Qui sanat contrítos corde, et álligat contritiónes eórum. Qui númerat multitúdinem stellárum, * et ómnibus eis nómina vocat. Magnus Dóminus noster, Inclína ad me aurem Quóniam fortitúdo mea et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me. Edúces me de láqueo hoc quem abscondérant mihi ; * quóniam tu es protector meus. In manus tuas commendo spíritum meum: *redemisti me Dómine Deus veritátis. Odisti observantes vanitátes supervácuè: * ego au¬ tem in Dómino sperávi. Exultábo, et lætábor in misericórdia tua; * quóniam respexisti humilitátem meam, salvasti de necessitátibus ánimam meam. Nec conclusisti me in mánibus inimíci: statuisti in loco spatióso pedes meos. Divisio Psalmi 30. [Iserére meî, Dómine, quóniam tríbulor : conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus; M's Quóniam defécit in dolóre vita mea,* et anni mei in gemitibus. Infirmáta est in paupertáte virtus mea, * et ossa mea conturbáta sunt. Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium, et vicínis meis val tuam : * accélera ut éruas de; * et timor notis meis. me. Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii, *ut salvum me fácias; Qui videbant me, * foràs fugerunt à me. Oblivioni datus sum tanquam mórtuus à corde: * Spera in Deo, quóniam adhuc confitebor illi: * salutáre vultûs mei, et Deus meus. Divisio Psalmi 41. gente non sancta : * ab ho mine iníquo et doloso érue me, AD meipsum ánima mea repulisti? et quare tristis conturbáta est : * proptéreà memor erotuî de terra Jordánis, et Hermóniim à monte módico. Abyssus abyssum ínvocat, * in voce cataractárum tuárum. Omnia excelsa tua, et fluctus tui, super me tran siérunt. * In die mandávit Dóminus misericórdiam suam, * Docte cánticum ejus. incédo, dum affligit me inimícus? Emitte lucem tuam et veritátem tuam : * ipsa me deduxérunt, et adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua. * Et introibo ad altáre Dei, ad Deum qui lætí ficat juventútem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus: et * quare tristis es, ánima mea? et quare conturbas me? Apud me orátio Deo vitæ mea; dicam Deo: Susceptor meus es. Quare oblitus es meî, et quare contristátus incédo, dum affligit me inimícus? * Dum confringuntur ossa Spera in Deo, quóniam adhuc confitebor illi: * salutáre vultûs mei, et Deus meus. AD SEXTA M. mea, * exprobraverunt mihi Domine, in virtúte tua qui tríbulant me inimíci mei, Magna est glória ejus in salútari tuo; * glóriam et magnum decórem impónes super eum. Quóniam dabis eum in benedictiónem in séculum séculi lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo. * iniquitátibus tuis; * qui sanat omnes infirmitates tuas. Qui rédimit de intéritu vitam tuam; * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus. Qui replet in bonis desidérium tuum : * renovábitur ut áquilæ juventus Quóniam rex sperat in Dómino; et in misericór- tua. * dia Altíssimi non commovébitur. Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxte ra tua invéniat omnes qui te odérunt. Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devo rábit eos ignis. Fructum eórum de terra perdes, * et semen eórum à filiis hóminum; Quóniam declinavérunt in te mala cogitavérunt consilia, quæ non potuérunt stabilíre. Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum. Exaltáre Dómine, in virtúte tua : * cantábimns et psallémus virtútes tuas. Psalmus 102. Bed Enedic, ánima mea, Dómino; et ómnia quæ intra me sunt, nómini sancto ejus. Benedic, ánima mea Dómino; * et noli oblivisci omnes retributiónes ejus. Qui propitiátur ómnibus * Fáciens misericórdias Dóminus, et judícium ómnibus injúriam patiéntibus. Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israel voluntátes suas. Divisio Psalmi 102. MDóminus: longáni mis, et multùm miseri cors. Non in perpétuum irascétur, * neque in æternum comminábitur. Non secundùm peccáta nostra fecit nobis, * neque secundùm iniquitátes nostras retribuit nobis; Quóniam secundùm altitúdinem cœli à terra, corroborávit misericórdiam suam super timentes se. Quantùm distat ortus ab occidente, * longé fecit à nobis iniquitátes nostras. Quómodò miserétur pater filiórum, *misertus est Dóminus timéntibus se ; Quóniam ipse cognovit figmentum nostrum : * recordátus est quóniam pulvis sumus. Homo, sicut fœænum dies |