per hæc fidéles ad tanti festi nisi carnem, quod ipsi erant. celebritátem avídius et copió

sius convenirent.

Ego sum panis. 150.
In tertio Nocturno.
Lectio sancti Evangélii
secúndum Joánnem.
Lectio vij. Cap. 6. f

illo témpore Dixit Jesus
turbis Judæorum: Caro mea
vere est cibus et sanguis meus
vere est potus. Et réliqua.
De Homilia sancti Augustíni,
Epíscopi.

VER

Apóstolus autem dicit, et ve-
rum dicit: Sapere secúndum
carnem mors est. Cainem
suam dat nobis Dóminus man-
ducáre et sapere secúndum
carnem mors est. Cum de
carne sua dicat, quia ibi est
vita ætérna : ergo nec carnem
debémus sápere secúndum car-
nem, sicut in his verbis: Multi
itaque audiéntes, non ex ini-
mícis, sed ex discípulis ejus,
dixérunt: Durus est hic sermo,
et quis potest eum audire?
R. Misit me. 152.

Lectio ix.

Si discípuli durum habuerunt

Tract. 27. in Joannem. ERBA Dómini ex Evangélio, quæ sermónem prístinum consequúntur, audivimus. Hinc sermo debétur áuribus et mén- istum sermónem, quid initibus vestris, et hodiérna die míci? Et tamen sic oportebat non importúnus est. Est enim ut dicerétur, quod non ab omde córpore Dómini. quod di- nibus intelligerétur. Secrétum cébat se dare ad manducándum Dei inténtos debet fácere, non propter ætérnam vitam. Expó-advérsos isti autem cito defe suit autem modum attributió- cérunt, tália loquénte Dómino nis hujus, et doni sui, quómo-Jesu Christo. Non crediderunt do daret carnem suam mandu áliquid magnum dicentem, et cáre, dicens: Qui mandúcat verbis illis áliquam grátiam carnem meam, et bibit sángui- cooperiéntem sed prout vonem meum, in me manet, et luérunt, ita intellexérunt, et ego in illo. Signum quia man-more hóminum : quia póterat ducávit et bibit, hoc est si Jesus, aut hoc disponébat Jemanet, et manétur : si hábitat, et inhabitátur si hæret, ut non deserátur.

oc ergo nos dócuit, et adHmonuit mysticis verbis, ut simus in ejus corpore sub ipso cápite in membris ejus, edéntes carnem ejus, non relin

sus, carnem, qua indútum erat
Verbum, veluti concísam, dis-
tribúere credéntibus in se. Du-
rus est, inquiunt, hic sermo
quis potest eum audire?
Te Deum laudámus. 14.

SABBATO.

In primo Nocturno De libro primo Regum. Lectio j. Cap. 3.

UER autem Sámuel ministrá

quéntes unitátem ejus. Sed qui bat Domino coram Heli, et

áderant, plures non intelligén

P

do scandalizati sunt: non enim sermo Dómini erat pretiosus cogitábant, hæc audiéndo in diébus illis, non erat visio

locútus sum super domum ejus: incipiam, et complébo. Comedétis carnes. 147. Lectio iij.

