Patrologiae cursus completus: sive biblioteca universalis, integra ...

281

Et social myrrhæ pascna grata nimis.
Protinus in strato corpus mutabile nido,
In talique thoro membra quieta locat.
Ore dehinc succos membris circumque supraque
Injicit, exequiis immoritura suis.
Tunc inter varios animam commendat odores;
Depositi tanti nec timet illa fidem.

95 Interea corpus genitali morte peremptum
Estuat, et flammam parturit ipse calor;
Æthereoque procul de lumine concipit ignem :
Flagrat, et ambustum solvitur in cinerem.
Quos velut in massam cineres in morte coac-
[tos]
Conflat, et effectum seminis instar habet.
Hinc animal primum sine membris fertur
[ oriri : ] B
Sed fertur vermi lacteus esse color.
Crevit in immensum subito cum tempore certo,
Seque ovi teretis colligit in speciem :

125

105 Inde reformatur, qualis fuit ante figura,

100

110

PHOENIX.
A

alii:

Et Phoenix ruptis pullulat exuviis.
Ac velut agrestes, cum filo ad saxa tenentur,
Mutari tineæ papilione solent.

Non illi cibus est nostro concessus in orbe;
Nec cuiquam implumem pascere cura subest.
Ambrosios libat cœlesti neclare rores,

Stellifero tenues qui cecidere polo.

Vers. 88. Et social myrrhæ. Ms. Sangerm.:
Et sociam myrrhæ vim Banachea tuam.

Hos legit; his alitur mediis in odoribus ales, Donec maturam perferat effigiem. 115 Ast ubi primæva cœpit florere juventa, Evolat ad patrias jam reditura domos. Ante tamen, proprio quicquid de corpore res[tat,]

Panathea thure.
motabile.
Vers. 89. Mutabile. Ms. Sangerm.,
Vers. 90. In talique thoro. Sic ms. Sangerman.
Editi habent:

ANNOTATIONES.

Ossaque, vel cineres, exuviasque suas; Unguine balsameo, myrrhaque, et thure so[luto] Condit, et in formam conglobat ore pio. Quam pedibus gestans contendit solis ad ortus, Inque ara residens, ponit in æde sacra. Mirandum sese præstat præbetque videnti;

Tantus ibi decor est, tantus abundat honor.
Principio color est, qualis sub cortice lævi,

Mitia quem croceum punica grana legunt.
Qualis inest foliis, quæ fert agreste papaver,
Cum pandit vestes Flora rubente polo.
Hoc humeri pectusque decens velamine ful-
[gent;]
Hoc caput, hoc cervix, summaque terga ni-
[tent.]
Caudaque porrigitur fulvo distincta metallo,
In cujus maculis purpura mixta rubet.
Clarum inter pennas insigne est desuper, Iris
Pingere seu nubem desuper alta solet.
135 Albicat insignis mixto viridante smaragdo;

120

130

C Ac sane non dubito quin pro illo nomine, pennæ legendum sit, tineæ, scd in priori versu, illa : filo ad saxa tenentur, videntur mihi non satis cum re ipsa convenire, cum fila illa potius ad frondes, vel ad ramos ducantur, quam ad saxa; propterea puto potius legendum taxa, quam saxa. Hæc ait THOMASIUS.

Vers. 97. Æthereoque. Sic ms. Sangerm.; editi vero habent Aerioque.

Vers. 109. Non illi cibus. De cibo Phoenicis vide Claudianum in Epigram. de Phoenice, versu 13, etc. Vers 111. Ambrosios. Apud poetas Ambrosia cibus,' nectar potus deorum est: sic Martialis:

Jupiter Ambrosia satur est, et nectare vivit.

Vers. 112. Tenues. Id est, rores tenues. Ita ms. a Gall:eo laudatus. Editi habent teneri, quod refertur ad rores, et sensum elegantem facit. Polo, id est, cœlo.

Vers 113. Alitur mediis. Sic ms. Sangerman. et sed editi 1472 et 1478. Vulgati legunt mediis alitur, male.

