ergo ne ponat dóminus meus rex super cor suum verbum istud, dicens: Omnes filii regis occísi sunt: quóniam Amnon solus mórtuus est. Fugit autem Absalom. 2. Audi, Dómine. 179. sit Thamar, sorórem ejus. Nunc cadet de capillis filii tui super terram. Dixit ergo múlier: Loquátur ancilla tua ad dóminum meum regem verbum. Et ait : Lóquere. Dixitque múlier : Quare cogitásti hujuscemodi rem contra pópulum Dei, et locútus est rex verbum istud, ut peccet, et non redúcat ejéctum suum? Omnes mórimur, et quasi aquæ dilábimur in terram, quæ non revertúntur : nec vult Deus perire animam sed retractat cógitans, ne pénitus péreat qui abjéctus est. R. Factum est. 180. FERIA TERTIA. De libro secúndo Regum. Lectio j. Cap. 14. UM ingréssa fuisset múlier Thecutis ad regem, cécidit coram eo super terram, et adorávit, et dixit: Serva me, rex. Et ait ad eam rex: Quid causæ habes? Quæ respóndit : Heu! múlier vídua ego sum : Lectio iij. Tait rex Numquid manus mortuus est enim vir meus. Et E Joab tecum est in omnibus ancillæ tuæ erant duo filii, qui istis? Respóndit múlier, et ait : rixáti sunt advérsum se in agro, Per salútem ánimæ tuæ, dónullúsque erat qui eos prohi-mine mi rex, nec ad sinistram bére posset et percússit alter nec ad dexteram est, ex ómniálterum, et interfécit eum. Et bus his quæ locútus est dómiecce consúrgens univérsa co- nus meus rex: servus enim gnátio advérsũ ancillam tuam, tuus Joab, ipse præcépit mihi, dicit : Trade eum, qui percús- et ipse pósuit in os ancillæ tuæ sit fratrem suum, ut occidá-ómnia verba hæc. Ut vérterem mus eum pro ánima fratris sui figúram sermónis hujus, serquem interfécit, et deleámus vus tuus Joab præcépit istud : hærédem et quærunt extín-tu autem, dómine mi rex, ságuere scintillam meam, quæ piens es, sicut habet sapiénrelicta est, ut non supérsit tiam Angelus Dei, ut intélliviro meo nomen, et reliquiæ gas ómnia super terram. Et ait super terram. Dómine. 179. Lectio ij. rex ad Joab Ecce 'placátus feci verbum tuum: vade ergo, el révoca púerum Absalom. Ego te tuli. 199. Tait rex Qui contradíxerit. E tibi, adduc eum ad me, et ultra non addet ut tangat te. Quæ ait Recordétur rex Dómini Dei sui, ut non multi FERIA QUARTA. plicentur próximi sanguinis ad I salom currus, et équites, et ulciscéndum, et nequáquam quinquaginta viros, qui præcéinterficiant filium meum. Qui derent eum. Et mane consúrait: Vivit Dóminus, quia nongens Absalom, stabat juxta in FERIA QUINTA. De libro secúndo Regum. Lectio j. Cap. 15. c TENIT igitur núntius ad David, dicens: Toto corde univérsus Israel séquitur Ab VE tróitum portæ, et omnem virum, qui habébat negotium ut veníret ad regis judicium, vocábat Absalom ad se, et dicébat De qua civitáte es tu? Qui respóndens ajébat : Ex una tribu Israel ego sum servus salom. Et ait David servis tuus. Respondebátque ei Absalom: Vidéntur mihi sermónes tui boni et justi. Sed non est qui te áudiat constitútus a rege. R. Peccávi super. 200. Lectio ij. : suis, qui erant cum eo in Jerúsalem: Súrgite, fugiamus: neque enim erit nobis effúgium a fácie Absalom festináte égredi, ne forte véniens óccupet nos, et impéllat super nos ruínam, et percútiat civitátem in ore gládii. Dixeruntque servi regis ad eum : Omnia quæcúmque præcéperit dóminus noster rex, libénter exequémur servi tui. Præparáte corda. 198. Lectio ij. ICEBATQUE Absalom: Quis D'une me constítuat júdicem super terram, ut ad me véniant omnes qui habent negotium, et juste júdicem? Sed et cum ac céderet ad eum homo ut salutáret illum extendébat ma-R). num suam et apprehéndens osculabátur eum. Faciebátque hoc omni Israel veniénti ad judícium, ut audirétur a rege, et sollicitábat corda virórum Israel. R. Exaudísti, Dómine. 