D

manifesta. Factum est ergo in die quadam, Heli jacébat in loco suo, et óculi ejus caligáve-R. rant, nec póterat vidére: lucérna Dei antequam extingue- ORMIVIT autem Sámuel usrétur, Sámuel dormiébat in que mane, aperuitque óstia templo Dómini, ubi erat arca domus Dómini. Et Sámuel tiDei. Et vocávit Dóminus Sá- mébat indicáre visiónem Heli. muel. Qui respóndens ait: Ecce Vocávit ergo Heli Samuélem, ego. Et cucurrit ad Heli, et di- et dixit: Sámuel fili mi? Qui xit: Ecce ego: vocásti enim me. respóndens, ait : Præsto sum. Qui dixit: Non vocávi: revér-Et interrogávit eum: Quis est tere, et dormi. Et ábiit, et sermo, quem locútus est Dómidormívit. Et adjécit Dóminus nus ad te? oro te ne celáveris rursum vocáre Samuélem. Con-me. Hæc fáciat tibi Deus, et surgénsque Sámuel, ábiit ad hæc addat, si abscónderis a Heli, et dixit: Ecce ego quia me sermónem, ex ómnibus vocásti me. Qui respóndit : Non verbis quæ dicta sunt tibi. Invocávi te, fili mi revértere, et dicávit itaque ei Sámuel univérdormi Porro Sámuel necdum sos sermónes, et non abscónsciébat Dóminum, neque re- dit ab eo. Et ille respóndit : velátus fúerat ei sermo Dómini. Dóminus est: quod bonum est R. Immolábit hædum. 147. in óculis suis fáciat. Crevit autem Sámuel, et Dóminus erat cum eo, et non cécidit ex ómnibus verbis ejus in terram. Et cognovit universus Israel, a Dan usque Bersabée, quod fidélis Sámuel prophéta esset Dómini. R. Respéxit Elías. 147.

Lectio ij.

r adjécit Dóminus, et vocávit adhuc Samuelem tértio. Qui consurgens ábiit ad Heli, et ait: Ecce ego quia vocásti me. Intelléxit ergo Heli, quia Dóminus vocáret púerum et

ait ad Samuélem: Vade, et dormi et si deinceps vocáverit te, dices Lóquere, Dómine, quia audit servus tuus. Abiit ergo Sámuel, et dormivit in loco suo. Et Dó

In secundo Nocturno.
Sermo sancti Joánnis
Chrysostomi.
Lectio iv.

Hom. 61. ad pop. Antioch.
ECESSARIUM est, dilectissimi,

minus, et stetit : et vocávit, N mysteriorum discere mira

sicut vocáverat secúndo, Sá- culum, quodnam sit, et quare muel Sámuel. Et ait Sámuel: sit datum, et quæ ejus rei utiLóquere, Dómine, quia audit litas. Unum corpus eftícimur : servus tuus. Et dixit Dóminus membra, inquit, ex carne ejus, ad Samuélem Ecce ego fácio et ex óssibus ejus sequámur verbum in Israel: quod qui- autem initiáti, quæ dicúntur. cúmque audierit, tínnient am- Ut ítaque non tantum per chabæ aures ejus. In die illa susci- ritátem hoc fiámus, verum tábo adversum Heli ómnia quæ étiam ipsa re, in illam misceá

ESTIVA.

14

mur carnem : hoc namque per
escam efficitur, quam largitus
est nobis, volens osténdere de-
sidérium, quod erga nos habet.
Propterea semetipsum nobis
immíscuit, et corpus suum in
nos contemperávit, ut unum
quid simus tanquam corpus
cápiti coaptátum ardénter
enim amántium hoc est:
R. Conántibus illis. 149.
Lectio v.

:

quotquot sánguinem degustá-
mus cogitémus, quod illum
sursum sedéntem, qui ab Ange-
lis adorátur incorruptibili vici-
nus virtúti, hunc degustámus.
Hei mihi, quot ad salutem no-
bis viæ! Nos corpus suum effé-
cit, nobis suum communicávit
corpus et horum nos nihil a
malis avértit.
R. Ego sum panis. 150.

In tertio Nocturno. AMQUAM leónes igitur ignem Léctio sancti Evangélii spirántes ab illa mensa re- secúndum Joánnem. cedámus, facti diábolo terríbiLectio vij. Cap. 6. f les, et caput nostrum mente TN illo tempore Dixit Jesus revolvéntes, et charitátem quam turbis Judæórum: Caro mea erga nos ostendit. Nam parén-vere est cibus : et sanguis meus tes quidem áliis sæpe fílios tra- vere est potus. Et réliqua. dunt aléndos: ego autem, inquit, non ita, sed cárnibus meis alo, et meípsum vobis appóno, vos omnes generósos esse

De Homilía sancti Augustíni,

Epíscopi.