Ꭰ

Vers. 114. Perferat. Ita codex Sangermanensis et alii. In editis vero proferat, sed minus bene. Vers 116. Patrias domos. Sic ms. Sangerman., primas domos.

uæque solent canis frondes intexere filis A grestes lineæ, res observata colonis, Ferali mutent cum papilione figuram,

Vers. 99. Quos. Ita ms. Sangerman,; editi Hos. Vers. 100. Conflat. In ms. Sangerman., constat. Vers. 102. Vermi. Sic ms. Sangerm.; editi Vermis. De Vermi loquitur Plinius, non vero Claudianus. Vers. 105. Crevit. Forte crescit.

ers. 104. Ovi. Nil de ovo Claudianus.

Vers. 107. Ac velut agrestes, cum filo ad saxa lenentur, Mutari lineæ papilione solent. Admonuit Thomasium vir doctiss. Didacus Covarruvias, episcopus Segobiensis, ut in secundo versu loco pennæ, scriberetur lineæ, quod valde probandum esi. Nam line: sunt vermes illi ex quibus serici papiliones nascuntur. lioc vero in loco videtur poeta imitari voluisse Ovidium, libro ultimo Metamorph., qui de hac eadem mutatione sic ait:

alii

Vers 117. Ante tamen, etc. Hac de re vide Claudianum in Epigram. de Phoenice, vers. 72, qui concordat cum iis quæ hic dicuntur.

Ita Vers 125. Sub cortice lævi, Mitia quem croceum. Heumannus ex emendatione Nicol. Heins. Editi vero habent qualis sub sydere cœli.

Vers. 128. Cum pandit vestes Flora rubente polo." Sic emendavimus partim ex ms. Sangerman., partim ex editis. Ms. habet:

Cum pandit vestes flore rubente polo.
at editi legunt :

Cum pendens vestit sole rubente polus.
Vers. 129. Fulgent. Ms., Fulget.

Et puro cornu gemmea cuspis hiat.
Ingentes oculos credas geminos hyacintos;
Quorum de medio lucida flamma micat.
Equatur toto capiti radiata corona,
Phoebei referens verticis alta decus.
Crura tegunt squamæ flavo distincta metallo :
Ast ungues roseus pingit honore color.
Effigies inter Pavonis mixta figuram

Cernitur, et pictam Phasidis inter avem. 145 Magniciem, terris Arabum quæ gignitur ales, Vix æquare potest, seu fera, seu sit avis. Non tamen est tarda, ut volucres, quæ corpore [magno Incessus pigros, pergrave pondus babent: Sed levis et velox, regali plena decore.

Talis in aspectu se exhibet usque hominum. B luc venit Ægyptus tanti ad miracula visus;

Et raram volucrem turba salutat ovans. Protinus exsculpunt sacrato in marmore formam;

140

150

170

Et signant titulo remque diemque novo. 155 Contrahit in cœtum sese genus omne volantum; Nee prædæ memor est ulla, nec ulla metus. Alituum stipata choro volat illa per altum; Turbaque prosequitur munere læta pio. Sed postquam puri pervenit ad ætheris auras; Mox redit ista; suis conditur ille locis. At fortunatæ sortis filique volucrem,

160

Vers. 136. Et puro cornu, eic. Rostrum cornu quidem esse dicit, sed ita lucidum, ut gemma esse` videatur.

VARIORUM NOTÆ.

Vers. 157. Ingentes oculos credas, etc. Sie lege ex ms. Vossiano.

Vers 139. Corona Phœbei verticis. Id est, radii Solares.

Vers. 142. Roseus. Ms. Sangerm., Rosco.

Vers. 144. Phasidis avem. Id est, Phasianam, a Phaside fluvio Colchidis nominatam, ad nos per Argonautas advectam. Martialis Epigram. lib. xiu, 72. C Vers. 145. Magniciêm. Quæ sit hœe avis ignoratur, vel forte pro magnitudinem.

