et déstiti; jurandi tenébar usu et mos improbus mihi correctus est. Nulla mercatóribus utilitas; si magnam maris longitúdinem percúrrerint sed si cum rerum cópia et multo mercimónio navigáverint. Nulla jejúnii nobis utilitas: si infructuósè ipsum tempus et témerè prætereámus. Si cibórum jejúnium jejunémus; prætéritis quadraginta diébus præterit et jejúnium: si verò peccátis abstineámus, transacto jejúnio, illud rémanet, et contínuum erit; hinc nobis utilitas : et ante regnum cœlórum non parvas hic reddet retributiónes.

tus inquit; Iterùm vidébo vos, et gaudébitis: et gándium vestrum nemo tollet à vobis. Breve verbum : sed multam habet consolatiónem. Quidnam tandem est; Nemo gáudium vestrum tollet? Rerum quælibet mundanárum fácilè infestári potest; nec stábi lem nobis voluptátem affert: píetas autem et ánimi virtus è contra. Eleemósynam si féceris, méritum auferre potest nemo: sive exércitus, sive reges, sive infiníti calumniatóres, et insidiatóres instent úndique; in cœlis repósitam possessiónem auferre non possunt sed perenne pér manet gáudium. Dispersit enim, inquit, dedit paupéribus: justítia ejus manet in séculum. Nec immeritò; in cœlórum enim celláriis repósita sunt: ubi fur non perfodit; latro non tollit: tínea non consumit. Si preces fúderis contínuas et intentas, eárum fructum auferre póterit nemo; hic éte nim fructus in cœlo radicátus est ab omni calúmnia liber, et pérmanens inexpugnábilis. Si malè passus bene féceris; si convíciis affectus benedíxeris: hæc mérita contínuè manent, et ortam ex his lætitiam áuferet nemo; sed quotiescumque ipsórum recor dátus fúeris, gaudes et læs

:

S

Lectio vj.

:

Ic profectò, et fúgere juramentum si prævaleámus : et ab hac consuetúdine perniciósa linguam nostram abstinére persuadeámus; mériti quidem labor brevi absolvétur lætítia veró mériti júgiter erit et indesinenter. Ceterùm vos, et aliórum præceptores esse oportet et duces. Et amícos próximi, servos autem conservi et júvenes coævos suscípere; et institúere, et indúcere debent. Nonne si quis tibi áureum unum pro singulis homínibus correctís promisisset; omne stúdium adhibuisses, ut assíduus astitisses persuádens et exhortans? Nunc verò non áureum unum, neque decem, neque viginti, vel centum, vel mille; neque totam Deus terram tibi pollicetur in horum labórum retributiónem sed quod orbe

toto majus est, hoc tibi præbet, cœlórum regnum. Nec hoc solum, verùm et áliud præter hoc. Quale verò hoc? Qui edúcit pretiósum à vili: sicut os meum erit, inquit. Quid huic posset esse par ad honóris et securitátis ratió nem? Quæ verò nobis excusátio et vénia, post tantam promissiónem ; proximórum salútem negligéntibus esse váleat?

B. Justítiam et judícia sua Deus ostendit homíni bus; et dixit illis: Atténdite ab omni iníquo; * Et

Mandávit unicuique de próximo suo. v. Hoc mandátum habémus à Deo, ut qui diligit Deum, díligat et fratrem suum; * Et. Glória Patri. † Mandávit. Eccli. 17. 1. Joan. 4. IN 111. NOCTURNO. Lectio vij.

Christus, sunt quidem divína ópera et ad intelligendum Deum de visibílibus ádmonent humánam mentem. Quia enim ille non est talis substantia quæ vidéri óculis possit; et mirácula ejus quibus totum mundum regit, universamque creatúram administrat, assiduitáte viluérunt : ita ut penè nemo dignétur atténdere ópera Dei mira et stupenda in quolibet séminis grano; secundùm ipsam suam misericórdiam servávit sibi quædam quæ fáceret opportúno témpore præter sitátum cursum ordinemque natúræ: ut non majóra, sed insólita vivendo stupérent, quibus quotidiána vilúerant.

