suspicio possit esse, et ibi coram testibus idoneis A gnus amita magna, id est avi paterni frater et pro certa necessitate pariter colloquamini. Nec aliam conjugem accipies, nisi forte post peractam pœnitentiam tibi licentia data fuerit ab episcopo tuo, aut ejus misso: sic te Deus adjuvet, et istæ sanctorum reliquiæ. CAP. 64. Hæc capitula de septem gradibus consanguinitatis S. Isidorus diligenti inquisitione descripsit, et in figura apertius depicta ordinavit. Cap. 1 de vi gradibus consanguinitatis. (Isid. c. 5, lib. 1x Etym.). Primo gradu superiori linea continentur pater, mater;inferiori filius, filia,quibus nullæ aliæ personæ junguntur. Secundo gradu continentur superiori linea avus, avia; inferiori nepos, neptis. In transversa frater, soror, quæ personæ duplicantur. Avus enim et avia tam ex patre quam ex matre accipiuntur. B Quæ personæ, sequentibus quoque gradibus similiter pro substantia earum quæ in quo gradu subsistunt [Gratian. sic habet: Eorum in quo gradu consistunt], ipso ordine duplicantur. Istæ personæ in secundo gradu ideo duplices appellantur, quia duo avi sunt, et paternus et maternus. Item duo genera nepotum sunt sive ex filio, sive ex filia procreati. Frater et soror ex transverso veniunt, id est aut frater patris aut frater matris, qui aut patruus aut avunculus nominatur. Qui et ipsi hoc ordine duplicantur. Tertio gradu veniunt supra, proavus proavia; infra propenos, proneptis. Ex obliquo fratris sororisque filius vel filia; patruus, amita, id est patris frater et soror: avunculus, martertera,id est matris frater et soror. Quarto gradu veniunt supra, C abavus abavia; infra abnepos, abneptis. Ex obliquo fratris et sororis nepos, neptis. Patruelis frater, soror; patruelis id est patrui filius vel filia. Consobrinus, consobrina, id est avunculi et mater teræ filius vel filia. Amitinus, amitina, id est amitæ filius vel filia. Itemque consobrini qui ex duabus sororibus nascuntur. Quibus accessit patruus maDE Auctor mei soror avunculus magnus, matertera magna, id est aviæ tam paternæ, quam maternæ frater et soror. Quinto gradu veniunt supra quidem atavus, atavia; infra adneptos, adneptis. Ex obliquo fratris et sororis pronepos, proneptis; fratris patruelis,sororis patruelis amitini, amitinæ, consobrini consobrinæ filius vel filia, propior consobrinus, consobrina, id est patrui magni, amitiæ magnæ, avunculi magni, materteræ magnæ filius vel filia. Quibus accrescunt propatruus, proamita. Hi sunt proavi materni, frater et soror, proavunculus, promatertera. Hi sunt proaviæ paternæ maternæquæ frater et soror, proavique magni materni. Hec species nec aliis gradibus quam scripta est,nec aliis vocabulis declarari potest. Sexto gradu veniunt supra triavus, triavia; infra trinepos, trineptis. Ex obliquo fratris et sororis, abnepos, abneptis, fratris patruelis, sororis matruelis amitini amitinæ, consobrini, consobrina; patrui magni, amitæ magnæ; avunculi magni, matertera magnæ nepos, neptis: propioris consobrini filius vel filia,qui consobrini appellantur,quibus ex latere accrescunt propatrui, proamitæ: proavunculi promaterteræ filius vel filia, adpatruus adamita. Hi sunt abavi paterni frater et soror, abavunculus, abmatertera. Hi sunt abaviæ paternæ maternæque frater et soror abavique materni. Hæc quoque explanari amplius non possunt, quam ipse auctor disseruit.Septimo gradu qui sibi sunt cognati, recta linea supra infraque propriis nominibus non appelsororis, adnepos, adneptis, consobrini filii filiæque lantur, sed ex transversa linea continentur fratris, successionis, idcirco gradus septem constituti sunt, quia ulterius per rerum naturam nec nomina inveniri nec vita succedentibus prorogari potest. In his