erat potestáte? Quare posuisti in corde tuo hanc rem? Non es mentitus homínibus, sed Deo. Audiens autem Anánias hæc verba: cécidit et expirávit. Et factus est timor magnus super omnes qui audiérunt. Surgentes autem júvenes, amovérunt eum : et efferentes sepeliérunt. * R. Certíssimè sciat omnis domus Israel Quia et Dóminum et Christum fecit Deus hunc Jesum quem vos crucifixistis. Allelúia, allelúia.. Ecce servus meus exaltábitur et elevábitur et sublímis erit valdè; Quia. Act. 2. Is. 52. FAC Lectio iij. * sia: et in omnes qui audiérunt hæc. R. Hic est lapis reprobátus ab ædificántibus, qui factus est in capat ánguli; * et non est in alio áliquo salus. Allelúia, allelúia. . Ecce ego mittam in fundamentis Sion lápidem, lápidem probátum, ang››lárem, pretiósum, in fundamento fundátum ; * Et non est. Glória Patri. * Et non est. Act. 4. Is. 28. Ad. Benedictus. Ant. 5. C. Cùm resurrexisset Jesus à mórtuis, recordáti sunt discípuli ejus quia dicébat : Sólvite templum hoc, et in tribus diébus excitábo illud. Allelúia. Joan. 2. Ad Magníficat. Ant. 7. §. Lectio j. Actum est autem quasi horárum trium spátium: et uxor ipsíus nésciens quod factum fuerat, introívit. Dixit autem ei Petrus; Dic mihi múlier, si tanti agrum vendidistis? At illa dixit: Etiam tanti. Petrus autem ad eam; Quid útique cónvenit vobis tentáre Spíritum Dómini? Ecce pedes eórum qui sepeliérunt virum tuum ad ostium : et efferent te. Confestim cécidit ante pedes ejus: et expirávit. Intrantes autem jú- autem invenérunt illam mórtuam : et extulerunt, et sepeliérunt ad virum Suum. Et factus est timor magnus in universa Ecclé venes Phebant signa et prodíEr manus Apostolórum gia multa in plebe. Et erant unanimiter omnes in pórticu Salomónis. Ceterórum nemo audébat se conjungere illis: sed magnificábat eos pópulus. Magis autem augebátur credéntium in Dómino multitúdo virórum ac mulierum; : ita ut in plateas ejícerent infirmos et pónerent in léctulis ac grabátis; ut, veniente Petro, saltèm umbra illíus obumbráret quemquam illórum : et liberarentur ab infirmitátibus suis. Concurrébat autem et multitúdo vicinárum civitátum Jerúsalem; afferentes ægros, et vexátos à spirítibus immundis : qui curabantur omnes. F. Quæ ad patres nostros repromíssio facta est, hanc Deus adimplevit filiis nostris,*Resuscitans Jesum. Allelúia, allelúia. ỳ. Díus Deus noster adimplévit misericórdiam suam,quam promísit dómui Israel,* Resús citans Jesum. Allelúia, allelúia. Act. 13. Judith, 13. Lectio ij. Exurgens autem Prin ceps Sacerdótum et omnes qui cum illo erant, quæ est hæresis Sadducæó rum, repléti sunt zelo ; et injecérunt manus in Apóstolos: et posuérunt eos in custódia pública. Angelus autem Dómini per noctem apériens jánuas cárceris; et edúcens eos, dixit: Ite, et stantes loquímini in templo plebi ómnia verba vitæ hujus. Qui cùm audissent, intravérunt dilúculo in templum et docébant. Advéniens autem princeps Sacerdótum, et qui cum eo erant; convocavérunt con cílium, et omnes Seniores filiórum Israel : et misérunt ad cárcerem ut adducerentur. Cùm autem venissent ministri, et aperto cárcere, non invenissent illos : reversi nuntiavérunt, dicentes; Cárcerem quidem invénimus clausum cum omni diligéntia, et custódes stantes ante jánuas : aperientes autem, néminem intùs invénimus. R. Deus dedit Jesum manifestum fieri, non omni pópulo, sed testibus præordinátis à Deo, nobis * Qui manducávimus et bíbimus cum illo, postquàm resurrexit à mórtuis. Allelúia allelúia. . Pépigit fœdus nobiscum qui in præsentiárum sumus et vívimus; fácie ad fáciem locútus est Qui manducávimus. Act. 10. Deut. 5. Lectio iij. nobis, UT * T autem audiérunt hos sermónes Magistrátus templi, et Príncipes Sacerdótum : ambigébant de illis quidnam fíeret. Advéniens autem quidam nuntiávit eis; Quia ecce viri quos posuistis in cárcerem : sunt in templo stantes, et docentes pópulum. Tunc ábiit Magistrátus cum ministris; et adduxit illos sine vi timébant enim pópulum, ne lapidarentur. Et cùm adduxissent illos statuérunt in concilio. Et interrogávit eos Princeps Sacerdótum, dicens : Præcipiendo præcépimus vobis ne docerétis in nómine isto; et ecce replestis Jerúsalem doctrína vestrâ et vultis indúcere super nos sánguinem hóminis istius. Respondens autem Petrus et Apóstoli, dixérunt: Obedire oportet Deo magis quàm homínibus. Deus patrum nostrórum suscitávit Jesum, quem vos interemistis suspendentes in ligno. Hunc príncipem et salvatórem Deus exaltávit déxterâ suâ ad dandam pœnitentiam Israéli; et remissiónem peccatórum. Et nos sumus testes horum verborum et Spíritus sanctus quem dedit Deus ómnibus obediéntibus sibi. : : Dóminus meus et Deus meus. Allelúia. Joan. 20. FERIA QUINTA. AD NO C T. Ps. Exáudiat. 