CARMEN I.-AD MECENATEM.

IBIS Liburnis inter alta navium,
Amice, propugnacula,
Paratus omne Cæsaris periculum
Subire, Mæcenas, tuo.

Quid nos? quibus te vita si superstite
Jucunda, si contra, gravis.
Utrumne jussi persequemur otium,
Non dulce, ni tecum simul,
An hunc laborem mente laturi, decet
Qua ferre non molles viros?
Feremus et te vel per Alpium juga,
Inhospitalem et Caucasum,

Vel Occidentis usque ad ultimum sinum,
Forti sequemur pectore.

Roges, tuum labore quid juvem meo,
Imbellis ac firmus parum?

Comes minore sum futurus in metu,
Qui major absentes habet;
Ut assidens implumibus pullis avis
Serpentium allapsus timet
Magis relictis, non, ut adsit, auxilî
Latura plus præsentibus.

10

20

Libenter hoc et omne militabitur
Bellum in tuæ spem gratiæ,
Non ut juvencis illigata pluribus

Aratra nitantur mea,

Pecusve Calabris ante sidus fervidum

Lucana mutet pascuis,

Neque ut superni villa candens Tusculi

Circæa tangat monia.

Satis superque me benignitas

Ditavit: haud paravero

tua

Quod aut avarus ut Chremes terra premam,

Discinctus aut perdam nepos.

CARMEN II.—ALFIUS.

"BEATUS ille, qui procul negotiis,
Ut prisca gens mortalium,
Paterna rura bobus exercet suis,
Solutus omni fenore,

Neque excitatur classico miles truci,
Neque horret iratum mare,

Forumque vitat et superba civium

Potentiorum limina.

Ergo aut adulta vitium propagine
Altas maritat populos,

Aut in reducta valle mugientium
Prospectat errantes greges;
Inutilesque falce ramos amputans
Feliciores inserit;

Aut pressa puris mella condit amphoris;
Aut tondet infirmas oves;

Vel quum decorum mitibus pomis caput

Autumnus agris extulit,

Ut gaudet insitiva decerpens pyra,

Certantem et uvam purpuræ,

Qua muneretur te, Priape, et te, pater

30

10

20

Silvane, tutor finium!

Libet jacere modo sub antiqua ilice,

Modo in tenaci gramine.

Labuntur altis interim ripis aquæ,
Queruntur in silvis aves,

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus,
Somnos quod invitet leves.

At cum tonantis annus hibernus Jovis

Imbres nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multa cane

Apros in obstantes plagas,

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos,

Pavidumque leporem et advenam laqueo gruem
Jucunda captat præmia.

Quis non malarum, quas amor curas habet,
Hæc inter obliviscitur?

Quod si pudica mulier in partem juvet

Domum atque dulces liberos,

Sabina qualis aut perusta solibus

Pernicis uxor Apuli,

Sacrum vetustis exstruat lignis focum

Lassi sub adventum viri,

Claudensque textis cratibus lætum pecus
Distenta siccet ubera;

Et horna dulci vina promens dolio,

Dapes inemptas apparet:
Non me Lucrina juverint conchylia
Magisve rhombus aut scari,

Si quos Eois intonata fluctibus

Ĥiems ad hoc vertat mare;

Non Afra avis descendat in ventrem meum,

Non attagen Ionicus

Jucundior, quam lecta de pinguissimis

Oliva ramis arborum

Aut herba lapathi prata amantis et gravi

30

40

50

Malvæ salubres corpori
Vel agna festis cæsa Terminalibus
Vel hædus ereptus lupo.

Has inter epulas ut juvat pastas oves
Videre properantes domum,

Videre fessos vomerem inversum boves
Collo trahentes languido,

Positosque vernas, ditis examen domus,
Circum renidentes lares."
Hæc ubi locutus fenerator Alfius,
Jam jam futurus rusticus,
Omnem redegit Idibus pecuniam,
Quærit Calendis ponere.

CARMEN III.—AD MÆCENATEM. PARENTIS olim si quis impia manu Senile guttur fregerit,

Edit cicutis allium nocentius.

O dura messorum ilia!

Quid hoc veneni sævit in præcordiis?
Num viperinus his cruor

Incoctus herbis me fefellit? an malas
Canidia tractavit dapes?

Ut Argonautas præter omnes candidum

Medea mirata est ducem,

Ignota tauris illigaturum juga

Perunxit hoc Iasonem;

Hoc delibutis ulta donis pellicem

Serpente fugit alite.

Nec tantus unquam siderum insedit vapor
Siticulosa Apuliæ,

Nec munus humeris efficacis Herculis

Inarsit æstuosius.

At, si quid unquam tale concupiveris,

Jocose Mæcenas, precor,

Manum puella savio opponat tuo,
Extrema et in sponda cubet.

CARMEN IV.—

-IN MENAM.

LUPIS et agnis quanta sortito obtigit,
Tecum mihi discordia est,
Ibericis peruste funibus latus
Et crura dura compede.
Licet superbus ambules pecunia,
Fortuna non mutat genus.
Videsne, Sacram metiente te viam
Cum bis trium ulnarum toga,
Ut ora vertat huc et huc euntium
Liberrima indignatio?

"Sectus flagellis hic triumviralibus
Præconis ad fastidium
Arat Falerni mille fundi jugera
Et Appiam mannis terit,
Sedilibusque magnus in primis eques
Othone contempto sedet!

Quid attinet tot ora navium gravi
Rostrata duci pondere

Contra latrones atque servilem manum,
Hoc, hoc tribuno militum ?"

CARMEN V.-
-IN CANIDIAM VENEFICAM.

"AT, o Deorum quidquid in cœlo regit
Terras et humanum genus,

Quid iste fert tumultus? aut quid omnium
Vultus in unum me truces?

Per liberos te, si vocata partubus

Lucina veris affuit,

Per hoc inane purpuræ decus precor,

¶ suavio