omnis multitúdo, et lapí dibus eos vellet opprimere: appáruit glória Dómini super tectum fœderis cunctis filiis Israel. B. Jurávi. 144. Lectio ij. Locutusque est Dómi nus ad Móysen et Aaron, dicens: Usquequò multitúdo hæc péssima múrmurat contra me ? Querélas filiórum Israel audívi. Dic ergo eis; Vivo ego, ait Dóminus: sicut locúti estis, audiente me, sic fáciam vo DIxérunt filii Israel al- bis. In solitúdine hac jacé ter ad álterum: Constituámus nobis ducem, et revertámur in Ægyptum. Quo audíto, Móyses et Aaron : cecidérunt proni in terram coram omni multitúdine filiórum Israel. At verò Jósue filius Nun et Caleb filius Jéphone, qui et ipsi lustráverant terram, scidérunt vestimenta sua; et ad omnem multitúdinem filiórum Israel locúti sunt: Terra quam circuívimus, valdè bona est. Si propitius fúerit Dóminus, indúcet nos in eam : et tradet humum lacte et melle manantem. Nolíte rebelles esse contra Dóminum neque timeátis pópulum terræ hujus; quia sicut panem ita eos póssumus devoráre; recessit ab eis omne præsidium; Dóminus nobiscum est: nolíte metúere, Cùmque clamáret bunt cadávera vestra. Omnes qui numeráti estis à viginti annis et suprà, et murmurastis contra me ; non intrábitis terram super quam levávi manum meam, ut habitáre vos fácerem; præter Caleb filium Jéphone, et Jósue filium Nun. Párvulos autem vestros de quibus dixistis quòd prædæ hóstibus forent, introdúcam; ut videant terram quæ yobis displícuit. Vestra cadávera jacébunt in solitúdine. Fílii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta: et portábunt fornicatiónem vestram, donec consummantur cadávera patrum in deserto; juxta númerum quadraginta diérum, quibus considerastis terram: annus pro die imputábitur. B. Pósui. 144. Lectio iij. Fl : In Psalm. 126. n. 4 et 5. lii Zebedæi ántequàm humiliarentur secundùm passiónem Dómini jam sibi loca eligebant, ubi sedérent; unus ad dexteram alter ad sinistram. Revocávit illos Dóminus ad humilitátem, cùm hoc audíret, et ait illis; Potestis bíbere cálicem quem ego bibitúrus sum? Exaltári vultis, ántequàm humiliémini? Dóminus ipse vester qui est lux vestra: humiliátus es est ut exaltarétur. Potestis bibere, inquit, licem quem ego bibitúrus sum? Et illi: Póssumus. Et ille; Cálicem, inquit, meum bibétis: sedére autem ad dexteram, vel ad sinistram meam, ait; non est meum dare vobis: áliis parátum est à Patre meo. Quid est, Non est meum dare vobis? Non est meum dare superbis hoc enim Pars Verna. cá : adhuc erant. Sed si vultis illud accípere nolite esse quod estis. Aliis parátum est: et vos álii, estóte, et vobis parátum est. Quid est, Alii estóte? Priùs humiliámini: qui jam vultis exaltári. Intellexérunt ergo humilitátem profutúram sibi : et correcti sunt. Ergo et nos hoc audiámus. R. Jesus dixit: Nescítis quid petátis: * Sedére ad déxteram meam vel sinistram, non est meum dare vobis, sed quibus parátum est à Patre meo. ✈. Vidit præsumptiónem cordis eórum, et ostendit eis viam æquitátis. * Sedére. Glória. Sedére. Matih. 20, Eccli. 18. Ad Benedictus. Ant. 7. d. Scitis quia Príncipes géntium dominantur eórum ; et qui majóres sunt, potestátem exercent in eos: non ita erit inter VOS. Matth. 20. Oratio. fons et orígo, réspice propitius confitentis tibi plebis humilitátem; ut quos peccatórum conscientia déjicit : tua semper misericórdia érigat. Per Dómi num. Ad Magníficat. Ant. 1.f. Qui volúerit inter vos primus esse, erit vester servus; sicut Fílius hóminis non venit ministrári, sed I ministráre: et dare ánimam suam redemptiónem pro multis. Matth. 