quomodo ad eum pervénias, & recípias ab eo fupra memorátum pondus argenti, & reftituas ei chirógraphum fuum. Noli timére, fili mi; páuperem qui

dem

dem vitam gérimus, fed multa bona habébimus, fi timuérimus Deum, & recefférimus ab omni peccáto, & fecerimus bene.

quæ pofita eft in monte Ecbátanis.

R. Quando orábas cum lácrymis. 198.

Lectio iij.

Cap. 5. T Unc refpondit Tobías patri fuo, & dixit: Omnia quæcumque præcepifti mihi, faciam, pater. Quómodo autem pecuniam hanc requíram, iguóro Ille me nefcit, & ego eum ignoro: quod fignum dabo ei? fed neque viam per quam pergátur illuc, aliquando cognovi. Tunc pater fuus refpondit illi, & dixit: Chirógraphum quidem illíus penes me hábeo: quod dum illi ofténderis, ftatim reftítuet. Sed perge nunc, & inquire tibi áliquem fidélem virum, qui eat tecum falvá mercéde fuâ ; ut dum adhuc vivo, recípias eam. Tunc egreffus Tobías, invénit juvenem fpléndidum, ftantem præcinctum, & quafi parátum ad ambulandum. Et ignorans quod Angelus Dei effet, falutávit eum, & dixit: Unde te habémus, bone juvenis? At ille refpondit: Ex filiis Ifrael. Et Tobías dixit ei: Nofti viam quæ ducit in regiónem Medórum? Cui refpondit: Novi; & ómnia itinera ejus frequenter ambulávi, & manfi apud Gabélum fratrem noftrum, qui morátur Rages civitáte Medórum,

Pars Autumnalis. Blef.

R. Quia. 198.

CANON.

Ex Concílio Narbonenfi. Anno 1609. C. 24. Ntrà Eccléfiam & míxi

facile admittantur fepeliendi; fei illi cantum quos aut dignitas Ecclefiaftica, aut nobilis prosípia, aut virtutis laudabilis fplendor commendirint. Quod fi fepulcra intrà Eccléfiam conârúxerint, fuper foli planítiem non attollantur.

FERIA QUARTA.
De libro Tobía.

Lectio j.

P

Cap. 6. Rofectus eft Tobias, & canis fecutus eft cum & manfit primá manfine juxta fluvium Tigris. Et exívit ut laváret pedes fuos ; & ecce pifcis immánis exívit ad devorandum eum. Quem expavefcens Tobías, clamávit voce magná, dicens: Dómine, invádit me. Et dixit ei Angelus: Apprehende branchiam ejus, & trahe eum ad te. Quod cùm feciffet, attraxit eum in ficcum, & palpitáre cœpit ante pedes ejus. Tunc dixit ei Angelus: Exéntera hunc pifcem, & cor ejus, & fel & jecur repóne tibi; funt enim hæc necefsária ad medicamenta utiliter. Quod cùm feciflet, afsivit carnes ejus, & fecum tulérunt in via; cétera faliérunt, quæ fufficerent eis, quoufque per

K

« PoprzedniaDalej »