Vers. 151. Huc venit. Ita Sangerm ms.; editi vero,

convenit.

Vers. 155. Exsculpunt. Sie ms. Sangerm. et alii ; editi vero legunt, Inscalpunt.

Vers. 155. Genus omne volantum. Qua de re vide Claudianum, vers. 76, etc.

Vers. 157. Alituum. Pro alitum; sie Virgil, Æneid. 8:

Alituum pecudumque genus sopor altus habebat.

Vers. 158. Munere læta pio. Id est, pietatis et reverentiæ officio erga tantæ dignitatis avem. Munere, Heinsius emendat male, murmure.

Cui de se nasci præstitit ipse Deus!
Fœmina sit, vel mas, seu neutrum, seu sit utrum.
[que,

Quisquis ades, mediique subis in limina templi,
Siste parum, insontemque tuo pro crimine passum
Respice me; me conde animo, me in pectore serva.
Ille ego, qui casus hominum miseratus acerbos.
5. Huc veni pacis promissæ interpres, et ampla
Communis culpæ venia hic clarissima ab alto
Reddita lux terris, hic alma salutis imago;
Hic tibi sum requies, via recta, redemptio vera,
Vexillumque Dei, signum et memorabile fati.
10. Te propter vitamque tuam sum Virginis alvum

Felix, quæ Veneris fœdera nulla colit.
165 Mors illi Venus est; sola est in morte voluptas:
Ut possit nasci, hæc appetit ante mori.
Ipsa sibi proles, suus est pater, et suus hæres,
Nutrix ipsa sui, semper alumna sibi.
Ipsa quidem, sed non eadem, quæ est ipsa, nec
[ipsa est.
Æternam vitam mortis adepta bono.

Vers. 160. Mox redit ista suis: conditur ille locis. Sic legimus in ms. Sangerman. alioque veteri a Gallæo memorato; in editis legitur,

Mox redit illa; suis conditur inde locis,

nec male.

Vers. 161. At fortunatæ sortis filique volucrem. llæc est emendatio Heinsii, referentis filum ad Parcas,

Quæ dispensant mortalia fila sorores :
verum ms. Sangerman. legit.

At fortunatæ sortis, felixque volucrum.
Gallæus putat legendum esse:

O fortunatæ sortis, fatique volucrem;
editi habent

Hæc fortunatæ sortis, fatique volucris.

Vers. 163. Fæmina sit, vel mas, seu neutrum, seu sit utrumque. Ita emendavimus ex ms. Saugerman. et editione Heumanni. Vulgati habent:

INCERTI AUCTORIS CARMEN

DE PASSIONE DOMINI.

Fœmina vel mas hæc, vel neutrum sit mage felix. Vers. 169. Quæ est ipsa. Ita ms. Sangerm. Editi habent, quia et ipsa.

D Ingressus, sum factus homo, atque horrentia passus
Funera; nec requiem terrarum in finibus usquam
Inveni, sed ubique minas, sed ubique labores.
Horrida primą mihi in terris mapalia Judæ
15. Hospitia in partu, sociæque fuere parenti.
Hic mihi fusa dedit bruta inter inertia primum
Arida in angustis præsepibus herba cubile.
In Phariis primos vixi regionibus annos,
Herodis regno profugus; reliquosque reversus
20. Judæam, semper jejunia, semper et ipsam

Ore petens humili, lacrymis suffunde subortis,
Et me nonnunquam devoto in corde, meosque
Fer monitus. Sectare meæ vestigia vitæ ;

