Cap. 7. noluérunt enim agnoscere præsentem ; et pósteà quæsiérunt: cùm vidérunt in eum multitúdinem jam credentem. R. Adhuc módicum témpus vobiscum sum; et vado ad eum qui me misit. Quærétis me, et non * IN illo tempore: Miserunt invenietis, et ubi eni su Príncipes et Pharisæi mi- In Joan. Tract. 31. n. 8 et g. múrmure quo Christus gló- vos non potestis veníre. . ego Ad Benedictus. Ant. 8. G. Eus, eum. Quem apprehende DE rent? Adhuc nolentem? Quia ergo non poterant apprehéndere nolentem : missi sunt ut audirent docentem. Quid docentem? Dicit ergo Jesus. Adhuc módicum tempus vobiscum sum. Quod modò vultis fácere, factúri estis; sed non modò ; quia modò nolo. Quare adhuc modò nolo? Quia adhuc módicum tempus vobiscum sum et tunc vado ad eum qui me misit. Implére débeo dispensatiónem meam : et passionem meam. Quærétis me : et non inveniétis ; et ubi sum ego vos non potestis veníre. Hic jam resurrectiónem suam prædixit; vita fidélium glória humílium, et beatitúdo justórum, propítins réspice súpplicum preces; ut ánimæ quæ promissiónes tuas sítiunt : de tuæ semper caritátis abundántia repléantur. Qui vivis et regnas. Ad Magníficat. Ant. 4. E. Qui credit in me, sicut dicit Scriptúra, flúmina de ventre ejus fluent aquæ vivæ. Joan. 7. Oratio. Lamántium ad te, quæ ces dignanter exaudi; ut sicut Ninivítis in afflictióne pósitis pepercisti: ita et nobis in præsenti tribulatióne succurras. Per Dóminum. FERIA TERTIA. Lectio j. De Jeremía Prophéta. Cap. 3. Vulgò Ulgò dícitur: Si dimíserit vir uxórem suam et recédens ab eo, dúxerit virum álterum; numquid revertétur ad eam ultrà? numquid non pollúta et contamináta erit múlier illa? Tu autem fornicáta es cum amatóribus multis; tamen revértere ad me, dicit Dóminus et ego suscipiam te. Leva óculos tuos in directum, et vide ubi non prostráta sis; in viis sedé bas, expectans eos quasi latro in solitúdine: et polluisti terram in fornicatiónibus tuis et in malítiis tuis. Quamobrem prohíbitæ sunt stillæ pluviárum et serótinus imber non fuit; frons mulieris meretricis facta est tibi noluisti erubescere. Ergo saltèm ámodò voca me: Pater meus dux virginitátis meæ tu es. Jerúsalem. R. Réspice. 243. : Ad me revertere et non est reversa. Et vidit prævaricátrix soror ejus Juda, quia pro eo quòd mœcha¬ ta esset aversátrix Israel, dimisissem eam, et dedissem ei libellum repúdii; et non tímuit prævaricátrix Juda soror ejus sed ábiit, et fornicáta est étiam ipsa. Et facilitáte fornicatiónis suæ contaminávit terram : et mœcháta est cum lápide et ligno. Et in ómnibus his non est reversa ad me prævaricátrix soror ejus Juda in toto corde suo: sed in mendácio, ait Dóminus. Et dixit Dóminus ad me: Justificávit ánimam suam aversátrix Israel, comparatióne prævaricatrícis Judæ. Vade, et clama sermónes istos contra aquilónem, et dices; Revértere, aversátrix Israel, ait Dóminus: et non avertam fáciem meam à vobis; quia sanctus ego sum dicit Dó minus et non irascar in perpétuum. Jerúsalem. R. Deus meus. 243. Lectio iij. Lectio sancti Evangélii: secundùm Joannem. Cap. 7. N illo témpore: Ambu non enim volébat in Judæam ambuláre : quia quærébant eum Judæi interfí cere. Et réliqua. Homília sancti Augustíni dícitur modò. Quicumque C Epíscopi. In Joan. Tract. 28. n. 1.8 et II. Hristus manens Deus, accépit hóminem, qui fecit hóminem. Quandò ergo látuit ut homo; non potentiam perdidisse putandus est sed exemplum infirmitáti præbuisse. Ille enim quandò vóluit, detentus est: quandò vóluit: occisus est. Sed quóniam futúra erant membra ejus, id est, fidéles ejus, qui non habérent illam potestatem quam habébat ipse Deus noster: quòd latébat, quòd se, tanquam ne occiderétur, occultábat; hoc indicábat factúra esse membra sua: in quibus útique membris suis ipse erat. Non potest mundus odisse VOS. Quid est hoc? nisi, Non potest mundus odisse amatóres suos falsos testes. Bona enim dícitis quæ mala sunt: et mala quæ bona sunt. Me autem odit; quia ego testimónium perhibeo de illo quia ópera ejus mala sunt. Judæi ergo quærébant eum in die festo: et murmur multum de eo erat in turba. Undè murmur? De contentióne. Quæ fuit con enim eminúerit in áliqua grátia spiritáli; profectò álii dicunt: Bonus est; álii: Non, sed sedúcit turbas. Quod dictum est ergo de Dómino; valet ad consolatiónem de quocumque hoo dictum fúerit Christiáno. R. Non potest