86. Exultáte. 87. Beáta gens. 87. Lectio j. De Actibus Apostolórum. Cap. 5. Æc cùm audissent, dissecabantur : et co HE gitábant interfícere illos. Surgens autem quidam in concílio Pharisæus, nómine Gamáliel, legis doctor, honorábilis universæ plebi; jussit foràs ad breve hómines fíeri dixitque ad illos. Viri Israelitæ: attendite vobis super homínibus istis quid actúri sitis. Ante hos enim dies éxtitit Théodas dicens se esse áliquem : cui consensus númerus virórum círciter quadringentorum ; qui occisus est et omnes qui credébant ei, dissipáti sunt et redacti ad nihilum. Post hunc éxtitit Judas Galilæus in diébus professiónis, et avertit pópulum post se; et ipse périit: et omnes, quotquot consensérunt ei, dispersi sunt. B. Príncipes. 337. Lectio ij.. T nunc ítaque dico vo mínibus istis, et sínite illos quóniam si est homínibus consilium hoc aut opus, dissolvétur; si verò ex Deo est, non po téritis dissolvere illud: ne tiâ die. Allelúia. Luc. 24. Ad Magníficat. Ant. 3. a. Beáti qui non vidérunt, et crediderunt. Allel. Joan. 201 FERIA SEXTA. AD NOCT. Psalm.Quid gloriáris. 102. Exaudi. 103. Véspere. 103. Lectio j. fortè et Deo repugnáre inveniámini. Consensérunt autem illi. Et convocantes Apóstolos, cæsis denuntiavérunt ne omninò loquerentur in nómine Jesu: et dimisérunt eos. Et illi quidem ibant gaudentes à conspectu concilii: quóniam digni habiti sunt pro nómine Jesu contumeliam pati. Om-mon, qui antè fúerat, ni autem die non cessábant, in templo et circa domos docentes et evangelizantes Christum Jesum. S . Visus est. 337. Lectio iij. Cap. 8. Aulus autem devastábat Ecclésiam per domos intrans et trahens viros ac mulieres, tradébat in custódiam. Igitur qui dispersi erant pertransíbant: evangelizantes verbum Dei. Philippus autem descendens in civitátem Samaríæ prædicábat illis Christum. Intendébant autem turbæ his quæ à Philippo dicebantur; unanímiter audientes et videntes signa quæ faciébat. Multi enim eórum qui habébant spíritus immundos : clamantes voce magnâ, exí : bant. Malti autem paraly tici et claudi curáti sunt. Factum est ergo gaudium magnum in illa civitáte. B. Quem vos. 338. Ad Benedictus. Ant. 8. c. Oportebat Christum pati, et resurgere à mórtuis tér De Actibus Apostolórum. Ir quidam nómine Si in civitáte magus, sedúcens B. Virtúte magnâ. 338. Um autem audissent Apóstoli, qui erant Jerosólymis, quod recepisset Samaría verbum Dei: misérunt ad eos Petrum et Joannem ; qui cùm venissent, oravérunt pro ipsis ut acciperent Spíritum sanc tum; nondum enim in quemquam illórum vénerat sed baptizáti tantùm erant in nómine Dómini Jesu. Tunc imponébant manus super illos: et accipiébant Spíritum sanctum.Cùm vidisset autem Simon, quia per impositiónem manus Apostolórum darétur Spíritus sanctus: óbtulit eis pecúniam, dicens; Date et mihi hanc potestatem: ut cuicumque imposúero manus, accipiat Spíritum sanctum. R. Certissimè. 33g. Lectio iij. De Actibus Apostolórum. Cap. 10. Ir PEtrus eum; Pecunia tua tecum sit in perditiónem : quóniam donum Dei existimasti pecuniâ possidéri. Non est tibi pars neque sors in sermóne isto : cor enim tuum non est rectum coram Deo; pœniténtiã ítaque age ab hac nequítia tua : et roga Deum, si fortè remittátur tibi hæc cogitátio cordis tui; in felle enim amaritúdinis : et obligatióne iniquitátis vídeo te esse. Respondens autem Simon, dixit. Precámini vos pro me ad Dóminum ut nihil véniat super me horum quæ di xistis. R. Hic est lapis. 339. Ad Benedictus. Ant. 1.D. Prædestinávit nos Deus in adoptiónem filiórum per Jesum Christum, in quo habémus rédemptiónem per saréa, nómine Cornélius, centúrio cohortis quæ dicitur Itálica; religiósus ac timens Deum cum omni domo sua fáciens eleemósynas multas plebi, et déprecans Deum semper. Is vidit in visu manifestè, quasi horâ diẻi nonà, Angelum Dei introeuntem ad se, et dicentem sibi : Cornéli. At ille íntuens eum : timóre correptus, dixit. Quid est, Dómine? Dixit autem illi: Oratiónes tuæ et eleemósynæ tuæ ascendérunt in memóriam in conspectu Dei. Et nunc mitte viros in Joppen, et accersi Simónem quemdam, qui cognominátur Petrus; hic hospitátur apud Simónem quemdam coriárium, cujus est domus juxta mare : hic dicet tibi quid te opórteat fácere. |