Pauperiem extremam, et rerum inferiora secutus, A Flebilis; innocuo terramque cruore madentem
Semper agens monitis humana salubribus almæ
Ingenia ad studium probitatis, aperta salubri
Plurima doctrinæ injungens miracula ; quare
25. Impia Hierusalem rabidis exercita curis
Invidiæ, sævisque odiis et cæca furore,
Insonti est pœnis lethalibus ausa cruentam
In cruce terribili mortem mihi quærere. Quæ si
Latius ipse velim distinguere, sique per omnes
30. Ire juvet gemitus, mecum et sentire dolores;
Collige consilia insidiasque meique nefandum
Sanguinis innocui pretium, et simulata clientis
Oscula, et insultus, et sævæ jurgia turbæ.
Verbera præterea, et promptas ad crimina linguas
55. Fige animo, et testes, et cæci infanda Pilati
Judicia, ingentemque humeros et fessa prementem
Terga crucem atque graves horrenda ad funera gressus.
Nunc me, nunc vero desertum, extrema seculum
Supplicia, et dulci procul a genitrice levatum,
40. Vertice ad usque pedes me lustra: en aspice crines
Sanguine concretos, et sanguinolenta sub ipsis
Colla comis, spinisque caput crudelibus haustum,
Undique diva pluens vivum super ora cruorem.
Compressos speculare oculos, et luce carentes,
45. Afflictasque genas, arentem suspice linguam
Felle venenatam, et pallentes funere vultus.
Cerne manus clavis fixas, tractosque lacertos,
Atque ingens lateri vulnus cerne inde fluorem
Sanguineum, fossosque pedes, artusque cruentos.
50. Flecte genu, lignumque crucis venerabile adora C 80. Perpetuo felix mecum regnæbit in aula.

55. Ipsaque supplicia inspiciens, mortemque severam,
Corporis, innumeros memoraus animique dolores,
Disce adversa pati et proprice invigilare saluti.
Hæc monimenta tibi, si quando in mente juvabit
Volvere, si qua fides animo tibi ferre meorum,
60. Debita si pietas, et gratia digna laborum
Surget, erunt veræ stimuli virtutis, eruntque
Hostis in insidias clypei, quibus acer in omni
Tutus eris, vietorque feres certamine palmam.
Hæc monimenta tuos și labilis orbis amicos
65. Avertent sensus, fugiente decoris ab umbra
B Mundani, efficient, ne spe captatus inani,
Mobilis occiduis fortunæ fidere rebus
Auseris, aut vite sperare fugacibus annis.
Sed et nimirum sie ista caduca videntem
70. Secura, et exutum patriæ melioris amore,
Orbis opes, rerumque usus, et vota piorum
Moribus extollent sacris, vitæque beatæ
Spe, duras inter poenas, te rore fovebunt
Coelesti, pactique boni dulcedine pascent.
75. Purpuream donee, post ultima fata relicto
Corpore, sublimes animam revocabit ad auras
Gratia magna tibi. Tune omnem exuta laborem,
Angelicos tunc læta choros aciesque beatas
Sanctorum inspiciens, æterne pacis amena

LECTIONES VARIANTES.

V. 22. Semper agens, etc. Al. Egens.

V. 35. Fige. Al. Finge.

V. 52. Suffunde. At. Perfunde.

V. 53. Et me nonnunquam. Al. El me nunquam non.

VENANTII HONORII

Tempora florigero rutilant distincta sereno;
Et majore poli lumine porta patet.
Altius ignivomum solem cœli orbita ducit,

Qui vagus Oceanas exit, et intrat aquas.
5 Armatus radiis elementa liquentia lustrans,
Hac in nocte brevi tendit in orbe diem.
Splendida sincero producunt æthera vultu,
Lætitiamque suam sidera clara probant.
Terra ferax vario fundit munuscula cultu,

Cum bene vernarit; reddit et annus opes.

CLEMENTIANI FORTUNATI,

PRESBYTERI ITALICI, AD FELICEM EPISCOPUM, DE PASCHA.