mundus odisse vos; me autem odit,* Quia ego testimónium perhíbeo de illo, quòd ópera ejus mala sunt. ✯. Os peccatóris super me apertum est;* Quia. Joan. 7. Ps. 108. Ad Benedictus. Ant. 3. a. Ascéndite ad diem festum hunc; ego autem non ascendo, quia meum tempus nondum implétum est. Joan. 7. Oratio. Auxiliáre, Dómine, pó pulo tuo; ut sacræ devotiónis proficiens incrementis, et tuo semper múnere gubernétur : et ad redemptiónis æternæ pervéniat, te ducente ccnsórtium. Per Dóminum. Ad Magníficat. Ant. 7. ç. Quidam dicébant : Quia bonus est; álii autem dicebant: Non, sed sedúcit turbas. Nemo tamen palàm loquebátur de illo, propter metum Judæórum. Joan. 7. Oratio. Uscipe miséricors Dó téntio ? Quidam enim dicé-Sine, supplicum pre bant: Quia bonus est; álii autem Non, sed sedúcit ces et secundùm multitú turbas. De ómnibus servis dinem indulgentiárum tnáejus intelligendum hoc rum ab ómnibus nos absolve peccátis; ut ad ómnia pietátis ópera, te parcente, reparémur et quos véniâ féceris innocentes, auxílio fácias efficaces. Per Dóminum. Circu FERIA QUARTA. Lectio j. De Jeremía Prophéta. Cap. 5. Ircúite vias Jerúsalem, et aspícite et consideráte, et quærite in platéis ejús; an inveniátis virum facientem judícium, et quærentem fidem : et propítius ero ei. Quòd si étiam, Vivit Dóminus, díxerint: et hoc falsò jurábunt. Dómine, óculi tui respiciunt fidem; percussisti eos, et non doluérunt: attrivisti eos, et renuerunt accipere disciplínam; induravérunt fácies suas supra petram : et noluérunt reverti. Ego autem dixi; Fórsitan páuperes sunt et stulti: ignorantes viam Dómini, judícium Dei sui. Ibo ígitur ad optimátes, et loquar eis ; ipsi enim et cognoverunt viam Dómi- R. Dixit Dóminus. 241. Super quo propitius tibi esse pótero? Filii tui dereliquérunt me: et jurant in his qui non sunt dii. Saturávi eós et mocháti sunt: et in domo meretrícis luxuriabantur. Equi amatóres, et emissárii facti sunt: unusquisque ad uxórem próximi sui hinniébat. Numquid super his non visitábo, dicit Dóminus; et in gente tali non ulciscétur ánima mea? Ascéndite muros ejus, et dissipate; consummatiónem autem nolíte fácere : auferte propágines ejus, quia non sunt Dómini. Prævaricatióne enim prævaricáta est in me domus Israel, et domus Juda : ait Dóminus. Negavérunt Dómi num, et dixérunt: Non est ipse; neque véniet super nos malum: gládium et famem non vidébimus. Prophétæ fuérunt in ventum locúti; et responsum non fuit in eis: hæc ergo evénient illis. Jerúsalem. B. Sument. 242. Lectio iij. sunt Encænia in JerosóN illo témpore : Facta lymis, et hyems erat. Et ambulábat Jesus in templo: in pórticu Salomónis. Et réliqua. Homília sancti Augustíni In Joan. Tract. 48. n. 2. E dedicatiónis templi. Illum enim diem, quo templum dedicátum est: Judæi Ncænia festivitas erat : solémniter celebrábant. Dicébant ei; Quousque áni mam nostram tollis? Si tu es Christus, dic nobis palàm. Respondit eis Jesus; Loquor vobis, et non créditis ópera quæ ego fácio in nómine Patris mei, hæc testimónium perhibent de me; sed vos non créditis: quia non estis ex óvibus meis. Didicistis quæ sint oves: estóte oves. Oves credendo sunt: oves pastó rem sequendo sunt; oves redemptórem non contemnendo sunt: oves per óstium intrando sunt; oves exeundo et páscua inveniendo sunt: oves vitâ æternâ perfruendo sunt. De illis autem óvibus, de quibus dicit Apóstolus; Novit Dóminus qui sunt ejus et, Quos DE : præscívit, ipsos et prædestinávit ; quos autem prædestinávit ipsos et vocávit : quos autem vocávit, illos et justificávit; quos autem justificávit, ipsos et glorificávit de óvibus istis, nec lupus rapit; nec fur tollit nec latro intérficit. Secúrus est de número eárum : qui pro eis novit quod dedit. Tu autem. B. Opera quæ ego fácio in nómine Patris mei, hæc testimónium pérhibent de me: * Sed vos non crédi, quia non estis ex óvibus meis. . Usquequò détrahet mihi pópulus iste? tis Oratio. Eus, qui misericórdiæ jánuam in te sperántibus patére voluisti: réspice in nos, et miserére nostrî; ut qui voluntátis tuæ viam, te donante, séquimur : à vitæ nunquam sémitis deviėmus. Per Dóminum nostrum. FERIA QUINTA. Lectio j. De Jeremía Prophéta. Cap. 6. forte recédat ánima mea Rudíre, Jerúsalem, ne te ne fortè ponam te desertam, terram inhabitábilem. Hæc dicit Dóminus exercítuum. Usque ad racémum cólligent quasi in à |