Obrazy na stronie
PDF
ePub

in spem

quendam Dei misericórdiam se convertendo eriguntur; fidentes Deum sibi propter Christum propítium fore, illumque tanquam omnis justitiæ fontem diligere incipiunt: ac proptéreà moventur adversùs peccáta per ódium áliquod et detestatiónem.

FERIA SECUNDA. Ex Concílio Tridentino.

Ann. 1551. Sess. 14. de Pœ

nit. Cap. 4. Ontritiónem imperfec

tur, quóniam vel ex turpitúdinis peccáti consideratióne, vel ex gehennæ et ponárum metu commúniter concípitur; si voluntátem peccandi excludat cum spe véniæ : declárat (sancta Synodus) non solùm non fácere hóminem hypócritam et magis peccatórem, verùm étiam donum Dei esse, et Spíritus sancti impulsum; non adhuc quidem inhabitantis, sed tantùm moventis quo pœnitens adjútus, viam sibi ad justítiam parat. Et quamvis sine Sacramento Pœnitentiæ per se ad justificatiónem perdúcere peccatórem néqueat: tamen eum ad Dei grátiam in Sacramento Pœniténtiæ impetrandam dispónit.

FERIA TERTIA. Ex Declaratióne Cleri Gallicáni.

Anno 1700. Tit. 1.
E dilectióne Dei, sicut

Dad Sacramentum Bap

tismi in adultis, ita ad Sacramentum Poeniténtiæ, quæ est laboriósus baptismus requisítà; ne necessáriam doctrinam omittámus : hæc duo imprímis ex sacrosancta Synodo Tridentína docenda esse dúximus. Primum, ne quis putet in utróque Sacramento requíri, ut præviam contritiónem eam quæ sit caritáte perfecta, et quæ cum voto Sacramenti, ante

[ocr errors]

minem Deo reconciliet. Alterum, ne quis putet in utróque Sacramento secúrum se esse: si præter fidei et spei actus, non incípiat diligere Deum tanquam omnis justítiæ fontem.

FERIA QUARTA. Ex Synodo Carnotensi. Anno 1526. Tit. 7. versùs finem.

Empore Quadragesimáli sæpíssimè admóneant Curáti Parochianos suos, et illos præcipuè qui per annu íntegrum distulérunt confitéri : ut témpore débito confiteantur,non differentes confessiónem ut fáciunt plerique, usque circa finem hebdomadæ sanctæ,nepropter eórum moram divínum impediátur Officium, aut minùs débitè compleátur ; eis comminando quòd si qui usque ad præfátos dies

[ocr errors]
[ocr errors]
[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

confitendi, et sua peccáta detegendi: nec eos directè vel indirectè ínstruant ad malum. Si pro iis quos in confessióne audíerint Sacerdótes, prudentióre consílio indigúerint: illud absque ulla expressióne et nominatióne persónæ, cautè requírant. FERIA SECUNDA. Ex Synodo Trecensi.

SA

Anno 1459. Acerdótes ne à confitente quærant nómina personárum cum quibus peccáverit; sed circumstantias quæ quandóquè tantam aggravatiónem peccáti fáciunt: quia sine hoc de peccáti quantitáte non potest benè judicári. Debent semper pia gestáre víscera circa confitentes; exemplo beáti Ambrósii, de quo légitur quod quotiescumque áliquis Tapsus in peccátum ante eum veniébat ob pœniténtia percipiendam, ita flebat: ut poenitente flere compelleret.

FERIA TERTIA. Ex Statútis Synodálibus Odónis de Solíaco, Parisiensis Epíscopi. Circa annum 1197. Cap. de Confessione.

IN confessióne hábeat Sa

IN confessióne hábeat Sa

et óculos ad terram, nec fáciem respíciat confitentis: patienter áudiat quæ díxerit, in spíritu lenitátis; et ei pro posse suo pluribus modis persuadeat ut confiteátur

íntegrè : áliter dicat ei nihil valére (confessiónem.) In dúbiis cónsulat Epíscopum, aut sapientes viros, quorum consílio solvat secúriùs, aut liget.