178. E GRESSUS est ergo rex, et uni vérsa domus ejus, pédibus suis et dereliquit rex decem mulieres concubinas ad custodiéndam domum. Egressusque rex et omnis Israel pédibus suis, stetit procul a domo : et OST quadraginta autem an- univérsi servi ejus ambulábant nos, dixit Absalom ad re-juxta eum, et legiónes Ceréthi, gem David Vadam, et red-et Pheléthi, et omnes Gethæi, dam vota mea quæ vovi Dó-pugnatóres válidi, sexcénti vimino in Hebron. Vovens enim ri, qui secúti eum fúerant de vovit servus tuus, cum esset Geth pédites, præcedébant rein Gessur Syriæ, dicens: Si gem. reduxerit me Dóminus in Jerú- R. Deus ómnium, 198. salem, sacrificábo Dómino. Dixitque ei rex David: Vade Lectio iij. in pace. Et surrexit, et abit D Gethum: Cur venis no in Hebron. Misit autem Absa- biscum? revértere, et hábita lom exploratóres in univérsas cum rege, quia peregrinus es. tribus Israel, dicens: Statim et egressus es de loco tuo. Heri ut audiéritis clangórem búccinæ, dícite: Regnávit Absalom in Hebron.no R. Audi, Dómine. 179. venisti, et hodie compelléris nobiscum égredi? Ego autem vadam quo itúrus sum: revértere, et reduc tecum fratres tuos, et Dóminus fáciet tecum misericórdiam et veritátem, quia ostendísti grátiam et fi dem. N. Dóminus, qui. 198. FERIA SEXTA. VE 203 mini? Dimittite eum ut maledícat juxta præcéptum Dómini : si forte respiciat Dóminus afflictiónem meam, et reddat mihi Dóminus bonum pro maledictióne hac hodierna. R. Ego te tuli. 199. E SABBATO. ENIT ergo rex David usque Bahúrim et ecce egreDe libro secúndo Regum. diebátur inde vir de cognatione Lectio j. Cap. 18. b domus Saul, nómine Sémei, GRESSUS est pópulus in camlius Gera, procedebátque egré- ctum fípum contra Israel, et fadiens, et maledicébat, mit- Ephraim. Et cæsus est ibi póest prælium in saltu tebátque lápides vid, et contra univérsos servos fáctaque est plaga magna in contra Da-pulus Israel ab exércitu David, regis David: omnis autem pó-die illa, viginti millium. Fuit pulus, et univérsi bellatóres a autem ibi prælium dispérsum dextro et a sinistro látere regis super fáciem omnis terræ, et incedébant. Ita autem loque- multo plures erant quos saltus bátur Sémei cum malediceret consúmpserat de pópulo, quam regi: Egrédere, egredere, vir hi quos voráverat gládius in die sánguinum, et vir Bélial. Réd-illa. didit tibi Dóminus univérsum R. Peccávi super. 200. sánguinem domus Saul: quó niam invasísti regnum pro eo. . Percussit Saul. 199. Lectio ij. Lectio ij. CCIDIT autem ut occurrera: Absalom servis David →→ dens mulo: cumque ingresss D'Survice, Quare mu sam IXIT autem Abísai, filius fuisset mulus subter come Sárviæ, regi: Quare ma-sam quercum et magnan. 4ledicit canis hic mortuus dó-hæsit caput ejus querc nino meo regi? vadam, et illo suspenso inter crime amputábo caput ejus. Et ait terram, mulus, cui sceral. rex Quid mihi et vobis est, pertransívit. Vidit auter filii Sárviæ ? Dimittite eum,quispiam, et numurs. ut maledicat: Dóminus enim dicens: Vidi Absa P præcépit ei, ut malediceret de quercu. Et as sea. David: et quis est qui áudeat qui nuntiávera dicere quare sic fécerit? Montes Gélboe. 199. Lectio iij. quare non contous. terra, et ego eve Er ait rex Abísai, et univér- bálteum fau sis servis suis: Ecce filius Si appenderes RUCUS meus, qui egréssus est de útero mille arpente meo, quærit ánimam meam : mitteren. 1 quanto magis nunc filius Jé-lium rep nobis præcepit rex tibi, et Abísai, et Ethai, dicens: Custodíte mihi púerum Absalom. R. Exaudisti, Dómine. 178. Lectio iij. E lescéntulam vírginem, et stet coram rege, et foveat eum, dormiátque in sinu suo, et calefáciat dóminum nostrum regem. Quæsiérunt igitur adoTait Joab Non sicut tu lescéntulam speciósam, in ómsed aggrédiar eum nibus finibus Israel, et invecoram te. Tulit ergo tres lán- nérunt Abísag, Sunamítidem, ceas in manu sua, et infixit et adduxérunt eam ad regem. eas in corde Absalom cum- Erat autem puella pulchra ni que adhuc palpitáret hærens mis, dormiebátque cum rege, in quercu, cucurrérunt decem et ministrábat ei: rex vero júvenes, armigeri Joab, et non cognovit eam. percutiéntes interfecérunt eum. R. Præparáte corda vestra DóCécinit autem Joab búccina, et mino, et servíte illi soli: * Et retinuit pópulum, ne perse- liberábit vos de mánibus iniquerétur fugiéntem Israel, vo- micórum vestrórum. . Conlens párcere multitúdini. Et vertímini ad eum in toto corde tulérunt Absalom, et projecé-vestro, et auférte deos aliénos runt eum in saltu, in foveam de médio vestri. Et. grandem, et comportavérunt super eum acérvum lápidum magnum nimis. R. Audi, Dómine. 