bus servórum tuórum, ingravescente fame in terra Chánaan petimusque ut esse nos júbeas servos tuos in terra Gessen. (*) Dixit ítaque rex ad Joseph Pater tuus et fratres tui venérunt ad te. Terra Ægypti in conspectu tuo est; in óptimo loco fac eos habi

:

táre et trade eis terram Gessen. Quòd si nosti in eis esse viros indústrios: constítue illos magistros pécorum meórum. Post hæc introduxit Joseph patrem suum ad regem, et státuit eum coram eo qui benedicens illi, et interrogátus ab eo; Quot sunt dies annórum vitæ tuæ ? respondit; Dies peregrinatiónis meæ centum triginta annórum sunt, parvi et mali: et non pervenérunt usque ad dies patrum meórum, quibus peregrináti sunt. Et benedicto rege egressus est foràs.

B. Pósui. 144.

Lectio iij. Léctio sancti Evangélii: secundùm Marcum. Cap. 6.

illo témpore: Abiit Jesus in montem rare.

Et cùm serò esset, erat navis in médio mari: et ipse solus in terra. Et réliqua.

rius eis ventus, labores sanctæ Ecclésiæ vários designat; quæ inter undas séculi adversantis, et immundorum flatus spirítuum, ad quiétem pátriæ cœlestis quasi ad fidam líttoris statiónem pervenire conátur. Ubi benedícitur quia navis erat in médio mari, et ipse solus in terra; quia nonnunquam Ecclésia tantis Gentilium pressúris non solùm afflicta, sed et fœdáta est: ut, si fieri posset, Redemptor ipsíus eam prorsus deseruisse ad tempus viderétur.

R. Videns Jesus discípulos laborantes in remigando, Venit ad eos, ámbulans supra mare; et † Ascendit ad illos in navim, et cessávit ventus. . Gráditur super fluctus maris, facit magna, et incomprehensibília, et mirabília : Venit. Glória Patri. Ascendit. Marc. 6. Job. 9:

Ad Benedictus. Ant. 8. G. In platéis ponébant infirmos, ut vel fimbriam vestimenti Jesu tángerent; et quotquot tangébant eum,

salvi fiébant. Marc. 6.

Oratio.

Presbyteri.

In Marc. Lib. 1. Cap. 28. Abor discipulórum in

plicatiónibus nostris,

et concede; ut hoc solemne jejúnium, quod animá◄ bus corporibusque curan

Per Dóminum.

AD VESPERAS. Psalmi et Ant. de Psalterio. Capitulum. Levit. 16. N hac die expiátio erit vestrî, atque mundátio ab ómnibus peccátis vestris coram Dómino mundabímini: sábbatum enim requietiónis est: et affligétis ánimas vestras religióne perpétuà.

Hymnus, Audi, benigne. ✯. Tempus. 152.

Ad Magníficat. Ant. 4. E. Quia patiens Dóminus est, in hoc ipso poeniteámus; et indulgéntiam ejus, fusis lacrymis, postulémus. Judith. 8.

Oratio ut infrà ad Laudes. AD COMPLETORIUM.

Ut suprà, 153.

:

Témpore accepto exaudivi te et in die salútis adjúvi te. Ecce nunc tempus acceptábile ecce nunc dies salútis. Némini dantes ullam offensiónem; ut non vituperétur ministérium nostrum sed in ómnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros; in multa patiéntia, in tribulatióni➡ bus, in necessitatibus, in angústiis in plagis, in carcéribus, in seditiónibus; in labóribus, in vigíliis, in jejúniis: in castitáte, in sciéntia, in longanimitáte; in suavitáte, in Spíritu sancto, in caritáte non ficta in verbo veritátis, in virtúte Dei; per arma justítiæ à dextris et à sinistris per glóriam et ignobilitátem; per infámiam et bonam famam : ut seductóres, et veráces; sicut qui ignóti, et cógniti: quasi morientes, et ecce vívimus; ut castigáti, et non mortificáti : quasi tristes, semper autem gaudentes; sicut egentes, multos autem locupletantes: tanquam nihil hahentes, et ómnia possi dentes.

B. Ecce nunc tempus acceptábile, ecce nunc dies salútis: * In ómnibus exhibeámus nosmetipsos sicut Dei ministros in labóribus, in vigiliis in jeju

niis, in caritáte non ficta. . Dies propitiatiónis est, ut propitiétur vobis Dóminus : * In ómnibus. 2. Cor. 6. Levit. 23. Lectio ij. Cap. 6. et 7. Olíte jugum dúcere cum infidélibus. Quæ

gátum est judícium à no bis, et non apprehendet nos justítia expectávimus lucem, et in tenebris ambulávimus. * Si dixérimus. 1. Joan. 1. Is. 59.

