Homília sancti Hierónymi Presbyteri. Lib. 2. in Matth. Mira, Ira, sub persóna mulíeris Chananítidis Ecclésiæ fides patiéntia et humilitas prædicátur: fides, quà crédidit sanári posse filiam suam; patiéntia, quâ tóties contempta, in précibus perseverat : humílitas, quâ se non cánibus, sed cátulis cómparat. Canes autem éthnici propter idololatríam dicuntur: qui ésui sánguinis déditi et cadaveribus mortuórum, feruntur in rábiem. Nota quòd ista Chananítis perseveranter primùm filium David; deindè Dóminum et ad extrémum vocet : adóret ut Deum. cujus præter te nullus est Migregátio filiórum Is * auxiliátor: Dómine, ádjuva me. Glória Patri. † Adjuva me. Matth. 15. Esth. 14. rael contra Móysen et Aa¬ ron in solitúdine. Dixéruntque filii Israel ad eos; Utinam mórtui essémus per manum Dómini in terra Ægypti : quandò sedebámus super ollas cárnium; et comedebámus panem in saturitáte! Cur eduxistis nos in desertum istud; ut occiderétis omnem multitúdinem fame? Dixit autem Dóminus ad Móysen: Ecce, ego pluam vobis panes de cœlo; egrediátur pópulus, et cólligat quæ sufficiunt per síngulos dies: ut tentem eum utrum ámbulet in lege mea, an non. Die autem sexto parent quod ínferant: et sit duplum quàm colligere solebant per síngulos dies. R. Scimus. 144. FA Lectio ij. Actum est ergo véspere; et ascendens coturnix, coopéruit castra: manè quoque ros jácuit per circúitum castrórum. Cùmque operuisset superficiem terræ; apparuit in solitúdine minútum, et quasi pilo tusum: in similitúdinem pruínæ super terram. Appellavitque domus Israel nomen ejus, Man, quod erat quasi semen coriandri album: gustusque ejus quasi símile cum melle. Dixit autem Móyses; iste est sermo quem præcépit Dóminus: Imple gomor ex eo, et custodiátur in futúras retrò generatiónes ; ut nóverint panem quo álui vos in solitúdine: quandò educti estis de terra Ægypti. Dixitque Móyses ad Aaron. Sume vas inum et mitte ibi Man, quantùm potest cápere gomor; et repóne coram Dómino ad servandum in generatiónes vestras : sicut præcépit Dóminus Móysi. Posuitque illud Aaron in tabernáculo réservandum. Fílii autem Israel comedérunt Man quadraginta annis; donec venírent in terram habitábilem : hoc cibo áliti sunt úsquequò tángerent fines terræ Chanaan. R. Tu, Dómine. 144. Lectio iij. Lectio sancti Evangélii : secundùm Joannem. Cap. 5. Isto f, at de N illo témpore: Erat dies cendit Jesus Jerosólymam. Est autem Jerosolymis probática piscína. Et réliqua. Homília sancti Ambrósii Epíscopi. Lib. de Myst. Cap. 4. TU baptizatus es in nó mine Trinitátis; confessus es Patrem : recordáre quid féceris; confessus es Fílium: confessus es Spíri tum sanctum. Tene órdinem rerum in hac fide: mundo mortuus es, et Deo resurrexisti. Ft quasi in illo mundi consepultus elemento; peccáto mórtuus: ad vitam es resuscitátus æternam. Crede ergo quia non sunt vácuæ aquæ. Ideò tibi dictum est qua Angelus Dómini descendébat secundùm tempus in natatóriam : et movebátur aqua; et qui prior descendisset in natatóriam post commotiónem aquæ sanus fiébat à languóre quocumque tenebátur. Hæc piscina in Jerosólymis erat, in qua unus ánnuus sanabátur; sed nemo antè sanabátur : quàm descendisset Angelus. Ut esset indícium quia descenderat Angelus: movebátur aqua propter incrédulos. Illis signum, tibi fides; illis Angelus descendébat, tibi Spíritus sanctus : illis creatúra movebátur, tibi Christus operátur ipse Dóminus creatúræ. Tunc curabátur unus; nunc omnes sanantur: ant certè unus solus pópulus Christiánus. R. Erat homo triginta et octo annos habens in infir mitáte sua. Dicit ei Jesus: Vis sanus fíeri? Respondit : * Dómine, hóminem non hábeo. Dicit ei Jesus: Tolle grabátum tuum, et ámbula; et† Statim sanus factus est. Respíciens eram ad adjutórium hóminum, et non erat. Dómine. Glória Patri. Statim. Joan. 5. Eccli. 