Casus conscientiae: ad usum confessariorum compositi et soluti, Tom 1 |
Co mówią ludzie - Napisz recenzję
Nie znaleziono żadnych recenzji w standardowych lokalizacjach.
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
actum actus agendi agere alia alias aliis aliquid aliter Alph amplius Attamen bona casu Casus causa certo circa conscientia contractus culpa damni damnum debet dicendum domino dubio Ecclesiae effectum eius eiusmodi eiusque eorum erga esset etsi facere facile facta fieri forte fuerit generatim grave gravi graviter habere habet hanc Hinc idque igitur illa ille illud immo iniuste ipsa ipso iure iuris iustitia lege legem leges legis licet magis minus neque nequit nihil Nihilominus nondum nunc obligatio obligationem omnino parte peccato peccatum peccavit periculum plane posse possit possunt postea potest potius potuit prae pretium propter QUAERITUR QUAESITUM quamquam quando Quapropter Quare quas quis quoad Quodsi ratio ratione rebus saltem sane satis secundum semper sine sint sive sola Solutio statum suam suum tamen tantum tempore tempus tenetur utrum Verum videlicet videtur vitae voti votum
Popularne fragmenty
Strona 81 - Nam qui volunt divites fieri, incidunt in tentationem et in laqueum diaboli et desideria multa et inutilia et nociva, quae mergunt homines in interitum et perditionem. Radix enim omnium malorum est cupiditas, quam quidam appetentes erraverunt a fide, et inseruerunt se doloribus multis.
Strona 541 - Duellum perpetrantes, aut simpliciter ad illud provocantes, vel ipsum acceptantes, et quoslibet complices, vel qualemcumque operam aut favorem praebentes, nec non de industria spectantes, illudque permittentes, vel quantum in illis est, non prohibentes, cujuscumque dignitatis sint, etiam regalis vel imperialis.
Strona 68 - Peccatum philosophicum seu morale est actus humanus disconveniens naturae rationali et rectae rationi; theologicum vero et mortale est transgressio libera divinae legis. Philosophicum, quantumvis grave, in illo qui Deum vel ignorat vel de Deo actu non cogitat, est grave peccatum sed non est offensa Dei neque peccatum mortale dissolvens amicitiam Dei neque aeterna poena dignum".
Strona 240 - Tenetur autem homo homini obedire in his quae exterius per corpus sunt agenda; in quibus tamen etiam secundum ea quae ad naturam corporis pertinent, homo homini obedire non tenetur, sed solum Deo, quia omnes homines natura sunt pares: puta, in his quae pertinent ad corporis sustentationem et prolis generationem. Unde non tenentur nec servi dominis, nec filii parentibus obedire de matrimonio contrahendo, vel virginitate servanda, aut aliquo alio huiusmodi.
Strona 68 - Cum enim gentes, quae legem non habent, naturaliter ea, quae legis sunt, faciunt, eiusmodi legem non habentes, ipsi sibi sunt lex: qui ostendunt opus legis scriptum in cordibus suis, testimonium reddente illis conscientia ipsorum, et inter se invicem cogitationibus accusantibus, aut etiam defendentibus, in die, cum iudicabit Deus occulta hominum, secundum Evangelium meum per lesum Christum.
Strona 100 - An peccet mortaliter, qui actum dilectionis Dei semel tantum in vita eliceret, condemnare non audemus. 6. Probabile est, ne singulis quidem rigorose quinquenniis per se obligare praeceptum charitatis erga Deum.
Strona 109 - Sede datae sunt responsiones ad peculiares casus, quibus reprobantur tamquam illicita illa experimenta, quae ad finem non naturalem, non honestum, non debitis mediis adhibitis assequendum , ordinantur; unde in similibus Acta, torn . /, fase . III.
Strona 530 - Violentas manus, suadente diabolo, injicientes in Clericos, vel utriusque sexus Monachos, exceptis quoad reservationem casibus et personis, de quibus jure vel privilegio permittitur, ut Episcopus aut alius absolvat.
Strona 37 - Quod ai dubium persistât, etiam in primo casu censendum est validum baptisma, in ordine ad validitatem matrimonii.
Strona 149 - Per accidens tamen parentibus convenit, ut a filiis adjuventur; inquantum scilicet sunt in necessitate aliqua constituti. Et ideo dicendum est quod parentibus in necessitate existentibus, ita quod eis commode aliter quam per obsequium filiorum subveniri non possit, non licet filiis, praetermisso parentum obsequio, religionem intrare. Si vero non sint in tali necessitate, ut filiorum obsequio multum indigeant, possunt, praetermisso parentum obsequio, filii religionem intrare etiam contra praeceptum...