V. 58 et 64. Hæc monimenta. Al. Hæc monumentu, V. 72. Moribus extollent sacris. Al. Moribus expolient sacris.

V. 77. Gratia magna tibi. Al, Gratia magna Dei.

20 ANNOTATIONES.

Mollia purpureum pingunt violaria campum :
Prata virent herbis, et micat herba comis.
Paulatim subeunt stellantía lumina florúm :
Floribus arrident gramina cuncta suis.
15 Semine deposito, late seges exilit arvis,

Spondens agricolæ vincere posse famem.
Caudice deserto, lacrymat sua gaudia palmes:

Unde merum tribuat, dat modo vitis aquam. Cortice de matris tenera lanugine surgens Præparat ad partum turgida gemma sinum;

Venantii... ad felicem episcopum. In carminibus Resurrectionis, quia aperte invenitur cujus illa essent, mutata est tota inscriptio, et ea adscripta est, quæ est in illis opusculis, Venantii Honorii, etc., quæ sunt in bibliotheca Vaticana, ex quibus multa in libris impresais emendantur; multa tamen relicta sunt, quia melior

visa est lectio vulgaris, quam illa codicis Vaticani, Est enim ille codex valde corruptus; tamen is est, qui eum juvare possit, qui eo cum judicio utatur. Et sane sic faciendum est eis, qui hanc curam emendandi veterum auctorum libros suscipiunt, ut sape ex pluribus malis codicibus unicum optimum efficiant. THOMASIUS.

Subque hyemis tempus foliorum crine refuso, A Tristia cessarunt infernæ vincula legis;
Jam reparat viridans frondea tecla nemus.
Mixta salix, abies, corylus, siler, ulmus, acer,
[nux,]

Plaudit quæque suis arbor amona comis.
25 Constructura favos apis hinc alvearia linquens,
Floribus instrepitans poplite mella rapit.
Ad cantus revocatur avis, quæ, carmine clauso,
Pigrior hyberno frigore muta fuit.

Hinc Philomela suis attemperat organa cannis;
Fitque repercusso dulcior aura melo.
Ecce renascentis testatur gratia mundi,

Expavitque chaos luminis ore premi.
Depereunt tenebræ Christi fulgore fugatæ :
Æternæ noctis pallia crassa cadunt.
65 Sollicitam sed redde fidem, precor, alma potestas.
Tertia lux rediit surge, sepulte meus.
Non decet ut vili tumulo tua membra tegantur;

Non pretium mundi vilia saxa premant.
Indignum est, cujus clauduntur cuncta pugillo,
70 Ut tegat inclusum rupe vetante lapis.
Lintea tolle, precor; sudaria linque sepulcro :

Unica progenies ex deitate patris,
Irrecitabiliter manans de corde parentis,
50 Verbum subsistens, et patris ore potens,
Equalis, concors, socius, cum patre coævus,

Quo sumpsit mundus principe principium;
Æthera suspendis, sola congeris, æquora fundis;
Queque locis habitant, quæ moderata vigent.
55 Qui genus humanum cernens mersum esse pro-
[fundo,]

Ut hominem eriperes, es quoque factus homo. Nec nostro tantum voluisti e corpore nasci,

Sed caro, quæ nasci pertulit, atque mori. Funeris exequias patris novus auctor, et orbis, 60 Intra mortis iter dando salutis opem.

Omnia cum domino dona redisse suo.
Namque triumphanti post tristia tartara Christo

Undique fronde nemus, gramina flore favent.
55 Legibus inferni oppressis, super astra meantem B
Laudant rite Deum lux, polus, arva, fretum.
Qui crucifixus erat, Deus ecce per omnia regnat;

Dantque creatori cuncta creata precem.
Salve, festa dies, toto venerabilis ævo,
40 Qua Deus infernum vicit et astra tenet.
Mobilitas anni, mensum, lux alma dierum,

Horarum splendor, stridula cuncta favent.
Hinc tibi sylva comis, hinc plaudit campus aristis;
Hinc grates tacito palmite vitis agit.

45 Hinc tibi nunc avium resonant virgulta susurro;
Has inter nimio passer amore canit.
Christe salus rerum, bone conditor atque redemptor, Quos habuit pœnale chaos, jam reddidit iste;

Belliger ad coelos ampla trophæa refers.

