Lectio ij.

Ui adductus de cárcere, ludébat ante eos: feceruntque eum stare inter duas columnas. Qui dixit púero regenti gressus suos : Dimitte me ut tangam columnas quibus omnis ímminet domus; et recliner super eas : et páululùm requiescam. Domus autem erat plena virórum ac mulierum; et erant ibi omnes príncipes Philisthinórum : ac de tecto et solário círciter tria míllia utriusque sexûs, spectantes ludentem Samson. At ille, invocáto Dómino ait Dómine Deus, memento mei; et redde mihi nunc fortitú~ dinem pristinam, Deus meus ut ulciscar me de hóstibus meis, et pro amissióne duórum lúminum unam ultiónem recípiam. Et apprehendens ambas columnas quibus innitebátur domus; alteramque eárum déxterâ, et álteram lævà tenens, ait: Moriátur ánima mea cum Philisthiim. Concussisque fórtiter coJumnis, cécidit domus super omnes príncipes, et céteram multitúdinem quæ jbi erat; multóque plures interfécit moriens : quàm antè vivus occiderat.

#. Tu, Dómine, 144.

IN

N illo témpore : Erat quidam languens Lázarus à Bethánia, de Castello Maríæ et Marthæ soróris ejus, Et réliqua. Homilia sancti Augustini Epíscopi. Serm. 98. de verb. Ev. n. 6. genus resuscitatiónis. Processit de monumento vivus: et ambuláre non poterat. Et Dóminus ad discípulos: Sólvite

eum,

et sínite abíre. lile suscitávit mórtuum : ili solvérunt ligátum. Aliquid pertinére vidéte ad própriam majestátem Dei suscitantis. Increpátur áliquis in mala consuetúdine pósi¬ tus verbo Veritátis. Quàm multi increpantur, et non áudiunt! Quis ego agit intùs cum illo qui audit? Quis vitam inspírat intrínsecùs? Quis est qui secrétam pellit mortem. secrétam dat vitam? Nonne post objurgatiónes, post increpationes dimittuntur hómines cogitatiónibus suis et incípiunt secum vólvere quàm malam vitam gerant ; quàm péssimà consuetúdine premantur ? Deindè displi❤ centes sibi mutáre vitam instituant. Resurrexérunt isti; revixérunt quibus dísplicet quod fuérunt ; sed

:

reviviscentes ambuláre non possunt. Hæc sunt víncula ipsius reátus. Opus est ergo, ut qui revixit, solvátur: et ire permittátur. Hoc officium discípulis dedit, quibus ait; Quæ solvéritis in terra : solita sunt et in cœlo.

*

. Ego sum resurrectio et vita. Qui credit in me, etiamsi mórtuus fúerit, vivet et† Omnis qui vivit, et credit in me, non moriétur in æternum. V. Edúcam vos de sepulcris vestris, et sciétis quia ego Dóminus. * Qui credit. Glória Patri. † Omnis. Joan. 11. Ezech. 37.

Ad Benedictus. Ant. 1. a. Pródiit qui fuerat mórtuus, ligátus pedes et manus ínstitis; et fácies illíus sudário erat ligáta. Dixit eis Jesus: Sólvite eum et sínite abíre. Joan. 11.

Oratio. Eus, humilium consolátor, et fidélium fortitúdo propitius adesto précibus supplicántium; ut humána fragilitas quæ per se proclívis est ad ̄labendum, per te semper muniátur ad standum : et quæ per se multiplicat offensam, per te semper reparétur ad véniam. Per Dóminum.

SABBAT 0. Lectio j. Incipit liber Ruth. Cap. 1. N diébus uníus Júdicis, quando Júdices præerant:

facta est fames in terra. Abiitque homo de Béthleem Juda ut peregrinarétur in regióne Moabitide: cum uxore sua ac duóbus líberis. Ipse vocabátur Elímelech, et uxor ejus Nóemi; et duo filii, alter Máhalon et alter Chélion: Ephrathæi de Béthleem Juda. Ingressique regiónem Moabitidem morabantur ibi. Et mórtuus est Elímelech maritus Nóemi : remansitque ípsa cum filiis. Qui accepérunt uxóres Moabitidas; quarum una vocabátur Orpha : áltera verò Ruth. Manseruntque ibi decem annis; et ambo mórtui sunt, Máhalon vidélicet et Chélion: remansitque múlier orbáta duóbus liberis ac marito. Et surrexit ut in pátriam pérgeret,

eum utráque nuru sua de regióne Moabitide; audíerat enim quòd respexisset Dóminus pópulum suum: et dedisset eis escas. R. Juráví, 144. Lectio ij. Cap. 4. Ulit ítaque Booz Ruth,

bris : sed habebit lumen vitæ. Et réliqua. Homília sancti Augustíni Episcopi.

In Joan. Ev. Tract. 34. n. 2.

;

gressusque est ad eam : et dedit illi Dóminus ut concíperet et páreret filium. Dixeruntque mulieres ad Nóemi; Benedictus Dómi

nus, qui non est passus ut deficeret successor família tuæ et vocarétur nomen ejus in Israel, et hábeas qui consolétur ánimam tuam, et enútriat senectútem; de nuru enim tua natus est, quæ te diligit: et multò tibi mélior est quàm si septem habéres filios. Susceptumque Nóemi púerum pósuit in sinu suo : et nutrícis ac gérulæ fungebátur officio. Vicínæ autem mulieres congratulantes ei, et dicentes; Natus est filius Nóemi: vocavérunt nomen ejus, Obed. Hic est pater Isaï, patris David. R. Posui, 144.