51. * Ad Benedictus. Ant. 1. f. Qui me sanum fecit, ille mihi dixit: Tolle grabátum tuum, et ámbula. Joan. 5. Oratio. PRopitiáre Dómine, supplicatiónibus nostris; et animárum nostrárum medére languóribus: ut peccatórum remissióne percep ta, in tua semper benedic◄ tióne lætémur. Per Dóminum nostrum. Ad Magníficat. Ant. 5. F; Ecce sanus factus es: jam noli peccáre, ne detérius tibi áliquid contingat. Joan. 5. : Oratio. Pas Ræsta, quæsumus, Dómine, ut sancto nos purificante jejunio et tibi toto corde simus subjecti; et inter mundánæ pravitátis insídias: te miserante, perseverémus illæsi. Per Dóminum nostrum. SABBATO QUATUOR TEMPORUM. De libro Exodi. tos sermones hos: Ego sum Deus tuus, qui eduxi te de terra Egypti, de domo servitútis. Non habébis deos aliénos coram me. Non fácies tibi sculptile, neque omnem similitúdinem quæ est in cœlo désuper ; et quæ in terra deorsùm : nec eórum quæ sunt in aquis sub terra. Non adorábis ea neque coles; ego sum Dó◄ minus Deus tuus fortis zelótes, vísitans iniquitátem patrum in filios: in tértiam et quartam gene ratiónem eórum qui odé¬ [Emento ut diem Sáb bati sanctífices. Sex diébus operabéris : et fácies ómnia ópera tua Séptimo autem die Sábbatum Dómini Dei tui est: non fácies omne opus in eo; tua, tu, et filius tuus et fília servus tuus et ancilla tua, jumentum tuum: et ádvena qui est intra por tas tuas. Sex enim diébus fecit Dóminus cœlum et terram et mare, et ómnia quæ in eis sunt ; et requiévit die séptimo: idcircò benedixit Dóminus diéi Sábbati, et sanctificávit eum. Honóra patrem tuum, et matrem tuam : ut sis longævus super terram quam Dóminus Deus tuus dabit tibi. Non occídes. Non mecháberis. Non furtum fácies. Non loquéris contra próximum tuum falsum testimónium. Non concupisces domum próximi tui: nec desiderábis uxórem ejus; non servum, non ancillam, non bovem, non ásinum: nec ómnia quæ il+ R. Pósui. 1440 Ibat Jesus ad eos qui cre N illo témpore: Dicé didérunt ei, Judæos. Si vos In Joan. Evang. Tract. 41 Abis; quia omnis qui facit peccátum: servus est peccáti. O miserábilis sér◄ vitus! Plerumquè hómines, cùm dóminos malos patiuntur, venáles se petunt ; non quærentes dómiHum non habére: sed saltèm mutáre. Servus peccáti quid fáciat? quem interpellet? apud quem se venálem petat? Deindè servus hóminis aliquandò sui dómini duris impériis fatigátus, fugiendo requiescit; servus peccáti quò fugit? secum se trahit quocumquè fúgerit. Non fugit seipsam mala conscientia, non est quò eat, séquitur se, imò non recédit à se: peccátum enim quod facit, intùs est. Fecit peccátum: ut áliquam porálem cáperet volupta Men amen dico vo cor tem; voluptas transit, pec- Hymnus, Audi, benigne. cátum manet : prætériit. Tempus. 152. quod delectábat, remansit quod pungat. R. Omnis qui facit peccátum, servus est peccáti: servus autem non manet in domo in æternum, filius autem manet in æternum. * Si ergo vos Fílius liberáverit, verè líberi éritis. Spíritus Dómini misit me ut prædicárem captívis indulgéntiam, et clausis apertiónem.Si. Glória. ergo. Joan. 8. Is. 61. Si Ad Benedictus. Ant. 7. a. Si vos manséritis in sermóne meo, verè discípuli mei éritis; et cognoscétis veritátem, et véritas liberábit vos. Joan. 8. . Ad Magníficat. Ant. 2. D. Cùm sanctificasset Móyses Aaron et fílios ejus, præcépit eis, dicens: De óstio tabernáculi non exíbitis septem diébus, die ac nocte observantes custódias Dó mini. Levit. 8. Oratio, ut infrà ad Lau |