ménta? Ecce eum vides, ipsum. Accépit Jesus cálicem, posttangis, ipsum mandúcas. Et quam cœnávit, dicens: Hic tu quidem vestiménta cupis vi- calix novum testaméntum est dére: ipse vero tibi concédit in meo sánguine : et Hoc fácite non tantum vidére, verum et in meam commemoratiónem. manducáre, et tángere, et in-. Memória memor ero, tabéscet in me ánima mea. Hoc fácite. tra te súmere. R. Cœnántibus illis, accépit Jesus panem, et benedixit, ac fregit, deditque discípulis suis, et ait : Accipite, et comédite hoc est corpus meum. y. Dixérunt viri tabernáculi mei: Quis det de cárnibus ejus, ut saturémur? Accipite. Lectio v. Lectio vj. os, vo non opórtet igitur esse puriórem, tali fruéntem sacrificio? quo solári rádio non splendidiórem manum,carnem hanc dividentem? quod igni spiritáli replétur, linguam, quæ treméndo nimis GITUR accédat nemo cum náu- sánguine rubéscit? Cógita quali sea, nemo resolútus, omnes sis insignítus honóre, quali accénsi, omnes fervéntes, et mensa fruáris. Quod Angeli viexcitáti. Nam si Judæi stantes, déntes horréscunt, neque libere et calceaménta in pedibus ha- audent intuéri propter emicánbéntes, et báculos mánibus ge- tem inde splendorem hoc stántes, agnum cum festina- nos páscimur, huic nos unítióne comedébant:te multo ma- mur, et facti sumus unum gis opórtet esse solértem. Nam Christi corpus, et una caro. illi quidem in Palæstinam erant Quis loquétur potentias Dómiprofectúri, el proptérea viató-ni, audítas fáciet omnes laudes rum figúram habebant: tu vero ejus: Quis pastor oves próprio debes in cœlum migrári. Qua- pascit cruore? Et quid dico, própter in ómnibus opórtet te pastor? Matres multæ sunt, vigilare; nec enim parva pœna quæ post partus dolores, fílios propónitur indígne suménti-, aliis tradunt nutricibus. Hoc bus. Cogita quantum adversus autem ipse non est passus : sed proditórem indignáris, et con- ipse nos próprio sánguine patra eos qui illum crucifixérunt: scit, et per ómnia nos sibi coítaque considera, ne tu quoque agméntat. sis reus córporis et sánguinis R. Ego sum panis vitæ patres Christi. Illi sanctíssimum cor- vestri manducavérunt manna pus occidérunt, tu vero pollúta in desérto, et mórtui sunt: * suscipis ánima, post tot beneficia. Neque enim illi satis fuit, hóminem fieri, cólaphis cædi, et crucifigi: verum et semetípsum nobis commíscet: et non fide tantum, verum et ipsa re nos suum éfficit corpus. Hic est panis de cœlo descéndens, ut, si quis ex ipso mandúcet. non moriátur.. Ego sum panis vivus, qui de cœlo descéndi si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum. Hic. Glória Patri. Hic. In tertio Nocturno. Léctio sancti Evangélii dius amétur : et idcirco non hábitæ amári non possunt, quia secúndum Lucam. eárum sapor ignorátur. Quis Lectio vij. Cap. 14. d enim amáre váleat quod ignoN illo témpore: Dixit Jesus rat? Proinde Psalmista nos ádPharisæis parábolam hanc monet, dicens : Gustáte et viHomo quidam fecit cœnam ma- déte, quóniam suávis est Dómignam, et vocávit multos. Et nus. Ac si apérte dicat: Suaviréliqua. tátem ejus non cognoscitis, si Homilía sancti Gregórii, Papæ. hanc minime gustatis: sed ciHomilia 36. in Evangelia. bum vitæ ex paláto cordis tánHo oc distáre, fratres charís-gite, ut probántes ejus dulcédisimi, inter delícias córpo- nem amáre valeátis. Has autem ris et cordis solet : quod corpo-homo delícias tunc amísit, cum ráles delíciæ, cum non habén-in paradíso peccávit extra tur, grave in se desidérium éxit, cum os a cibo ætérnæ accéndunt cum vero ávide dulcédinis clausit. edúntur, comedéntem prótinus. Homo quidam fecit cœnam in fastidium per satietátem magnam, et misit servum suum vertunt. At contra, spiritáles hora cœnæ dicere invitátis, delícia, cum non habéntur, in