20, Ac, quæsumus, Dómifámulos tuos semper ad te toto corde confugere; tibi súbditâ mente servíre, tuam misericórdiam supplíciter imploráre ; et tuis jugiter beneficiis gratulári. Per Dóminum. FERIA QUINTA. Lectio j. Cap. I. Ec sunt verba quæ Lectio ij. Cap. 6. Haceremónia atque judícia quæ mandávit Dóminus Deus yester, ut docérem vos; et faciátis ea in terra ad quam transgre dímini possidendam : ut tí¬ meas Dóminum Deum tuu; et custódias ómnia mandáta et præcepta ejus, quæ ego præcípio tibi, et filiis, ac nepótibus tuis, cunctis diébus vitæ tuæ : ut prolongentur dies tui. Audi Israel, et observa, ut fácias quæ præcépit tibi Dó¬ minus; et bene sit tibi : et multiplicéris ámpliùs sicut pollicitus est Dóminus Deus patrum tuórum tibi terram lacte et melle manantem. Audi, Israel Dóminus Deus noster, Dóminus unus est. Díliges Dóminum Deum tnum ex toto corde tuo; et ex tota ánima tua : et ex tota fortitúdine tua. Eruntque verba hæc, quæ ego præcípio tibi hódie, in corde tuo : et narrábis ea fíliis tuis; et meditáberis in eis sedens in domo tua, et ámbulans in itinere dórmiens, atque consurgens. Et ligábis ea quasi signum in manu tua; eruntque et movebuntur inter óculos tuos: scribesque ea in límine et óstiis domûs tuæ. Hocútus est Móyses ad omnem Israel trans Jordánem in solitúdine campestri contra mare rubrum; inter Pharan, et Thophel et Laban, et Háseroth ubi auri est plúrimùm : úndecim diébus de Horeb per viam montis Seir usque ad Cadesbarne. Quadragésimo anno undécimo mense, primâ die mensis locútus est Móyses ad fílios Israel ómnia quæ præcéperat illi Dóminus, ut diceret eis. Postquàm percussit Sehon regem Amorrhæórum, qui habitábat in Hésebon : et Og regem Basan, qui mansit in Astaroth, et in Edraï, trans Jordánem in terra Moab. Coepitque Moyses explanáre legem. : Projícite, 143. #. Quasi columbæ, 144 Lectio iij. Lectio sancti Evangélii : secundùm Lucam. pretiosárumque véstium non putant esse peccátum. Quòd si vidélicet culpa non esset; nequáquam sermo Dei tam vigilanter exprímeret, quòd dives qui torquétur aqud inferos: bysso et púr◄ purâ indútus fuisset. Nemo quippe vestimenta pretiósa, nisi ad inánem glóriam, quærit: vidélicet ut honorabilior céteris esse videátur. Nam quia pro sola ináni glória vestimentum D'aliéna reprehenditur pretiosius queritur; res ipsa sed própria non dedisse. Nec dicitur quia vi quemquam oppressit: sed quia in acceptis rebus se éxtulit. Hinc ergo summoperè colligendum est quâ pœnâ mulctandus sit qui aliéna díripit; si inferni damnatióne percútitur: qui própria non largitur. Nemo ergo secúrum se æstimet, dicens ; Ecce aliéna non rápio: sed concessis licitè rebus fruor; quia dives iste non ídcircò punítus est, quóniam aliéna ábstulit: sed quia acceptis rebus semetipsum malè derelíquit. Hoc quoque fuit quod hunc in inferno trádidit; quia in sua felicitáte tímidus non fuit: quia percepta dona ad usum arrogántiæ inflexit; quia víscera pietatis ignorávit: quia peccáta sua redimere, étiam testátur quòd nemo vult ibi pretiósis véstibus índui: ubi ab áliis non possit vidéri. P. Qui obtúrat aurem suam ad clamórem páuperis, et ipse * Clamábit, et non exaudiétur. † Qui séquitur misericórdiam, invés niet vitam, justítiam et glóriam. . Dives cùm esset in tormentis, vidit Abraham à longè, et Lázarum in sinu ejus; et clamans dixit : Pater Abraham, miserére meî, quia crucior in hac flamma. * Clamábit. Glória. † Qui, Prov. 21. Luc. 16. Ad Benedictus. Ant. 8. G. Fíli, recordáre quia recepisti bona in vita tua, et Lázarns simíliter mala; nunc autem hic consolátur, tu verò cruciáris. Luc. 16. Oratio, cùm sibi abundáret pré- Omnipotens sempiter tium, nóluit. Et sunt non qui jejúnia nulli qui cultum subtilium et eleemosynas nostrórum Oratio. FERIA SEXTA. tuas; ut júdicent pópulum B. Scimus. 144. perspexeris inter sángui- De libro Deuteronómii. Cap. 16. TR Ribus vícibus per. annum apparébit omne masculínum tuum in cons pectu Dómini Dei tui in loco quem elégerit: in solemnitáte azymórum; in so lemnitáte hebdomadárum: in solemnitáte tabernacu cem qui fúerit illo témpoculórum. Non apparébit re: quæresque ab eis, qui ante Dóminum vácuus; indicábunt tibi judícii vesed ófferet unusquisque seritátem; et fácies quodcundùm quod habuerit : cumque díxerint qui præjuxta benedictiónem Dó- sunt loco quem elégerit mini Dei sui, quam déde- Dóminus: et docuerint te rit ei. Júdices et ma juxta legem ejus; sequegistros constítues in ómnirisque sententiam eórum: bus portis tuis, quas Dónec declinábis ad dexteminus Deus tuus déderit ram, neque ad sinistra. ibi, per síngulas tribus Qui autem superbierit, nov |