J Lectio vj. Cap. 5. meum, in me manet, et ego AM redi mecum ad proposi- in eo. De veritáte carnis et tiónem meam. Magnum qui- sánguinis non relictus est amdem et venerabile, quod manna bigendi locus. N Lectio viij. Judæis pluit e cœlo. Sed intel-R. Qui mandúcat. 152. lige, quid est ámplius, manna de cœlo, an corpus Christi? UNC enim et ipsíus Dómini Corpus Christi útique, qui au- professióne, et fide nostra. ctor est cœli. Deinde, manna vere caro est, et vere sanguis qui manducávit, mórtuus est: est. Et hæc accépta atque hauqui manducaverit hoc corpus, sta id efficiunt, ut et nos in fiet ei remissio peccatórum, et Christo, et Christus in nobis non moriétur in ætérnum. Er- sit. Anne hoc véritas non est ? go non otiose, cum , cum áccipis, Contíngat plane his verum non tu dicis, Amen; jam in spí- esse, qui Christum Jesum veritu cónfitens quod accípias rum accipias rum esse Deum negant. Est corpus Christi. Dicit tibi sacér- ergo in nobis ipse per carnem, dos, Corpus Christi et tu di- et sumus in eo, dum secum cis: Amen, hoc est, Verum. hoc, quod nos sumus, in Deo Quod confitétur lingua, téneat est. Quod autem in eo per sacraméntum communicátæ carnis et sánguinis simus, ipse testátur, dicens: Et hic mundus jam me non videt, vos autem me vidébitis: quóniam ego vivo, et vos vivétis: quóniam ego in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis. R. Misit me. 152. afféctus. Ego sum panis. 161. In tertio Nocturno. Lectio sancti Evangélii secúndum Joánnem. Lectio vij. Cap. 6. f N illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Caro mea vere est cibus et sanguis meus vere est potus. Et réliqua. Homilía sancti Hilárii, Epíscopi. ON sensu : Lectio ix. UOD autem in nobis naturális hæc únitas sit, ipse ita L. 8. de Trinit. ante medium. testátus est: Qui edit carNO% Nose nest in Dei rebus loquén nem meum, in me manet, et Tox est humáno aut sæculi nem meam, et bibit sánguidum. Quæ scripta sunt, legá- ego in eo. Non enim quis in mus; et quæ legérimus, intel- eo erit, nisi in quo ipse fúeligámus; et tunc perféctæ fidei rit: ejus tantum in se assúmofficio fungémur. De naturáli ptam habens carnem, qui suam enim in nobis Christi veritáte súmpserit. Perféctæ autem huquæ dicimus, nisi ab eo dísci-jus unitátis sacraméntum sumus, stulte atque ímpie díci- périus jam docúcrat, dicens: mus. Ipse enim ait: Caro mea Sicut me misit vivens Pater, et vere est esca, et sanguis meus ego vivo per Patrem et qui vere est potus. Qui edit carnem mandúcat meam carnem, et meam, et bibit sánguinem ipse vivet per me. Vivit ergo per Patrem et quo modo per Ad Vesperas omnia ut in j. Vesp. Festi. 142. Et si hac die fuerit Festum Duplex, in Lectio v. esp. fit tantum conumem. de Atit in Cana Galilææ, quod Vesp. olim in vinum convér eo, nisi fuerit ex solemnioribus. FERIA QUINTA. In secundo Nocturno. Catechesi Mystagog. 4. habet quamdam cum sánguine propinquitátem et eum parum dignum existimábimus, cui credámus quod vinum in sánguinem transmutárit? Ad eas nuptias, quibus córpora copulántur, vocátus, præter opiniónem ómnium hoc fecit miráculum: et non multo magis sic eum corpus et sángui PSA beáti Pauli doctrina ab-nem suum fruénda nobis do I unde sufficere videtur, ut násse persuasum firmiter habé certam vobis de divínis mysté- bimus, ut ea cum omni cerriis fidem fáciat, quibus digni rédditi, concorpórei, ut ita titúdine tamquam corpus ipsius et sánguinem sumámus ? Nam dicam, et consanguínei Christi in spécie panis dat nobis corfacti estis. Ipse enim modo pus, et in spécie vini dat noclamábat, quod in nocte qua bis sánguinem: ut, cum súmtradebátur Dóminus noster Je-pseris, gustes corpus et sán sus Christus accipiens panem, guinem Christi, factus ejusdem et grátias agens, fregit et de- córporis et sánguinis párticeps. dit