179. A Lectio ij. DONIAS autem, filius Haggith, elevabátur, dicens: Ego regnábo. Fecitque sibi curAd Magnificat, Aña. rus et équites, et quinquaginta Unxérunt Salomónem * Sadoc viros qui cúrrerent ante eum. sacérdos, et Nathan, Pro- Nec corripuit eum pater suus phéta, regem in Gihon, et aliquándo, dicens : Quare hoc ascendéntes læti dixérunt : Vi-fecísti? Erat autem et ipse vat rex in ætérnum ! pulcher valde, secúndus natu Nisi ponenda sit Aña pro post Absalom. Et sermo ei cum Dom. j. Aug. quia tunc, Joab, filio Sárviæ, et cum omissis Añis et Lect. de libris Abíathar, sacerdóte, qui adju Regum, ponuntur de libris vábant partes Adoniæ; Sadoc Salomonis quod etiam serva- vero, sacerdos, et Banaías tur in seq. Hebdomadis. filius Joíadæ, et Nathan, Prophéta, et Sémei et Rei, et robur exércitus David, non erat cum Adonía. DOM. VII. POST PENT. R. Deus ómnium exaudítor est: ipse misit Angelum suum, E bebatque ætatis plurimos tulit me de ovibus patris mei Et unxit me unctióne misericórdiæ suæ. . Dóminus, qui eripuit me de ore leónis, et de dies cumque operirétur véstibus, non calefiébat. Dixé runt ergo ei servi sui: Quærámus dómino nostro regi ado-manu béstiæ liberávit me. Et. Lectio iij. ret, tam sancta, ut caléntem D IXIT ítaque Nathan ad Beth- ad libidinem non provocáret? sabée, matrem Salomó- Expónat sapientíssimus Sálonis: Num audísti, quod re-mon patris sui delícias, et pagnáverit Adonías, filius Hag- cíficus bellatóris viri narret gith, et dóminus noster David amplexus. Pósside sapiéntiam, hoc ignorat? Nunc ergo veni, pósside intelligéntiam. Ne obliáccipe consilium a me, et salva viscáris, et ne declináveris a ánimam tuam, filiíque tui Sa- verbis oris mei : neque derelomónis. Vade, et ingrédere línquas illam, et apprehendet ad regem David, et dic ei te ama illam, et servábit te. Nonne tu, dómine mi rex, Principium sapiéntiæ, pósside jurásti mihi ancillæ tuæ, di- sapiéntiam : et in omni possescens Salomon, filius tuus sióne tua pósside intelligénregnábit post me, et ipse se- tiam circúmda illam, et exdébit in sólio meo? quare ergo altábit te honóra illam, et regnat Adonías? Et adhuc ibi amplexábitur te, ut det cápiti te loquénte cum rege, ego vé- tuo corónam gratiárum. Coróniam post te, et complébo na quoque deliciárum prótesermónes tuos. Ingréssa est íta- get te. que Bethsabée ad regem in cu-R. Percussit Saul mille, et Dabículum. vid decem millia : * Quia ma . Dóminus, qui erípuit menus Dómini erat cum illo: de ore leónis, et de manu et de manu percússit Philisthæum, et ábsbéstiæ liberávit me; Ipse tulit opprobrium ex Israel. me eripiet de mánibus inimi-. Nonne iste est David, de córum meórum. . Misit Deus quo canébant in choro, dicénmisericórdiam suam, et veri- tes: Saul percússit mille, et tátem suam ánimam meam David decem míllia? Quia. erípuit de médio catulórum Lectio v. leónum. Ipse me erípiet. Glória Patri. Ipse ine eripiet. In secundo Nocturno. O'mutantur in sénibus, et, MNES pene virtútes córporis crescente sola sapiéntia, decréscunt cétera : jejúnia, vigí– liæ, chameúniæ, id est, super paviméntum dormitiónes, huc rum suscéptio, defensio pauillúcque discúrsus, peregrinó vir, senectúte frigescénte, non perum, instántia oratiónum poterat calefieri. Quæritur íta- et perseverantia, visitátio lanque puélla de univérsis finibus guéntium, labor mánuum unIsrael, Abísag, Sunamítis, quæ de præbeántur eleemósynæ. Et cum rege dormiret, et senile ne sermónem lóngius prótracorpus calefáceret. Quæ est ista ham, cuncta quæ per corpus Sunamítis, uxor et virgo, tam exercéntur, fracto córpore mifervens, ut frigidum calefáce-nóra fiunt. ESTIVA. 18 |