Et quos mors peteret, hos nova vita tenel.
Rex sacer, ecce tui radiat pars magna trophæi,
C 90 Cum puras animas sacra lavacra beant.
Candidus egreditur nitidis exercitus undis;

Atque vetus vitium purgat in amne novo.
Fulgentes animas vestis quoque candida signat;
Et grege de niveo gaudia pastor habet.
95 Additur hac Felix concors mercede sacerdos,
Qui dare vult Domino dupla talenta suo.
Ad meliora trahens gentili errore vagantes,

Bestia ne raperet, munit ovile Dei.
Quos prius Eva nocens infecerat, hos modo reddit
100 Ecclesiæ pastor ubere lacte sinu.

V. 23. Acer nux. Alii legunt, acernus.
V. 42. Cuncla. Al. Puncia.

V. 46. Has inter, etc. Aliter:

Has inter minimus passer amore cano.

V. 50. Patris ore. Al, Penetrare.

V. 59. Funeris, etc. Aliter:

Funeris exequias pateris vitæ auctor et orbis.

V. 60. Intra. Al. Intras.

V. 61. Tristia cessarunt. Al. Tristia cesserunt.

LECTIONES VARIANTES.

Tu satis es nobis; et sine te nihil est.
Solve catenatas inferni carceris umbras,

Et revoca sursum quicquid ad ima ruit.
75 Redde tuam faciem, videant ut sæcula lumen;
Redde diem, qui nos, te moriente, fugit.
Sed plane implesti remeans, pie victor, olympum:
Tartara pressa jacent, nec sua jura tenent.
Inferus insaturabiliter cava guttura pandens,
80 Qui raperet semper, sit tua præda, Deus.
Eripis innumerum populum de carcere mortis ;
Et sequitur liber, quo suus auctor abis.
Evomit absorptam pavide féra bellua plebem;
Et de fauce lupi subtrahit agnus oves.
85 Hinc tumulum repetens post tartara, carne re-
[sumpta,]

Vers. 39. Salve festa dies, toto venerabilis ævo, Qua Deus infernum vicit el astra tenet. Auctoritate codicis Vaticani mutatus est versus, ut esset post viginti disticha, quo sane in loco esse debet. Nam ante nihil de Passione vel Resurrectione Christi dicitur: sed ver ipsum ex multis propriis naturæ suæ bonis commendatur. Postquam vero facta est mentio Resurrectionis, recte illud additur: Salve festa dies, etc.,

D V. 6. Elerna. Al. Et terræ.

V. 65. Sollicitam. Al. Pollicitam.
V. 68. Non. Al. Nec. Al. Neu.
V. 80. Raperet. Al. Rapuit.
V. 82. Abis. Al. Adit.

V. 87. Iste. Al. In te.

V. 89. Trophæi. Al. Triumphi.
V. 95. Concors. Al. Consors.

ANNOTATIONES.

cui disticho recte etiam illud continenter adjungitur

Nobilitas anni, mensum, lux alma dierum,
Horarum splendor, stridula puncta favent.

Nobilitas enim legendum est ex codice Vaticano, ut lans aliqua illi diei, quem laudare vult, attribuatur; cum ex mobilitate, ut erat aute, nulla laus ad diem aliquem accedere possit, quia hoc est omnibus

Hæc quoque Symphosius de carmine lusit B [inepto;

ENIGMATA.

Sic tu, Sexte, doces, sic te deliro magistro.
Annua Saturni dum tempora festa redirent,
Perpetuo semper nobis solemnia ludo,

5 Post epulas lætas, post-pocula dulcia mensæ Deliras inter vetulas puerosque loquaces, Cum streperet late madidæ facundia lingue: Tum verbosa cohors studio sermonis inepti Nescio quas passim magno de nomine nugas 10 Est meditata diu, sed frivola multa locuta.

Nec mediocre fuit magni certaminis instar,
Ponere diverse, vel solvere quæque vicissim.
Ast ego ne solus fœde tacuisse viderer,
Qui nihil attuleram mecum quod dicere pos-
[sem,

15 Hos versus feci subito de carmine vocis.
Insanos inter sanum non esse necesse est.
Da veniam, lector, si non sapit ebria Musa.
4. Graphium sive stylus.

