vínea relíquias Israel : converte manum tuam, quasi vindemiátor ad cartallum. Cui loquar? et quem contestábor, ut áudiat? Ecce incircumcísæ aures eórum, et audire non possunt; ecce verbum Dómini factum est eis in oppróbrium et non suscipient illud. Idcircò furóre Dómini plenus sum: laborávi sústinens. Effunde super párvulum foris, et super consilium juventum simul vir enim cum muliere capiétur, senex cum pleno diérum. Et transíbunt domus eórum ad álteros, agri et uxóres páriter: quia extendam manum meam super habitantes terram. Jerúsalem. R. Réspice. 243. Lectio ij.

ad majórem omnes avaritiæ student: et à Prophéta usque ad Sacerdótem cuncti fáciunt dolum. Et curábant contritionem filiæ pópuli mei cum ignomínia, dicentes; Pax, pax: et non erat pax. Confúsi sunt quia abominatiónem fecé runt; quin potiùs confusióne non sunt confúsi et erubescere nesciérunt. Quamobrem cadent inter ruentes in témpore visitatiónis suæ córruent, dicit Dóminus. Hæc dicit Dóminus State super vias; et vidéte, et interrogáte

:

:

liqua.

Homília sancti Gregórii
Рарӕ.

In Evang. 33. n. 2. Iquet, fratres, quod illícitis áctibus priùs múlier intenta unguentum sibi pro odóre suæ carnis adhibuit. Quod ergo sibi túrpiter exhibúerat: hoc jam Deo laudabiliter offerébat. Oculis terréna concupíerat: sed hos jam per pœnitentiam cónterens flebat. Capillos ad compositiónem vultûs exhibúerat : sed jam capillis lacrymas tergébat. Ore superba dí◄

xerat; sed pedes Dómini ósculans: hoc in Redemptóris sui vestígia figébat. Quot ergo in se hábuit oblectamenta : tot de se invénit holocausta. Convertit ad virtútum númerum númerum críminum ; ut totum serviret Deo in poniténtia : quidquid ex se Deum contémpserat in cul

pa.

R. Múlier quæ erat in civitáte peccátrix, áttulit alabastrum unguenti: et * Stans retrò secùs pedes Jesu lácrymis cœpit rigáre pedes ejus, et capillis suis tergébat, osculabátur pedes ejus, et unguento ungébat. . Nonne lacrymæ ascendunt usque ad coelum? Non discédet, donec Altíssimus aspiciat : * Stans. Luc. 7. Eccli. 35.

Ad Benedictus. Ant. 2. D. Remittuntur ei peccáta multa, quóniam dilexit multùm. Luc.

Oratio.

Dligentibus multa
Eus, qui multum di-

peccáta remittis; infunde córdibus nostris tui amóris affectum : ut ab ómnibus peccátis nostris tuâ misericórdia liberémur. Per Dóminum.

Ad Magníficat. Ant. 6. F. Fides tua te salvam fecit; vade in pace. Luc. 7 7.

Oratio.

Duantibus véniam triEus, qui non solùm pec

buis, sed etiam præmia po niténtibus impertíris; quod pérpeti malis opéribus promerémur, ineffábili pietate depelle: ut nos ad tuæ majest átis cultum, et sálubri timóre dispónas, et sancto amóre perdúcas. Per Dóminum.

QU

FERIA SEXTA. Lectio j. De Jeremía Prophéta. Cap. 8. Uómodò dicitis; Sapiéntes nos sumus, et lex Dómini nobiscum est? Verè mendácium operátus est stylus mendax scribárum. Confúsi sunt sapiéntes, pertérriti et capti sunt: verbum enim Dómini projecérunt, et sapiéntia nulla est in eis. Proptéreà dabo mulieres eórum éxter's, agros eórum hærédibus; quia à mínimo ad máximum omnes avaritiam sequuntur : à Prophéta usque ad Sacerdótem cuncti fáciunt mendácium. Et sanábant contritiónem filiæ pópuli mei ad ignomí niam, dicentes; Pax, pax: cùm non esset pax. Confúsi sunt, quia abominatiónem fecérunt; quinimò

usque

confusióne non sunt confúsi : et erubescere nesciérunt; idcircò cadent inter corruentes, in témpore visitatiónis suæ córruent: dicit Dóminus. Jerúsalem.