venírent: Quia paráta sunt fastidio sunt; cum vero habén-ómnia. . Veníte, comédite tur, in desidério tantóque a panem meum, et bibite vinum comedénte ámplius esuriúntur, quod míscui vobis. Quia. Glória quanto et ab esuriénte ámplius Patri. Quia. comedúntur. In illis appetitus placet, experientia displicetus peregrinationis ærúin istis appetitus vilis est, et ex Lectio ix. NDE nos quoque nati in hu periéntia magis placet. In illis mna, huc fastidiósi jam véniappetitus saturitátem, satúritas mus, nescimus quid desideráfastidium génerat in istis au- re debeámus. Tantóque se ámtem appetitus saturitátem, sa-plius fastidii nostri morbus extúritas appetitum parit. ággerat, quanto se magis ab esu R. Qui mandúcat meam car-illíus dulcédinis ánimus elónnem, et bibit meum sángui- gat.Et eo jam intérnas delícias nem * In me manet, et ego non appetit, quo eas comédere in eo. y. Non est ália nátio tam diu longéque desuévit. Fastidio grandis, quæ hábeat deos ap-ergo nostro tabéscimus, et lonpropinquantes sibi, sicut Deus noster adest nobis. In me. Lectio viij. UGENT enim spiritáles delíAc ciæ desidérium in mente, dum sátiant: quia quanto magis eárum sapor percipitur, eo ga inédiæ peste fatigámur. Et et per Horas ámplius cognoscitur quod avi-1. Sapiéntia ædificávit sibi domum míscuit vinum et | Allelúia, allelúia. Panem. ✰ pósuit mensam, allelúia. Ps Dó- 4. Sacerdótes sancti* incénsum CHAR Capitulum. 1. Joan. 3. b HARISSIMI, Nolíte mirári, si odit vos mundus. Nos scimus quóniam transláti sumus de morte ad vitam, quóniam diligimus fratres. Hymnus. Verbum. 153. . Panem cœli dedit eis, allelúia. R. Panem Angelórum manducávit homo, allelúia. Ad Benedictus, Aña. Homo quidam * fecit cœnam magnam, et vocávit multos: et misit servum suum hora cœnæ dícere invitális ut venírent, quia ómnia paráta sunt, allelúia. S Oratio. IN Ad Sextam, Aña. Pinguis est panis. Capitulum. 1. Joan. 3. c N hoc cognovimus charitátem Dei, quóniam ille animam suam pro mam suam pro nobis pósuit : et nos debemus pro frátribus ánimas pónere. R. br. Cibávit illos ex ádipe fruménti.* Allelúia, allelúia. Cibávit. y. Et de petra, melle saturávit eos. Allelúia, allelúia. Glória Patri. Cibávit. y. Edúcas panem de terra, allelúia. R. Et vinum lætíficet cor hóminis, allelúia. Ad Nonam, Aña. Vincénti. Capitulum. 1. Joan. 3. d ILIOLI mei, non diligamus verbo, neque lingua, sed ópere et veritáte. R. br. Edúcas panem de terra. * Allelúia, allelúia. Edúcas. y. ANCTI nóminis tui, Dómine, Et vinum lætíficet cor hominis. timórem páriter et amórem Allelúia, allelúia. Glória Patri. fac nos habére perpétuum Edúcas. y. Pósuit fines tuos paquia numquam tua guberna- cem, allelúia. R. Et ádipe frutióne destítuis, quos in solidi-ménti sátiat te, allelúia. táte tuæ dilectiónis instítuis. Per Dóminum. Commem. Octava ut in Lau Ad Vesp., Añæ et Psalmi ut in Festo. 142. Capit. Charíssimi. supra. Ad Primam dicitur Capit. . Cibávit illos ex adipe fru dibus Festi. 153. Nona. Filíoli mei. Ad Tertiam, Aña. Angelórum esca. Capit. Charissimi,supra. ménti, alleluia. R. Et de petra melle saturávit eos, allelúia. Ad Magnificat, Aña. Exi cito in plateas et vicos R.br. Panem cœli dedit eis. * | civitátis : et pauperes ac débi les, cæcos et claudos compélle intráre, ut impleátur domus mea, allelúia. Deinde fit commem. Oct. ut in ij. Vesp. Festi. 