ei qui malè agit.) Alterum verò est impérium, quod in se gerit quisquis mente ac prudéntiâ præditus est; quod quoque Paulus his verbis declaravit : Quòd si vis non timére potestátem, bonum fac. Quo loco de eo lóquitur qui sibi ipse ímperat. Ac verò hîc áliud quoque impérii genus est: ac civili quidem império sublímius. Quodnam igitur hoc est ? Illud nimirum quod in Ecclésia viget; cujus étiam ipsius mentiónem Paulus facit, cùm ait: Obedíte præpósitis vestris, et subjacéte eis; ipsi enim pervígilant: tanquam ratiónem pro animábus vestris redditúri. Hoc enim impérium tantò civíli excelléntius est, quantò cœlum terrâ: imò étiam multò præstántius. Primum namque non hoc præcipuo stúdio spectat, ut scélera perpetráta víndicet: sed ut ne omninò quidem perpetrentur. Deinde si perpétráta sint, non ut ægrotantem de médio tollat : sed ut ipsa deleantur. DIE FESTO PRO DOCTORIBUS. AD NOCTURNUM. Dóminum qui fecit illum: Lectio j. De Libro Ecclesiástici. Cap. 39. Sapientiam ómnium an tiquórum exquíret sápiens et in Prophétis vacábit. Narratiónem virórum nominatórum conservábit: et in versútias parabolárum simul introíbit. Occulta proverbiórum exquíret : et in abscónditis parabolárum conversábitur. In médio magnatórum ministrábit: et in conspectu Præsidis apparébit. In terram alienigenárum géntium pertránsiet : bona enim et mala in homí nibus tentábit. Cor suum tradet ad vigilandum dilúculo ad : et in conspectu Altíssimi deprecabitur. Apériet os suum in oratióne et pro delictis suis deprecabitur. Si enim Dóminus magnus volúerit, spíritu intelligéntiæ replébit illum: et ipse tanquam imbres mittet elóquia sapiéntiæ suæ; et in oratióne confitebitur Dómino: et ipse díriget consilium ejus et disciplínam, et in abscónditis suis consiliábitur. Lectio ij. Ex Libro sancti Augustíni Epíscopi contra Juliánum. Lib. 2. Cap. 10. Anctos et in sancta Ec Slesia illustres Antistites Dei, non Platónicis, et Aristotélicis, et Zenónicis, aliisque hujuscémodi, vel Græcis, vel Latínis, quanquam et istis áliquos eórum; verùm omnes sacris evanúerit, in quo saliétur? Et réliqua. Homília sancti Augustíni Epíscopi. lítteris eruditos, nominá- Lib. 1. de Serm. Domini in tim, sicut oportebat, expressi: eorumque senténrias, quantum sufficere videbátur, sine ulla éditas ambiguitáte digessi; ut in eis tímeas non ipsos : sed illum qui sibi eos utília vasa formávit, et sancta templa construxit; qui tunc de ista causa judicaverunt: quandò eos nemo potest dícere pérperàm cuiquam vel adversári, vel favere potuisse. Nullas nobiscum vel vobiscum amicitias attendérunt, vel inimicitias exercuérunt; neque nobis, neque vobis iráti sunt: neque nos, neque vos miseráti sunt. Quod invenérunt in Ecclésia, tenuérunt; quod didicérunt, docuérunt : quod à Pátribus accepérunt, hoc filiis tradi dérunt. Lectio iij. Lectio sancti Evangélii : secundùm Matthæum. Cap. 5. N illo témpore: Dixit estis sal terræ; quod si sal Monte. C. 6.. Stendit Dóminus fá tuos esse judicandos; qui temporálium bonórum vel cópiam sectantes, vel inópiam metuentes, amitpossunt ab hominibus, nec tunt æterna : quæ nec dari tuátum fúerit, in quo salieauferri. Itaque si sal infa◄ tur? Id est, si vos per quos de pópuli, metu persecu condiendi sunt quodammotiónum temporálium amiséritis regna cœlórum: qui erunt homines per quos à vobis error auferátur; cùm vos elégerit Deus per quos errórem áuferat ceterórum? sal infatuátum, nisi at Ergo ad nihilum valet mittátur foràs et calcétur ab hominibus. Non itaque calcátur ab homínibus, qui pátitur persecutiónem : sed qui persecutiónem timendo infatuátur. Calcári enim non potest nisi ínférior; sed inférior non est, qui quamvis córpore multa in corde tamen fixus in cœlo est. DIE OCTAVA. AD NOCTURNUM. Lectio j. de Scriptura oc currente. Lectio ij. Ex Commonitório primo sancti Vincentii Lirinensis Presbyteri. C. 1. et 2. SI quis vellet exurgéntium hæreticórum fraudes deprehéndere; laqueosque vitáre; et in fide sana sanus atque integer perma nére duplici modo muníre fidem suam, Dómino adjuvante, debéret; primùm