FERIA QUARTA. ei: Cordis ejus partícuLectio j. cap. 6. lam si super carbones poDe libro Tobía. nas fumus ejus extricat Profectus citus est eum, sive à viro, sive à murofectus est Tobías, et omne genus dæmoniorum,

et mansit primâ mansió- líere ; ita ut ultrà non ne juxta flúvium Tigris. accédat ad eos. Et fel vaEt exívit ut laváret pe- let ad ungendos óculos in des suos; et ecce piscis quibus fúerit albúgo, et immánis exívit ad devo- sanabuntur,

randum eum. Quem exLectio ij. pavescens Tobías, clamá. Et dixit ei Tobías: UEbi vis ut maneámus? vit voce magnâ, dicens: Dómine, invádit me. Et Respondensque Angelus, dixit ei Angelus: Appre- ait: Est hic Ráguel nóhende branchiam ejus, mine, vir propinquus de et trahe eum ad te. Quod tribu tuâ, et hic habet ficùm fecisset, attraxit eum liam nómine Saram; sed in siccum, et palpitáre neque másculum,neque fécœpit ante pedes ejus. minam ullam habet áliam Tunc dixit ei Angelus præter eam. Tibi debétur Exéntera hunc piscem; omnis substántia ejus, et et cor ejus, et fel et je oportet eam te accípere cur repóne tibi: sunt e- conjugem. Pete ergo eam nim hæc necessária ad me à patre ejus et dabit tidicamenta utiliter. Quod bi eam in uxórem. Tunc cùm fecisset, assávit car- respondit Tobías, et dines ejus, et secum tulé- xit: Audio quia trádita runt in viâ; cætera sa- est septem viris, et mórliérunt, quæ sufficerent tui sunt: sed et hoc aueis, quousque pervení- dívi, quia dæmónium ocrent in Rages civitátem cídit illos. Tímeo ergo, Medórum. Tunc interro- ne fortè et mihi hæc gávit. Tobías Angelum, véniant ; et cùm sim 'úet dixit ei: Obsecro te, nicus paréntibus meis, deAzária frater, ut dicas pónam senectutem illórum mihi quod remédium ha- cum tristítiâ ad ínferos. bebunt ista, quæ de pisce serváre jussisti ? Et res

Lectio iij.

Tunc Angelus Raphael

ostendam tibi qui sunt, dùm vel própriis, vel proquibus prævalere potest pinquórum, et familiádæmónium. Hi namque rium divítiis et honóri

bus studémus, quæ Deo dicáta sunt bona, et Ecclésiæ detrímento, et páuperum gémitu, et bonórum offensióne ad aliórum usum convertámus. FERIA QUINTA. Lectio j. cap. 7.

De libro Tobía. Tngressi sunt ad Ragué

qui conjugium ita suscí piunt, ut Deum à se et à suâ mente exclúdant, et suæ libidini ita vacent, sicut equus et mulus quibus non est intellectus, habet potestatem dæmónium super eos. Tu autem cùm acceperis eam, ingressus cubículum, per tres dies cóntinens esto lem; et suscepit eos ab eâ ; et nihil áliud, nisi oratiónibus vacabis cum eâ. Ipsa autem nocte, incenso jécore piscis, fugábitur dæmónium. Secundâ verò nocte, in copulatióne sanctórum Patriarchárum admittéris. Tértiâ autem nocte benedictiónem consequéris, ut fílii ex vobis procreentur incólumes. Transactâ autem tértià nocte, accipies vírginem cum timóre Dómini, amóre filiórum magis quàm libidine ductus, ut in sémine Abrahæ benedictiónem in fíliis consequáris.

CANON. Ex Concílio Aquisgranénsi primo. Ann. 1565. part. 2. tit.62. avendum est ne cupi

Cditáte prolapsi, quæ ra

dix est ómnium malárum,

Ráguel cum gaudio. Intuensque Tobiam Ráguel, dixit Annæ uxóri suæ : Quàm símilis est júvenis iste consobrino meo ! Et cùm hæc dixisset, ait : Undè estis, júvenes fratres nostri? At illi dixérunt: Ex tribu Néphtali sumus, ex captivitáte Nínive. Dixitque illis Ráguel : Nostis Tobíam fratrem meum ? Qui dixérunt : Nóvimus. Cùmque multa bona loquerétur de eo dixit Angelus ad Raguélem: Tobías, de quo interrogas, pater istius est. Et misit se Ráguel, et cum lácrymis osculátus est eum; et plorans supra collum ejus, dixit: Benedictio sit tibi, fili mi, quia boni et óptimi viri filius es. Et Anna uxor ejus, et Sara ipsórum fília, lacrymátæ

sunt. Postquàm autem lo- luc Saram fíliam suam cúti sunt, præcépit Rá- et lacrymáta est. Dixitque guel occídi arietem, et ei : Forti ánimo esto, fiparári convívium. Cùm- lia mea Dóminus cœli que hortarétur eos discúm- det tibi gáudium pro tæbere ad prándium, Tobías dio quod perpessa es. dixit: Hic ego hódiè non Lectio iij. cap. 8. manducabo,neque bibam, unc hortátus est vírnisi priùs petitiónem meam confirmes et promittas mihi dare Saram fíliam tuam.