Tr. 27. in Joan., ante med.
IXIMUS, fratres, hoc Dómi-

volens, et spem bonam de fu- Dnum commendasse in man

túris vobis præbens quippe ducatióne carnis suæ, et potaqui vobis hic meípsum trádidi, tióne sánguinis sui, ut in illo multo magis id in futuro fá-maneámus, et ipse in nobis. ciam. Vólui frater vester fíeri, Manémus autem in illo, cum carni propter vos et sánguini sumus membra ejus manet communicávi vobis vicíssim autem ipse in nobis, cum suipsam carnem et sánguinem, mus templum ejus. Ut autem per quæ cognátus vester factus simus membra ejus, únitas nos sum, trado. compáginat: ut compáginet R. Accépit Jesus. 149. únitas, quæ facit, nisi cháritas? Et cháritas Dei unde? Apóstolum intérroga. Cháritas, inquit, Dei diffúsa est in córdibus nostris per Spíritum sanctum, qui datus est nobis. R. Qui mandúcat. 152.

Lectio vj. TTENDAMUS ítaque nobis ipsis, A dilectissimi, tálibus fruéntes bonis et cum áliquid turpe dicere voluérimus, vel nos ab ira córripi vidérimus, vel álio quopiam hujusmodi vítio, considerémus quibus facti sumus digni: talísque cogitatio nobis

irrationabilium mótuum sit corréctio. Quotquot igitur hujus partícipes córporis efficimur,

RGO

Lectio viij.

cat spiritus est, qui vivificat spíritus enim facit viva membra nec viva membra spíritus facit, nisi quæ in córpore, quod végetat ipse spi

ritus, invénerit. Nam spíritus Hymn. Pange lingua. 144. qui est in te, o homo, quo. Cibávit illos ex ádipe fruconstas ut homo sis, numquid ménti, allelúia. R. Et de petra, vivificat membrum quod sepa- melle saturávit eos, allelúia. rátum invénerit a carne tua? Spíritum tuum dico ánimam tuam. Anima tua non vivíficat, nisi membra quæ sunt in carne tua : unum si tollas, jam non vivificátur ex ánima tua, quia unitáti córporis tui non copulátur.

R. Misit me. 152.

Lectio ix.

Hue ut amemus EC dicúntur, ut amémus paratiónem. Nihil enim sic

Ad Magnificat, Aña.
Puer Sámuel ministrabat ante
Deum coram Heli, et sermo
Dómini erat pretiósus cum eo.
Oratio.

timorem pariter et amorem
fac nos habére perpétuum :
quia numquam tua guberna-
tióne destítuis
, quos in solidi-
táte tuæ dilectiónis instítuis.

ANCTI nóminis tui, Dómine,

Deinde fit com. de Oct., ut

DOMINICA

debet formidáre Christiánus, in ij. Vesp. Festi.154.
quam separári a córpore Chri-
sti. Si enim separátur a córpo-
re Christi, non est membrum
ejus si non est membrum

Infra Octavam, quæ est
ij. post Pentecosten.

Omnia dicuntur de Octava

ejus, non vegetátur Spíritu ejus. præter Lectiones, octavum R. Quisquis autem, inquit Apó-Capitula, Añas ad Benedictus stolus, Spíritum Christi non et Magnificat, et Orationem habet, hic non est ejus. Spí- quæ hic habentur propria. ritus ergo est, qui vivificat, caro autem non prodest quidquam. Verba, quæ ego locútus sum vobis, spíritus et vita sunt.

Quid est, Spiritus et vita sunt?

Spiritáliter intelligénda sunt. Intellexísti spiritáliter? Spíritus et vita sunt. Intellexísti carnáliter? Etiam sic illa spíritus et vita sunt, sed tibi non sunt. le Deum laudámus. 14.

Ad Vesperas, Aña. Sacérdos, cum reliquis Añis et Psalmis,

ut 142.

