HORACE'S

ODES, EPODES, AND SECULAR HYMN.

Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER PRIMUS.

CARMEN 1.

AD MECENATEM.

MECENAS, atavis edite regibus,
O et præsidium et dulce decus meum !
Sunt quos curriculo pulverem Olympicum
Collegisse juvat, metaque fervidis
Evitata rotis, palmaque nobilis
Terrarum dominos evehit ad deos;
Hunc, si mobilium turba Quiritium
Certat tergeminis tollere honoribus ;
Illum, si proprio condidit horreo
Quidquid de Libycis verritur areis.
Gaudentem patrios findere sarculo
Agros, Attalicis conditionibus
Nunquam dimoveas ut trabe Cypria
Myrtoum pavidus nauta secet mare.
Luctantem Icariis fluctibus Africum
Mercator metuens, otium et oppidi
Laudat rura sui; mox reficit rates
Quassas, indocilis pauperiem pati.
Est qui nec veteris pocula Massici,
Nec partem solido demere de die
Spernit, nunc viridi membra sub arbuto
Stratus, nunc ad aquæ lene caput sacræ.

5

10

15

20

Multos castra juvant, et lituo tubæ
Permixtus sonitus, bellaque matribus
Detestata. Manet sub Jove frigido
Venator, teneræ conjugis immemor,
Seu visa est catulis cerva fidelibus,
Seu rupit teretes Marsus aper plagas.
Me doctarum hederæ præmia frontium
Dîs miscent superis; me gelidum nemus
Nympharumque leves cum Satyris chori
Secernunt populo, si neque tibias
Euterpe cohibet, nec Polyhymnia
Lesboum refugit tendere barbiton.
Quodsi me lyricis vatibus inseres,
Sublimi feriam sidera vertice.

CARMEN II.

AD AUGUSTUM.

Jam satis terris nivis atque diræ
Grandinis misit Pater, et rubente
Dextera sacras jaculatus arces
Terruit Urbem :

25

30

35

Terruit gentes, grave ne rediret

5

Sæculum Pyrrhæ nova monstra questæ ;

Omne quum Proteus pecus egit altos

Visere montes;

Piscium et summa genus hæsit ulmo,
Nota quæ sedes fuerat columbis ;
Et superjecto pavidæ natarunt

Equore damæ.

Vidimus flavum Tiberim, retortis
Littore Etrusco violenter undis,
Ire dejectum monumenta regis,
Templaque Vestæ ;

Iliæ dum se nimium querenti
Jactat ultorem, vagus et sinistra
Labitur ripa, Jove non probante, u-
xorius amnis.

10

15

20

25

30

35

40

Audiet cives acuisse ferrum,

Quo graves Persæ melius perirent;
Audiet pugnas vitio parentum
Rara juventus.

Quem vocet divûm populus ruentis
Imperî rebus? prece qua fatigent
Virgines sanctæ minus audientem
Carmina Vestam?

Cui dabit partes scelus expiandi
Jupiter? Tandem venias, precamur,
Nube candentes humeros amictus,
Augur Apollo;

Sive tu mavis, Erycina ridens,

Quam Jocus circum volat et Cupido;

Sive neglectum genus et nepotes

Respicis, auctor,

Heu! nimis longo satiate ludo!

Quem juvat clamor, galeæque læves,

Acer et Mauri peditis cruentum
Vultus in hostem ;

Sive mutata juvenem figura
Ales in terris imitaris, almæ
Filius Maiæ, patiens vocari

Cæsaris ultor.

Serus in cœlum redeas, diuque
Lætus intersis populo Quirini;
Neve te nostris vitiis iniquum

Ocior aura

Tollat. Hic magnos potius triumphos,
Hîc ames dici Pater atque Princeps,
Neu sinas Medos equitare inultos,
Te duce, Cæsar.

CARMEN III.

AD NAVEM, &c.

Sic te Diva potens Cypri, Sic fratres Helena, lucida sidera,