enim septem gradibus omnia propinquitatum nomina continentur, ultra quos affinitas inveniri, nec succesio potest amplius prorogari. РА generis TRI mihi pater est BUS Patris mei pater mihi avus est Patris mei ego illi Nepos avus Patris mei mihi proavus est ego illi Pronepos proavus mihi abavus est Patris mei ego illi Abnepos Patris mei ego illi Adnepos Ꭰ Ꭼ ego illi Trinepos IS Patris mei frater Patris mei aut filia aut neptis aut proneptis aut abneptis aut adneptis aut trineptis aut filia pater Patrui mei mihi pater magnus est ego illi Filii fratris filius aut filia avus Patrui mei mihi propatuus est ego illi proavus DE mihi adpatruus est ego illi A MI TIS Schemata dicuntur Ramusculi quos advocati faciunt in Genere cum gradus cognationum partiuntur, ut puta, ille filius, ille pater, ille avus, ille agnatus, et cæteri quorum figuræ hæ sunt. CAP. 65. De incestuosis qui admonitiones sacer- A dotum contemnunt. Ex conc. Turonensi Iv, cap. 4. (23, q.5, c. Incestuosi.) Incestuosi, parricidæ, homicidæ multi apud nos (proh dolor!) reperiuntur, sed aliqui ex illis sacerdotum nolunt admonitionibus aurem accommodare, volentes in pristinis perdurare criminibus; quos oportet per sæcularis potentiæ disciplinam a tam prava consuetudine coerceri, qui per salutifera sacerdotum monita noluerunt revocari. CAP. 66. Ne infra septimam generationem conjugia fiant. Ex concilio apud Confluentiam, cap. 1, cui interfuerunt Carolus et Henricus reges. Anno Dominicæ Incarnationis 912, apud Confluentiam, jussu venerabilium principum, Caroli videlicet et Henrici, regum reverendissimorum, congregati sunt episcopi numero octo Herimannus B Agrippinensis archiepiscopus, Thiedo Witeburgensis episcopus, Luitharius Mundanensis episcopus, Doto Osneburgensis episcopus, Ribgovunno Wormatiensis episcopus, Rithwius Strazburgensis episcopus, Unwanus Padebrunensis episcopus, cum abbatibus aliisque sacri ordinis viris quamplurimis, qui ipso cooperante et sententias eorum confirmante Domino Christo, in synodali residentes conventu multa utilia, ac sanctæ Dei Ecclesiæ profutura saluberrimo tractantes consilio, inter cætera quæ statuerunt, hoc maxime necessarium, et instanti (proh dolor!) tempore per abusionem frequentissimum cognationis incestum, summa cautela vitandum firmaverunt, hoc est, ne ullus Christianus infra septimam generationem nuptias copulare præsumat. C Si qua mulier duos fratres, aut si quis vir duas sorores duxerit, a communione separentur, usque ad mortem. In morte, pro misericordia viaticum ac- D cipiant. CAP. 69. De illo qui cum duabus sororibus fornicatus est,quarum unauxor fuit.Ex concilio Aurelianensi cap. 6 (Vermer. c. 12). (32, q. 7, c. Qui dormierit.) Qui dormierit cum duabus sororibus, et una ex illis antea uxor fuerit, neutram ex ipsis habeat. nec ipsi adulteri unquam conjugio copulentur. quam de fonte suscepit, vel ante episcopum tenuit, fornicatus est. Ex eodem concilic. Si quis fornicatus fuerit cum duabus sororibus, vel cum noverca sua, vel cum sorore sua, vel cum amita sua, vel cum matertera sua, vel cum filia patrui sui, et avunculi sui, vel cum filia amitæ suæ sive materteræ suæ, vel cum nepte sua, vel cum commatre sua, aut filiola sua sive quam de foate suscepit, vel ante episcopum tenuit, et si qua mulier simili modo fornicata fuerit, abstineat se ab in. gressu domus Dei annum, et eodem anno nisi Dominicis diebus festis et solummodo pane et aqua et sale utatur, arma non ferat, osculum nulli præbeat sacrificium nisi pro viatico minime accipiat. Sex deinde annis ingrediatur quidem domum Dei, sed carnibus et vino et sicera minime utatur, nisi festis diebus. De armis vero et osculis, sive de sacrificio, sicut supradictum