nus noster. Hymnus. B. ECce sedes hîc Tonantis, in spíritu, et ostendit mihi dò ibi magníficus est Dómieivitátem sanctam Jerúsalem descendentem de cœlo à Deo. Alleluia. Apoc. 21. In Ps. Nisi Dóminus. 84. Ant. 8. G. Erat structúra muri ejus ex lápide jáspide; ipsa verò cívitas mundum símile vitro mundo. Allelúia. Apoc. 21. aurum In Ps. Memento. cum sua divisione. 136. Ant. 1. D. Templum non vidi in ea: Dóminus enim Deus omnipotens templum illíus est, et Agnus. Allel. Арос. 21. In Ps. Super flúmina. 49. Ant. 3. a. Cívitas non eget sole neque lunâ, ut lúceant in ea; nam cláritas Dei illuminávit eam, et lucerna ejus est Agnus. Allel. Арос. 21, In Ps. Lauda, Jerúsalem, Dóminum. 94. R Ant. 6. F. Non intrábit in eam áliquod coinquinátum, aut abominatiónem fáciens et mendácium, nisi qui scripti sunt in libro vitæ Agni. Allelúia. Apoc. 21, Capitulum. Is. 33. Espice Sion civitátem solemnitátis nostræ : oculi tui vidébunt Jerúsalem, habitatiónem opulentabernáculum quod nequáquam transferri póterit; nec auferențur clavi ejus in sempiternum, et omnes funículi ejus non Fumpentur: quia solúmmo tam, Ecce cœli jánua : Hic Deus fit hóstia: Qualis ara, quanta sedes Quàm libenter hîc pudí. cis Hinc facesse quem pro- Sit perennis laus Parenti, gens Viva templa cónsecrat. . Gloriósa dicta sunt de te, cívitas Dei: R. Sicut lætantium ómnium habitatio est in te. Ps. 86. Ad Magníficat. Ant. 5. C. Gressus rectos fácite pédibus vestris; accessistis enim ad civitátem Dei viventis Jerúsalem cœlestem: ítaque regnum immóbile susci pientes serviámus Deo cum metu et reverentia. Allelúia. Hebr. 12. AD LAUDES. Ant. sola 5. a. Omnis ædificátio constructa in Christo Jesu, crescit in templum sanctum in Dómino; in quo et vos coædificámini in habitáculum Dei in Spíritu. Allelúia. Ephes. 2. (Intra Octavam ipsius diei Dedicat. dicuntur quinque Antiphone ut in die Festi. Y Canticum, Jerúsalem. ut in Festo, lxxij. AD HORAS, dicitur, Allel. in RRR. brevibus. AD VESPERAS. Ant. sola. 4. E. Unus de septem Angelis sústulit me in spíritu, et ostendit mihi civitátem sanctam Jerúsalem descendentem de cœlo à Deo. Allelúia. Apoc. 21. (Intrà Octavam diei De dicationis dicuntur quinque Antiphona ut in die festi. DIE SECUNDA. Sermo sancti Augustíni, Serm. 336. in Dedic. Tom. 51 AD NOCTURNUM. CE Una ex Antiphonis,juxta Feriam,.el RRR. ex Noct. Festi. Lectio j. de Scriptura occurrente, è tribus fit una: ij. et iij. ut habentur infrà pro qualibet die. nos Elébritas hujus congregatiónis : dedicátio est domus oratiónis. Domus ergo nostrárum oratiónum, ista est domus Dei, ipsi. Si domus Dei nos ipsi, nos in hoc século ædificámur ut in fine séculi dedicémur. Ædifícium, imò : edificátio habet labórem: dedicátio exultatiónem. Quod hic fiébat, quandò ista surgébant; hoc fit modò cùm congregantur. credentes in Christum. Credendo enim, quasi de sylvis et móntibus ligna et lápides præciduntur. Cùm verò catechizantur, baptizantur formantur; tanquam inter manus fabrórum et opificum dolantur : collineantur, complanantur. Verúmtamen domum Dómini non fáciunt nisi quandò caritáte compaginantur. DIE TERTIA. Lectio ij. De Sermóne sancti Augustíni, Epíscopi. Unde suprà. Dum Um novam constructiónem sanctæ hujus Ecclésiæ libenter attendimus: quam divíno nómini hodie dedicámus; invenímus à nobis debéri : et Deo nostro máximam laudem, et sanctitáti vestræ cóngruum de divínæ domus ædificatió ne sermónem. Tunc autem sermo noster cóngruus erit, si in se áliquid ædificatiónis moram vestrarum: Deo vos hábeat; quod utilitáti ani intériùs ædificante, proficiat. Quod hic factum corporáliter vidémus in pariétibus, spirituáliter fiat in méntibus; et quod hîc perfectum cérnimus in lapídibus et lignis : hoc, ædificante grátia Dei, perficiátur in córdibus vestris. Lectio iij. Rincipáliter ergo, gráDeo nostro, à quo est omne datum óptimum, et