R. Vidit turbam multam Jesus, et misertus est super eos; quia * Erant sicut oves non habentes pastórem; et cœpit illos docére multa; et eos qui curâ indigébant, sanábat. ✯. Misericórdia Dei super om

nem carnem :

qui miseri

córdiam habet, docet et érudit quasi pastor gregem suum, Erant sicut oves. Marc. 6. Luc. 9. Eccli. 18.

Lectio viij.

Ajus enim miráculum

mundi quàm saturátio quinque millium hominum de quinque pánibus. Et tamen hæc nemo mirátur; il

lud mirantur hómines, non quia majus est: sed quia rarum est. Quis enim et nunc pascit universum mundum; nisi ille qui de paucis granis ségetes creat? Fecit ergo quomodò Deus; unde enim multiplicat de paucis granis ségetes : inde in mánibus suis multiplicávit quinque panes. Potestas enim erat in manibus Christi panes autem illi quinque quasi sémina erant; non quidem terræ mandáta: sed ab eo qui terram fecit, multiplicáta.

R. Discubuérunt viri quasi quinque millia : et ▾ Accépit Jesus panes; et cùm grátias egisset distríbuit discumbéntibus: similíter et ex píscibus quantùm volé◄ bant. . Memóriam fecit mirabílium suórum miséricors Dóminus: escam dedit timéntibus se. * Accépit Jesus panes, etc. Joan.

6. Ps. 110.

Lectio ix. n. 2.
Ос

Hoc ergo admótum est sénsibus, quò erigerétur mens: et exhibitum óculis, ubi exercerétur intellectus ; ut invisibilem Deum per visibília ópera mirarémur : et erecti ad fidem, et purgati per fidem;

videre cuperémus: quem de rebus visibilibus invisíbilem noscerémus. Nec tamen sufficit hæc intuéri

in miráculis Christi. Interrogémus ipsa mirácula, quid nobis loquantur de Christo : habent enim, si intelligantur, linguam

confitéberis vivens, et laudábis Deum, et gloriáberis in miseratiónibus illíus. Eccli. 17.

Capitulum. Isaíæ 61. Píritus Dómini super

tus Verbum Dei est : étiam factum Verbi, verbum nobis est.

R. Manducavérunt omnes; et saturáti sunt :

*

Et discipuli sustulerunt relíquias fragmentórum, duódecim cóphinos plenos. . Comedérunt, et supérfuit juxta verbum Dómini : * Et discípuli. Glória Patri. Repet. R. Manducavérunt. Usque ad . Comedérunt. Marc. 6. 4. Reg. 4.

me,

nes lugentes et darem eis corónam pro cínere; óleum gáudii pro luctu: pállium laudis pro spíritu mœroris.

Hymnus. Solemne. 144. v. Benedic, ánima mea, Dómino, R. Qui replet in bonis desidérium tuum. Ps.

102.

Ad Benedictus. Ant. 1.D. Abiit Jesus trans mare Galilææ, et sequebátur eum multitúdo magna; quia vidébant signa quæ faciébat super his qui infirmabantur. Joan. 6.

Eccli. 17.

Ant. 2. D. Pœniténtibus dedit viam justítiæ, et confirmávit deficientes sustiné

Oratio.

Oncéde quæsumus ? omnípotens Deus; ut qui ex mérito nostræ actiónis affligamur: tuæ grátiæ consolatióne respirémus. Per Dóminum.

AD PRIMA M. Ant. 2. D. Súbiit in montem Jesus, et ibi sedébat cum discípulis suis: erat autem próximum Pascha dies festus Judæórum. Joan. 6. AD TERTIAM.

Ant. I. f. Cùm vidisset Jesus quia multitúdo máxi~ ma venit ad eum, dixit ad Philippum Unde emémus panes, ut mandúcent hi? Hoc autem dicébat tentans