Lectio iij. Lectio sancti Evangélii: secundùm Joannem. Cap, 8.

N illo témpore: Locú

Pharisæis, dicens. Ego sum lux mundi; qui séquitur me, non ámbulat in tene

enim per ipsum facta sunt: et sine ipso factum est nihil. Est ergo lux , quæ fecit hanc lucem. Hanc amémus, hanc intellígere cupiamus, ipsam sitiámus: ut ad ipsam, duce ipsâ, aliquandò veniámus, et in illa ita vivámus : ut nunquam omníno moriámur. Per hoc Lumen factum est solis lumen; et Lumen quod fecit solem, sub quo fecit et nos factum est sub sole propter nos. Noli contémnere nubem carnis; nube tégitur, non ut obscurétur: sed ut temperétur. Loquens ergo per nubem carnis Lumen indefíciens; Lumen sapiéntiæ, ait homínibus: Ego sum lux mundi; qui séquitur me non ambulábit in ténebris: sed habébit lumen vitæ. In eo quod fácere debémus 9 præsens tempus pósuit; quod autem promisit faciéntibus: futúri témporis verbo significávit. Qui séquitur, habebit. Màpost habebit :

modò séquitur per fidem post habébit per spéciem. Ergo modò sequámur Dó

FA

Hymnus. C. Ando quis audívit? Dei Quis grande dicat bráchium ! Perculsa inens confúnditur; Stupet fides, vox déficit.

Ab orbe, Jesu, cóndito Occísus Agnus, nunc Patri Priscis adumbrátam sacris Ardes lítáre víctimam.

At cur humi stratus jaces? Quis iste mærentis pavor? Quis iste qui toto fluit Sudor cruentus córpore? Hunc vis dulóris éxpri

mit ;

Horrorque teter criminum: Vices nocentûm sústinens Iram reformidas Patris.

Te terret objectus calix: At ille, ni totum bibas, Per sempiterna nos manet Exhauriendus sécula.

Vincet, pavórem cáritas ; Vincet voluntas pátria ; Temet potestáti, Deus, Tradis tenebrárum volens. Et jam flagellis, íctibus, Ludíbriis, spinis, cruci, Piaculáris hóstia, Voves adorándum caput.

Qui Filium tradit, Patri, Natóque sit laus víctimæ : Par sit tibi laus, qui sacram Succendis aram, Spíritus.

Amen.

. Sacrificium et obla◄ tiónem noluisti; B. Corpus autem aptasti mihi. Ps. 39. Hebr. 10,

Ad Magníficat. Ant. 4. C. Ego quasi agnus mansuétus,

nus.

DOMINICA PASSIONIS. AD OFFICIUM NOCT. Invitat. Christum qui passus est pro nobis, *Veníte, adorémus. 1. Petr. 2.

Ps. Veníte, in cujus fine non dicitur Glória Patri, sed ėjus loco repelitur Invitatorium. Is ritus servatur quotidie in Officio de Tempore, usque ad Feriam quartam majoris Hebdomadæ inclusivè.

Hymnus, Oppróbriis, ut infrà, 248.

Psalmi, Antiph. et. ut in Psalterio pro Tempore Passionis.

IN 1. NOCTURNO. Lectio j. Incipit liber Jeremía Prophétæ. Cap. 1. TErba Jeremiæ filii Hélciæ de sacerdótibus qui faérunt in Anathoth: in terra Benjamin. Quod factum est verbum Dómini ad eum in diébus Josíæ filii Amon regis Juda: in tértio-décimo anno regni ejus. Et factum est in diébus Joachim filii

Josiæ regis Jnda; usque

ad consummatiónem unPars Verna.

décimi anni Sedéciæ filii Josíæ regis Juda, usque ad transmigratiónem Jerúsalem in mense quinto. Et factum est verbum Dómini ad me, dicens: Priusquàm te formárem in útero, novi te; et antequàm exíres de vulva sanctificávi te : et Prophétam in géntibus dedi te. Et dixi; A, a, a, Dómine Deus: ecce néscio loqui, quia puer ego sum. Et dixit Dóminus ad me : Noli dícere, Puer sum ; quóniam ad ómnia quæ mittam te, ibis et universa quæcumque mandávero tibi, loquéris. Ne tímeas à fácie eórum; quia tecum ego sum, ut éruam te: dicit Dóminus. Jerúsalem, Jerúsalem convértere ad Dóminum Deum tuum.

:

:

Sic terminantur omnes Lectiones de Jeremia Propheta, ab hac die usque ad Pascha exclusivè, nihil respondendo.]

::

R. Dixit Dóminus ad Móysen Mense primo, quartâ-décimâ die mensis, Phase Dómini erit; offeretisque hircum pro peccáto unum * Ut expiétur pro vobis. v. Non per sánguinem hircórum et taurórum, sed per próprium sánguinem introívit Christus in Sancta. * Ut. Num. 28. Hebr. 9.

2

Lectio ij. Cap. 2.

Quid invenerunt pa

Ac dicit Dóminus.

L