discípulis suis, dicens: Sic enim efficimur Christíferi, Accipite, et manducáte : hoc hoc est, Christum in corpóriest corpus meum. Et accipiens bus nostris feréntes, cum corcálicem, et grátias agens, di-pus ejus et sánguinem in memxit Accipite, et bibite hic bra nostra recipimus: sic seest sanguis meus. Cum igitur cúndum beátum Petrum, divinæ ipse de pane pronuntiáverit ac natúræ consórtes réddimur. dixerit: Hoc est corpus meum: R. Accépit Jesus cálicem, postquis audébit deinceps ambí- quam cœnávit, dicens: Hic gere? Et cum idem ipse tam calix novum testaméntum est asseveránter díxerit Hic est in meo sánguine : * Hoc fácite sanguis meus, quis unquam in meam quis unquam in meam commemoratiónem. dubitaverit, ut dicat non esse. Memória mnemor ero, et taejus sánguinem ? béscet in me ánima mea. Hoc. Lectio vj. R. Conántibus illis, accépit Jesus panem, et benedíxit, ac LIM cum Judæis Christus fregit, deditque discipulis suis, O disserens, Nisi manduca vere est cibus : et sanguis Homilía sancti Cyrilli, Epíscopi véritis, inquit, carnem meam, et bibéritis meum sánguinem, non habébitis vitam in vobis. Cum autem illi, quæ dicta fúerant, non spiritaliter accepíssent, offénsi abiérunt retro: Lib. 4. in Joann. c. 17. putábant enim, quod eos ad Ui mandúcat, inquit, carmanducándas carnes hortarénem meam, et bibit sántur. Erant et in véteri Testa- guinem meum, in me maménto panes propositiónis ve- net, et ego in illo. Sícuti enim rum illi cum fuerint véteris si quis liquefactæ ceræ áliam Testamenti, finem jam acce- ceram infúderit, álteram cum pérunt. In novo vero Testa- áltera per totum commisceat ménto panis est cœléstis, et necesse est : sic qui carnem et calix salutáris, qui et ánimam sánguinem Dómini récipit, et corpus sanctificant. Quám-cum ipso ita conjungitur, ut obrem non sic hæc atténdas Christus in ipso, et ipse in velim, tamquam sint nudus et Christo inveniátur. Símile quosimplex panis, nudum et sim-dam modo apud Matthæum plex vinum corpus enim sunt compéries: Símile est, inquit, et sanguis Christi. Nam étiam regnum cœlórum ferménto si sensus illud tibi renuntiat, quod accéptum abscóndit múfides tamen te confirmet. Nelier in farinæ satis tribus. Sicut júdices rem ex gustu: sed te citra ullam dubitatiónem fides certum reddat, quod sis dignus factus, qui córporis et sánguinis Christi párticeps fie res. patres parum, ut Paulus ait, ferménti totam massam fermentat : sic párvula benedictio totum hóininem in seipsam áttrahit, et sua grátia replet : et hoc modo in nobis Christus manet, et nos in Christo. Ego sum panis vitæ vestri manducavérunt manna. Qui mandúcat meam carin desérto, et mórtui sunt: nem et bibit meum sánguiHic est panis de cœlo descén-nem * In me manet, et ego dens, ut si quis ex ipso man- in eo. . Non est ália nátio tam dúcet, non moriátur. . Ego grandis, quæ hábeat deos apsum panis vivus, qui de cœlo propinquantes sibi, sicut Deus descéndi si quis manducáve- noster adest nobis. In me. rit ex hoc pane, vivet in ætérnum. Hic est panis. Glória Patri. Hic est panis. In tertio Nocturno. Lectio sancti Evangélii secúndum Joánnem. Lectio vij. Cap. 6. ƒ N illo témpore Dixit Jesus turbis Judæórum: Caro mea Lectio viij. Jos vero, si vitam ætérnam cónsequi volumus, si largitórem immortalitátis habére in nobis desiderámus, ad recipiéndam benedictiónem libénter concurrámus : caveamúsque ne loco láquei damnósam religiónem diábolus nobis præ téndat. Recle (inquit) dicis ad Samuélem in Rámatha. Discriptum tamen esse non igno-xerúntque ei : Ecce tu senuísti, rámus, judicium sibi comédere et filii tui non ámbulant in viis atque bibere illum qui de tuis constitue nobis regem, pane cómedit, et de cálice ut júdicet nos, sicut et univérbibit indigne. Ego igitur probo sæ habent natiónes. Displícuit