R. Dixit Dóminus. 241.

Lectio ij.

défluant aquis. Quia vox

:

tus equórum ejus; à voce hinnítuum pugnatórum ejus commóta est omnis terra: et venérunt, et devoravérunt terram et plenitúdinem ejus, urbem et habitatóres ejus. Quia ecce ego mittam vobis serpentes régulos, quibus non est incantátio et mordébunt vos, ait Dóminus. Dolor meus super dolorem: in me cor meum mærens. Ecce vox clamóris filiæ pópuli mei de terra longinqua; Numquid Dóminus non est in Sion? aut rex ejus non est in ea? Quare ergo me ad iracundiam concitavérunt in sculptílibus suis et in vanitátibus aliénis ? Tránsiit messis; finíta est æstas et nos salváti non sumus. Super contritióne filiæ pópuli mei contrítus sum et contristátus: stupor obtinuit me. Numquid resína non est in Gálaad? aut médicus non est ibi?

Sion; Quómodò vastáti sumus et confúsi vehementer? quia derelíquimus terram, quóniam dejecta sunt tabernácula nostra. Audíte ergo, mulieres, verbum Dómini et assúmant aures vestræ sermónem oris ejus; et docéte fílias vestras lamentum, et unaquæque próximam suam planctum: quia ascendit mors per fenestras nostras; ingressa est domos nostras, dispérdere párvulos de forìs: júvenes de platéis. Jerúsalem. B. Sument. 242. Lectio sancti Evangélii: secundùm Joannem. Cap. 11.

IN illo tempore: Colle

gérunt Pontífices et Pharisæi concílium, et dicébant; Quid fácimus? quia hic homo multa signa facit. Et réliqua.

Homília sancti Augustíni Epíscopi.

In Joan. Tract. 49. n. 26. Icébant; Quid fáci

ducta cicátrix filiæ pópuli mei? Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Israel; Contemplámini, et vocáte lamentatrices, et véniant: et ad eas quæ sapientes sunt, míttite et própe rent; festinent, et assúmant super nos lamentum dedúcant óculi nostri lácryet pálpebræ nostræ

mas

bant: Credámus. Plus enim pérditi hómines cogitábant quómodò nocérent ut pér derent: quàm quomodò sibi consulerent ne perírent. Et tamen timebant: et quasi consulébant. Dicebant enim; Quid fácimus? quia hic homo multa signa facit. Si dimittimus eum sic, om

quid carnes sanctæ áuferent à te malítias tuas, in quibus gloriáta es ? Olívam úberem , pulchram fructiferam, speciósam vocávit Dóminus nomen tuum: ad vocem loquélæ grandis exarsit ignis in ea, et combusta sunt frutéta ejus. Et Dóminus exercituum qui plantávit te: locútus est super te malum pro malis domûs Israel et domûs Juda, quæ fecerunt sibi ad irritandum me, libantes Báalim.Tu autem, Dómine, demonstrasti mihi, et cognovi: tunc ostendisti mihi stúdia eórum.

Et ego quasi agnus mansuétus qui portátur ad victimam et non cognóvi quia cogitavérunt super me consília, dicentes; Mittámus lignum in panem ejus, et eradámus eum de terra vivéntium : et nomen ejus non memorétur ámpliùs. Tu autem, Dómine Sabaoth, qui júdicas justè, et probas renes et corda; vídeam ultiónem tuam ex eis: tibi enim revelávi causam meam. Jerúsalem.

B. Décimâ die mensis hujus tollat unusquisque agnum per famílias et domos suas ; et servábitis eum usque ad quartam-décimam diem mensis hujus : * Immolabitque eum universa

multitúdo filiórum Israel ad vésperam. . Venit dies azymórum, in qua necesse

J'

:

erat occídi Pascha. * Immolabitque. Exod. 12. Luc. 22. Lectio ij. Cap. 12. Ustus quidem tu es, Dómine, si disputem tecum : verumtamen justa loquar ad te. Quare via impiórum prosperátur ? benè est ómnibus qui prævaricantur et iníquè agunt? Plantasti eos, et radicem misérunt proficiunt, et fáciunt fructum; propè es tu ori eórum et longè à rénibus eórum. Et tu, Dómine, nosti me, vidisti me, et probasti cor meum tecum; cóngrega eos quasi gregem ad víctimam: et sanctífica eos in die occisiónis. Usquequò lugébit terra; et herba omnis regiónis siccábitur propter malítiam habitántium in ea? Consumptum est ánimal, et volucre; quóniam dixérunt: Non vidébit novíssima nostra. Jerúsalem.

B. Post hebdomades se

xaginta duas Occidétur Christus, et in dimidio hebdómadis deficiet hóstia et sacrificium. . Fílius hóminis tradétur princípibus Sacerdótum, et condemnábunt eum morte. Occidétur, Dan. 9. Matth.

20.

Lectio iij. Elíqui domum meam; di

*

Risi hæreditátem meã :

dedi dilectam ánimam meam in manu inimicórum ejus,