Deus de cœlo prospexit super fílios hóminum,ut vídeat si est intélligens, aut requírens Deum. Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum. Nonne scient omnes qui operantur iniquitátem, qui dévorant plebem meam ut cibum panis ? Deum non invocavérunt: * illîc trepidavérunt timóre, ubi non erat timor. Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui homínibus placent confúsi sunt quóniam Deus sprevit eos. Quis dabit ex Sion salutáre Israel? cùm convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exultábit Jacob, et lætábitur Israel. Psalmus 72. Qu Pródiit quasi éx ádipe iníquitas eórum: * transiérunt in affectum cordis. Cogitavérunt et locúti sunt nequítiam : * iniquitátem in excelso locúti sunt. Posuérunt in cœlum os suum, * et lingua eórum transívit in terra. Ideò convertétur pópulus meus hîc ;* et dies pleni invenientur in eis. Et dixérunt: Quómodò scit Deus?* et, Si est sciéntia in Excelso? Ecce ipsi peccatóres et abundantes in século; * ob¬ tinuérunt divitias. * * his qui recto sunt corde ! Mei autem penè moti sunt * penè effúsi sunt pedes, gressus mei; * Quia zelávi super iníquos, pacem peccatórum videns; Quia non est respectus morti eórum * et firmamentum in plaga eórum. In labóre hóminum non sunt, * Ideò ténuit eos supérbia, operti sunt iniquitáte et impietáte suâ. Existimábam ut cognoscerem hoc : * labor est ante Ecce non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israel. Dóminus custódit te Dóminus protéctio tua * super manum déxteram tuam. Per diem sol non uret te,* neque luna per noctem. Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus. Dóminus custódiat intróitum tuum et éxitum tuum, * ex hoc nunc, et usque in séculum. Ant. Levávi óculos meos in montes: auxílium meum à Dómino. Ant. 1. a. Adjutórium. Psalmus 123. Isi quia Dóminus erat in nobis, dicat nunc Israel; nisi quia Dóminus erat in nobis, Cùm exurgerent hómines in nos, fortè vivos deglutissent nos. Cùm irascerétur furor eórum in nos,* fórsitan aqua absorbuisset nos. Torrentem pertransívit ánima nostra,*forsitan pertransisset ánima nostra aquam intolerábilem. Benedictus Dóminus, * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum. * Anima nostra sicut passer erepta est de láqueo venántium. Adjutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cœlum et terram. Ant. Adjutórium nostrum in nómine Dómini, qui feeit cœlum et terram. Ant. 5. a. Magnificávit Dóminus. Psalmus 125. N convertendo Dóminus captivitátem Sion, * facti sumus sicut consoláti. Tunc replétum est gáudio os nostrum,* et lingua nostra exultatióne. * Tunc dicent inter gentes: Magnificávit Dóminus fácere cum eis. Magnificávit Dóminus fácere nobiscum : * facti sumus lætantes. Converte, Dómine, captivitátem nostram, * sicut torrens in austro. Qui séminant in lácrymis, in exultatióne metent. Euntes ibant et flebant,* mittentes sémina sua. Venientes autem vénient cum exultatióne, * portantes manipulos suos. Ant. Magnificávit Dóminus fácere nobiscum : facti sumus lætantes. Ant. 6. F. Adhæreat. le sédimus,* et fléviUper flúmina Babylonis, Láqueus contrítus est, * Sion. et nos liberáti sumus. Pars Verna, cùm recordarémur In salícibus in médio C ejus, * suspéndimus órgana nostra ; Quia illic interrogavérunt nos, qui captívos duxérunt nos * verba cantiónum ; Et qui abduxérunt nos; * Hymnum cantáte nobis de cánticis Sion. Quomodò cantábimus * Fília Babylonis mísera : beatus qui retríbuet tibi retributiónem tuam, quam retribuisti nobis. Beátus qui tenébit, et allidet párvulos tuos ad petram. Ant. Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non proposúero Jerúsalem in princípio lætitiæ meæ. Capitulum, Hym., Versic. Ant. ad Magnificat. Preces, etc. si dicendæ sint, habentur in Proprio ; et sic in aliis Feriis. Turbátus est à furore óculus meus: * inveterávi inter omnes inimícos meos. Discédite à me, omnes qui operámini iniquitátem; * quóniam exaudívit Dóminus vocem fletûs mei. Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam : * Dá minus oratiónem meam sus- Erubescant et conturben- Consumétur nequítia peccatórum et díriges justum, scrutans corda et renes, Deus. Justum adjutórium meum et erubescant valdè veló- à Dómino, * qui salvos fa citer. Psalmus 7. Omine Deus meus, cit rectos corde. in Divisio Psalmi 7. D te sperávi: salvum DEus judex justus, for me fac ex ómnibus persequéntibus me, et líbera me; Nequando rápiat ut leo ánimam meam, * dum non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat. Dómine Deus meus, si feei istud; * si est iniquitas in mánibus meis; Si réddidi retribuéntibus mihi mala, * décidam méritò ab inimicis meis inánis: Persequátur inimícus ánimam meam, et comprehendat, et conculcet in terra vitam meam, * et glóriam meam in pulverem dedú cat. Exurge, Dómine, in ira tua, * et exaltáre in fínibus inimicórum meórum. Et exurge, Dómine Deus meus, * in præcepto quod mandasti. Et synagóga populórum circúmdabit te; * et propter hanc in altum regrédere. Dóminus júdicat pópulos : * júdica me, Dómine, secundùm justítiam meam, et secundùm innocéntiam meam super me. num tis et patiens, * quid iráscitur per síngulos dies? 9 Nisi conversi fuéritis gládium suum vibrábit : * suum tetendit arcum parávit illum; * et Et in eo parávit vasa mortis: sagittas suas ardéntibus effécit. tiam: * concépit dolorem Ecce partúriit injustí et péperit iniquitátem. Lacum apéruit, et effódit eum; * et íncidit in fóveam quam fecit. Convertétur dolor ejus. in caput ejus; * et in vérticem ipsíus iniquitas ejus descendet. Confitebor Dómino secundùm justítiam ejus, * et psallam nómini Dómini altíssimi. Ant. Justum adjutórium meum à Dómino, qui salvos facit rectos corde. Ps. 7. etc. Hymnus, Capitulum, R. breve, Antiphona ad Nunc dimittis. et Preces quando dicuntur, habentur in Proprio; et sic in aliis Feriis. |