est. Postea vero duobus annis quando carne vescitur, a potu omni quo inebriari potest contineat. Et si potum biberit, minime carne vescatur absque præcipuis festis diebus. De armis vero vel osculo et sacrificio modum teneat jam dictum. Inde usque ad obitum sum nisi prædictis festis diebus a carne abstineat, et tres ferias legitimas in omni bebdomada, et tres quadragesimas in anno legitime custodiat. De armis vero, ut supradictum est, et nunquam aliquando conjugio eopuletur. Hæc eadem pœnitentia imponenda est parricidis vel fratricidis vel consanguineis, nec non et qui sponte per fraudem et avaritiam hominem innoxium, quod morchidum vocant [al, morth. dicitur]. CAP. 71. De illo qui cum matrem habuerit uxorem, cum filiastra fornicatus fuerit. Item ex concil. Moguntinensi (sub Carolo Magno, c. 56). (52, q. 7, c. Si quis.) Si quis viduam uxorem duxerit, et postea cum filiastra sua fornicatus fuerit, seu cum duabus sororibus concubuerit, aut si qua duobus fratribus nupserit, seu cum patre et filio fornicata fuerit, tales copulationes anathematizari et disjungi præcipimus, nec unquam amplius conjugio copulari, sed sub magna districtione fieri (forte, feriri). CAP. 74. Si frater cum muliere fornicatus fuerit, et frater nesciens cum eadem concubuerit, mulier diebus vitæ suæ pœniteat; post pœnitentiam autem frater ignarus sceleris conjuginm accipiat si vult. CAP' 75. De eadem re. Ex concilio Matiscensi, cap. 5. De eadem re. Ex eodem concilio, A citur, ubi scriptum est. Non machaberis (Exod. Item judicatum est quemdam stuprasse quamdam feminam, quam postea frater ejus accepit uxorem. Statuerunt eum qui stupravit eta se stupratam fratri celavit, quia geminavit peccatum, pœnitentia districtiori castigandum, conjugium tale dissolvi oportere, et mulieri quidem nunquam dari potestatem nubendi, illis autem pro misericordia conjugium indulgere, sed cum pœnitentia. -- CAP. 76. De muliere cum qua et pater et filius B fornicati sunt. Ex concilio Triburiensi (c. 43). (34, q. 1 et 2, c. Quidam.) Quidam fornicatus est cum quadam muliere, postea filius nesciens patris factum stupravit eamdem. Quod cum pater rescisceret, de se filioque confessus est. Statuerunt melius esse ut taliter lapsis cum digna pœnitentia, legitima permittantur conjugia quam forte deterius. delinquant. Fornicaria autem sine spe conjugii ma neat. (32, q. 7, c. Si quis.) Si quis viduam uxorem CAP. 81 De illis qui infantes suos suscipiunt a (30, q. 1, c. Dictum est.) Dictum etiam nobis est quasdam feminas desidiose, quasdam vero frandulenter, ut a viris suis separentur, proprios filios coram episcopis ad confirmandum tenuisse. Unde nos dignum duximus ut si qua mulier filium suum desidia aut fraude aliqua coram episcopo tenuerit ad confirmandum, propter fallaciam suam aut propter fraudem, quandiu vivat pœnitentiam agat, a viro tamen suo non separetur. CAP. 82. De eadem re. Item ex conc. Maguntiensi, cap. 20, in claustro Sancti Albani habito, præsente Ludovico imperatore (30, q. 1, c. De eo quod.) De eo quod interroD gasti, si ille qui filiolam suam duxit uxorem, et de eo qui concubuit cum commatre sua spirituali, et de eo qui filium suum baptizavit, et cujus uxor eum de fonte suscepit, ea ratione ut dissidium conjugii fieret, si postea in tali copulatione permanere possent; de talibus sic respondendum est : Si filiolam aut commatrem suam spiritualem aliquis in conjugio duxerit, separandos eos esse judicamus, et gravi poenitentia plectendos. Si autem conjuges legitimi unus aut ambo ex industria fecerint, ut filium suum de fonte suscipiant ut dissidium fiat, tale consilium damus: Si innupti manere voluerint, bonum est; sin autem, gravis pœnitentia insidiatori injungatur |