Capitulum. 1. Joan. 3. b HARISSIMI, Nolíte mirári, si

Crodis vo, Monds. Nos sci

mus quóniam transláti sumus de morte ad vitam, quóniam diligimus fratres.

In primo Nocturno.
De libro primo Regum.

Lectio j. Cap. 4.

T factum est in diébus illis

E convenerunt Philisthiim in

pugnam et egréssus est Israel óbviam Philisthiim in prælium, et castrametátus est juxta Lápidem adjutórii. Porro Philísthiim venérunt in Aphec, et instruxérunt áciem contra Israel. Inito autem certámine terga vertit Israel Philisthæis: et cæsa sunt in illo certámine passim per agros, quasi quátuor millia virórum. Et revér

sus est populus ad castra: di

xerúntque majóres natu de Israel: Quare percussit nos Dóminus hódie coram Philisthiim?

Afferámus ad nos de Silo ar- ni plaga, in desérto. Confortácam fœderis Dómini, et vé- mini, et estóte viri, Philisthiim: niat in médium nostri, ut sal-ne serviátis Hebræis, sicut et vet nos de manu inimicórum illi serviérunt vobis: confortánostrórum. mini, et belláte. Pugnavérunt ergo Philisthiim, et cæsus cst Israel, et fugit unusquisque in

:

. Immolábit hædum multitúdo filiórum Israel ad vésperam Paschæ Et edent carnes, et tabernáculum suum et facta ázymos panes. . Pascha no- est plaga magna nimis : et cestrum immolátus est Christus: cidérunt de Israel triginta milítaque epulémur in ázymis sin-lia péditum. Et arca Dei capta ceritátis et veritátis. Et. est: duo quoque filii Heli mórtui sunt, Ophni et Phínees.

Lectio ij.

ISIT ergo pópulus in Silo: R. Respéxit Elias ad caput suum et tulérunt inde arcam subcinerícium panem, qui surfœderis Dómini exercítuum se- gens comédit et bibit Et déntis super Chérubim : eránt-ambulávit in fortitúdine cibi que duo filii Heli cum arca fœ- illíus usque ad montem Dei. deris Dei, Ophni et Phínees. . Si quis manducaverit ex hoc Cumque venisset arca fœderis pane, vivet in ætérnum. Et. Dómini in castra, vociferátus Glória Patri. Et. est omnis Israel clamóre grandi, et persónuit terra. Et audiérunt Philisthiim vocem clamóris, dixerúntque : Quænam

In secundo Nocturno.
Sermo sancti Joánnis
Chrysostomi.
Lectio iv.

est hæc vox clamóris magni in Ex Hom. 60. ad pop. Antioch.

castris Hebrææórum? Et cognovérunt quod arca Dómini venísset in castra.

Q

UONIAM Verbum dicit: Hoc

est corpus meum et assentiámur et credamus, et

. Comedétis carnes, et satu-intellectuálibus ipsum óculis rabímini pánibus : Iste est intueámur. Nihil enim sensibipanis, quem dedit vobis Dómi-le nobis Christus trádidit: sed nus ad vescéndum. . Non sensibílibus quidem rebus, at Moyses dedit vobis panem de ómnia intelligibilia. Itidem et cœlo, sed Pater meus dat vobis in baptismate: per rem nempe panem de cœlo verum. Iste. sensibilem aquam, donum conLectio iij. fértur intelligibile vero quod IMUERUNTQUE Philisthiim, di-perficitur, generátio et renocéntes Venit Deus in ca- vátio. Si enim incorpóreus esstra. Et ingemuérunt, dicén-ses, nuda et incorpórea tibi detes: Væ nobis: non enim fuit dísset ipse dona : sed quóniam tanta exultátio heri et nudius- ánima córpori consérta est, in tértius væ nobis. Quis nos sensibilibus intelligibília tibi salvábit de manu Deórum su-præbet. Quot nunc dicunt : blímium istórum ? hi sunt Dii, Vellem ipsíus formam aspicere, qui percussérunt Ægyptum om-figúram, vestiménta, calcea

T