et sinum suum, qui maní— pulos cólligit. Et non dixérunt qui præ teríbant: Benedictio Dó mini super vos : * benediximus vobis in nómine Dómini. Ant. Supra dorsum meum fabricavérunt peccatóres : prolongavérunt iniquitátem suam. Ant. 2. D. Posuisti. Do et novisti sessiónem meam et résurrectiónem meam. Intellexisti cogitationes meas de longè: * sémitam meam et funículum meum investigasti. Et omnes vias meas prævidisti, * quia non est sermo in lingua mea. Ecce, Dómine, tu cognovisti ómnia, novíssima et antíqua : * tu formasti me, et posuisti super me manum tuam. Mirábilis facta est scientia tua ex me : * confortáta est, et non pótero ad eam. Quò ibo à spíritu tuo?* et quò à fácie tua fúgiam ? Si ascéndero in cœlum, tu illic es: * si descéndero in infernum, ades: * Si súmpsero pennas meas dilúculo, et habitávero in extrémis maris; Etenim illuc manus tua dedúcet me, * et tenébit me déxtera tua. Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me; * et nox illuminátio mea in delíciis meis. Quia tenebræ non obscu→ rabuntur à te; et nox sicut dies illuminábitur: * sicut ténebræ ejus, ita et lumen ejus. Quia tu possedisti renes meos: * suscepisti me de útero matris meæ. Ant. Posuisti super me manum tuam, Dómine: quò à facie tua fúgiam? Ant. 6. F. Confitébor tibi. Divisio Psalmi 138. Onfitebor tibi, ( Dó→ Cminte, quia terribili ter magnificátus es; * mirabília ópera tua, et ánima mea cognoscit nimis. Non est occultátum os meum à te, quod fecisti in occulto ; * et substantia mea in inferióribus terræ. Imperfectum meum vidérunt óculi tui; et in libro tuo omnes scribentur : *dies formabuntur, et nemo in eis. Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus: * nimis confortátus est principátus eórum. Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabuntur: * exurrexi, et adhuc sum tecum. Si occíderis, Deus, peccatóres: * viri sánguinum, declináte à me ; Quia dicitis in cogitatió ne: * Accípient in vanitáte civitátes tuas. Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam ? * et super inimícos tuos tabescébam? Perfecto ódio óderam illos; et inimíci facti sunt mihi. mine. Divisio Psalmi 139. Omine, Dómine, vir* ob Proba me, Deus, et scito Dum saltimine cor meum; * intérroga me, et cognosce sémitas meas; Et vide si via iniquitátis in me est, * et deduc me in via æterna. umbrasti super caput meum in die belli. Ne tradas me, Dómine, à desiderio meo peccatóri : cogitavérunt contra me; ne derelinquas me, ne fortè exaltentur. Caput circúitus eórum;' labiórum ipsórum labor opériet eos. Cadent super eos carbónes: in ignem dejícies eos; *in misériis non subsistent. Vir linguósus non dirigétur in terra : * virum injustum mala cápient in in◄ téritu. Cognóvi quia fáciet Dóminus judícium inopis, et vindictam pauperum. Verumtamen justi confitebuntur nómini tuo; * et habitábunt recti cum vultu tuo. Ant. Dómine, Dómine, virtus salútis meæ, ne derelinquas me. AD COMPLETORIUM. Deus D tuo arguas met, *new non que in ira tua corrípias me; Quóniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi,* et confirmasti super me manum tua. Non est sánitas in carne mea à fácie iræ tuæ: * est pax óssibus meis à fácie peccatórum meórum. Quóniam iniquitátes meæ supergressæ sunt caput meũ: *et sicut onus grave gravátæ sunt super me. Putruérunt et corruptæ sunt cicatrices meæ * à fácie insipiéntiæ meæ. Miser factus sum et curvátus sum usque in finem: * totâ die contristátus ingrediébar. Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus; * et non est sánitas in carne mea. Afflictus sum et humiliátus sum nimis: *rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, antè te omne desidérium * meum; et gémitus meus à te non est abscónditus. Cor meum conturbátum est, dereliquit me virtus * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mea; Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me; et multiplicáti sunt qui odérunt me iníquè. Qui retribuunt mala pro bonis, detrahébant mihi; * quóniam sequébar bonitá tem. Ne derelinquas me, Dó mine Deus meus : * ne discésseris à me. Intende in adjutórium meum, * Dómine Deus salútis meæ. Psalmus 55. In me sunt, Deus, voła tua; * quæ reddam lau M'serént, meloncevit tationes tibi, me homo * totâ die impugnans tribulávit me. Conculcavérunt me inimíci mei totâ die, * quóniam multi bellantes ad versùm me. Ab altitúdine diéi timé- bo; * nes meos, Totà die verba mea execrabantur : * adversùm me omnes cogitatiónes eórum in malum. Inhabitábunt, et abscondent : * ipsi calcáneum meum observábunt. Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: * in ira pópulos confringes. Deus, vitam meam annuntiávi tibi * : posuisti lácrymas meas in conspectu tuo, sicut et in promissióne tua. Tunc convertentur inimíci mei retrorsùm * in quacumque die invocáve ro te. Ecce cognóvi* quóniam Deus meus es. In Deo laudabo verbum: * in Dómino laudábo sermónem. In Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi homo. Quóniam eripuisti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu, * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium. Ant. Dómine Deus meus, ne discesseris à me. Ps. 37. SABBATO AD OFFICIUM NOCT. céntiam. BE Psalmus 40. Eátus qui intélligit super egénum et páuperem ; * in die mala liberá◄ bit eum Dóminus. Dóminus conservet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra, * et non tradat eum in áni mam inimicórum ejus. Dóminus ópem ferat illi super lectum dolóris ejus : * universum stratum ejus versasti in infirmitáte ejus. Ego dixi: Dómine, miserére meî; * sana ánimam meam, quia peccávi tibi. Inimíci mei dixérunt mala mihi : * Quando moriétur, et períbit nomen ejus? * Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: cor ejus congregávit iniquitátem sibi. * et Egrediebátur foràs, loquebátur in idipsum. Adversùm me susurrá-. bant omnes inimíci mei: adversùm * Non vidébit intéritum, cùm viderit sapientes morientes. Simul insípiens et stultus períbunt, et relinquent aliénis divítias suas. Et sepulcra eórum domus illórum in æternum; tabernácula eórum in progénie et progénie : * vocavérunt nómina sua in terris suis. Et homo, cùm in honóre esset, non intellexit : comparátus est jumentis insipiéntibus, et símilis fac Audite hæc, omnes gen- tus est illis. tes: áuribus percípite, omnes qui habitátis orbem, Quique terrígenæ, et fílii hóminum, * simul in unum dives et pauper. Os meum loquétur sapiéntiam, * et meditátio cordis mei prudéntiam. Inclinábo in parábolam aurem meam; * apériam in psaltério propositiónem meam. Cur timébo in die mala? iniquitas calcánei mei circúmdabit me. Hæc via illórum scándalum ipsis; et pósteà in ore suo complacébunt. Sicut oves in inferno pósiti sunt: * mors depascet eos. Et dominabuntur eórum justi in matutino ; et auxílium eórum veterascet in inferno à glória eórum. Verumtamen Dens rédimet ánimam meam de manu inferi, * cùm accéperit mé Divisio Psalmi 48. Qui confidunt in virtúte N tinueris, cùm dives Pars Verna, factus fúerit homo, F * |