scilicet divínæ legis auctoritáte: tum deindè Ecclésia Catholicæ traditióne. Hic forsitan requírat áliquis Cùm sit perfectus Scripturárum canon, sibíque ad ómnia satis superque sufficiat ; quid opus est ut ei Ecclesiásticæ intelligéntiæ jungátur auctoritas? Quia vidélicèt Scriptúram sacram pro ipsa suî altitúdine non uno eodemque sensu universi accipiunt: sed ejusdem elóquia áliter álius atque álius interpretátur ; idcircò multum necesse est propter tantos tam várii erróris anfractus: ut Prophéticæ et Apostólicæ interpretatiónis línea secundùm Ecclesiástici et Catholici sensûs normam dirigátur. Lectio iij. Lectio sancti Evangélii: se cundùm Joannem. C. 7. Idit Jesus in templum, illo témpore Ascen et docébat. Et mirabantur Judæi, dicentes; Quómodò hic litteras scit, cùm non didicerit? Respondit eis Jesus, et dixit: Mea doctrína non est mea, sed ejus qui misit me. Si quis volúerit voluntátem ejus fácere: eognoscet de doctrína, utrùm ex Deo sit. Et réliqua. Homília sancti Augustínî~ Domi In Joan. Tract. 29. Ominum Jesum Christum invénimus dixisse; Si quis volúerit fácere voluntátem ejus qui misit me: cognoscet de doctrína. Quid est, cognoscet? Hoc est, intélliget. Quid est autem, Si quis voluerit voluntátem ejus fácere? Hoc est crédere. Sed quia cognoscet, hoc est, intelliget, omnes intélligunt. Quia verò quod ait, Si quis volúerit voluntátem ejus fácere, hoc pértinet ad crédere; ut diligéntiùs intelligátur, opus est nobis ipso Dómino nostro expositóre : ut índicet nobis utrùm revérà ad crédere pertineat fá cere voluntátem Patris ejus. Quis nésciat hoc esse fácere voluntátem Dei, opérári opus ejus; id est, quod illi placet? Ipse antem Dóminus apertè álio loco dicit: Hoc est opus Dei, ut crédatis in eum quem ille misit. Ipsa est ergo fides quam de nobis éxigit Deus: et non invenit quod éxigat, nisi donáverit quod invéniat. Non qualiscumque fides : sed frdes quæ per dilectiónem operátur. Hæc in te sit, et intélliges de doctrina. Quid enim intelliges? Quia, inquit, doctrína ista non est mea sed ejus qui misit me. Id est, intélliges quia Christus Fílius Dei, qui est doctrína Patris, non est, nec loquitur ex seipso: sed Fílius est, et Verbum Patris. DIE FESTO PRO ABBATIBUS, MONACHIS ET SOLITARIIS. AD NOCTURNUM. fide ad cognoscendum illum, et virtútem resurrectiónis ejus, et societátem passiónum illíus : configu rátus morti ejus; si quo modo occurram ad resurrectiónem quæ est ex mórtuis; non quòd jam accéperim, aut jam perfectes sim sequor autem, si quo modo comprehendam, in quo et comprehensus sum à Christo Jesu. ádmodùm rex, si quis pannósa indumenta páuperis induenda offerret abominarétur atque repelleret : non áliter illi régiam púrpuram contemnunt. Hæc illis institúta ciliciórum usu confirmáta sunt: unde régibus ipsis excellentióres sunt atque præstantióres. Nam si posses mentis eórum atque ánimi jánuas reseráre: et nudas cogitatiónes eórum, et omnem interiórem ornátum conspicere, fulgóre perculsus in terram concíderes nec illárum véstium splendórem, nec consciéntiæ lucem perferre posses. Lectio iij. Léctio sancti Evangélii: secundùm Marcum. Cap. 10. BO Epist. 24. ad Sulpit. Sever, aliàs. 2. §. 5 et 6. Ona quæ nobiscum non intulerámus in hunc mundum nec poterámus efferre, quasi mutuáta red→ dídimus; nec ut cutem à carne distráximus : sed ut vestem à córpore deposuimus. Nunc opus est, ut quæ verè nostra sunt, dependámus Deo, hoc est, cor et ánimam, et córpora nostra exhibentes in hóstiam vivam, ut scriptum est, Dómino; nosque ipsos ædificantes ei in templum sanctum, in ipso lápide angulári, qui nobis sanctificatiónis nostræ fórmulam in semet ipso dedit, et ait: Sancti estóte, quóniam ego sanctus sum. Quæ igitur nobis grá IN illo tempore: Cœpit tia, si in alieno tantùm fidé Petrus dicere ad Jesum. Ecce nos dimísimus ómnia: et secúti sumus te. Et réliqua. Homília sancti Paulíni DIE les fuerimus, nisi de próprio serviámus, id est, de líbero voluntátis arbítrio, ex toto corde nostro, ex totis ánimæ nostræ, ut scriptum est, víribus; diligentes Deum? OCTAVA. |