meipsum et indígnum invénio. sermo in óculis Samuelis, eo Quando igitur, quicúmque tu quod dixissent Da nobis rees qui ista dicis, dignus eris? gem, ut júdicet nos. Et orávit quando Christo teipsum óffe-Sámuel ad Dóminum. res? Nam si peccándo indígnus R. Percussit Saul, ut in ij. Noct. es, et peccáre non désinis (quis Dñicæ seq. 177. enim delicta intélligit, secúndum Psalmistam?) expers omnino eris vivíficæ hujus sanctificatiónis. D Lectio ij. IXIT autem Dóminus ad Samuélem : Audi vocem pópuli in ómnibus quæ loquúntur R. Misit me vivens Pater, et tibi. Non enim te abjecérunt, ego vivo propter Patrem : Et sed me, ne regnem super eos. qui mandúcat me, vivet pro-Juxta ómnia ópera sua, quæ pter me.. Cibávit illum Dó-fecérunt a die qua eduxi eos de minus pane vitæ et intellectus. Et. Glória Patri. Et. Q Lectio ix. Ægypto usque ad diem hanc: sicut dereliquérunt me, et ser viérunt diis aliénis, sic fáciunt étiam tibi. Nunc ergo vocem UARE pias, quæso, cogitatiónes suscipias studióse eórum audi: verúmtamen con. sanctéque vivas, et bene- testáre eos, et prædic eis jus dictiónem partícipes: quæ (mi-regis, qui regnatúrus est super hi crede) non mortem solum, eos. verum étiam morbos omnes R. Montes Gélboe. 177. Lectio iij. IXIT ítaque Sámuel ómnia vientem membrorum nostro-D verba Domini ad populum, et ait: rum legem, pietátem corróbo- qui petierat a se regem, FERIA SEXTA. De libro primo Regum. olivéta óptima tollet, et dabit | ni Dei, nec quidquam áliud. servis suis. R. Ego te tuli. 177. E SABBATO. De libro primo Regum. Rursum puer respóndit Saúli, et ait Ecce invénta est in manu mea quarta pars statéris argénti, demus hómini Dei, ut índicet nobis viam nostram. Lectio iij. rerat vir de Benjamin nó-R). Exaudisti, ut Feria ij, post mine Cis, filius Abiel, filii Diicam seq. 178. Seror, filii Béchorath, filii Aphia, filii viri Jémini, fortis robore. Et erat ei filius vocábulo Saul, eléctus et bonus: et non erat vir de filiis Israel mélior illo. Ab húmero et sursum eminébat super omnem pópulum. Períerant autem ásinæ Cis, patris Saul: et dixit Cis ad Saul, filium suum: Tolle tecum unum de púeris, et consúrgens vade, et quære ásinas. Qui cum transissent per montem Ephraim, et per terram Salísa, et non inveníssent, transiérunt étiam per terram Salim, et non erant sed et per terram Jémini, et minime reperérunt. . Peccávi, ut in iij. Noct. Dnicæ seq. 178. Lectio ij. UM autem venissent in ter Cram Suph, dixit Saul ad T ascendérunt in civitátem. Cumque illi ambulárent in médio urbis, appáruit Sámuel egrédiens óbviam eis, ut ascénderet in excélsum. Dóminus autem reveláverat aurículam Samuélis ante unam diem quam veniret Saul, dicens : Hac ipsa hora, quæ nunc est, cras mittam virum ad te de Terra Bénjamin, et unges eum ducem super pópulum meum Israel et salvábit pópulum meum de manu Philisthinórum: quia respéxi pópulum meum; venit enim clamor eórum ad me. Cumque aspexisset Sámuel Saúlem, Dóminus dixit ei: Ecce vir quem dixeram tibi, iste dominábitur pópulo meo. R. Audi, Dómine. 179. Ad Magnificat, Aña. Cognovérunt omnes púerum qui erat cum eo: Veni a Dan et revertámur, ne forte dimí-usque Bersabée, quod fidélis serit pater meus ásinas, et sollicitus sit pro nobis. Qui ait ei: Ecce vir Dei est in civitáte hac, vir nobilis omne quod lóquitur, sine ambiguitáte venit. Nunc ergo eámus illuc, si forte indicet nobis de via nostra, propter quam vénimus. Dixít-Psalterio. que Saul ad púerum suum : Ecce íbimus, quid ferémus ad virum Dei? panis defécit in sitárciis nostris et spórtulam Sámuel Prophéta esset Dómini. Oratio. Protéctor, quæ ha[betur infra post Lect. ultimæ Hebdom. Aug., cum aliis Orat. usque ad Dñicam xvj. post Pent. DOM. III. POST PENT. In primo Nocturno. non habemus, ut demus homi- A muélem in médio porta, |