9

Tu

in

ginem Tobías, dixitque ei: Sara, exurge, et deprecémur Deum hódiè, et cras, et secundùm cràs; Lectio ij. quia his tribus noctibus unc dixit Ráguel : Non Deo júngimur; tértiâ audúbito quòd Deus pre- tem transactâ nocte ces et lacrymas meas in nostro érimus conjúgio : conspectu suo admíserit; fílii quippe sanctórum suet credo quóniam ídeò fe- mus, et non possumus ita cit vos veníre ad me, ut conjungi sicut gentes quæ ista conjungerétur cogna- ignorant Deum. Surgentióni suæ secundùm legem tes autem páriter, instanMóysi et nunc noli dú- ter orábant ambo simul, bium gérere quòd tibi eam ut sánitas darétur eis. Ditradam. Et apprehendens xitque Tobías: Dómine dexteram filiæ suæ, dex- Deus patrum nostrórum, træ Tobíæ trádidit di- benedícant te coeli et tercens: Deus Abraham, et ræ, mareque et fontes, et Deus Isaac, et Deus Ja- flúmina, et omnes creatúcob vobiscum sit, et ipse ræ tuæ quæ in eis sunt. Tu conjungat vos, impleatque fecisti Adam de limo terræ benedictiónem suam in vo- dedistique ei adjutórium bis. Et, acceptâ chartå, Evam : et nunc, Dómine, fecérunt conscriptiónem tu scis quia non luxúriæ conjúgii. Et post hæc e- causâ accípio sororem mepuláti sunt, benedicen- am cónjugem sed sola tes Deum. Vocávitque Rá- posteritátis dilectióne, in guel ad se Annam uxó- quâ benedicátur nomen rem suam et præcépit ei tuum in sécula seculórum. ut præpararet álterum cn- Dixit quoque Sara: Mibículum. Et introduxit il- serére nobis, Dómine, mi

Si quis beneficium prop- reddasque ei chirograter obsequium, vel im- phum suum, et recípias pensæ servitútis mercédem ab eo pecúniam, et rocónferat; vel de retinendà ges eum veníre ad núppensióne sibi vel álteri tias meas. Scis enim ipse paciscátur; aut partem quóniam númerat pater frúctuum, vel áliud Bene- meus dies; et si tardávefícium in compensatió- ro unâ die plùs, contrisnem collatiónis étiam ál- tátur ánima ejus. Et certeri conferendum éxigat; tè vides quomodò adjuvel áliam quamlibet pac- rávit me Ráguel, cujus tiónem à Sede Románâ adjuramentum non approbátam fécerit; simoníacus esse censeátur. FERIA SEXTA. Lectio j. cap. 8 et 9. De libro Tobía. djurávit Ráguel To

A

spérnere non possum. Tunc Ráphael assúmens quátuor ex servis Raguélis, et duos camélos, in Rages civitátem Medórum perrexit : et invéniens Gabé

dómadas morarétur apud graphum suum, et recése. De ómnibus autem pit ab eo omnem pecúquæ possidébat Ráguel, niam. Indicavitque ei de dimídiam partem dedit Tobía fílio Tobíæ, omTobía, et fecit scriptú- nia quæ gesta sunt; fecit

dimídia

ram, ut pars quæ supérerat post óbitum eórum, Tobía domínio de

veníret. Tunc vocávit To

que eum ad núptias.

secum veníre

Tu autem.

Lectio ij. cap. 10.

ùm verò moras fáce

Cùm

et Tobías causâ nup

bías Angelum ad se, quem quidem hóminem existimábat, dixitque ei : Azá- tiárum, sollicitus erat paria frater, pelo ut auscul- ter ejus Tobías, dicens: tes verba mea. Si meip- Putas quarè moratur fíşum tradam tibi servum, lius meus, aut quarè de

tentus est ibi? Putasne Ráphael ad Tobíam : At Gabélus mórtuus est, et ubi introíeris domum nemo reddet illi pecúni- tuam, statim adóra Dóam? Cœpit autem con- minum Deum tuum ; et tristári nimis ipse, et An- grátias agens ei, accéde na uxor ejus cum eo; ad patrem tuum, et oset cœperunt ambo simul culáre eum. Statimque liflere, eò quòd die statú- ni super óculos ejus ex to mínimè reverterétur felle isto piscis quod porfilius eórum ad eos. Fle- tas tecum scias enim bat ígitur mater ejus ir- quóniam mox aperientur remediabílibus lácrymis, óculi ejus ; et vidébit paatqne dicébat : Heu, heu ter tuus lumen coeli, ct me, fili mi, ut quid te in aspectu tuo gaudébit. mísimus perigrinári, lu- Tunc præcucurrit canis men oculorum nostrórum, qui simul fúerat in viâ; báculum senectútis nos- et quasi núntius advénitræ, solátium vitæ nostræ, ens blandimento suæ spem posteritátis nos caudæ gaudébat. Et contræ ? ómnia simul in te surgens cæcus pater ejus uno habentes, te non de- cœpit offendens pedibus búimus dimittere à nobis. cúrrere ; et datâ manu Cui dicébat Tobías: Ta- púero occurrit óbviam fí"ce, et noli turbári ; salio suo et suscípiens osnus est filius noster, sa- culátus est eum cum utis fidélis est vir ille cum xóre suâ, et cœpérunt amquo mísimus eum. bo flere præ gáudio. CùmLectio iij. cap. 11. que adorassent Deum, et Ama nna autem sedébat se- grátias egissent, consedecus viam quotídiè in runt. Tunc sumens Tosupercílio montis undè bías de felle piscis, linírespícere poterat de lon- vit óculos patris sui ginquo. Et dùm ex eódem loco specularétur adventum ejus, vidit à longè; et illicò agnovit venientem filium suum; currensque nuntiávit viro suo, dicens: Ecce venit filius tuus Dixitque Et glorificábant Deum.

et sustínuit quasi dimídiam ferè horam; et cœpit albúgo ex óculis ejus, quasi membrána ovi, égredi : quam apprehendens Tobías traxit ab óculis ejus, statimque visum recepit.