De summo planus, sed non ego planus in imo,
Versor utrinque manu, diversa et munera fun-
[gor;
Altera pars revocat quicquid pars altera fecit.
2. Arundo.
Littora semper amo, ripis vicina profundis,
Suave canens Musis; nigro perfusa colore,
Nuntia sum linguæ, digitis signata magistri.

Messis abundantis horrea fruge reples. Immaculata tuis plebs hæc agitetur in ulnis, Atque Deo purum pignus ad astra feras. Una corona tibi detur et tribuatur ab alto, Altera de populo vernet adepta tuo.

Romanorum Pontificum, sed fuit aliquis ex primis illis Saxonum Episcopis. Nam Saxones, cum a Carolo Magno post bellum triginta annorum et amplius vicli essent, religionem Christianam susceperunt : ex Romanis vero Pontificibus ultimus qui nomen hoc Felicis habuit fuit Felix IV, qui multo ante Carolum Magnum vixit. Illos verò decem versus propterea judicavi addendos, quia optime cum re de qua agitur conveniunt, et quia in fine poematis additus erat numerus versuum cx, ita ut omnino decem ad explendum numerum deessent.

5. Annulus cum gemma.

Corporis extremi non magnum pondus adhæsi ;
Ingenitum dicas, ita pondere nemo gravatur :
Una tamen facies, plures habitura figuras.
4. Clavis.
Virtutes magnas de viribus affero parvis.
Pando domos clausas: iterum sed claudo patentes ;
Servo domum domino: sed rursus servor ab ipso.
5. Catena.
Nexa ligor ferro, multos habitura ligatos.
Vincior ipsa prius, sed vincio vincta vicissim.
Et solvi multos, nec sum tamen ipsa soluta.
6. Tegula.
Terra mihi corpus, vires mihi præstitit ignis :
Alta domus quæro, sedes est semper in imo :
Perfundor liquidis, sed me cito deserit humor.
7. Fumus.
Sunt mihi, sunt lacrymæ, sed non est causa doloris.
Est iter ad coelum, sed me gravis impedit aer ;
Et qui me genuit, sine me non nascitur ipse.
8. Nebula.
Nox ego sum facie, sed non sum nigra colore;
Inque diem mediam tenebras tamen affero mecuni:
Nec mihi dant stella lucem, nec Cynthia lumen.
9. Pluvia.
Ex alto venio, longa delapsa ruina.

Calii Symphosii.Primus, quod sciam, Christophorus Heumannus hos versus Lactantio tribuit, quorum quidem meminit S. Hieronymus. Hi prius editi fuerant sub nomine Cœlii Firmiani Symposii Poetæ a Nicolao Caussino e Societ. Jesu, atque adjecti Hieroglyphicis Hori Apollinis. Jam ab anno 1533, publici juris fecerat hæc enigmata sub nomine Symphosii poetæ Joachimus Perionius. Alii vēro non Symphosium, sed Symposium vocarunt. Ansam vero arripuit haud dubie Heumannus Lactantio tribuendi hæc ænigmata, quod

VARIORUM

De cœlo cecidi medias transmissa per auras :
Excepitque sinus, qui me simul ipse recepit.

NOTÆ.

in quibusdam editionibus Cælii Firmiani titulum præferant; et nomen Poetæ qui Symposius dicebatur putavit Symposium, id est, convivium inscribendum esse. Sic etiam recentiores quidam ediderunt Sermones convivales. Attamen eruditi omnes, ac præsertim Joan. Albert. Fabricius, non descenderunt in lleumanni sententiam.

Dulcia mensa. Hinc patet hos versus nihil aliud essc, quam sermones convivales; proindeque Symposium nomen esse operis, non poeta,

« Poprzednia Dalej »

Książki

Patrologiae cursus completus: sive biblioteca universalis, integra ..., Tom 7