Lectio iij.

cum iniquitáte? aut quæ societas luci ad tenebras? Quæ autem convéntio Christi ad Belial? aut quæ pars fidéli cum infidéli? Qui autem consensus templo Dei cum idólis? Vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quóniam inhabitábo in illis, et inambulábo inter eos; et ero illórum Deus; et ipsi erunt mihi pópulus. Propter quod exíte de médio eórum, et separámini, dicit Dóminus; et immundum ne tetigéritis et ego recípiam vos; et ero vobis in patrem et vos éritis mihi in fílios et fílias: dicit Dóminus omnípotens. Has ergo habentes promissiónes, caríssimi, mundémus nos ab onini inquinamento carnis et spíritus perficientes sanctificatiónem in timóre

Dei.

R. Deus lux est, et ténebræ in eo non sunt ullæ. * Si dixérimus quóniam societátem habemus cum eo, et in tenebris ambulámentímur, et veritáElon

mus, tem non fácimus.

Ui consolátur húmiles,

in adventu Titi. Non solùm autem in adventu ejus ; sed étiam in consolatione, quâ consolátus est in vobis, réferens nobis vestrum desidérium, vestrum fletum > vestram æmulatiónem pro me: ita ut magis gaudė➡ rem. Quóniam etsi contristávi vos in epístola, non me pœnitet

etsi pœnité

ret, videns quòd epístola illa (etsi ad horam) vos contristávit, nunc gáudeo; non quia contristáti estis: sed quia contristáti estis ad pœnitentiam. Constristati enim estis secundùm Deum: ut in nullo detrimentum patiámini ex nobis. Quæ enim secundùm Deum tristitia est, pœniténtiam in salútem stábilem opératur : séculi autem tristítia mortem operátur.

®. Defécit gáudium cordis nostri, versus est in luctum chorus noster. cécidit coróna cápitis nostri. * Væ nobis, quia peccávimus. . Emundáte manus, peccatóres : míseri estóte, et lugéte; risus vester in

Glória. * Væ. Thren. 5.

Jac. 4.

IN II. NOCTURNO.
Lectio iv.

Sermo sancti Leónis Papæ. Serm. 4. de Quadrages. Pa Rædicatúrus vobis, dilectissimi, sacratissimum maximumque jejúnium ; quo áptiùs utar exórdio, quàm ut verbis Apóstoli, in quo Christus loquebátur, incípiam ? dicamque quod lectum est. Ecce nunc tempus acceptábile : ecce nunc dies salútis. Quamvis enim nulla sint témpora quæ divínis non sint plena munéribus, et semper nobis ad misericórdiam Dei per ipsíus grátiam præstétur accessus, nunc tamen ómnium mentes majóri stúdio ad spiritáles profectus moveri, et ampliori fidúciâ oportet animári: quando ad universa pietátis officia, illíus nos diéi in quo redempti sumus recursus invítat: ut excellens super ómnia passiónis Dominicæ sacramentum, purificátis et corpóribus et ánimis, celebrémus. Tu autem.

. Ministri Dei mei, sanctificáte jejúnium, vocáte cœtum : * Congregáte omnes habitatóres terræ in domum Dei vestri, et clamáte ad Dóminum. . Qmnes ubique pœnitén

:

cessábilis devótio et continuáta reverentia; ut tales permaneremus in conspec→ tu Dei quales nos in ipse pascháli festo dignum est inveníri. Sed quia hæc fortitúdo paucórum est, et, dum carn.s fragilitáte austérior observántia relaxátur; dumque per várias actiónes vitæ hujus sollicitúdo disténditur: necesse est de mundáno púlvere étiam religiósa corda sordéscere. Magnà divínæ institutiónis salubritáte provisum est, ut ad reparandam méntium puritátem, quadraginta nobis diérum exercitátio mederétur; in quibus aliórum témporum culpas et pia ópera redímerent et jejunia casta decóquerent.

R. Nolíte jejunáre sicut usque ad hanc diem, ut audiátur in excelso clamor vester. * Nonne hoc est magis jejunium quod elėgi? Dissolve colligatiónes impietátis, et omne onus dirumpe. . Ne videáris hominibus jejúnans, sed Patri tuo qui est in abscóndito? et Pater tuus qui