omne donum perfectum; et ejus bonitátem totâ cordis alacritáte laudémus: quóniam ad construendam istam domum oratiónis, fidélium suórum visitávit ánimum ; excitávit affectum; surrogávit auxílium; inspirávit necdum voléntibus ut vellent; adjúvit bonæ voluntátis conátus ut fácerent; ac per hoc Deus, qui operátur in suis et velle et perficere pro bona voluntáte, hæc ómnia ipse cœpit : ipse perfécit. Et quia ópera bona in conspectu suo nunquam esse permittit inánia; fidélibus suis, quibus operantibus præbuit virtútis suæ favórem: tríbuet condignam pro tanta operatióne mercédem. Adhuc ámpliùs agendæ sunt grátiæ Deo nostro; hanc enim Ecclésiam, quam fecit nómini suo cónstrui; fecit étiam sanctórum Mártyrum relíquiis ámpliùs ho norári. ritáte. Neque enim oc cupáta est fides inspíeere quàm pulchra sint membra hujus habitatiónis: sed de quanta interióris hóminis pulchritúdine procédant has ópera dilectiónis. Lectio iij. Etribuet ergo Dómi nus fidelibus suis tam piè, tam hiláriter, tam devótè ista operántibus. ut eos quoque ipsos in suæ fábricæ constructióne compónat; quò currunt lápi des vivi, fide formáti, spe solidáti, caritáte compacti ubi sápiens ille architectus Apóstolus fundamentum pósuit Christum Jesum summum ipsum lápidem angulárem; sicut et Petrus de prophética Scriptúra commémorat ab hominibus quidem reprobátum: à Deo autem electum et honori ficátum. Huic adhærendo, pacámur huic incumben do, firmámur. DIE QUINTA. Lectio ij. pietátis óculum habet in De sermóne sancti Augus◄ corde. Unde et ista ædifícia, quæ congregandis religiósis cœtibus. exstruuntur cùm óculo carnis inspéxerit; laudat intériùs quod cernit extériùs et visíbili áccipit lúmine, ad quod gaudeat invisibili ve tíni, Epíscopi. Unde suprà. Hristus simul est et la C is fundamentális quia ipse nos regit : et anguláris, quia ipse.conjungit. Ipsa est petra supra quam vir sápiens ædificans domum suam, contra omnes hujus séculi tentatiónes tutíssimus perseverat : nec plúviâ irruente lábitur; nec flúmine inundante subvértitur: nec ventis flántibus commovétur. Ipse est et. pax nostra, qui fecit útraque unum; in ipso enim neque circumcísio quidquam valet, neque præpútium: sed nova creatúra. Hi enim duo tanquam parietes ex diverso venientes, longè ab invicem fúerant; donec ad illum, tanquam ad ángulum ducti: étiam in illo síbimet copuláti sunt. Lectio iij. Cap. 2. DIE SEXTA. Sermo sancti Joannis Homil. 33. in Matth. mus est Ecclésia, in quam vobis priùs ingressis, nos intrámus, discipulorum formam retinentes; ideòque commúniter ómnibus, statim atque ingressi fuérimus: ut illis datam legem sequámur, pacem offérimus. Nemo igitur socórdiâ tórpeat; nemo seculáribus rebus suspensum ánimum hábeat: cùm jam ad prædicandum Sacerdótes in Itaque sicut hoc ædifi- tráverint. Non enim par cium visibile factum est nobis corporáliter congregandis: ita illud ædificium, quod nos ipsi sumus, Deo spi rituáliter habitatúro constrúitur. Templum enim Dei sanctum est, inquit Apóstolus: quod estis vos. Sicut hoc terrénis mólibus constrúimus: sic illud benè compósitis móribus erigá mus. enim nunc tántibus nobis, illud in fine séculi, Dómino veniente, dedicábitur: quandò corruptibile hoc nostrum índuet incorruptiónem ; et mortále hoc nostrum índuet immortalitátem:quia corpus humilitátis nostræ confor mábit córpori glóriæ suæ. va huic rei ímminet pœna. Equidem millies pótiùs malim in domum alicujus vestrûm ingressus destitui: quàm hic prædicans non audíri. Hoc mihi moléstius esset quàm illud: quandóquidem hæc magis própriè domus nostra est, quàm illa. Lectio iij. HIC magnæ illæ nostre opes pósitæ sunt: hîc spes nostra omnis. Quid enim hoc loco non mag num est et admirandum? Nam hæc mensa longè pretiósior est atque jucúndior; et lucerna hæc quàm illa: ut nôrunt qui cum fide óleo peruncti, à morbis liberáti sunt. Arca étiam hæc |