FERIA QUARTA. Ex Instructiónibus sancti Cároli, de Pœnitentia. Inter Act. Mediol. Eccl. Parte 3. tit. 4. Ecclésia

pri

Ivatis cedibas, confessi prés

áudiat Confessárius, nisi ex causa necessária vel urgenti: quæ cùm incíderit, stúdeat in loco decentíssimo id præstáre. Mulieres ante solis ortum vel post ejus occásum confitentes in Écclésia ne áudiat; neve ullo modo extra sedem confessionálem et médio inter eum et mulierem intersepto. Se in sedili confessionáli ostendat de pœnitentis salúte paternè sollicitum : ita tamen ut nullo pénitùs signo inspectántibus indicáre possit se gravitáte fortasse scéleris alicujus commoveri. FERIA QUINTA. Ex Statútis Stéphani de Pontécaro Parisiensis Epíscopi.

Ante annum 1508. Tit. de Pœnitentia. quidam ad confessió

[ocr errors]

accésserint; asserentes se non posse abstinére, eórum confessiónes recipiátis, ( ô Sacerdótes,) bonum consí

[merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

De Satisfactione et Indulgentiis.

DOMINICA QUARTA

QUADRAGESIMÆ. Ex Concilio Lateranensi

[merged small][merged small][merged small][ocr errors]

sic agitur de uno, ut non discedátur ab álio; cùm pœnitens ab officio non recédit, quod sine peccáto agi nullà ratióne prævalet : aut si ódium in corde gestétur, ant si offenso cuilibet non satis fiat; aut si offendenti offensus non indulgeat: aut si arma quis contra justítia gerat.

FERIA SECUNDA. Ex Concílio Tridentino. Ann. 1563. Sess. 24. de Ref. Cap. 8. Póstolus monet públicè peccantes palàm esse

:

[ocr errors]

corripiendos. Quandò ígitur ab áliquo públicè et in multórum conspectu crimen commissum fúerit; undè álios scándalo offensos commotosque fuisse non sit dubitandum huic condignam pro modo culpæ pœnitén tiam públicè injungi oportet; ut quos exemplo suo ad malos mores provocávit : suæ emendatiónis testimónio ad rectam révocet vitam. Epíscopus tamen públicæ hoc pœniténtiæ genus in áliud secrétum póterit commutáre quandò ita magis judicáverit expedíre.

Ann. 829. Lib. 1. Cap. 32 et 46.

FERIA TERTIA. Ex Concílio Cabillonensi

secundo.

Ann. 813. Can. 38.

Modus

Odus poeniténtiæ peccáta sua confiténtibus: aut per antiquórum Cánonum institutiónem ; aut per sanctárum Scripturáru auctoritátem : aut per consuetúdinem Ecclesiásticam impó ni debet; repudiátis ac penitùs eliminátis libellis; qui dum pro peccátis grávibus leves quosdam et inusitátos impónunt pœnitentiæ modos, cónsuunt pulvillos, secundùm prophéticum sermónem, sub omni cúbito manûs: ea fáciunt cervicália sub cápite universæ ætatis ad capiendas ánimas. FERIA QUARTA. Ex Concílio Parisiensi sexto.

Acerdótes qui aut múneris, aut amoris, aut timóris, aut certè favóris causâ, témpora modumque pœnitentiæ ad líbitum pœniténtium, indícunt; áudiant quid Dóminus per Ezechiélem Prophétam terribiliter dicat: Erit manus mea super Prophétas qui decepérunt pópulum meum, dicentes; Pax, pax: et non est pax. Sacerdótibus illis est confessio peccatórum facienda, à quibus subindè et modus pœniténtiæ capiátur : et à quibus secundùm canónicam institutiónem reconciliatio mereátur.

FERIA QUINTA. Ex Régulis sacramentálibus sancti Cároli, de Pœniténtia, promulgátis Parisiis auctoritáte Cleri Gallicáni.

Anno 1658. hibebit Confessarius et N pœnitentia imponenda prudéntiam et pietátem et justítiam: habébit ratiónem statûs, conditiónis, sexûs et ætátis. Vidébit ne ei qui in aliéna potestáte est, eam pœnitentiam injungat; quâ vel præjudicium afferátur illíus juri qui pœnitentem in potestate hábeat: neve eam quâ vel occásio detur spírituális ruínæ; vel pœnitentis alteriusve peccátum détegi; vel áliquod scán

« PoprzedniaDalej »