154. FERIA SECUNDA. E Dei Israel. Illis autem cir HILISTHIIM autem tulérunt ar- cumducéntibus eam, fiébat cam Dei, et asportavérunt manus Dómini per síngulas cieam a Lápide adjutórii in Azó- vitátes interfectiónis magnæ tum. Tulerúntque Philisthiim nimis et percutiébat viros arcam Dei, et intulérunt eam uniuscujusque urbis a parvo in templum Dagon, et statué- usque ad majórem. Misérunt runt eam juxta Dagon. Cumque ergo arcam Dei in Accaron. surrexíssent dilúculo Azótii ál- Cumque venísset arca Dei in tera die, ecce Dagon jacébat Accaron, exclamavérunt Accapronus in terra ante arcam Dó- ronítæ, dicéntes: Adduxérunt mini et tulérunt Dagon et re- ad nos arcam Dei Israel, ut instituérunt eum in locum suum. terficiat nos et pópulum noRursúmque mane die áltera strum. Misérunt itaque et conconsurgéntes, invenérunt Da-gregavérunt omnes sátrapas gon jacéntem super fáciem Philisthinórum, qui dixérunt: suam in terra coram arca Dó- Dimittite arcam Dei Israel, et mini caput autem Dagon, et revertátur in locum suum, et duæ palmæ mánuum ejus ab- non interficiat nos cum pópuscissæ erant super limen : por-lo nostro. Fiébat enim pavor ro Dagon solus truncus remánserat in loco suo. R. Immolábit hædum. 160. A Lectio ij. mortis in singulis úrbibus, et In secundo Nocturno. Ex eadem Homilia 60. U semetipsum per mystéria GGRAVATA est autem manus Dómini super Azótios, et demolítus est eos. Et ebulliérunt villæ et agri in médio regiónis illíus, et nati sunt mures, et facta est confúsio mortis magnæ in civitáte. Vidéntes commiscet, et quos génuit, per autem viri Azótii hujuscémodi semetipsum enutrit, nec álteri plagam, dixérunt : Non má- tradit: per hoc tibi rursum neat arca Dei Israel apud nos: persuádens, quod carnem tuam quóniam dura est manus ejus assumpsit. Ne torpeámus igitur super nos, et super Dagon tanta digni charitáte et honore deum nostrum. Et mitténtes putáti. Nonne vidétis quanta congregavérunt omnes sátra-promptitúdine párvuli papillas Lectio vj. UDIAMUS igitur et sacerdótes cápiunt, et quanto ímpetu lá-| hoc insignívit honóre, ut tália bia ubéribus infigunt? Acce- discernátis. Hoc vestra dignitas dámus cum tanta nos quoque est; hoc secúritas, hoc omnis alacritáte ad hanc mensam, et coróna; non ut albam et splenad úbera póculi spiritális : déntem túnicam circumeátis inquinimmo cum longe majóri dúti. Verum et tu, láice, cum trahámus, tamquam infántes sacerdótem videris offeréntem, lacténtes, spíritus grátiam; et ne ut sacerdótem esse puunus sit nobis dolor hac esca tes hoc faciéntem, sed Christi privári. Non sunt humánæ vir- manum invisibiliter exténsam. tútis ópera, hæc quæ propo-R. Accépit Jesus. 164. nuntur: qui tunc ipsa fecit in illa cœna, idem ea nunc quoque facit. Nos ministrórum tenémus locum qui vero sanctíficat ea et immútat, ipse est. Nullus itaque Judas assistat, nullus avárus: nam tales mensa non suscipit. Si quis est discípulus, adsit: ait enim Cum discipulis meis fácio Pascha. llæc est illa mensa, et minus nihil habet. Non enim illam quidem Christus, hanc autem homo pérficit verum et hanc ipse quoque. Conántibus illis. 161. Lectio v. IN et súbditi, quali esca facti sumus digni: audiamus et horreámus. Sanctis cárnibus suis nos dedit impléri, semetipsum appósuit immolátum. Quænam igitur erit nobis excusatio cum tálibus pasti, tália peccémus, cum lupi fiámus Agnum comedéntes cum tamquam oves pasti more leónum diripiámus? Hoc enim mystérium non a rapína tantum, verum et ab omni vel ténui inimicitia purum esse pénitus jubet : est enim pacis mystérium. Judæis quidem annuatim propriórum monuménta beneficiórum solemnitátes Deus alligávit tibi vero singulis diébus per hæc mystéria. Nullus ítaque Judas hanc mensam petat, nullus Simon. Hi namque duo propter avaritiam periérunt : hoc igitur bárathrum fugiamus. . Ego sum panis. 161. In tertio Nocturno. Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem. Lectio vij. Cap. 6. f N illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Caro' mea próhibe; majórem illo potestá- vere est cibus: et sanguis meus tem habes. Proptérea vos Deus vere est potus. Et réliqua. ESTIVA. |